""Kyprianos Christodoulides : Θλιβερόν εστί και γράφειν" , συνέχεια :

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ :

Ελεγε ο πατηρ Χρυσοστομος Σπυρου οταν μιλουσαμε στο τηλεφωνο οτι ολοι οι επισκοποι των συνοδων ειναι και αυτοι υποδικοι μαζι με τους οικουμενιστες διοτι διεστρεψαν τους κανονες του Αγιου Πνευματος την θεαρεστη αποτειχιση ολων των Πατερων της Εκκλησιας ολων των αιωνων.
Ο Πατερ Θεοδωρητος στο περιοδικο Αγιορειτης νουμερο 13 αναφερει τις πλανες των επισκοπων ολων των παραταξεων και πως καταστρεψαν τον θεαρεστο αγωνα που κρατησε απο το1924 μεχρι το 1935.
Ο Πατερ Μαξιμος Ο Αγιοβασιλειατης
αναφερει στο βιβλιο του ΟΜΟΛΟΓΙΑ - ΕΚΚΛΗΣΙΣ στις σελιδες απο 36 εως 61 τις αμετρητες κακοδοξιες της ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗΣ ( Γ.Ο.Χ. ).
Στο βιβλιο ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ και ΔΙΧΑΣΜΟΣ αναφερει στις σελιδες απο 43 εως 88 ποιο ειναι το ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ποιοι ειναι οι ΑΚΕΦΑΛΟΙ κυριε χριστοδουλιδη για να μην μπερδευεστε δηθεν κατα λαθος ως απροσεκτος, και πως εγινε η παρατροπη της ηγεσιας Γ.Ο.Χ.
Ο Παπα Μαξιμος ελεγε οτι οι αποτειχισμενοι απο την κοινωνια της αιρεσεως και του σχισματος των οικουμενιστων αλλα και οι αποτειχισμενοι απο τις συνοδους των παραταξεων ειναι το ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Ελεγε επισης αλλο Γ.Ο.Χ. ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ και ενοουσε το ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ και αλλο εκκλησιες Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ που ειναι ολες οι επισκοπικες συνοδικες ιεραρχικες παραταξεις που ειναι παραλληλες διαφορετικες και ξεχωριστες ως προς την Μια Εκκλησια της Ελλαδος με το ενα ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ της.
Στο βιβλιο ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ και στις σελιδες απο 169 εως 172 Ο Παπα Μαξιμος μιλαει κυριε χριστοδουλιδη για να καταλαβετε τι γινεται για ΙΕΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΝΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Δεν μιλαει οπως ο ιδιος λεει για παρασυναγωγη ακρως πεπλανημενη μη αφισταμενης της κατα του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ βλασφημιας.
Μελετηστε κυριε χριστοδουλιδη ΠΑΤΕΡΕΣ σαν τον Παπα Μαξιμο δεν εχει σημερα η πιατσα. Ρωτηστε οσους γνωριζουν αν και παραταξιακοι λενε την αληθεια. Οσο ζουσε κανενας ειτε απο τους οικουμενιστες ειτε απο τους νεο-ημερολιγιτες ειτε απο τους παραταξιακους δεν κουνιοταν, ολοι στριβανε δια αλλης οδου. 

Γράφει ο αδελφός μας Κυπριανός :

Γ.Γ.
Ελεγε ο πατηρ Χρυσοστομος Σπυρου οταν μιλουσαμε στο τηλεφωνο οτι ολοι οι επισκοποι των συνοδων ειναι και αυτοι υποδικοι μαζι με τους οικουμενιστες διοτι διεστρεψαν τους κανονες του Αγιου Πνευματος την θεαρεστη αποτειχιση ολων των Πατερων της Εκκλησιας ολων των αιωνων. Ο π. Θεοδωρητος στο περιοδικο Αγιορειτης νουμερο 13 αναφερει τις πλανες των επισκοπων ολων των παραταξεων και πως καταστρεψαν τον θεαρεστο αγωνα που κρατησε απο το 1924 μεχρι το 1935.

41 ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· (Λκ. ι΄)

κχ
Ο θεάρεστος αγώνας και η θεάρεστη αποτείχιση έγινε δυο κομμάτια, όπως δυο κομμάτια έγινε η Εκκλησία μετά την Καινοτομία του 1924. Δυο κομμάτια έγινε, φυσικά, και το Δόγμα. Οι θεάρεστα αγωνιζόμενοι και θεάρεστα αποτειχισμένοι διαφώνησαν στο θέμα της εγκυρότητας ή της ακυρότητας των (νέων;) Μυστηρίων της εορτολογικά νέας - κατά τις υποδείξεις της Αστρονομίας - Εκκλησίας και του νέου δόγματος που απέκτησε : Η Εκκλησία έγινε νέα και παλαιά ! Οπότε, για να βρεθεί η άκρη, επιστρτεύθηκαν οι ιεροί Κανόνες. Από δογματικό, το ζήτημα έγινε ιεροκανονικό και εκκλησιολογικό, με τους εκκλησιολόγους και τους κανονολόγους να ερίζουν ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, όσον αφορά το έγκυρο ή το άκυρο των Μυστηρίων. Το έγκυρο ή το άκυρο του διχασμού της Εκκλησίας - αναμενόμενη συνέχεια ενός υπέρτερου διχασμού - υποβαθμίστηκε. Τα ιεροκανονικά και τα εκκλησιολογικά δεδομένα υπερίσχυσαν για να προστεθούν στη συνέχεια και πλείστα άλλα θέματα, αρχή των οποίων είναι το Σχίσμα της Δύσης από την Ανατολή.

Ο δυτικός χριστιανισμός ασμένως δέχτηκε το φιλιόκβε, αφήνοντας την ανατολική Χριστιανοσύνη στην αρχική διατύπωση του Συμβόλου Νικαίας-Κων/πολης.

Δεν είναι υπερβολή, αν γράψουμε, ότι ενδόμυχα, ο δυτικός χριστιανισμός, πίστευε πως αργά-γρήγορα οι ανατολικοί θα τον ακολουθήσουν. Η θεανθρώπινη δομή της Εκκλησίας - αυτό που λέγεται και είναι θεσμός - γίνεται περισσότερο εύληπτη και αποδεκτή ως ανθρώπινη και πολύ λιγότερο ως θεία. Πόσοι λοιπόν εκ των πιστών, ανατολικών ή δυτικών, είναι σε θέση συνειδητά να εννοήσουν την κατά Χάρι - ας συμπληρώσω, και αγιοπνευματική - θεοειδή τους κλήση, και αλλοίωση, της φθαρτής ανθρώπινης υπόστασης, στην θεανθρώπινη της Εκκλησίας ;

καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσωμεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου.

