ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ω θαύμα των ποτέ θαυμάτων, τα οποία είδον οι άνθρωποι! Η Βασίλισσα του παντός πως άπνους τίθεται; Η Μήτηρ του Ιησού πως απέθανε; Σύ είσαι, Παρθένε, το κήρυγμα των Προφητών. Σύ είσαι το κήρυγμα το ιδικόν μας. Σε προσκυνούν οι άνθρωποι. Σε δοξάζουν οι Άγιοι. Χαίρε λοιπόν Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου, και διά Σου μεθ’ ημών. Μετά του Γαβριήλ Σε υμνούμεν, μετά των Αγγέλων Σε δοξάζομεν, μετά των Προφητών Σε εγκωμιάζομεν, ότι Σε εκήρυττον οι Προφήται, διά Σε επροφήτευσαν άπαντες. Ο Αββακούμ Σε είδεν ως όρος σύνδεδρον, ότι Σύ είσαι εσκεπασμένη από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ο Δανιήλ Σε εθεώρησεν ως όρος και αυτός, από το οποίον όρος χωρίς σποράν ανδρός εγεννήθη ο στερεός και ισχυρός Βασιλεύς, ο Χριστός. Σε είδεν ο δίκαιος Ιακώβ ως κλίμακα, από την γέννησίν Σου ο μέν Θεός κατέβη και συνέφαγε και συνέπιε με ημάς, ημείς δε οι δούλοι Αυτού μέλλει να αναβώμεν εις τους ουρανούς. Αλλά και Σύ ιδού, ότι αναβαίνεις πρωτύτερα από ημάς. Χαίρε, Παρθένε, ότι ο Γεδεών πόκον Σε είδεν, ο Δαβίδ Παρθένον και Θυγατέρα και Βασίλισσαν. Ο Ησαίας Μητέρα του Θεού Σε ονομάζει. Ο Ιεζεκιήλ Πύλην, και όλοι οι Προφήται Σε ενεκωμίασαν.
Ημείς δε τι να Σε ονομάσωμεν, Παρθένε; Παράδεισον; Σοί πρέπει, ότι Σύ εβλάστησας το άνθος της αφθαρσίας, τον Χριστόν, Όστις ευωδίασε τας ψυχάς των ανθρώπων. Παρθένον; Και αληθώς Παρθένος είσαι, ότι χωρίς σποράν ανδρός εγέννησας τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ότι και πρό του τόκου Παρθένος ήσο, και εν τόκω Παρθένος ευρέθης, και μετά τόκον πάλιν Παρθένος έμεινας. Να Σε ονομάσωμεν Μητέρα; Σοι πρέπει και αυτό. Ότι Μήτηρ έγινες του Βασιλέως των όλων Χριστού. Να Σε είπωμεν Ουρανόν; Σοι πρέπει και αυτό, ότι ανέτειλας τον Ήλιον της δικαιοσύνης. Χαίρε λοιπόν, Παρθένε, και ύπαγε εις την κατάπαυσιν του Υιού Σου. Πορεύου εις τα σκηνώματα τα ηγαπημένα Σοι. Ύπαγε εις τον ητοιμασμένον Σοι τόπον και ενθυμού και ημάς και το γένος μας όλον, Κυρία Θεοτόκε. Ότι και ημείς και Σύ, Παρθένε, από έν γένος του Αδάμ είμεθα, διά τούτο μεσίτευε, δια τούτο παρακάλει τον Υιόν Σου, τον Οποίον εβάστασας και εθήλασας, να μας βοηθήση νυν, και μετά ταύτα να μας αξιώση να απολαύσωμεν τας ελπίδας μας. Ύπαγε, Παρθένε, από την γην εις τον ουρανόν, από την φθοράν εις την αφθαρσίαν. Από την λύπην του κόσμου τούτου εις την χαράν της Βασιλείας των ουρανών, από την φθαρτήν γην εις τον άφθαρτον ουρανόν. Ύπαγε, Παρθένε, εις το φως το ουράνιον, εις τους ύμνους των Αγγέλων, εις τας δοξολογίας των απ’ αιώνος Αγίων. Ύπαγε, Παρθένε, εις τον τόπον του Υιού Σου, εις την Βασιλείαν Του, εις την εξουσίαν Του. Υμνήσατε Άγγελοι, δοξάσατε Προφήται, επαινέσατε Αρχάγγελοι του Βασιλέως την Μητέρα, του Φωτός την Λυχνίαν, του Ουρανού την Πλατυτέραν, του στερεώματος την Υψηλοτέραν, την προστασίαν των Χριστιανών και Μεσίτριαν του γένους ημών.

Ω Θεοχαρίτωτε Δέσποινα, η γεννήσασα τον αθάνατον του σύμπαντος κόσμου Βασιλέα, προσκυνούμεν την Βασιλείαν Σου, γεραίρομεν την ταφήν Σου και δοξάζομεν την Αγίαν Σου Κοίμησιν.

