Έκκληση προς τους Έλληνες της Θράκης

http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/2014/07/blog-post_31.html#comment-form


Αγαπητοί μας συμπατριώτες της Θράκης μας,
οι δεσποτάδες σας (δημόσιοι υπάλληλοι της κρατικής Εκκλησίας της Ελλάδος) σας πρόδωσαν για άλλη μια φορά.
Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα ΑΚΤΙΝΕΣ (http://aktines.blogspot.gr/2014/07/blog-post_47.html) "οΜητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός, ο Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελέημων, ο Αλεξανδρουπόλεως και Τραϊανουπόλεως Άνθιμος και ο Μαρωνείας και Κομοτηνής Δαμασκηνός με την κοινή δήλωση τους τάσσονται υπέρ της ίδρυσης του τμήματος ισλαμικών σπουδών που σχεδιάζει να ανοίξει το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων υπό την σκεπή της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης".

«Ξηλώνεται» ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλὰς καὶ παραχωρεῖ τὴν θέσιν της εἰς τὸ Ἰσλὰμ καί τὸν πολυθεϊσμόν

Ζερβός Γεώργιος

ΕΙΣ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΩΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΟΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΙΝ ΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΩΝΙΑΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ. ΑΣ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΥΝΟΔΙΚΟΙ ΤΗΣ Ι. Σ. ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΥΑΡΙΘΜΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΒΟΗΘΟΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΝ ΕΧΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΑΙ

Ἡ Ὀρθόδοξία εἰς τήν Ἑλλὰδα εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα Ἐκκλησία μόνον εἰς τὰ χαρτιά. Ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τῆς Χώρας τὴν περιθωριοποιεῖ καὶ ἀλλοιώνει τὴν Ὀρθόδοξον ταυτότητα τῆς Χώρας. Πρὸ εἴκοσι ἐτῶν ἤνοιξε τὰ σύνορα καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν Ἑλλάδα παράνομοι μετανάσται ἐκ τῆς Ἀλβανίας κι ἄλλας Βαλκανικὰς χώρας. Ἀργότερον ἤνοιξε τὰς πύλας της διὰ τὴν παράνομον εἰσαγωγὴν μεταναστῶν ἐκ τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Ἀσίας.Ὅλοι των ἐχρησιμοποιήθησαν, διὰ νὰ «σπάσουν» τὰ «μεροκάματα», τὴν ὀργανωμένην ἐργασιακὴν καὶ ἐργατικὴν τάξιν, τὸ ὡράριον καὶ τὸ ὁμοιογενὲς τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ Ἔθνους. Ἔκτοτε συνεχίζεται ἡ μεταφορὰ παρανόμων μεταναστῶν πρὸς τὴν Ἑλλάδα. Πρωταγωνιστικὸν ρόλον εἰς τὴν ἐξέλιξιν αὐτὴν «παίζει» ἡ Τουρκία, ἡ ὁποία ἐποικίζει τὴν Ἑλλάδα, ἀποβιβάζουσα τοὺς παρανόμους μετανάστας εἰς τὰς νήσους, ἐπιθυμοῦσα νὰ διχοτομήση τὸ Αἰγαῖον. Ἤδη ἡ Ἑλλὰς κατέστη πολυφυλετικὴ καὶ πολυπολιτισμικὴ χώρα. Ὅλοι οἱ πολιτικοὶ ἐργάζονται διὰ τὰ δικαιώματα τῶν μειονοτήτων, αἱ ὁποῖαι δημιουργοῦνται καί ἀλλοιώνουν τὸ ὀρθόδοξον χρῶμα τῆς Ἑλλάδος. Οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ἡ πλειοψηφία, ἀλλὰ δὲν ἔχουν δικαιώματα.

O Συναξαριστής της ημέρας.


Παρασκευή, 1 Αυγούστου 2014

Επτά Μακαβαίων.

«Αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴς λογισμός». Ὁ εὐσεβὴς λογισμὸς εἶναι κυρίαρχος καὶ ἐξουσιαστὴς ἐπὶ τῶν παθῶν. Αὐτὸ μὲ περίσσια ἀνδρεία ἀπέδειξαν οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ Μακκαβαίοι μὲ τὴ στάση τους ἀπέναντι στὸν βασιλιὰ τῆς Συρίας Ἀντίοχο, ὅταν αὐτὸς τοὺς ἔταξε δόξες, τιμὲς καὶ ἐπίγειες ἀπολαύσεις, ἂν αὐτοὶ καταπατοῦσαν τὸν Μωσαϊκὸ νόμο καὶ ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ ἀπαγορευμένα φαγητὰ ποὺ τοὺς πρόσφερε.
Προηγήθηκε ὁ ἐνενηκονταετὴς διδάσκαλός τους, Ἐλεάζαρος, ποὺἐφάρμοσε στὸ ἔπακρο τὸ νόμο ποὺ τοὺς δίδασκε, μὲ ἀποτέλεσμα ὁἈντίοχος νὰ τὸν ρίξει στὴ φωτιά. Ἐμπνεόμενα ἀπὸ τὴ θυσία τοῦ γέροντα διδασκάλου τους, τὰ ἑπτὰ ἀδέλφια κράτησαν τὴν ἴδια γενναία στάση ἀπέναντι στὸ βασιλιά, ὅταν τοὺς κάλεσε μπροστά του.