Και πώς να φορέσωμεν τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου, όταν το πανάγιον Πνεύμα εκπορεύεται αλαθήτως εκ του πατρός και εκ του υιού, αλλά και εκ της χοϊκής αγίας Έδρας ; Η παπική αγία Έδρα, δια του εκπροσώπου αυτής, ακούει τα εκ του πατρός, τα εκ του υιού και τα εκ της της αγίας Έδρας χοϊκώς εκπορευόμενα, και μας πληροφορεί τα εξ εκάστης θεότητας αγγέλματα, για να φορέσουμε, οι χοϊκοί, την εικόνα την επουράνιο. Η μια θεότητα (μια ουσία) γίνονται δυο θεότητες, η μια υπόσταση του υιού (θεία και ανθρώπινη) γίνεται και υπόσταση του θεού πατρός - το ίδιο ισχύει για το Άγιον Πνεύμα - παρότι ο υιός είναι ίσος με τον πατέρα κατά την θεότητα και ελλάσων αυτού κατά την ανθρωπότητα.

Το φιλιόκβε μας πληροφορεί ότι αυτό το τελευταίο δεν ισχύει. Μας ενημερώνει για όσα ακούει από τους ανθρώπους και η αγία Έδρα κάνει την εξ αγίου κατοικητηρίου της σύνθεση.

Η εικόνα είναι, έτσι, έτοιμη κι εμείς εξακολουθούμε να ερίζουμε για τα κανονολογικά και τα εκκλησιολογικά της Καινοτομίας, ή για τα έγκυρα και τα άκυρα Μυστήρια αυτής. Με έγκυρα Μυστήρια προέκυψαν όλοι οι αιρεσιάρχες. Άραγε, ήταν τόσο άσχετοι οι πατέρες των Συνόδων του 16ου αιώνα, όταν καταδίκασαν, αφόρισαν και αναθεμάτισαν, τον ημερολογιακό νεωτερισμό των παπικών ;

Υστερόγραφο
Είναι ασφαλώς βέβαιο ότι, στα ανώτερα επίπεδα της διοικούσας την Εκκλησία Ιεραρχίας, οι θεολογικές εκτροπές του φιλιόκβε είναι γνωστές. Πόσοι όμως εκ των πιστών γνωρίζουν τις φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες, που προκύπτουν από την μείζονα δογματική αλλοίωση του φιλιόκβε, και ανεπαίσθητα μας διολισθαίνουν προς αυτό ; Και πόσοι υπερθετικά ακαινοτόμητοι, όπως ο κ. Γ.Γ., είναι ενήμεροι γι΄ αυτές ;

ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ

Ο Παπισμός επεδίωξε και επέτυχε την Μικρασιατικήν καταστροφήν.

Συγγραφεύς κύρους, ο Άουρο Μανχάταν, εις το Βιβλίον του «Το Βατικανόν και ο 20^ος  αιών», αναφέρει ότι το Βατικανόν εχρηματοδότησε την Γαλλικήν, την Ιταλικήν Κυβέρνησιν,  και τον Κεμάλ Ατατούρκ, δια να κτυπήσουν τον Ελληνικόν στρατόν. Και τούτο, διότι κατ΄ ουδένα λόγον το Βατικανόν θα εδέχετο αναβίωσιν της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας!

Στουδίτης, «Ορθόδοξος Τύπος» Αρ. φ. 367

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 3 Σεπτεμβρίου 2014

Ανθίμου Ιερομάρτυρος επισκόπου Νικομήδειας, Χαρίτωνος μάρτυρος,  Θεοκτίστου οσίου, οσιομάρτυρος Θοίβης διακ., Πολυδώρου νεομάρτυρος του εν Νέα Εφέσω, του Κυπρίου (1794).

Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 3^ου αἰῶνα μ.Χ. καὶ πατρίδα του ἦταν ἡ Νικομήδεια.

Ἀπὸ μικρὸς διακρίθηκε γιὰ τὸν εὐσεβῆ ζῆλο του πρὸς τὰ θεία. Ὅταν ἐνηλικιώθηκε, ἡ ζωὴ του ἦταν ὑπόδειγμα σωφροσύνης καὶ ἀγάπης. Ἐπειδὴ πλούσια κατεῖχε τὸν θησαυρὸ τῶν θείων ἀληθειῶν, ἡ θερμή του διδασκαλία, ἐμπνεόμενη ἀπὸ ἀποστολικὸ ζῆλο, ἔβρισκε σχεδὸν πάντα ἀνταπόκριση στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν. Ἡ πνευματικὴ ἱκανότητα τοῦ Ἄνθιμου ὤθησε τοὺς χριστιανοὺς τῆς Νικομήδειας καὶ τὸν ἔπεισαν νὰ γίνει ἱερέας καὶ ἀργότερα ἐπίσκοπός τους.

Ὅταν, ὅμως, ἔγινε ὁ διωγμὸς ἐπὶ Διοκλητιανού, τὸν κυνήγησαν καὶ τὸν συνέλαβαν. Ὁ Διοκλητιανὸς τοῦ πρότεινε νὰ θυσιάσει στοὺς Θεοὺς γιὰ νὰ κερδίσει τὴν ζωή του, ἀλλιῶς τὸν περίμεναν φρικτὰ βασανιστήρια, καὶ τοῦ ἔδειξε τὰ ὄργανα ποὺ θὰ τὸν βασάνιζαν. Ὁ Ἄνθιμος εἶπε: «Γιατὶ μοῦ τὰ δείχνεις; Γιὰ νὰ μὲ φοβίσεις; Αὐτὰ ἂς τὰ φοβοῦνται ἐκεῖνοι, γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ παροῦσα ζωὴ εἶναι μόνο ἡδονὴ καὶ τὴν στέρησή της θεωροῦν μεγάλη ἀπώλεια. Ἀλλὰ σὲ μένα, ὅπως καὶ σὲ κάθε χριστιανό, αὐτὰ δὲν ἀσκοῦν καμιὰ γοητεία. Τὸ σῶμά μου εἶναι πρόσκαιρο καὶ εὐτελές, ποὺ μόνη ἀξία ἔχει, ὅταν ἁγιασθεῖ διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ δοθεῖ εἰς τὴν κατὰ Χριστὸν ζωή. Ἑπομένως, τιμωρίες καὶ βάσανα εἶναι γιὰ μένα πιὸ ποθητὰ ἀπὸ τοῦ νὰ ἀρνηθῶ τὸν Σωτῆρα μου».

