Πίστιν δεν έχουν, γνώσιν ή βίωσιν;

Τρία είναι τα αίτια μορφώσεως ορθοδόξων φρονημάτων: η πίστις, η γνώσις και η βίωσις. Εάν δεν συνέλθουν επί το αυτό τα τρία ταύτα, αδύνατον να αποφύγωμεν τας πλάνας και τας αιρέσεις.  Παρατηρήσατε τους Αγιορείτας  και τους Μητροπολίτας της  Εκκλησίας  της Ελλάδος που εις τας προδοτικάς ενεργείας του Πατριάρχου τον μνημονεύουν και κοινωνούν μαζί του. Εις κάποιαν των τριών τούτων προϋποθέσεων χωλαίνουν. Ή εις την πίστιν ή εις την γνώσιν ή εις την βίωσιν. Αδύνατον Ορθόδοξος Χριστιανός έχων πίστιν εις τον Χριστόν, γνωρίζων την διδασκαλίαν της Εκκλησίας και τους βίους των Αγίων Πατέρων και βιών κατά το δυνατόν με ακρίβειαν, να μη εξεγείρεται, από την αναφανδόν υποστηριζομένην καθολικήν αίρεσιν της συμφωνίας του Σαμπεζύ ή της συμφωνίας του Μπαλαμάντ ή του Φαναρίου το : Κωνσταντίνου η πόλις, Πρωτοκλήτου λυχνία τε άγει εορτήν λαμπροφόρον δεχομένη τον Πρόεδρον, Ρωμαίων Εκκλησίας της σεπτής…  Ναυς, η πάντιμος Ορθοδοξίας αγλαΐζεται νυν δεχομένη, εκ Δυσμών σεπτόν Ποιμένα και Πρόεδρον…. Ετι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου... Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου και άλλα συναφή. Ας ερωτήσουν εαυτούς οι Αγιορείτες και οι Ποιμένες της Εκκλησίας μας, διατί τον μνημονεύουν και κοινωνούν μαζί του, και δεν ύψωσαν φωνήν διαμαρτυρίας κατά της ψυχολέθρου νοθείας της πίστεως. Πίστιν δεν έχουν, γνώσιν ή βίωσιν; Πως ανέχονται το οικουμενιστικό τούτο κήρυγμα του Οικουμενικού Θρόνου χωρίς συγκλονισμόν, αφού μόνον δι΄ αυτό είναι αρκετόν να χάσωμεν τας ψυχάς μας; Εάν δεχθώμεν τον Πάπα ως Αγιώτατον Επίσκοπον Ρώμης, τότε ανατρέπομεν την δογματικήν διδασκαλίαν της Εκκλησίας, απορρίπτομεν τους βίους και τους αγώνας των αγίων και οικοδομούμεθα κατά τρόπον λατινικόν, δηλαδή αντιπνευματικόν, που μόνον εις τον Χριστόν δεν οδηγεί. Διότι όλοι οι αγώνες των Αγίων Πατέρων υπέρ της διαφυλάξεως αλωβήτου της δογματικής διδασκαλίας, εγένοντο δια την προστασίαν της θεώσεως του ανθρώπου. Χωρίς ορθά δόγματα, θέωσις δεν επιτυγχάνεται. Και  εν μόνον οικουμενιστικόν κήρυγμα από τόσον επισήμου θέσεως αποτελεί αληθώς δυναμίτιν εις τα θεμέλια της Εκκλησίας. Ιδού διατί η στάσις των Αγιορειτών και των Ποιμένων της Εκκλησίας αφόβως δύναται να ερμηνευθή ως αυτό τούτο προδοσία της Ορθοδοξίας!

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ ΜΠΕΡΕΚΕΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛΑΙΟΙ

Οικουμενισμός η εσχάτη αίρεση

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 27 Σεπτεμβρίου 2014

Καλιστράτου μάρτυρος, Αριστάρχου αποστόλου.

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Καρχηδόνα. Οἱ γονεῖς του, καθὼς καὶ οἱ πρόγονοί του, ἦταν εὐσεβέστατοι χριστιανοί.

Ὅταν μεγάλωσε ὁ Καλλίστρατος, κατατάχθηκε στὸ στρατὸ σὰν νεοσύλλεκτος. Ἡ «ὁμίχλη» τῆς σαρκολατρείας ποὺ ἐπικρατοῦσε στὸ στράτευμα δὲν ἐπηρέασε καθόλου τὸν Καλλίστρατο. Ἀντίθετα μάλιστα, καλλιέργησε ἀκόμα περισσότερο τὶς εὐσεβεῖς συνήθειές του. Μιὰ ἀπ’ αὐτὲς ἦταν νὰ προσεύχεται κατὰ τὴ νύκτα.