Οι κατασκευασμένες κρίσιμες ιστορικές συγκυρίες

http://kyprianoscy.blogspot.ca/

Διαβάσαμε πώς απάντησαν οι τέσσερις μητροπολίτες Θράκης, σε όσους τους κατηγόρησαν για "τουρκοποίηση" της Θράκης μετά την κοινή τους απόφαση να ταχθούν υπέρ της ίδρυσης τμήματος ισλαμικών σπουδών στη Θεσ/νίκη. Σημειώσαμε τα κατωτέρω :

"Σε όσους αμφισβητούν τη φιλοπατρία και την ορθή πίστη των Μητροπολιτών της Θράκης ένα μόνο έχουμε να πούμε: «έχουσι γνώσιν οι φύλακες»"
 

Και σχολιάζουμε :
Και ποία η γνώση των φυλάκων, θα ρωτούσε ο αφελής. Την απάντηση, έμμεσα και όχι άμεσα, μας την δίνουν οι τέσσερις «μηδέν από του χρέους μη κινούντες» μητροπολίτες. Διαβάστε τι γράφουν : "
 έχουμε πλήρη συναίσθηση των ποιμαντικών μας ευθυνών καθώς και της κρισίμου ιστορικής συγκυρίας στην οποία βρισκόμαστε". Τι θέλουν να πουν ; Ότι οι ποιμαντικές τους ευθύνες τους υποχρεώνουν να προσαρμοστούν στις κρίσιμες ιστορικές συγκυρίες στις οποίες βρισκόμαστε.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 7 Αυγούστου 2014

Δομετίου, Νικάνορος, Ναρκίσσου.

Ὁ Ὁσιομάρτυρας Δομέτιος ἦταν Πέρσης καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Διδάχθηκε τὴ χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ κάποιο χριστιανό, ποὺ ὀνομαζόταν Ἄβαρος. Ὅταν τὸ ἔμαθαν αὐτὸ οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ του, ἐξεγέρθηκαν ἐναντίον του καὶ ὁ Δομέτιος ἀναγκάσθηκε νὰ τοὺς ἐγκαταλείψει.

Που είναι οι ποιμένες της Εκκλησίας, δια να σημάνουν έγερσιν, εγρήγορσιν, να καταδείξουν τον κίνδυνον;

Εις τον διάλογον, που διεξάγει ο Παναγιώτατος Πατριάρχης μας από ετών με τον κόσμον, υπεχώρησεν, ηστόχησεν, ηττήθη. Εθυσίασε τας μονίμους θείας αληθείας εις τας απαιτήσεις του «εν τω πονηρώ κειμένου κόσμου», συνεβιβάσθη, εταυτίσθη με τον κόσμον. Ισοπέδωσε την διαφοράν μεταξύ αληθείας και ψεύδους. Ό,τι ελέγομεν αίρεσιν, κακοδοξίαν, απηλείφθη από το λεξιλόγιόν του. Η Ορθοδοξία δεν είναι διάφορος από τον παπισμόν και δέκα ολοκλήρους αιώνας επλανάτο η Εκκλησία μας. Τα δόγματα δεν είναι υπερφυσικαί αλήθειαι και κατά καιρούς δυνάμεθα να τα μεταβάλλωμεν. Ό,τι εγράφη κατά των Λατινικών κακοδοξιών υπό των αγίων Πατέρων, σήμερον δεν έχει ισχύν….                                                                                                            Και τώρα; Τώρα που ο πολύς κόσμος ακολουθεί αυτήν την διεστραμμένην λογικήν, που το φως σκοτίζεται, το άλας μωραίνεται, που ένας Οικουμενικός Πατριάρχης απαρνείται την Ορθόδοξον Παράδοσιν και συντάσσεται με τον αιρεσιώτην παπισμόν, τι να είπωμεν; Και ποίος μας ακούει; Τα πλήθη θέλουν αγάπην, θέλουν ένωσιν. Τι αξίζει η αλήθεια του Θεού ενώπιον της αγάπης; Ομολογουμένως ζώμεν εις ατμόσφαιραν συγχύσεως. Φοβούμεθα μήπως, η τόσον εξαπλωθείσα αδιαφορία δια την ορθόδοξον πίστιν, αποβή καταστρεπτική δια την αγίαν Εκκλησίαν μας. Ουδαμού ακούεται φωνή διαμαρτυρίας. Που είναι οι ποιμένες της Εκκλησίας, δια να σημάνουν έγερσιν, εγρήγορσιν, να καταδείξουν τον κίνδυνον; Να είπομεν τον Πατερικόν λόγον; «Ο πλους εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει;» Αλλ΄ ο Χριστός δεν καθεύδει. Καθεύδομεν ημείς βαθέως, καθεύδουν οι Ποιμένες μας…


μ.θ.δ

Αθωνικά άνθη -- Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΘΑΒΩΡΙΟΥ ΦΩΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΩ ΑΓΙΩ ΓΡΗΓΟΡΙΩ ΤΩ ΠΑΛΑΜΑ

 «Ο καινός εν Χριστώ άνθρωπος, φως ων και ορών δια φωτός, καν εαυτόν βλέπη, φως ορά, καν προς εκείνο ο ορά, φως εστι και τούτο…» Άγ. Γρηγόριος Παλαμάς.