Τότε, ἀφοῦ τὸν βασάνισαν φρικτά, τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν.

Υπερψηφίστηκε επί της αρχής, το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο

Υπερψηφίστηκε επί της αρχής, κατά πλειοψηφία, το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο από το Γ' Θερινό Τμήμα της Βουλής, μετά τις αλλαγές που κατέθεσε...

με τροπολογία ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης, Χαράλαμπος Αθανασίου.

Υπέρ του νομοσχεδίου τάχθηκαν οι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Καταψήφισαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Χρυσή Αυγή, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε «παρών» και επιφυλάχθηκε να ψηφίσει το νομοσχέδιο, εάν σε αυτό γίνουν οι νομοτεχνικές βελτιώσεις που έχει ζητήσει.

Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή, ο κ. Αθανασίου ικανοποίησε το αίτημα πολλών βουλευτών της ΝΔ και ανακοίνωσε βελτιωτικές αλλαγές, σύμφωνα με τις οποίες, εκτός από τους αρνητές του Ολοκαυτώματος, θα τιμωρούνται πλέον και όσοι επιδοκιμάζουν, ευτελίζουν ή κακόβουλα αρνούνται τις γενοκτονίες που έχει αναγνωρίσει η ελληνική Βουλή, όπως των Ποντίων, των Αρμενίων και των Μικρασιατών.

Προς τον Πάπα της Ρώμης. -- Του Σεβ. Μηθύμνης κ. Ιακώβου.

Γράφει την παρούσαν εις ταπεινός Επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, από την νήσον Λέσβον.

Έλαβον γνώσιν των δηλώσεών Σας προς ομάδα νέων μας, σπουδαζόντων εις την Ρώμην. Ετονίσατε: «…η διαίρεσις Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών αποτελεί, ιδίως σήμερον, εις ένα κόσμον, ο οποίος απαιτεί γνησιότητα και συνοχήν, μίαν ανυπόφορον αρνητικήν μαρτυρίαν». Και εζητήσατε από τους ακροατάς Σας «να επιβεβαιώσουν προς τους Επισκόπους και Πατριάρχας των την σταθεράν θέλησίν Σας, όπως συνεργασθήτε μετ΄ αυτών δια να προχωρήσουν προς την τελείαν ενότητα» δια την οποίαν – συμπληρώνω – καθ΄ εκάστην δέεται η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία. «… υπέρ της των πάντων ενώσεως…». Ευκολώτατον όμως είναι να βασιλεύση η ποθητή ενότης και ικανοποιηθή ο πόθος Σας. Να επανέλθωμεν, Ορθοδοξία και Παπισμός, εκεί όπου εχωρίσθημεν… Εις την εποχήν του ιερού Φωτίου και Μιχαήλ Κηρουλαρίου. Και να απαρνηθώμεν παν ό,τι από τότε έχει εισέλθει, ως καινοτομία, εις την «Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Γράφω μετά παρρησίας διότι – δόξα τω Παναγάθω – δεν έχομεν τίποτα, μα απολύτως τίποτα προσθέσει ή αφαιρέσει από τότε, την ευλογημένην αυτήν εποχήν της ενότητος. Παρά τηρούμεν απαρασαλεύτως «… οι προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως παρέλαβεν, οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, η Οικουμένη ως συμπεφώνηκεν, η χάρις ως έλαμψεν, η αλήθεια ως αποδέδεικται το ψεύδος ως απελήλαται, η σοφία ως επαρρησιάσατο, ο Χριστός ως εβράβευσεν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν…». Εμπρός λοιπόν! Να επανέλθωμεν, εκεί όπου και εχωρίσθημεν. Απαρνηθήτε το εωσφωρικόν πρωτείον Σας. Το ψευδέστατον αλάθητόν Σας. Καταργήσατε την εν μέσαις Αθήναις επάρατον Ουνίαν… και… «δεύτε και διαλεχθώμεν, εν αγάπη και ταπεινώσει…». Αυτά όμως δεν τα είπατε προς τους Ορθοδόξους επισκέπτας Σας. Και λυπούμαι, διότι και πολλοί ιδικοί μας – κληρικοί και λαϊκοί – δεν Σας τα λέγουν. Και ίσως δημιουργηθή η ψευδαίσθησις ότι δεν είναι δύσκολον να αλωθή η Ορθοδοξία. Τώρα μάλιστα με την είσοδόν μας εις την ΕΟΚ  και την πιθανολογουμένην σύναψιν μετά της Κυβερνήσεώς μας του τόσον διακαώς επί έτη ζητουμένου κογκορδάτου. Και θα συνάψη η Πατρίς μας – η Ορθόδοξος Ελλάς – διπλωματικάς σχέσεις μετά του Κράτους του Βατικανού, καταπατούσα βαναύσως τους γνωστούς Σας λόγους του Κυρίου  «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου…». Τότε τι είναι το Κράτος του Βατικανού; Μην ακούτε τι λέγουν ή τι γράφουν Πατριάρχαι και Αρχιεπίσκοποι. Είναι λόγοι ιδικοί των και μόνον ιδικοί των. Ο ευλογημένος λαός του Θεού, ο Ορθόδοξος, έχει γνώσιν και παρακολουθεί και αγρυπνεί και ετοιμάζεται. Και θα εκδηλωθή, όταν επιστή ο κατάλληλος καιρός.  Να ελπίζω ότι δεν θα συμβή τούτο, διότι εν τω μεταξύ θα θελήσητε να υλοποιήσητε την προς τους Ορθοδόξους νέους επιθυμίαν Σας, ζητήσητε την ένωσιν εν ονόματι του Χριστού, του Οποίου τον χιτώνα έχετε διαρρήξει, και δια του Χριστού και δια τον Χριστόν;

Υπ΄ αυτάς τας προϋποθέσεις Σας αναμένομεν.

Ως αδελφόν, γνησιώτατον και αγαπητόν και πρώτον εν ίσοις…

+Ο ταπεινός Μητροπολίτης

Μηθύμνης Ιάκωβος.