Αὐτὸ ὅταν τὸ εἶδαν οἱ συνάδελφοί του, τὸν κατήγγειλαν στὸ στρατηγὸ Περσεντῖνο (287 μ.Χ.). Αὐτὸς ἀμέσως τὸν κάλεσε, καὶ ὅταν ἄκουσε καὶ ἀπὸ τὸν ἴδιο ὅτι εἶναι χριστιανός, διέταξε καὶ τὸν βασάνισαν, σκληρά. Κατόπιν, ἀφοῦ τὸν ἔδεσαν μέσα σ’ ἕναν σάκο, τὸν ἔριξαν στὴ θάλασσα. Ἀλλὰ μὲ θαῦμα ὁ σάκος σχίστηκε, καὶ δυὸ δελφίνια ἔφεραν σῶο καὶ ἄβλαβη τὸν Καλλίστρατο, στὴν στεριά. Τότε, 49 στρατιῶτες ποὺ εἶδαν τὸ γεγονὸς πίστεψαν στὸ Χριστό, καὶ ἀφοῦ ἔτρεξαν στὸν Καλλίστρατο, τοῦ εἶπαν: «Πράγματι, εἴδαμε ὅτι ὑπάρχει στ’ ἀλήθεια καὶ εἶναι μεγάλος ὁ Θεός σου, ὁ ὁποῖος καὶ ἀπὸ τὸν βυθὸ τῆς θάλασσας ὑπερφυσικὰ σὲ ἔβγαλε. Θὰ μποροῦσε, ἄραγε, νὰ δεχθεῖ καὶ ἐμᾶς τοὺς εἰδωλολάτρες;».
Ὁ Καλλίστρατος τοὺς ἀπάντησε: «Ὁ δικός μου Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἐκείνους ποὺ ἔρχονται κοντὰ του δὲν τοὺς διώχνει. Διότι Ἐκείνου ὁ λόγος εἶναι: «Δεῦτε πρὸς ἐμὲ πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, καγῶ ἀναπαύσω ὑμᾶς».

Τότε ὁ Καλλίστρατος κατήχησε ὅλους αὐτοὺς τοὺς στρατιῶτες μέσα στὴν φυλακή. Ὁ δὲ Περσεντῖνος, ἐρχόμενος σὲ ἀδιέξοδο ἀπὸ τὴν πίστη τους, ὅλους τοὺς ἀποκεφάλισε.

Προφητικά τα λόγια του αδελφού μας Διονύσιου Πολυμενόπουλου !!!

Η ώρα της ευθύνης.