Στὴν ἀρχὴ  Ἀντίοχος προσπάθησε νὰ τοὺς κολακεύσει μὲ διάφοραἐγκώμια γιὰ τὴ νιότη τους. Τοὺς εἶπε ὅτι ἂν ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ εἰδωλόθυτα ποὺ τοὺς πρόσφερε, θὰ ἀπολάμβαναν μεγάλες τιμές, καὶ φυσικὰ θὰ τοὺς ἔσῳζε ἀπὸ τὸ θάνατο. Τότε οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ ἀπάντησαν στὸν Ἀντίοχο: «χαλεπώτερον γὰρ αὐτοῦ τοῦ θανάτου νομίζομεν εἶναι σου τὸν ἐπὶ τῇ παρανόμῳ σωτηρία ἡμῶν ἔλεον». Δηλαδή, εἶναι περισσότερο ἐπιβλαβὴς καὶ ἀπ’ αὐτὸν τὸ θάνατο, νομίζουμε, ἡ συμπάθειά σου γιὰ τὴν παράνομη σωτηρία μας. Ἐξοργισμένος τότε ὁ Ἀντίοχος, μὲ τροχούς, φωτιὰ καὶ ἀκόντια, ἕναν – ἕναν τοὺς σκότωσε ὅλους.
Ὅταν εἶδε αὐτὸ  μητέρα τους Σολομονή, ρίχτηκε μόνη της στὴ φωτιὰκαὶ ἔτσι ὅλοι μαζὶ πῆραν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Επιτρέπει ο Κύριος ενέργειες παραφροσύνης όπως η κοινή δήλωση των "Μητροπολιτών" της Θράκης υπέρ της ίδρυσης Ισλαμικών σπουδών, για να έλθει συντομότερα το "προσδοκώμενον" :

«έτι γαρ μικρόν όσον, το προσδοκώμενον ήξει και ου χρονιεί»

Κάθε ορθόδοξος χριστιανός δικαιούται να απαιτήση από τους ταγούς της Ορθοδοξίας συνέπειαν και εντιμότητα. Αυτό είναι δίκαιον να τεθή ως απαίτησις από κάθε σκεπτόμενον άνθρωπο προς τους συνανθρώπους του, που παρουσιάζονται ως εκφραστές των πεποιθήσεών του και της Πίστεώς του. Διότι προτού αναλάβουν τα ηγετικά αξιώματα, προέβησαν εις ομολογίαν συμφωνίας. Εν προκειμένω, οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι και Αρχιερείς, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, δίδουν εκτεταμένην διαβεβαίωσιν ότι θα είναι εις το «Πιστεύω» των και εις την διαποίμανσιν των λογικών προβάτων του Χριστού και εις τον ευαγγελισμόν των ανθρώπων ευθυγραμμισμένοι πλήρως προς την Ορθόδοξη Πίστη. Δεν προσφέρεται το αξίωμα από την Εκκλησίαν, δια να χρησιμοποιηθή δια προσωπικήν ωφέλειαν προβολής, χρηματισμού, ή ως βήμα δια την έκθεσιν φιλοσοφικών αντιλήψεων και θεωριών. Προσφέρεται δια να «ποιήση» ο επίσκοπος «έργον ευαγγελιστού» (Β΄ Τιμ. Δ,5). Και το έργον του ευαγγελιστού προσφέρεται εις την Ορθοδοξίαν με κατεύθυνσιν την σωτηρίαν των ανθρώπων μέσω της Ορθοδόξου Πίστεως, Παραδόσεως, πιστής εφαρμογής των Ιερών Κανόνων, προς τον ενανθρωπίσαντα Κύριον και μέσω των Μυστηρίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της μοναδικής Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Κυρίου μας, με βασικόν και υποχρεωτικόν το Μέγα Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Εάν όμως οι Επίσκοποι και Αρχιερείς, αλλάξουν σκέψεις και αντιλήψεις, οφείλουν να έχουν τουλάχιστον την εντιμότητα του συνεργάτου του Αποστόλου Παύλου, του Δημά. Αυτός, ο Δημάς, ως γνωστόν, απεμακρύνθη από κοντά του και μάλιστα πολύ μακράν, όταν διαπίστωσεν ότι έκλινε προς «άλλην αγάπην»… : «Δημάς δε με εγκατέλιπεν αγαπήσας τον νυν αιώνα» (Β΄ Τιμ. Δ,10). Η συμπεριφορά του Ιούδα, ο οποίος παρέμεινε εις τον κύκλον των Μαθητών του Κυρίου, διαφωνών μεν αλλά και με σκοπόν την προδοσίαν, συνιστά το τερατώδες πρόσωπον του Άδου, το οποίον και απήλαυσε τελικώς… Εκείνoι οι ηγήτορες οι οποίοι, μετά την χειροτονίαν των και την διαβεβαίωσιν, διαπίστωσαν ότι οι προτεσταντικές, παπικές ή οι Οικουμενιστικές θέσεις είναι γι΄ αυτούς πιο βολικές, ή έστω πιο ορθές, ας αποβάλουν με θάρρος και τιμιότητα την ιδιότητα του Ορθοδόξου Ιεράρχου. Διάφορος αντιμετώπισις του θέματος αυτού, δηλαδή η παραμονή εις την Ορθοδοξίαν με σύγχρονον ζωήν, συμπεριφοράν, ή διακηρύξεις που δεν συμφωνούν με την Ιεράν Παράδοσιν τους Ιερούς Κανόνας και την Ορθόδοξον Πίστιν επί των οποίων βασίζεται πλήρως η Ορθόδοξος θεολογία, τους τοποθετούν εις την τάξιν των αιρετικών. Εκφράζουμε εκ βαθέων την ευχή η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος «η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα» φωτίση, ενισχύση και κατευθύνη τους αξίους της αποστολής τους Επισκόπους, όπως τιθέμενοι επικεφαλής του πιστού λαού του Θεού απελευθερώσουν την Ορθόδοξο Εκκλησία από το αιρετικό οικουμενιστικο-παπικό καρκίνωμα και την οδηγήσουν δια της αγιοπνευματικής-χαρισματικής οργανώσεως προς την διαρκή Πεντηκοστή, «ίνα εν ενί στόματι και μία καρδία» αναπέμπεται από τον πιστό Ορθόδοξο λαό ο ύμνος και η δοξολογία προς τον εν Τριάδι προσκυνητό Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν.