Γερμανικός σχεδιασμός για μια νέα Μεσευρώπη

Κωνσταντίνος Χολέβας

Στις 28 Αυγούστου, το Βερολίνο φιλοξένησε τη Συνδιάσκεψη για το Ευρωπαϊκό Μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων, την οποία διοργάνωσε η γερμανική κυβέρνηση. Συμμετείχαν υψηλόβαθμα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, της γερμανικής κυβερνήσεως, ο καγκελάριος και δύο υπουργοί της Αυστρίας, η Σλοβενία και η Κροατία ως παρατηρητές (ήδη μέλη της Ε.Ε.) και οι έξι ενδιαφερόμενες χώρες: η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Σερβία, το Μαυροβούνιο, το Κόσοβο, η Αλβανία και το κράτος των Σκοπίων. Η κυρία Μέρκελ κήρυξε την έναρξη της συνδιασκέψεως τονίζοντας ότι πρέπει να δοθεί προοπτική εντάξεως στην Ε.Ε. για τις έξι αυτές χώρες, με βασικά κριτήρια την πρόοδο της οικονομίας και τη σταθερότητα των δημοκρατικών θεσμών.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΕΔΕΙΞΑΝ ΣΘΕΝΑΡΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘΑΝΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΗΦΙΣΕΩΣ ΤΟΥ «ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ» ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ, ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ, ΑΝΤΕΘΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥ,

Σωματεῖον «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» Ἕδρα: MOYΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ Τηλ. 0030 2103254321-2,    fax 210-3236978 e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr Ἀριθ. Ἀποφ. Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν 3079/2008 ΑΦΜ 998406487 ΔΟΥ Ψυχικοῦ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

ΠΟΥ ΕΠΕΔΕΙΞΑΝ ΣΘΕΝΑΡΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΙ

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘΑΝΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΗΦΙΣΕΩΣ ΤΟΥ «ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ» ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ, ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ,

ΑΝΤΕΘΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥ,

Η Αγιότης του ιερού Αυγουστίνου.

Κύριε Διευθυντά,

Διάβασα σχόλιο του «Ορθοδόξου Τύπου» (15/6/1979) αναφερόμενο στον ιερό Αυγουστίνο, «του οποίου τη μνήμη επιτελεί η αγία μας Εκκλησία» στις 15 Ιουνίου. Ο  «Ο.Τ.» όμως τον Ιούνιο του 1967 είχε δημοσιεύσει άρθρον συνεργάτη του, ο οποίος πολύ σωστά υπεστήριζε πως «στη συνείδησι της Ορθοδόξου Εκκλησίας ποτέ ο Αυγουστίνος δεν υπήρξε άγιος. Απόδειξις ότι δεν αναφέρεται στα μηναία, που είναι το επίσημο αγιολόγιο της Εκκλησίας». Είναι γνωστό, κ. Διευθυντά, πως το όνομα του ιερού Αυγουστίνου μπήκε στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας επισήμως δια πρώτη φορά το έτος 1968 από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Μέχρι το 1968 ποτέ και καμμιά Ορθόδοξος Εκκλησία δεν ετίμησε τον Αυγουστίνο ως άγιο και γι΄ αυτό ούτε ναοί του υπήρχον, ούτε εικόνες του, ούτε ανεφέρετο στα αγιολόγια της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τούτο δε είναι φυσικό, διότι αν κάποιος σήμερα παραδέχεται π.χ. το «Φιλιόκβε», αυτό και μόνο τον καθιστά Φράγκο και όχι Ορθόδοξο. Ο Αυγουστίνος δυστυχώς υπήρξε, όπως πολύ σωστά παρατηρούν ο Ανδρούτσος, ο Τρεμπέλας, ο Καρμίρης, ο π. Μπιλάλης κ.ά., ο πατήρ του «Φιλιόκβε». Είναι δυνατόν επομένως ποτέ να είναι Ορθόδοξος; Και ένας μη Ορθόδοξος, είναι δυνατόν ποτέ να είναι άγιος;  Εκείνοι ασφαλώς, οι οποίοι έχουν συμφέρον να αναγνωρισθούν ως άγιοι πρόσωπα όχι Ορθόδοξα, αλλά αιρετικοί είναι οι οικουμενισταί, διότι έτσι εξυπηρετείται καλλίτερα η παναίρεσις του Οικουμενισμού. Θέλω να ελπίζω ότι και σεις αλλά πολύ περισσότερο η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώπιον της οποίας εκρεμεί σχετική αναφορά και υπόμνημα περί του θέματος της αγιοποιήσεως του ιερού Αυγουστίνου, θα ίδητε το σοβαρό τούτο θέμα με την προσήκουσα προσοχή και με αποκλειστικό γνώμονα την αγάπη και αφοσίωσι στην Ορθόδοξη Παράδοσι.

Μετά τιμής,

Ι. ΑΘΩΝΙΤΗΣ. 

Του Αθ. Σακαρέλλου:

1. Ο Αυγουστίνος(354-430) δεν είχε απλώς αιρετικές αντιλήψεις, δηλ. δεν ήταν ένας απλός αιρετικός. ΄Ηταν αιρεσιάρχης!
Εμείς οι Ορθόδοξοι αγνοούμε, για ιστορικούς κυρίως λόγους, τα όσα δίδαξε ο επίσκοπος αυτός. Το πολύ πολύ να θεωρήσουμε ότι «έπεσε έξω» σε μερικές απόψεις του.
Πάντως, η γενική εικόνα του στο χώρο της Ορθοδοξίας είναι, ότι δεν είναι αιρετικός. Θωρείται ότι είναι ένας άγιος όχι μόνο των Παπικών, αλλά και των Ορθοδόξων! Την ίδια αυτή εικόνα για τον Αυγουστίνο έχουν ακόμα και σπουδαίοι Ορθόδοξοι αντιπαπικοί θεολόγοι. Όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.
Από πλευράς Ορθοδοξίας αυτός ο οποίος μελέτησε τις διδασκαλίες του Αυγουστίνου και αποκάλυψε τις αιρέσεις του είναι ο μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης. Τα παρακάτω στοιχεία για τις αιρέσεις του Αυγουστίνου αντλήσαμε από μελέτες του κορυφαίου αυτού θεολόγου.

2. Το πρόβλημα με τον Αυγουστίνο είναι, ότι ποτέ δεν γνώρισε την Πατερική Παράδοση για την εμπειρία της θέωσης, η οποία αποτελεί το θεμέλιο της Ορθοδοξίας.