Αξιότιμε Κύριε Διευθυντά,

Με βαθείαν θλίψιν ανέγνωσα εις το υπ΄ αριθμ. 981/19-6-92 φύλλον της εφημερίδος σας το άρθρον «Επίκειται η ένωσις της Ανατολικής και Συριακής Ορθοδόξου Εκκλησίας». Εάν βέβαια θελήσωμεν  να είμεθα ακριβείς, το ρήμα επίκειται, μάλλον είναι περιττόν, διότι η εγκύκλιος της Συνόδου του Πατριαρχείου Αντιοχείας αναφέρει ληφθείσες αποφάσεις, οι οποίες ενεργοποιούμενες ισοδυναμούν με ουσιαστική ένωσιν των δύο Εκκλησιών. Τα γεγονότα δυστυχώς ομιλούν από μόνα τους. Η αντορθόδοξος συμφωνία του Σαμπεζύ δι΄ ένωσιν Ορθοδόξων και Μονοφυσιτών ήρχισε να εφαρμόζεται σταδιακά, αρχής γενομένης από το Πατριαρχείον Αντιοχείας, χωρίς την προγενέστερη απόφαση Πανορθοδόξου Συνόδου. Προσωπικώς πιστεύω, ότι η απόφαση του Πατριαρχείου Αντιοχείας θα γίνη ανεκτή από τις υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες, πλην ίσως του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, διότι άλλωστε το Πατριαρχείο Αντιοχείας, ως ανέφερα και ανωτέρω, απλώς υλοποίησε την συμφωνία του Σαμπεζύ. Εύχομαι το μέλλον να διαψεύση τις εκτιμήσεις μου αυτές. Επίσης θα ήθελα να σημειώσω, ότι οι εγγυήσεις που μας έδιδε δημοσίως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικοπόλεως κ.κ. Μελέτιος εις το υπ΄ αριθμ. 944/20-9-91 φύλλον της εφημερίδος «Ορθόδοξος Τύπος» σελίδα 3^η , ότι αν η εν Χαλκηδόνι Σύνοδος ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΘΗ ΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ, ένωση δεν θα γίνη μεταξύ Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων, οι εγγυήσεις αυτές απεδείχθησαν χωρίς ιδιαίτερη βαρύτητα, διότι απλούστατα τέτοιες εγγυήσεις εις το επίσημο κείμενο της συμφωνίας του Σαμπεζύ δεν περιλαμβάνονται και αι διάφοροι Σύνοδοι, αρχής γενομένης από την Αντιόχεια, δεν υποχρεούνται πριν αποφασίσουν να λαμβάνουν την συγκατάθεσιν οιουδήποτε Μητροπολίτου άλλης Ορθοδόξου Εκκλησίας. Πατέρες και αδελφοί, όσοι διαβάζετε αυτήν την επιστολή και η συνείδησή σας θλίβεται, όπως και η δική μου, δια τα γεγονότα αυτά, νομίζω ως ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός σας, ότι το θέμα αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό και ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να το ανεχθούμε, ωσάν να μη συμβαίνη τίποτε, πολύ δε περισσότερον εάν το παράδειγμα της Εκκλησίας της Αντιοχείας ακολουθήσουν και άλλες τοπικές Εκκλησίες. Είναι οπωσδήποτε θλιβερά τα Σχίσματα εις την Εκκλησίαν και ιδιαίτερα εις τας δυσκόλους αυτάς εποχάς, αλλά δεν δυνάμεθα να εξαναγκάσουμε κάποιον να είναι ορθόδοξος. Όποιος προτιμά τον Οικουμενισμό και την ένωση με καταδικασμένους Αιρετικούς είναι ελεύθερος να διαλέξη την πορείαν του. Το ίδιο όμως ελεύθεροι είναι και οι Ορθόδοξοι να διαλέξουν την δική τους πορεία επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι. Ο Οικουμενισμός από τα λόγια και την διπλωματία ήρχισε να προχωρεί σε έργα και μάλιστα Συνοδική αποφάσει. Η ώρα της ευθύνης έφθασε δι΄ όλους μας.

Μετά τιμής

Διονύσιος Πολυμενόπουλος

Πάτρα.

Ιδού ο Καρδινάλιος, εχθρός της Κυρίας Θεοτόκου, Βαρθολομαίος, με τον φονέα του Αγίου Φλαβιανού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, Μονοφυσίτη Αράμ !

Σας κάνουν εντύπωση τα βλοσυρά πρόσωπά τους; 

Το γνωρίζει, έστω και αυτό, ο οικουμενιστής Μητρ. Άνθιμος;

Η αιρετική πατρικία

Κάποια πατρικία , που λεγόταν Κοσμιανή ( 6ος αι. ) ήρθε μια νύχτα να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ. Καθώς πλησίαζε, της παρουσιάσθηκε η Κυρία Θεοτόκος μαζί με άλλες γυναίκες και της είπε :
-Δεν επιτρέπεται να μπεις εδώ, γιατί δεν είσαι δική μας.
Το είπε αυτό, γιατί η Κοσμιανή ανήκε στην αίρεση του Σεβήρου. Εκείνη όμως επέμενε και παρακαλούσε να της επιτρέψει την είσοδο. Τότε η Θεοτόκος αποκρίθηκε:
- Είναι αδύνατο να μπεις εδώ μέσα, αν προηγουμένως δεν έρθεις σε μυστηριακή κοινωνία με εμάς.
Κατάλαβε τότε η πατρικία ότι η είσοδός της εμποδίζεται επειδή είναι αιρετική ,και ότι αν δεν προσέλθει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν πρόκειται να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο.
Έτσι κι έκανε. Πρώτα-πρώτα εγκατέλειψε την αίρεση του Μονοφυσίτη Σεβήρου, κι ύστερα μετανοημένη κάλεσε τον διάκονο και μετέλαβε τα άχραντα μυστήρια. Τότε προχώρησε ανεμπόδιστα και προσκύνησε το ζωοποιό μνήμα του Σωτήρος Χριστού.

Ο Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος : Απάνθρωποι εγκληματίες οι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών!