Αθωνικά άνθη --- ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΝΔΟΣΤΡΕΦΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

«… ίνα ο νους υψωθή και συναφθή τη Θεαρχική Τριαδική Μονάδι… πάσαν αποκλείσαν πλάνης είσοδον και υπεράνω καθεστός σαρκός και κόσμου και κοσμοκράτορος». Άγ. Γρηγόριος Παλαμάς.


Εις την εποχήν του Παλαμά, ότε ανεκινήθη το θέμα της «νοεράς προσευχής», οι θεολογούντες φιλόσοφοι, οι «δια βίου την ελληνικήν παιδείαν μετιόντες άνδρες», διαποτισμένοι υπό του υπερτιμωμένου υπ’ αυτών κλασσικού πνεύματος, κατηγόρουν τους Μυστικούς Πατέρας, «ως κακώς ποιείν ένδον του σώματος σπεύδοντας εμπερικλείειν τον οικείον νουν». Ο δέκατος τέταρτος αιών από πνεύματα ουμανιστικά δεν ήτο άμοιρος. Ήτο η περίοδος της δύσεως της βυζαντινής δόξης, την οποίαν προσεπόριζεν η γνησία Ορθόδοξος πνευματικότης. Του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά είχον προηγηθή σπουδαίοι λόγιοι, οι οποίοι υπήρξαν και οι πρόδρομοι του θριάμβου του Ανθρωπισμού, οπού ήτο η Αναγέννησις, ως ο Ψελλός, Ιωάννης ο Ιταλός, ο Θεόδωρος Μετοχίτης. Επίσης σύγχρονοί του ήσαν οι εξ ίσου λάτρεις του κλασσικισμού, ως ο Κυπαρισσιώτης, Λαπίθης, οι αδελφοί Κυδώνη, ο Ακίνδυνος, ο πολύς Γρηγοράς και άλλοι. Οι φιλόσοφοι αυτοί μάλλον ή θεολόγοι ανεμιγνύοντο, κατά τον συρμόν της εποχής, εις θεολογικάς συζητήσεις, στηριζόμενοι επί φιλοσοφικών αρχών και αξιωμάτων, διο και συνεφώνουν μεταξύ των. Του ιδίου πνεύματος ήτο και ο εκ Καλαυρίας Βαρλαάμ, ως «φυς και τραφείς εν λατίνοις» και επομένως οικειωθείς την φιλοσοφικήν διδασκαλίαν του Αριστοτελισμού, ο οποίος χαρακτηρίζει την Σχολαστικήν Καθολικήν Θεολογίαν.