α. Ο Αυγουστίνος αγνοούσε γενικά τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων, ίσως γιατί δεν γνώριζε ελληνικά, ώστε να διαβάζει τους ελληνόφωνους Πατέρες, που έζησαν στην Ανατολή. Στη Δύση ο Μέγας Αθανάσιος διέδωσε τον ανατολικό μοναχισμό, όταν εξορίστηκε από τους Αρειανούς το 340 έως το 346 στη Ρώμη. Το μοναχισμό αυτό, με την Παράδοση της νοεράς προσευχής, εδραίωσε περισσότερο ο άγιος Ιωάννης Κασσιανός (365-435).
Σύμφωνα με την Παράδοση αυτή της Ορθοδοξίας, ο πιστός μπορεί με άσκηση να αξιωθεί να φτάσει στη θέα του Θεού. Σε αυτή την κατάσταση ο άνθρωπος ποτέ δεν βλέπει και δεν γνωρίζει την ουσία του Θεού. Βλέπει όμως και γνωρίζει ορισμένες ενέργειές Του, από τις οποίες αποκτά τη γνώση της ύπαρξής Του και των περί Αυτόν. Κατά την Ορθόδοξη Πίστη για να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην γνώση αυτή του Θεού πρέπει να αποκτήσει την εμπειρία της θέωσης και τη μέθεξή του σε ορισμένες από τις θείες ενέργειες Του, σύμφωνα με τον τρόπο που περιγράφουν οι Πατέρες. Τη βασική αυτή διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας ανατρέπει ο Αυγουστίνος όπως θα δούμε στη συνέχεια.

β. Ο Αυγουστίνος ευρισκόμενος μακριά από αυτή την Παράδοση της Ορθοδοξίας, είχε την ατυχία, αρχικά μεν να μπλέξει με το μανιχαϊσμό, ύστερα δε με τον Νεοπλατωνισμό.
Με τα δεδομένα αυτά, κάποια στιγμή, παρακολουθώντας στο Μιλάνο τα κηρύγματα του αγίου Αμβροσίου, ελκύστηκε στο χριστιανισμό και ζήτησε να βαπτιστεί. Θα νόμιζε κάποιος ότι μετά τη μεταστροφή του αυτή θα είχε εγκαταλείψει οριστικά το Νεοπλατωνισμό, και γενικά ολόκληρη την ελληνική φιλοσοφία. Ο Αυγουστίνος όμως δεν το έκανε.
Όταν επρόκειτο να βαπτιστεί, ο άγιος Αμβρόσιος του είχε αναθέσει για προετοιμασία του, να μελετήσει τον προφήτη Ησαΐα. Εκείνος, όπως ομολογεί στις «Εξομολογήσεις του», επειδή δεν τον καταλάβαινε, σταμάτησε την ανάγνωσή του. Αποσύρθηκε με τον γιο του Αδεοδάτο και μερικούς φίλους του σε ένα κτήμα, και επιδόθηκε σε φιλοσοφικές συζητήσεις. Καρπός των συζητήσεων του αυτών ήταν η διαπίστωσή του ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των Πλατωνικών και της Αγίας Γραφής!
Με τον τρόπο αυτό ο Αυγουστίνος προετοίμασε το βάπτισμά του!

3. Ο Αυγουστίνος επηρεάστηκε τόσο πολύ από τον Νεοπλατωνισμό, ώστε θεολογούσε με τις φιλοσοφικές παραδοχές του Πλάτωνα! Πίστευε ότι η Εκκλησία και οι Πλατωνικοί συμφωνούν στις περί αγίας Τριάδος και προορισμού του ανθρώπου διδασκαλίες τους!

α. Είναι γνωστό, ότι ο Πλάτωνας πίστευε στο γνωστό «κόσμο των Ιδεών».
Οι «Ιδέες» του Πλάτωνα είναι τα αιώνια και αμετάβλητα αρχέτυπα των όντων. Ο αισθητός δηλαδή κόσμος του σύμπαντος είναι αντίγραφα των αρχετύπων αυτών!

Κατά τον Αυγουστίνο, όπως γράφει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, «οι σεσωσμένοι θα ίδουν δια της χάριτος και δια της λογικής των την ουσίαν του Θεού και τα εν αυτή αρχέτυπα των όντων. Δια της οράσεως ταύτης της θείας ουσίας θα απαλλαγούν αι ψυχαί από το επιθυμητικόν, το θυμοειδές, και τα μεταβλητά, και ούτω θα γίνουν αμεταβλήτως ευδαίμονες. Επεκτεινόμενος επί των νεοπλατωνικών τούτων προϋποθέσεων παραδέχεται, ότι δύναταί τις εν τη ζωή ταύτη να φθάση εις ενόρασιν των εν τη θεία ουσία αρχετύπων των όντων δια της εκστάσεως της λογικής, εκ του σώματος και των του χρόνου ή οφείλει να γνωρίση αυτά δια του φωτισμού της λογικής, μέσω της Αγίας Γραφής και των κτισμάτων, προς βαθυτέραν κατανόησιν των ειδών ή των αρχετύπων λόγων και δι' αυτών του Θεού»!

Πρέπει να σημειώσουμε ότι η Εκκλησία στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας αναθεματίζει όσους δέχονται τις «Ιδέες» του Πλάτωνα. Τόση σημασία αποδίδει η Εκκλησία στο ζήτημα αυτό, που δέχονταν ο Αυγουστίνος.

β. Ο Αυγουστίνος, παρασυρμένος από τον Νεοπλατωνισμό, διδάσκει ότι ο σκοπός της θεολογίας είναι η μελέτη και η έρευνα της ουσίας του Θεού! Ο ίδιος μάλιστα υποσχέθηκε ότι δεν θα βραδύνει να ερευνήσει «την ουσίαν του Θεού, είτε δια της Γραφής Αυτού, είτε δια του κτίσματος»!
΄Ομως, αυτό είναι αίρεση!
Κατά τους Πατέρες, η ουσία του Θεού είναι εντελώς άγνωστη, ακατάληπτη, ανώνυμη, αμέτοχη, απρόσιτη, άκτιστη. Για αυτό το λόγο, όχι μόνο δεν μπορούμε να εκφράσουμε το Θεό, αλλά ούτε καν να τον νοήσουμε. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει: «Θεόν φράσαι αδύνατον, νοήσαι σε αδυνατώτερον»!

Ο Αυγουστίνος πάνω στο σαθρό αυτό θεμέλιο του στοχασμού και της φιλοσοφίας θεμελίωσε το οικοδόμημα της θεολογίας του, της «αυγουστίνειας θεολογίας», η οποία είναι γεμάτη από αιρέσεις. Η θεολογία αυτή αποτελεί την πρώτη περίοδος της λεγόμενης «Σχολαστικής θεολογίας», που είναι πηγή των αιρέσεων του παπισμού !

4. Μία άλλη από τις αιρέσεις, που κήρυξε ο Αυγουστίνος είναι η αναφερόμενη στην ουσία του Θεού, την όποία ταυτίζει με τις ενέργειές Του! Οι Πατέρες από τη θεία εμπειρία τους γνωρίζουν, ότι άλλο πράγμα είναι η ουσία του Θεού και άλλο οι ενέργειές Του. Μόνο οι αιρετικοί Ευνομιανοί ταύτιζαν στο Θεό την ουσία με τις ενέργειές Του. Οι Πατέρες καταδίκασαν τη διδασκαλία αυτή ως αίρεση. Και όμως, ο Αυγουστίνος δίδασκε την αίρεση αυτή.
Συνέπεια της αίρεσής του αυτής ήταν να δεχτεί ότι η άκτιστη και πανταχού παρούσα δόξα, ή βασιλεία του Θεού είναι «γινόμενο και απογινόμενο» κτίσμα. Δεν γνώριζε ότι η δόξα του Θεού είναι άκτιστη ενέργειά Του, την οποία βλέπει ο πιστός όταν αξιωθεί να φτάσει στη κατάσταση του δοξασμού, ή θέωσης. Το πόσο σοβαρή αίρεση είναι η διδασκαλία αυτή του Αυγουστίνου ότι «οι προφήται δεν είδαν τον άκτιστο Λόγο εν τη ακτίστω δόξη αυτού, αλλά μόνον γινόμενα και απογινόμενα κτίσματα», φαίνεται ξεκάθαρα από την πολεμική κατά της διδασκαλίας αυτής από τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά, που επαναλάμβανε ο Βαρλαάμ τον 14ο αιώνα!
Η άκτιστη δόξα, ή βασιλεία του Θεού είναι ο Παράδεισος. Επειδή ο Αυγουστίνος πίστευε ότιείναι κτίσμα, τον τοποθετούσε στον πάνω όροφο του τριώροφου σύμπαντος, την κόλαση κάτω από τη γη, την δε επιφάνεια της γης θεωρούσε ως τόπο δοκιμασίας!

5. Άλλη αίρεση του Αυγουστίνου είναι ότι δίδασκε ότι το Άγιον Πνεύμα είναι η κοινή του Πατρός και του Υιού θεότης και αγάπη! Απορρίπτει δηλ. τη διδασκαλία των Πατέρων, ότι το Άγιον Πνεύμα είναι υπόσταση! Τη διδασκαλία αυτή ο Αυγουστίνος διατύπωσε το 393, όταν πρεσβύτερος ακόμα κλήθηκε να αναπτύξει τη διδασκαλία της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου, που ρητά διατύπωσε ότι η υποστατική ιδιότητα του αγίου Πνεύματος είναι το «εκπορευτόν» Αυτού εκ μόνου του Πατρός. Ο Αυγουστίνος αντίθετα με τα όσα δογμάτισαν οι Πατέρες της Συνόδου αυτής διακήρυξε ότι το άγιο Πνεύμα εκπορεύεται «και εκ του Υιού»! Είναι το περίφημο αιρετικό «Φιλιόκβε»!

6. Άλλη αίρεση του Αυγουστίνου είναι τα όσα διδάσκει για τις θεοφάνειες.
Οι Πατέρες διδάσκουν, ότι το να ιδεί ένας πιστός το Θεό, σύμφωνα με το λόγο της Γραφής «Μακάριοι οι καθαροί την καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ.5, , είναι έργο της χάριτος του Θεού. Κατά τον Αυγουστίνο όμως είναι κατόρθωμα της κτιστής φύσης του ανθρώπου! Οι Πατέρες το κατόρθωμα αυτό της κτιστής φύσης των ανθρώπων, το αποδίδουν στους δαίμονες! Για το λόγο αυτό ο «μυστικισμός» αυτός του Αυγουστίνου είναι δαιμονικός!

7. Αιρετική είναι ακόμα η διδασκαλία του Αυγουστίνου για τα στάδια της πνευματικής τελειώσεως του ανθρώπου, την κάθαρση, το φωτισμό και τη θέωση ή δοξασμό, που διδάσκουν οι Πατέρες. Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης λέει ότι «η διδασκαλία του Αυγουστίνου περί φωτισμού είναι καθαρώς πλατωνική και η εν Χριστώ θεωρία της δόξης του Θεού υπό των προφητών και των αποστόλων κατηργήθη και μάλιστα εχαρακτηρίσθη υπ' αυτού ως αίρεσις και αντικατεστάθη υπό της νεοπλατωνικής εκστάσεως»!
Δηλαδή τα στάδια της τελειώσεως της Αγίας Γραφής και των Πατέρων μετατράπηκαν από τον Αυγουστίνο σε πλατωνικά ή νεοπλατωνικά στάδια τελειώσεως. Έτσι ο φωτισμός κατάντησε να είναι η λογική κατανόηση των ειδών, που είναι στη θεία ουσία και η θέωση ταυτίσθηκε με την έκσταση των Πλατωνικών. Αυτό όμως, κατά τους Πατέρες είναι δαιμονική κατάσταση, ή τουλάχιστον, παραισθησιακή!

8. Σημειώνουμε ακόμα την αίρεση του απόλυτου προορισμού, που δίδαξε ο Αυγουστίνος. Την αίρεση αυτή πολέμησε ο άγιος Ιωάννης Κασσιανός (365-435), ο οποίος δεν μπορούσε να δεχτεί ότι «ο Θεός θα σώσει μονάχα ένα μέρος του ανθρώπινου γένους και ότι ο Χριστός πέθανε μονάχα για τους εκλεκτούς». Τη διδασκαλία αυτή του Αυγουστίνου ο Κασσιανός θεωρούσε μιά «μεγάλη βλασφημία»!
Είναι φανερό ότι η ολόκληρη η θεολογία του Αυγουστίνου είναι αιρετική.


9. Ορισμένοι Ορθόδοξοι υποστηρίζουν την αγιότητα του Αυγουστίνου λέγοντες:
«Μπορεί ένας άνθρωπος με αιρετικές απόψεις σαν τον Ιερό Αυγουστίνο, να θεωρείται άγιος από την Εκκλησία; Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, η απάντηση είναι "ναι". Και ας μη ξεχνάμε, ότι τα θέματα στα οποία είχε αιρετικές απόψεις, είτε ΔΕΝ είχαν ακόμα δογματισθεί, είτε δεν είχαν ακόμα μεταφερθεί στη δική του (Λατινική) γλώσσα. Γιατί δεν είναι δυνατόν ένας άγιος να εμμένει σε μια αίρεση, όταν του ΥΠΟΔΕΙΧΘΕΙ. Και σ' αυτόν ΔΕΝ υποδείχθηκαν τα λάθη του»
Όμως, οι Ορθόδοξοι αυτοί δεν έχουν δίκηο, για τους εξής λόγους:

α. Δεν είναι ανάγκη να έχει δογματισθεί μιά διδασκαλία, για να χαρακτηριστεί ως αίρεση, όπως τουλάχιστον δείχνει η Εκκλησιαστική Ιστορία.

β. Πολλές από τις αιρέσεις του Αυγουστίνου είχαν προηγουμένως δογματισθεί, όπως η αίρεσή του περί του Αγίου Πνεύματος (Φιλιόκβε κλπ.),
που είχε δογματίσει προηγουμένως η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος με τον Όρο της (το Σύμβολο της Πίστεώς μας)!

γ. Για να χαρακτηριστεί κάποιος αιρετικός, δεν είναι ανάγκη να του υποδεχθούν προηγουμένως τα λάθη του.

δ. Στον Αυγουστίνο, παρά ταύτα, όταν ακόμα ζούσε, του υποδείχτηκαν τα λάθη του σε ορισμένες αιρέσεις του, τα λάθη του, όπως στις αιρέσεις του για τον απόλυτο προορισμό, για τη θεία χάρη κτλ.. Του τα υπόδειξε ο άγιος Ιωάννης Κασσιανός!

10. Αυτό, που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ο Αυγουστίνος μπήκε στο αγιολόγιο, μόλις το 1968, με απόφαση του τότε Λατινόφρονα
Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερώνυμου Κοτσώνη!
Βεβαίως, το 1861 ένας αγιορείτης μοναχός, ο Ιάκωβος Νεασκητιώτης είχε συντάξει ασματική ακολουθία για τον Αυγουστίνο, που εκδόθηκε στη Σμύρνη. Ο ρόλος του μοναχού αυτού είναι ύποπτος. Είναι πολύ πιθανό να ενήργησε με παπικές υποδείξεις. Το ίδιο αυτό πρόσωπο καταγγέλθηκε ότι πλαστογράφησε τα αναθέματα των Πανορθοδόξων Συνόδων για το Γρηγοριανό Ημερολόγιο. Η πλαστογραφία αυτή ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος θεωρεί ότι εξυπηρέτησε τους ανύπαρκτους τότε Παλαιοημερολογίτες. ΄Ομως, η παιδαριώδης αυτή πλαστογραφία είναι πιθανότερο να έγινε για να εξαφανιστούν τα πραγματικά αναθέματα κατά του Γρηγοριανού, πράγμα το οποίο σαφώς βοηθάει όσους το 1924 δέχτηκαν αυτό.
Εξάλλου, ο μοναχός αυτός ήταν ανιψιός του τότε ιερομονάχου Θεοδωρήτου, που νόθευσε το Πηδάλιο. Και οι δύο αυτοί ήταν πολέμιοι των Κολλυβάδων στο Άγιο ΄Ορος. Στον Θεοδώρητο, όταν ήταν στη Βενετία έστειλε ο Νικόδημος ο Αγιορείτης τα χειρόγραφα του «Πηδαλίου» για εκτύπωση. Αυτός όμως κατά την εκτύπωση νόθευσε αυτό με παπικές παρεμβολές! Αυτό έκανε τον άγιο Νικόδημο, όταν είδε τυπωμένο το «Πηδάλιο», να αναφωνήσει, ότι θα ήταν προτιμότερο με ένα ξίφος, να του ξέσχισε την καρδιά του, παρά αυτό που έκανε! 

Οι χαλεποί καιροί και η λυτρωτική αυτοσυνειδησία της Ρωμηοσύνης

Η Πατρίδα μας, κατά κοινή ομολογία, έφτασε πλέον σε μία κρίσιμη καμπή. Η κυβέρνηση των υπάκουων εντολοδόχων, εξασφάλισε τόσο τους ξένους δανειστές, παραχωρώντας ακόμη και την Εθνική μας κυριαρχία, όσο και τους τραπεζίτες, στο μέτρο που μπορούσε, ενώ έριξε στον καιάδα της εξαθλίωσης τον Ελληνικό λαό. Μια εξαθλίωση που βαθαίνει καθημερινά και πιστοποιείται από όλους σχεδόν τους οικονομικούς δείκτες.

Η ολέθρια πορεία συνεχίζεται με την «αξιοποίηση» της Δημόσιας περιουσίας, που περιλαμβάνει πωλήσεις όχι μόνο κάποιων αστικών ακινήτων, αλλά και τεράστιων πανέμορφων παραθαλάσσιων εκτάσεων της Ελληνικής γης και κρατικών εταιρειών και οργανισμών κοινής ωφελείας.
Η καθημαγμένη πνευματικά και οικονομικά Χώρα μας, γιατί είχε την τύχη να την κυβερνούν εδώ και χρόνια οι ίδιοι αμοραλιστές πολιτικοί – που τώρα δήθεν μας σώζουν – έγινε πλέον μία αποικία χρέους, ένα προτεκτοράτο των κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Αυτές είναι οι επιταγές της Νέας Τάξης, που υλοποιούνται από το πολιτικό μας σύστημα με την καθοριστική συμβολή των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης.

Η Σμύρνη μάνα καίγεται!

.....Ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι βρεθήκανε ξαφνικά έξω απ΄ την προγονική τους γη. Παράτησαν σκοτωμένα παιδιά και γονιούς άταφους. Παράτησαν περιουσίες, τον καρπό στα δένδρα και στα χωράφια το φαΐ στη φουφού, τη σοδειά στην αποθήκη το κομπόδεμα στο συρτάρι, τα πορτρέτα των προγόνων στους τοίχους. Και βάλθηκαν να τρέχουν να φεύγουν κυνηγημένοι απ΄ το τούρκικο μαχαίρι και τη φωτιά του πολέμου. Έρχεται μια τραγική στιγμή στη ζωή του ανθρώπου, που το θεωρεί τύχη να μπορέσει να παρατήσει το έχει του, την πατρίδα του το παρελθόν του και να φύγει, να φύγει λαχανιασμένος αποζητώντας αλλού τη σιγουριά. Άρπαξαν οι άνθρωποι βάρκες, καΐκια, σχεδίες, βαπόρια, πέρασαν τη θάλασσα σ΄ έναν ομαδικό, φοβερό ξενιτεμό. Κοιμήθηκαν αποβραδίς νοικοκυραίοι στον τόπο τους και ξύπνησαν φυγάδες, θαλασσοπόροι, άστεγοι άποροι, αλήτες και ζητιάνοι στα λιμάνια του Πειραιά, της Σαλονίκης, της Καβάλας του Βόλου, της Πάτρας.

"Kyprianos Christodoulides : Θλιβερόν εστί και γράφειν" συνέχεια:

Ο αδελφὀς μας Γεώργιος Γιαννόπουλος γράφει: 

Δεν ειναι πολυ μα παρα πολυ περιεργο που δυο συνοδοι αντιθετοι με μεγαλη εκκλησιολογικη κοντρα για το θεμα της εγκυροτητας των μυστηριων των καινοτομων και για την επαναληψη του βαπτισματος των νεο- ημερολογιτων να φτασουν στην ενωση ενα πρωι χωρις να εξηγησουν στους πιστους τιποτα η ποια ειναι η γραμμη τους απο εδω και περα?????
Μηπως βγαινουν τα γραπτα εκ των εσω " η επερχομενη μεγαλη θλιψη της εκκλησιας "???
Ενωση με ολες τις εκκλησιολογιες ανακατεμενες με οικουμενιστικη συνταγη απο τους " βαθμοφορους" παραταξιακους του τεκτονικου μηχανισμου???
Και κανενας γνησιος παραταξιακος οπαδος δεν μιλαει στο διαδυκτιο για την γραμμη που εχει τωρα η συνοδος καλλινικου.
Πηραν ειδικες εντολες οι οπαδοι ( θυματα )μπλοκερ των παραταξεων και ησυχασαν αποτομα. Οι 
μπλοκερ των παραταξιακων επισκοπων δεν εχουν "ευλογια "απο τους "βαθμοφορους" των στοων να μιλανε για την εκκλησιολογια της συνοδου. Και εγκυρα και ακυρα τα μυστηρια η μονο εγκυρα η μονο ακυρα η μονο εγκυρα και οχι ακυρα η μονο ακυρα και οχι εγκυρα.
Οτι θελει ο καθενας διαλεγει και παιρνει.
Δ Ι Α Λ Ε Χ Τ Ε 



Προς τον κ. Γιαννόπουλο

"Οι μπλοκερ των παραταξιακων επισκοπων δεν εχουν "ευλογια" απο τους "βαθμοφορους" των στοων να μιλανε για την εκκλησιολογια της συνοδου. Και εγκυρα και ακυρα τα μυστηρια, μονο εγκυρα, μονο ακυρα, μονο εγκυρα και οχι ακυρα, μονο ακυρα και οχι εγκυρα."

κχ
Μάλιστα, οι παραταξιακοί μπλόκερ δν έχουν πάρει ευλογία από τους βαθμοφόρους - των στοών, αφού έτσι το θέλει ο κ. Γιαννόπουλος - και οι ανένταχτοι και μη παραταξιακοί μπλόκερ, έχουν πάρει ευλογία από την κεφαλή τους, ή από απροσδιόριστους και ακαθόριστους βαθμοφόρους διόδων και τριόδων, με απώτερο στόχο τη μεγάλη στοά που επιγράφεται : Εκκλησιολογία, και έκαστος γράφει ό,τι του καρεβαίνει. Σημείωση, προσπάθησα να σουλουπώσω τις παλιλλογίες σας.

Μήπως μπορεί ο κ. Γιαννόπουλος να μας πει, ποιος πατέρας, ή πατέρες, μίλησαν ή έγραψαν ποτέ για "εκκλησιολογία"; Το θέμα των Εικόνων τι ήταν τελικά ; Εκκλησιολογικό ή Δογματικό ; Αν δεν ήταν δογματικό και ήταν εκκλησιολογικό, υπήρχε λόγος να συγκληθεί Οικουμενική Σύνοδος ; Τα αφορώντα στην Εκκλησία, άρα και στη θεία Λατρεία, δεν άπτωνται και δεν αφορούν, τελικά, στο Δόγμα ;

Θα πρέπει ο κ. Γιαννόπουλος και οι περί αυτόν, να καταλάβουν ότι η καθ΄ ημάς εκκλησιολογία, ήγουν τα αφορώντα στην Εκκλησία και πάντα τα καθ΄ ημάς περί Εκκλησίαν σχετιζόμενα και τελούμενα, δεν αφίστανται του Δόγματος. Με αυτή την έννοια, η διαφορά μεταξύ των κοιμηθέντων πατέρων Χρυσοστόμου και Ματθαίου είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Τα τελούμενα Μυστήρια των καινοτόμων είναι μεν κατά πράξιν έγκυρα, κατά θεωρίαν όμως είναι άκυρα. Τα αχρηστεύει, δηλαδή καθιστά ανίσχυρη την θεία Χάρι, ο συνεορτασμός μετά των αιρετικών, ως αποτέλεσμα θεωρητικών εκχωρήσεων, άρα, και πρακτικών εκπτώσεων.

Παράδειγμα, τι σημασία έχει αν η εκπόρευση του αγίου Πνεύματος είναι εκ του πατρός ή εκ του φιλιόκβε ; Τι σημασία έχει αν έχουμε εικόνες ή αγάλματα ; Τι σημασία έχει αν πάμε 13 μέρες μπροστά ή αν μείνουμε πίσω. Ποια η διαφορά μεταξύ τριττής κατάδυσης και ραντισμού ; 
Ας περιοριστούμε σ΄ αυτά. Σημασία έχει ότι συνεορτάζουμε με μόνη εξαίρεση το Πάσχα. Δεν θα αργήσει να αρθεί και αυτό το εμπόδιο. Οι κεφαλές βρίσκονται στη φάση της επεξεργασίας.

Όπως βλέπετε, κ. Γιαννόπουλε, εκκλησιολογική κόντρα μεταξύ των πατέρων Χρυσοστόμου και Ματθαίου δν υπάρχει. Άλλοι ήταν οι λόγοι, που προκάλεσαν την ένταση και επιδείνωσαν τη διαφορά. Και ακόμη, κ. Γιαννόπουλε, καιρός να εννοήσετε και τούτο. Όλοι οι αιρετικοί ήταν κατά πάντα Ορθόδοξοι, ως προς τον προηγηθέντα βίο τους. Με έγκυρα Μυστήρια είχαν βαπτισθεί και χρισθεί ιεράρχες. Όταν όμως άρχισαν να διαδίδουν τις πλανεμένες διδασκαλίες τους, έγιναν άλλοι άνθρωποι. Αυτό δεν συνέβη με τους κοιμηθέντες πατέρες Ματθαίο και Χρυσόστομο. Καιρός να το καταλάβουμε, ασχέτως αν αυτό δεν εξυπηρετεί τους περιφερόμενους εντός διόδων και τριόδων, διαδίδοντας ό,τι έκαστος κατά διάνοιαν έχει.