O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 30 /  17  Αυγούστου 2014

Αλεξάνδρου, Παύλου, Ιωάννου πατρ. Κωνσταντινουπόλεως.

Ἦταν, ὅπως λέγουν, «ἀποστολικοὶς χαρίσμασι λαμπρυνόμενος». Σὰν πρεσβύτερος ἀκόμα, διακρινόταν γιὰ τὴ μεγάλη του εὐσέβεια, τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἀγαθότητά του.
Στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ σύνοδο, ποὺ ἔγινε στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας, ὁ τότε Πατριάρχης τὸν ἐξέλεξε ἀντιπρόσωπό του. Καὶ ὅταν στὴν Σύνοδο αὐτὴ καταδικάστηκε ὁ Ἁρεῖος, ὁ Ἀλέξανδρος, ἂν καὶ γέροντας 70 χρονῶν, δέχθηκε νὰ περιοδεύσει στὴν Θρᾴκη, Μακεδονία, Θεσσαλία καὶ στὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα, γιὰ νὰ διδάξει καὶ νὰ γνωστοποιήσει τὰ ὀρθὰ δόγματα τῶν ἀποφάσεων τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας. Ἀλλὰ ἐνῷ βρισκόταν στὴν περιοδεία αὐτή, ὁ πατριάρχης Μητροφάνης ἀπεβίωσε. Ὅρισε ὅμως διάδοχό του τὸν Ἀλέξανδρο, διότι, παρὰ τὸ γῆρας του, εἶχε τὰ κατάλληλα ἐφόδια γιὰ τὴ διακυβέρνηση τῆς ἀρχιεπισκοπῆς τῆς πρωτευούσης.

Πράγματι, σὰν Πατριάρχης ὁ Ἀλέξανδρος ἀνταποκρίθηκε σωστὰ στὶς δύσκολες περιστάσεις τῶν καιρῶν. Τότε ὁ Ἁρεῖος εἶχε ἐξαπατήσει τὸ βασιλιὰ Κωνσταντῖνο ὅτι δῆθεν πιστεύει ὀρθά. Καὶ ὁ βασιλιὰς διέταξε τὸν Ἀλέξανδρο νὰ ἀφήσει τὸν Ἁρεῖο νὰ μετέχει τῆς Θείας Κοινωνίας. Ὁ Ἀλέξανδρος, λυπημένος, προσευχήθηκε στὸν Θεὸ καὶ ζήτησε τὴν βοήθειά Του. Ἡ δέηση τοῦ Ἱεράρχη εἰσακούσθηκε. Καὶ τὸ πρωὶ ποὺ ὁ Ἁρεῖος μὲ πομπὴ θὰ πήγαινε στὴν ἐκκλησία, βρέθηκε τὸ σῶμά του σχισμένο καὶ σκωληκόβρωτο!
Ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 340 μ.Χ.

Ομιλία εις τον σεισμόν. Του αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου.


Απόδειξις της δυνάμεως και φιλανθρωπίας του Θεού. Τα αίτια του σεισμού.