Διὰ τὸν Εἰρηναῖον

Τὸ δεύτερο αἴτιο τῆς ἀποτυχίας τῆς Συνάξεως εἶναι τὸ ΜΕΓΑΛΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ  ΒΑΡΥΝΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥΣ, ἤτοι ἡ ἀδιαφορία των καὶ ἡ σιωπή των γιὰ Τὸν σιδερόφρακτα φυλακισμένο καὶ σὲ πλήρη ἀπομόνωση τηρούμενο καὶ φρουρούμενο πρώην Πατριάρχη τῶν Ἱεροσολύμων κ. Εἰρηναῖο! Κατὰ τὴν ταπεινή μας γνώμη, ἡ προσεχὴς Σύναξη τῶν Προκαθημένων τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν πρόκειται νὰ ἐπιτύχει καὶ γιὰ τὸν πρόσθετο τοῦτο λόγο, διότι δὲν θὰ ἔχει τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἑκασταχοῦ Πατριάρχες καὶ Ἀρχιεπίσκοποι εἶναι συνένοχοι σὲ ἕνα ἀπάνθρωπο ἔγκλημα, τὸ ὁποῖον συντελεῖται στὸ Πατριαρχεῖο τῶν Ἱεροσολύμων: Ἐθελοτυφλοῦν καὶ σιωποῦν μπροστὰ σὲ μία ἀπάνθρωπη συμπεριφορά, σὲ   μία ἀχαρακτήριστη ἀδικία, σὲ μία πρωτοφανῆ σκληρότητα ἐκκλησιαστικῶν προσώπων, τὴν  ὁποίαν –δυστυχῶς- ἔχει ἐπικυρώσει ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαῖος! Μὲ τὴ σιωπή τους ἔχουν ἤδη καταστῆ συνυπεύθυνοι καὶ συνένοχοι στὸ  ἔγκλημα τῶν Ἱεροσολύμων! Πῶς λοιπὸν τὸ Πανάγιον Πνεῦμα νὰ ἐπισκιάσει μὲ τὴν Χάρη Του σὲ μία Σύνοδο, ἡ ὁποία κλείνει τὰ μάτια της σὲ ἕνα ἀπάνθρωπο ἔγκλημα; Ἐκεῖ κάτω στὰ Ἱεροσόλυμα, παρὰ τὰ ψέμματα, ποὺ κυκλοφοροῦν ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς σημερινῆς Διοικήσεως τοῦ παλαιφάτου τούτου Πατριαρχείου, ὁ Πατριάρχης κ. Εἰρηναῖος ἐπὶ ἕξη τώρα χρόνια (ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2008) εὑρίσκεται ἔγκλειστος στὸ Διαμέρισμά του, ποὺ ἀποτελεῖ μέρος τοῦ Πατριαρχικοῦ κτιριακοῦ Συγκροτήματος! Δὲν τοῦ ἐπιτρέπεται ἡ ἐπικοινωνία μὲ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα Τὸν σέβονται, Τὸν τιμοῦν καὶ Τὸν συμπονοῦν! Τρέφεται ἀπὸ φαγητό, ποὺ τοῦ προσφέρουν μερικοὶ χριστιανοὶ καὶ τὸ ὁποῖο δέχεται μὲ ἕνα καλάθι, τὸ ὁποῖον ὁ Μακαριώτατος κ. Εἰρηναῖος κρεμάει ἀπὸ τὸ παράθυρό του! Δὲν ἔχει ἰατρικὴ φροντίδα! Δὲν ἔχει κάποια ἀνθρώπινη παρηγοριά. ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΝΕΚΡΟΣ! Ἔτσι τὸν θέλει ἡ διάδοχος κατάσταση! Ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν ἐντελῶς αὐθαίρετα! Δὲν ὑπάρχει κάποια Δικαστικὴ Ἀπόφαση εἴτε τῶν ἐκκλησιαστικῶν, εἴτε τῶν πολιτικῶν Δικαστηρίων! Ὅλα αὐτὰ τὰ γνωρίζει ἡ Πανορθόδοξος Κοινότης! Ἄλλωστε κι ἐμεῖς μὲ ἀναφορά μας τὰ ἔχουμε γνωστοποιήσει ἐγκαίρως στοὺς Προκαθημένους ὅλης τῆς    Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ζητώντας νὰ λάβουν θέση! Ὅλα αὐτὰ τὰ γνωρίζει πολὺ καλὰ καὶ ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης μας κ. Βαρθολομαῖος! Ὅσοι λοιπόν γνωρίζουν τὸ πρόβλημα καὶ κλείνουν τὰ μάτια τους καὶ τὸ στόμα τους στὸ δράμα ἑνὸς πρώην Πατριάρχου, ὁ Ὁποῖος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι Ἀδελφός τους, πρέπει νὰ θεωροῦνται συναυτουργοὶ σὲ ἕνα ἀποτρόπαιο ἔγκλημα!