Η θειοτάτη εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ην εωρτάσαμεν, τόσον ούσα συγγενής προς τα επί μέρους θέματα, τα οποία απησχόλησαν τον άγιον Γρηγόριον τον Παλαμάν, διεγείρει την επιθυμίαν ημών, όπως αφιερώσωμεν το παρόν άρθρον εις το άκτιστον και άγιον εκείνο φως, όπερ περιέλαμψε και εμέθυσε πνευματικώς τους Μαθητάς του Κυρίου, και του οποίου ο Παλαμάς υπήρξεν ακαταγώνιστος προασπιστής. Δια το φως εκείνο, το τόσον οικείον εις τας ημετέρας ψυχάς, ως επιπόθησιν και δριμύν έρωτα, και τόσον ουσιώδες δια την κατανόησιν της ορθοδόξου πνευματικότητος. Αυτός ο άγιος Παλαμάς γράφει, ότι «ο καινός εν Χριστώ άνθρωπος, φως ων και ορών δια φωτός, καν εαυτόν βλέπη, φως ορά, καν προς εκείνο ο ορά, φως εστι και τούτο, καν το δι’ ου έχη το οράν, και εκείνο φως εστι· και τούτ’ εστιν η ένωσις, εν πάντ’ εκείνα είναι…». Η βαθύτης της θεολογίας του Παλαμά ήτο αυτή η μυστική εμπειρία του, κατοχυρουμένη δια της δογματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας. Χωρίς την εν Χριστώ σωτηρίαν και την άκτιστον χάριν, ην λαμβάνομεν δια του αγίου Βαπτίσματος, ουδέν νόημα θα είχε δια την Εκκλησίαν ο αγών του Παλαμά εν τη δογματική καθιερώσει της διακρίσεως Ουσίας και Ενεργείας.

Το πυρ του γυμνισμού

Το πυρ δια των πυρκαϊών κατέκαυσε και εφέτος πολλούς τόπους του πλανήτη μας.
Αλλ’ υπάρχει και άλλο πυρ, ισχυρότερο, το οποίο πυρπολεί, ιδίως κατά τους θερινούς μήνες, και προκάλεσε και εφέτος αφάνταστες ζημίες στους ανθρώπους. Είναι το πυρ του γυμνισμού. Ο αρχιγυμνιστής Σατανάς, ο οποίος γύμνωνε τους δαιμονισμένους Γαδαρηνούς, γυμνώνει τους ανθρώπους, ιδίως τις γυναίκες, για να εξάπτωνται τα σαρκικά πάθη, ιδίως των νέων, να φλέγωνται ψυχές και σώματα, και να πέφτουν οι άνθρωποι σε σαρκικές αμαρτίες μικρότερες και μεγαλύτερες. Μεγάλες οι ζημίες από τις φυσικές πυρκαϊές, ασυγκρίτως μεγαλύτερες οι ζημίες από τις πνευματικές πυρκαϊές, που προκαλεί το πυρ του γυμνισμού.
Γράφει ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς τα εξής: Ο σύγχρονος γυμνισμός και νεκρούς ακόμα σκανδαλίζει και μολύνει!
Καθημερινώς αιχμαλωτίζονται χριστιανοί και μάλιστα νέοι και νέες από την πρόκλησι της γυμνής σαρκός, οδηγούνται σε πτώσεις, χάνουν την καθαρότητα, διαλύονται οικογένειες, κατακερματίζονται ψυχές. Ένεκα όλων αυτών ως Επίσκοπος και πατέρας, ο οποίος ποθώ τη σωτηρία σας και προσεύχομαι γι’ αυτήν, σας ικετεύω, σας παρακαλώ, ακούσατε, φοβηθήτε τον Θεόν. Ελευθερωθήτε από την σκλαβιά του κόσμου και της ψευδοθεάς μόδας. Ντυθήτε την αιδώ και την σεμνότητα. Απομακρύνατε την άσεμνη, την προκλητική ενδυμασία. Το σώμα είναι ναός Αγίου Πνεύματος. Μη το υποβιβάζουμε σε σάρκινο αντικείμενο ηδονής. Ας το τιμήσουμε. Ιδιαιτέρως σεβασθήτε τον ιερό Ναό. Μη περνάτε με προκλητική ενδυμασία το κατώφλι των Ιερών Ναών και Μοναστηριών. Μη κάνετε τον Ιερό Ναό, κατά την τέλεση των μυστηρίων Γάμου και Βαπτίσματος, κέντρο γυμνισμού και φοβεράς προκλήσεως. Μη πλησιάζετε το Άγιο Ποτήριο χωρίς σεμνότητα. Σκεφθήτε την ευθύνη σας, όταν σκανδαλίσετε και μία ψυχή ακόμη.


Η φωνή του Επισκόπου κ. Κοσμά ας προσεχθή και ας εισακουσθή από όλους, ιδιαιτέρως από τους Ιερείς και Αρχιερείς, και ας αναληφθή αγών για τον περιορισμό και την εξάλειψι, ει δυνατόν, του γυμνισμού προς σωτηρίαν των αθανάτων ψυχών.