Είδετε Θεού δύναμιν, είδετε Θεού φιλανθρωπίαν; Δύναμιν, διότι ετίναξε δια σεισμού την οικουμένην· φιλανθρωπίαν, διότι ενώ έπιπτε την εστερέωσε· μάλλον δε και εις το εν και εις το άλλο δύναμιν και φιλανθρωπίαν. Διότι και το ότι την εστερέωσε μαρτυρεί δύναμιν, και το ότι την έσεισε φιλανθρωπίαν· Διότι έσεισε την γην, και (δια φόβου) εστήριξε την οικουμένην, διότι ενώ έμελλε να πίπτη (εκ φιλανθρωπίας), την ανήγειρεν. Αλλ΄ ο μεν σεισμός παρήλθεν, ο δε φόβος ας μένη· ο σάλος εκείνος εξέλιπε ταχέως, η δε ευσέβεια ας μη παρέλθη· τρεις ημέρας εκάμαμεν λιτανείας, αλλ΄ ας μη καταλύσωμεν κατόπιν την ιεράν προθυμίαν μας· ερραθυμήσαμεν, και εκαλέσαμεν εναντίον μας τον σεισμόν· εδείξαμεν δραστηριότητα και ενδιαφέρον και απεκρούσαμεν την οργήν· Ας μη ραθυμήσωμεν πάλιν, δια να μη επισύρωμεν πάλιν την οργήν και την τιμωρίαν. Διότι «δεν θέλει ο Θεός τον θάνατον του αμαρτωλού, όσον το να επιστρέψη αυτός και να ζη» (Ιεζεκ. 33: 11). Είδετε το φθαρτόν του ανθρωπίνου γένους; Όταν έγινεν ο σεισμός διελογιζόμην κατ΄ εμαυτόν λέγων· που είναι αι αρπαγαί; Που αι πλεονεξίαι; Που αι κατατυραννήσεις; Που αι αλαζονείαι; Που αι δυναστείαι; που αι καταπιέσεις, που αι λεηλασίαι των φτωχών; Που αι υπερηφάνειαι των πλουσίων; Που των αρχόντων αι δυναστείαι; Που αι απειλαί; που οι φόβοι; Μία στιγμή χρονική και ευκολώτερον από αράχνης ιστόν διεσπώντο όλα· όλα εκείνα παρελύοντο, και θρήνος πολύς ήτο, και όλοι εις την εκκλησίαν έτρεχον. Αναλογισθήτε, αν απεφάσιζεν ο Θεός, όλα να καταρρίψη, τι ηθέλομεν πάθει. Ταύτα δε λέγω, δια να διατηρήται ακμαίος εντός σας ο φόβος των όσα έγιναν, και την διάνοιαν όλων να στηρίζη. Έκαμε τον σεισμόν, αλλά δεν εκρήμνισε· διότι εάν ήθελε να κρημνίση, δεν θα έκαμε σεισμόν· αλλ΄ επειδή δεν ήθελε, προέλαβεν ως κήρυξ ο σεισμός, προαναγγέλων εις όλους την οργήν του Θεού, ώστε βελτιούμενοι δια του φόβου να αποκρούσωμεν την δια των πραγμάτων τιμωρίαν… Την εσπέραν εκείνην του σεισμού όλοι μεν οι άλλοι δια τον σεισμόν εφοβούντο, εγώ δια την αιτίαν του σεισμού. Εννοήσατε τι είπον; Οι μεν άλλοι εφοβούντο μήπως κρημνισθή η πόλις, και αποθάνωσιν· εγώ δε φοβούμαι, διότι ο Δεσπότης οργίζεται εναντίον ημών· διότι δεν είναι κακόν το να αποθάνη τις, αλλά κακόν είναι το να ερεθίση τον Δεσπότην. Ώστε δεν εφοβούμην δια τον σεισμόν, αλλά δια την αιτίαν του σεισμού, διότι αιτία του σεισμού είναι η οργή του Θεού, της δε οργής αίτιον αι αμαρτίαι ημών. Ποτέ μη φοβήσαι κόλασιν, αλλά την αμαρτίαν, την μητέρα της κολάσεως. Σείεται η πόλις; Και τι σημαίνει τούτο; Αλλ΄ η διάνοιά σου ας μη σαλευθή. Επειδή και εις τα νοσήματα και τα τραύματα δεν θρηνούμεν εκείνους, οι οποίοι δύνανται να θεραπευθώσιν, αλλά τους πάσχοντας ανιάτους νόσους. Ό,τι δε είναι νόσος και τραύμα, το αυτό είναι και αμαρτία· ό,τι είναι τομή και φάρμακον, το αυτό είναι και τιμωρία… 


(Εκ του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου «Άπαντα» τομ. β΄ σελ 209, 213 Μιχαήλ και Νικολάου Γαλανού Αθήναι 1900).

Μερικές σκέψεις του αδελφού μας Ιουστίνου, πάνω στην αποτομή της ιεράς κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου


Γράφω , αγαπητέ Silver,  και παρακαλώ την αγάπη σας να με συγχωρέση , αν σας στενοχωρήσω ή σκανδαλήσω με τα λεγόμενά μου. 

Όλοι μας βέβαια ξέρουμε, ότι της φρικτής αποτομής της ιεράς κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου προηγήθηκε ένας πορνικός χορός της Σαλώμης, κόρης της φονικής Ηρωδιάδας και μοιχαλίδας του Ηρώδου. 

Και όπως είναι σε όλους μας γνωστό, ο άνομος αυτός χορός «ήρεσεν» σε όλους τους παρευρισκομένους άρχοντες, πλουσίους, αξιωματούχους, υψηλά ισταμένους στο πλέγμα κοσμικής εξουσίας, και περισσότερο από όλους βεβαίως στον βασιλέα Ηρώδη, εραστή της μητέρας τού κατάλληλα δασκαλεμένου πορνικού κορασίου. 

Μάλιστα τόσο πολύ «ήρεσεν» η λικνιζομένη και εκκολαπτόμενη πόρνη, ώστε ο μοιχός Ηρώδης πάνω στο ηδονικό του παραλήρημα, ξεχνάει την Ηρωδιάδα και υπόσχεται στη κόρη της μέχρι και το μισό του βασίλειο, όλοι μας υποψιαζόμαστε για πια συνέχεια

Η πόρνη θυγατέρα της μοιχαλίδας τα χάνει απο την «επιτυχία» της, δεν ξέρει τι να ζητήση από τον βασιληά και τρέχει στη μητέρα της να ζητήση συμβουλή. Παρακαλώ να προσέξετε έναν φανταστικό διάλογο: 

Mητέρα, ο εραστής σου μου προσφέρει μέχρι και το μισό του βασίλειο. Τι να του ζητήσω; 
To κεφάλι του Προδρόμου. 
- Μα γιατί να του κόψουμε το κεφάλι; Δεν μας φθάνει το μισό βασίλειο; 
- Αν του κόψουμε το κεφάλι , τότε θα έχουμε όλο το βασίλειο μικρή μου. Ο Ηρώδης τότε θα είναι δικός μας. Εμείς από το κρεββάτι του , θα κυβερνάμε το βασίλειο. Όλα θα είναι στα πόδια μας. Μόνο , για να μην μας γελάσει ο Ηρώδης και αποκεφαλίσει κάποιον άλλον, επειδή σέβεται τον Ιωάννη, να ζητήσης το κεφάλι του σε πινάκιο, και να μου το φέρης φρέσκο με τα αίματα, να το δώ με τα μάτια μου.... 

Άραγε είνα μακριά απο την αλήθεια ο διάλογος αυτός; 

Είναι άραγε φανταστική η άμεση σχέση πορνείας, μοιχείας με τον φόνο; 

Και είναι άσχετος ο φόνος με το μίσος που γεννάει στην πορνεύουσα ψυχή ο έλεγχος της συνειδήσεως απο την τιμία φωνή του Προδρόμου; 

Πόση κακία και φόβο και πάθος κρύβει μέσα της η αποτρόπαια φωνή της Ηρωδιάδας, αλλά και κάθε πόρνης ή μοιχαλίδας που καταλήγει μέχρι και το παιδί της να οδηγήση στην πορνεία ή και το σπλάγχνο της να σκοτώση με την έκτρωση! 

Ας πάρουμε την σημερινή αποτρόπαια πραγματικότητα της Ελλάδας. 

Πόσες Ηρωδιάδες και Σαλώμες κυκλοφορούν στον κάθε έναν δίπλα μας; 

Ποιά είναι η φυσική κατάληξη της πορνείας και της μοιχείας τους; 

Ο φόνος.... Και μάλιστα τριπλός. 

Γιατί πριν από τον φόνο του Βαπτιστού προηγήθηκε ο φόνος της ψυχής του Ηρώδη και της ψυχής της Σαλώμης. Ο πρώτος φονεύθηκε με την μοιχεία, η δεύτερη με την εξώθησή της στην πορνεία και μάλιστα, από την ίδια της την μάνα. Και γίνονται όλοι τους στο τέλος φονιάδες... 

Έτσι και σήμερα, το αποτρόπαιο έγκλημα συνεχίζεται στην «ορθόδοξη» Ελλάδα μας. Οι Σαλώμες γυμνώνονται και μοιχεύουν και σκοτώνουν. Από την κούνια τους ακόμη, οι μάνες Ηρωδιάδες τις εκπαιδεύουν. Περιοδικά, τηλεόραση, σχολείο, βιβλία, ίντερνετ, μόδα φίλοι, συγγενείς, δάσκαλοι, καθηγητές, όλοι τιμούν την πορνεία και την μοιχεία, τις σύγχρονες θεότητες της σαρκολατρείας. 
Και αν βρεθεί κάποιος χριστιανός να καταγγείλη την γυμνότητα, ξεσηκώνονται οι πορνεύοντες «φιλελεύθεροι ορθόδοξοι» και τον κατηγορούν ότι προσπαθεί να επιβάλη την «μπούργκα».... 

Πόσα όμως ελληνόπουλα αβάπτιστα κάθε χρόνο στέλνει στην μηχανή του κιμά η ακόρεστη πορνεία και η μοιχεία μας; 

Έχουμε σκεφτεί ποτέ ότι η πορνεία και η μοιχεία είναι οι φυσικές μητέρες των φόνων αυτών; 

Πόσες άραγε πυρκαϊές και πόσους καρκίνους δικαίως πρέπει να στείλη ο πανάγαθος Θεός για να ξεπλήνουμε την αμαρτία μας ; 
Kύριε Ιησού Χριστέ δια των πρεσβειών του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου ελέησον και σώσον ημάς τους πόρνους, και μοιχούς αναξίους Έλληνες!