Περὶ Ἁγίου Πνεύματος

Ἄρα τὸ Πανάγιον Πνεῦμα δὲν πρόκειται νὰ ἐπισκιάσει μὲ τὴ Χάρη Του μία Σύνοδο εἴτε αὐτουργῶν εἴτε συναυτουργῶν εἴτε καὶ παθητικῶς ἀτενιζόντων τὸ ἀπάνθρωπο αὐτὸ ἔγκλημα! Ἕνας ἅγιος Πατριάρχης, ἕνας ἔντιμος Διαχειριστὴς τῶν πραγμάτων τοῦ Θρόνου τῶν Ἱεροσολύμων, ἕνας Μάρτυς τῆς Ἐκκλησίας ἀργοπεθαίνει ἐκεῖ κάτω στὴν Ἁγία Γῆ! Εἶναι ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΜΕΣΑ Σ᾽ ΕΝΑ ΤΑΦΟ! Ὥστε λοιπὸν καὶ γιὰ τὸν πρόσθετο αὐτὸ λόγο ἡ Σύναξη τῶν Προκαθημένων τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ ἀποτύχει! Μόνον σκανδαλισμὸ τῶν συνειδήσεων θὰ ἐπιφέρει! Ἐκτὸς ἐὰν ἡ Σύναξη τῶν Προκαθημένων ἀπαιτήσει ἀπὸ τὸν παρόντα στὴ Σύνοδο Πατριάρχη τῶν Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλο (κατὰ τὸ «ἐδῶ καὶ τώρα») νὰ ἐλευθερώσει ΑΜΕΣΩΣ τὸν ἔγκλειστο Πατριάρχη καὶ Γέροντά του κ. Εἰρηναῖο καὶ νὰ τὸν   ἀποκαταστήσει στὴν Ἀρχιερατική του ἀξία ὡς πρ. Πατριάρχην Ἱεροσολύμων. ΑΜΗΝ!

Αἴγιον, 24 Φεβρουαρίου 2014

† Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

St. Isaac the Syrian :

Counsel 2

We cannot prevent causes for passions from being in us, and so we are tempted even against our will. We do not wish to sin, but we often accept with pleasure the causes which lead to sins ; then these causes become instrumental in making sins active. He who loves what causes passions involuntarily becomes a slave to passions. He who hates his sins will cease to sin; and he who confesses them will receive absolution.

It is impossible for a man to get free from the habit of sin if he does not first acquire a hatred of sin; and it is impossible to receive absolution before a confession of sins. While a man bears within himself the poison of intoxication with his sins, everything he does seems fitting to him. And when nature leaves its rightful place, it is no matter whether intoxication be with wine or with lusts, for one and another alike drive it from its proper state-each will produce an identical inflammation in the body; the means may be different, the result is the same.

Αυτά μας γράφει ο αδελφός μας Τηλέμαχος Δουμάνης :

http://xristianorthodoxipisti.blogspot.ca/2013/08/blog-post_24.html?spref=fb

Οι οικουμενιστές και οι συνοδοιπόροι τους κληρικοί και λαϊκοί μας κατηγορούν ότι: είμαστε ημερολάτρες και λατρεύουμε το παλαιό ημερολόγιο: ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΟΣ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΔΙΟΤΙ:

Α’. Επειδή πολλοί δεν έχουν ακόμη καταλάβει ότι το Νέο Εορτολόγιο (ν.ε.) είναι αίρεσις, ίσως αξίζει τον κόπο να επαναλάβουμε κάποια γνωστά γεγονότα, τα οποία πείθουν κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο που έχει Ορθόδοξο Χριστιανικό φρόνημα. Αυτό καθεαυτό το ζήτημα του ν.ε. δεν είναι δογματικό, με την έννοια ότι αν υπήρχε πανορθόδοξος συμφωνία και συνέπεια με προηγούμενες Συνόδους, τότε δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Όπως θα δούμε παρακάτω, όμως, δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει πανορθόδοξος συμφωνία, διότι, πρώτον, το ν.ε. προσκρούει στις αποφάσεις των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος και, δεύτερον, ο σκοπός για την εισαγωγή του στην Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν να υποταχθεί Αυτή στον Παπισμό. Πιο συγκεκριμένα, το ν.ε. προσλαμβάνει δογματικό χαρακτήρα από τα εξής γεγονότα: