Οὐδὲν ὠφελοῦμαι !!!

Εὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἔχω δε κοινωνία και μνημονεύω τους εχθρούς της Κυρίας Θεοτόκου και του Υιού Της,  γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον.  καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάναι, κοινωνώ και μνημονεύω  Βαρθολομαίο, οὐδέν εἰμι.  κἂν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, είμαι δε μέλος της εκκλησίας των οικουμενιστών και ουχί της Εκκλησίας της Αληθείας, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης : Ω Πνεύμα Άγιο, πόσο Σε αγαπά η ψυχή!

Δεν έφερα τίποτε μαζί μου στο Μοναστήρι, εκτός από τις αμαρτίες μου, και δεν ξέρω γιατί ο Κύριος μου έδωσε, ενώ ήμουν ακόμη νεαρός υποτακτικός, τόση χάρη του Αγίου Πνεύματος, που γέμισαν από χάρη η ψυχή και το σώμα μου. Κι ήταν η χάρη όμοια με τη χάρη των μαρτύρων και το σώμα μου διψούσε να πάθει για τον Χριστό. 

Δεν εζητούσα εγώ από τον Κύριο Πνεύμα Άγιο. Δεν ήξερα πως υπάρχει Πνεύμα Άγιο, πως έρχεται στην ψυχή και πώς ενεργεί στην ψυχή. Τώρα όμως χαίρομαι να γράψω γιʼ αυτό. 
Ω Πνεύμα Άγιο, πόσο Σε αγαπά η ψυχή! 
Είναι αδύνατο να σε περιγράψω, αλλά η ψυχή γνωρίζει τον ερχομό Σου και Συ δίνεις ειρήνη στο νου και γλυκύτητα στην καρδιά. 

Ο Κύριος είπε: «Μάθετε απʼ εμού την πραότητα και την ταπείνωσιν και ευρήσετε ανάπαυσιν εις τας ψυχάς υμών». Αυτό το λέγει ο Κύριος για το Άγιο Πνεύμα. Μονάχα στο Άγιο Πνεύμα βρίσκει η ψυχή την τέλεια ανάπαυση. 
Καλότυχοι εμείς οι ορθόδοξοι Χριστιανοί, γιατί μας αγαπά πολύ ο Κύριος και μας δίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Και με το Άγιο Πνεύμα βλέπουμε τη δόξα του Κυρίου. Για να φυλάμε όμως τη χάρη, οφείλουμε νʼ αγαπούμε τους εχθρούς και σʼ όλες τις στενοχώριες μας να ευχαριστούμε το Θεό. 

Ο άνθρωπος, πριν δεχθεί τη χάρη, ζει και νομίζει πως όλα στην ψυχή του πάνε καλά. Όταν όμως τον επισκεφθεί η χάρη και μείνει μέσα του, βλέπει τελείως διαφορετικά τον εαυτό του. Κι όταν μετά στερηθεί πάλι τη χάρη, τότε μόνο καταλαβαίνει σε ποια άθλια κατάσταση βρίσκεται. 
Έτσι, κι ακόμη περισσότερο, υποφέρει και πονεί η ψυχή που έχασε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και σέρνεται στη σκλαβιά των κακών λογισμών. 
Όποιος δεν γνωρίζει τη χάρη, δεν την επιζητεί. Οι άνθρωποι προσκολλήθηκαν στη γη, και πολλοί δεν ξέρουν πως τίποτα το γήινο δεν μπορεί να συγκριθεί με τη γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος. 

Η μάνα, όταν πεθάνει, αφήνει τα παιδιά ορφανά. Ο Κύριος όμως δεν μάς άφησε ορφανούς, αλλά μας έδωσε τον Παράκλητο, το Πνεύμα το Άγιο (Ιωάν. ιδʼ 16-18 ) , και Αυτό μάς εμπνέει νʼ αγαπούμε τον Θεό και να Τον ποθούμε ατέλειωτα. 
Ω, πόσο βαρειά στενοχωριέται η ψυχή όταν χάσει την αγάπη και την παρρησία προς τον Θεό! Με πόνο καρδιάς τότε παρακαλεί: «Πότε θα Σε δω πάλι, Κύριε, και θα γευθώ την ειρήνη και την αγάπη Σου;» 
Γιατί θλίβεσαι, ψυχή μου, και χύνεις δάκρυα; Μην τυχόν λησμόνησες τι σου εχάρισε ο Κύριος, παρόλο που άξιζες κάθε τιμωρία; 
Όχι, δεν ελησμόνησα το μέγα έλεος που εσκόρπισε σε μένα ο Κύριος και θυμάμαι τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και την αγάπη του Κυρίου. 
Γιατί, λοιπόν, δακρύζεις, ψυχή, αφού γνωρίζεις το απερίγραπτο έλεος του Κυρίου; Τι άλλο περισσότερο θέλεις από τον Δεσπότη; 

Η ψυχή μου θέλει να μην στερηθεί ποτέ τη χάρη του Κυρίου. Η γλυκύτητα της χάρης σύρει ακατάπαυστα την ψυχή μου προς την αγάπη του Πλάστη μου. 
Όταν ελαττώνεται στην ψυχή η χάρη, τότε πάλι αρχίζει αυτή να αναζητά το έλεος του Κυρίου. Η ψυχή ταράζεται από την τυραννία των κακών λογισμών και καταφεύγει στον Κύριο, στον Πλαστουργό της, και παρακαλεί να της δώσει πνεύμα ταπεινώσεως, για να μη την εγκαταλείπει η χάρη της αδιάλειπτης αγάπης του Ουράνιου Πατέρα. 

Ο Κύριος αποσύρει τη χάρη Του από την ψυχή και έτσι, με το έλεος και τη σοφία Του, οδηγεί στην ταπείνωση την ψυχή, για την οποία άπλωσε με αγωνία τα χέρια Του στον Σταυρό. Περιμένει όμως να δείξει η ψυχή την προαίρεσή της στον αγώνα κατά των εχθρών, μόνη όμως η ψυχή δεν έχει δυνάμεις για να νικήσει. Γιʼ αυτό ζητώ με δάκρυα από τον Κύριο: «Κύριε, Συ βλέπεις πόσο ασθενικιά είναι η ψυχή μου, όταν στερηθεί τη χάρη Σου. Συ, το Φως και ο Πατέρας μας, δώσε μας τον άγιο φόβο Σου, για να Σε αγαπούμε όπως Σε τρέμουν και Σε αγαπούν τα Χερουβείμ». 

Ο άνθρωπος αφʼ εαυτού του είναι ανίκανος να τηρήσει τις εντολές του Θεού και γιʼ αυτό ελέχθη: «Αιτείται και δοθήσεται». Και αν δεν παρακαλούμε, βασανίζουμε μόνοι μας τον εαυτό μας και χάνουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Και η ψυχή χωρίς τη χάρη ταράζεται για πολλά πράγματα, γιατί δεν εννοεί το θέλημα του Θεού. 

Για να έχει τη χάρη, πρέπει να είναι εγκρατής σε όλα ο άνθρωπος: στις κινήσεις, στην ομιλία, στην όραση, στους λογισμούς, στην τροφή. Για κάθε είδους εγκράτεια βοηθάει η μελέτη του λόγου του Θεού, όπως λέει η Γραφή: «ουκ επʼ άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος, αλλʼ επί παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος Θεού». 
Καλότυχος όποιος δεν έχασε τη χάρη του Θεού, αλλά ανεβαίνει από δύναμη σε δύναμη. Εγώ όμως έχασα τη χάρη, αλλά ο Κύριος με σπλαχνίστηκε και μου έδωσε να γευθώ ακόμη μεγαλύτερη χάρη μόνο κατά το έλεός Του. 
Χωρίς τη χάρη του Θεού είμαστε όμοιοι με τα ζώα, αλλά με τη χάρη ο άνθρωπος είναι μέγας κοντά στον Θεό. 

Οι άνθρωποι εκτιμούν υπερβολικά τις γήινες επιστήμες ή τη γνωριμία με κάποιον επίγειο βασιλιά, και χαίρονται όταν κάνουν παρέα μαζί του –αλλά αληθινά μεγάλο είναι μόνο το να γνωρίζουμε με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο και το θέλημά Του. 
Με το Πνεύμα το Άγιο εγνώρισε η ψυχή μου τον Κύριο και γιʼ αυτό είναι εύκολοι και ευχάριστο για μένα να Τον σκέφτομαι, Αυτόν και τα έργα Του. Χωρίς όμως το Άγιο Πνεύμα, η ψυχή παραμένει σαν νεκρή, έστω κι αν έμαθε όλο τον κόσμο. 

Αν ήξεραν οι άνθρωποι τι είναι η πνευματική επιστήμη, θα εγκατέλειπαν τις γήινες επιστήμες και τέχνες και θα ζητούσαν μόνο τον Κύριο. Το θείο κάλλος Του αιχμαλωτίζει την ψυχή και αυτή ποθεί να παραμένει αιώνια μαζί Του, και δεν ζητά, τίποτα άλλο και θεωρεί όλα τα βασίλεια της γης σαν σύννεφα που περιφέρονται στον ουρανό. 

Ο Κύριος είπε: «Εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί εστι» και «υμείς εν εμοί καγώ εν υμίν» (Ιωάν. ιδ΄10, 20). 
Πόσο μεγάλο έλεος! Ο Κύριος θέλει να βρισκόμαστε κοντά σʼ Αυτόν και στον Πατέρα, και η ψυχή μας αισθάνεται πως ο Κύριος είναι κοντά μας. 
Αλλά τι έχουμε κάνει, Κύριε, για Σένα ή σε τι Σε ευχαριστήσαμε, ώστε να θέλεις να είσαι μέσα μας και εμείς κοντά Σου; Εμείς Σε σταυρώσαμε με τις αμαρτίες μας και Συ θέλεις να είμαστε μαζί Σου; Ω, πόσο μεγάλο έλεος έδειξες σʼ εμένα! Σʼ εμένα, που μου αξίζει ο άδης και τα βάσανά του, Εσύ δίνεις τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. 
Κι αν έδωσες σʼ εμέ τον αμαρτωλό τη χάρη να Σε γνωρίσω με το Άγιο Πνεύμα, τότε Σʼ ικετεύω, Κύριε, να δώσεις να Σε γνωρίσει όλος ο κόσμος. 

Κάθε Δευτέρα ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥΣ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 30 Ιουνίου 2014

Σύναξις των δώδεκα Αποστόλων.

Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει μὲ ξεχωριστὴ λαμπρότητα τὴ Σύναξη τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων. Βεβαίως ὑπάρχουν καὶ οἱ μνῆμές τους σὲ διάφορες ἡμερομηνίες τοῦ λειτουργικοῦ ἔτους, ἀλλὰ μὲ αὐτὸ τὸ συλλογικὸ ἑορτασμὸ τιμᾶται σύμπασα ἡ χορεία τῶν μεγάλων αὐτῶν ἀνδρῶν, οἱ ὁποῖοι ὡς συνεχιστὲς τοῦ σωτηριώδους ἔργου τοῦ Κυρίου ἐπὶ τῆς γῆς, ἔστρεψαν τὸ ροῦ τῆς ἱστορίας καὶ ἄλλαξαν κυριολεκτικὰ τὴ μορφὴ τοῦ κόσμου. Χάρη στὸν ἰδικό τους ἀγώνα, τὶς ἀφάνταστες προσωπικὲς τους θυσίες, τὴ μαρτυρία καὶ τὸ μαρτύριό τους ἐθεμελιώθηκε ἡ Ἐκκλησία στὸν κόσμο.

Ἡ λέξη «Ἀπόστολος» σημαίνει τὸν ἀπεσταλμένο. Ἐν προκειμένῳ Ἀπόστολοι ὀνομάσθηκαν οἱ ἐκλεγμένοι καὶ καλεσμένοι ἀπὸ τὸν Κύριο Μαθητές Του νὰ συνεχίσουν τὸ σωστικό Του ἔργο, μετὰ τὴν εἰς τοὺς οὐρανοὺς Ἀνάληψή Του. Ἐπίσης, σύμφωνα μὲ τὴν χαρακτηριστική Του προτροπὴ ἔγιναν οἱ μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεώς Του «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς».

Ἡ ἐκλογὴ καὶ ἡ κλήση τῶν Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ὡς τὴν Πεντηκοστὴ καλοῦνταν Μαθητές, ἔγινε ἀμέσως μὲ τὴν ἀρχὴ τῆς δημόσιας δράσεως τοῦ Κυρίου, στὴ Γαλιλαία. Εὐθὺς μετὰ τὴ Βάπτισή Του κατευθύνθηκε στὶς ὄχθες τῆς λίμνης Γενησαρέτ, ὅπου ἀπευθύνθηκε στοὺς ἐκεῖ ἁλιεῖς, στοὺς ὁποίου εἶπε: «δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Αὐτοὶ «εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῶ». Ἄλλοι, «ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν, ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ».

Οἱ μαθητὲς ὁρίσθηκαν ἀπὸ τὸν Κύριο σὲ τρεῖς κύκλους ἤτοι: τὸ στενὸ κύκλο τῶν Δώδεκα, τὸν εὐρύτερο κύκλο τῶν Ἑβδομήκοντα καὶ τὸν εὐρύτατο κύκλο τῶν πολυπληθῶν φίλων Του. Μεγαλύτερη σημασία εἶχε ὁ κύκλος τῶν Δώδεκα. Αὐτοὶ εὑρίσκονταν πλησίον Του καὶ σ’ αὐτοὺς ἀποκάλυψε τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Αὐτοὶ εἶχαν τὴν εὐλογία καὶ τὴ δόξα νὰ ὁρισθοῦν ὡς οἱ κατ’ ἐξοχὴν συνεχιστὲς τοῦ ἔργου Του, διότι μόνο σὲ αὐτοὺς εἶπε: «Ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς, καὶ ἔθηκα ὑμᾶς, ἵνα ὑμεῖς ὑπάγητε καὶ καρπὸν φέρητε, καὶ ὁ καρπὸς ἡμῶν μένῃ». Μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοὺς κατέστησε ἐπίσημα διαδόχους καὶ συνεχιστὲς τοῦ ἔργου Του: «καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται». Ἐπίσης στὸ ὄρος τῆς Γαλιλαίας, ὅπου εἶχαν συναχθεῖ οἱ ἕνδεκα μαθητές, λίγο πρὶν τὴν Ἀνάληψη, τοὺς εἶπε: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν».

Ὡς πρὸς τὴν ἐκλογὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων εἶναι χαρακτηριστικοὶ οἱ λόγοι τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν... τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός, ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά, καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ, ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ».

Τὸ ἔργο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων συνεχίσθηκε καὶ συνεχίζεται διὰ τῶν διαδόχων αὐτῶν. Αὐτὴ ἡ άδιάκοπη διαδοχὴ συνεχίζεται ἔως σήμερα καὶ χαρακτηρίζεται ὡς ἀδιάκοπη διαδοχὴ προσώπων καὶ πίστεως καὶ γι’ αὐτὸ ὀνομάζεται ἡ Ἐκκλησία μας Ἀποστολική.
Οἱ Ἅγιοι Δώδεκα Ἀπόστολοι εἶναι: ὁ Ἀπόστολος Πέτρος († 29 Ἰουνίου), ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας († 30 Νοεμβρίου), ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου († 30 Ἀπριλίου), ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ἀλφαίου († 9 Ὀκτωβρίου), ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης († 24 Σεπτεμβρίου), ὁ Ἀπόστολος Φίλιππος († 14 Νοεμβρίου), ὁ Ἀπόστολος Βαρθολομαῖος († 11 Ἰουνίου), ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς († 6 Ὀκτωβρίου), ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος († 16 Νοεμβρίου), ὁ Ἀπόστολος Ἰούδας († 19 Ἰουνίου), ὁ Ἀπόστολος Ματθίας († 9 Αὐγούστου), ὁ Ἀπόστολος Σίμων ὁ Ζηλωτής († 10 Μαΐου).

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ «Φανάρι -Βατικανό: "Προς σύνθεσιν τελική".

Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος : Ελάτε τώρα να δούμε τη πονηρία του Πάπα.

... Μια εβδομάδα αργότερα ο Πάπας προσκάλεσε, δηλ. παρέσυρε, όλους αυτούς τους Μεγάλους στην έδρα Του, στη Ρώμη! Τους προσκάλεσε εκεί, οπότε έμμεσα όλοι Τον προσκύνησαν!
Ναι, όλοι τον προσκύνησαν, δηλ. και ο Οικουμενικός Πατριάρχης των Ορθοδόξων κ. Βαρθολομαίος και ο Πρόεδρος του Ισραήλ κ. Σιμόν Πέρες και ο Αρχηγός των Παλαιστινίων κ. Μαχμούτ Αμπάς! Ποιο ήταν το πρόσχημα; Τους κάλεσε στη Ρώμη για να προσευχηθούν ......... 

Πίσω από τα χαμόγελα, τα χειροφιλήματα και τα παρόμοια κρύβεται η ιδιοτέλεια, εμφωλεύει ο δόλος, η υποκρισία, το πάθος! ......
Σε ποιό Θεό προσευχήθηκαν; Στον Σωτήρα Χριστό ημών των Χριστιανών, στον Γιαχβέ των αντίχριστων Εβραίων ή στον Αλλάχ των Μουσουλμάνων; Είναι άραγε επιτρεπτή αυτή η ισοπέδωση των πάντων; Ο Χριστός και ο Αλλάχ είναι ισότιμοι Θεοί; Ο Μωάμεθ και ο Χριστός είναι ένα και το αυτό; Τελικά, Παναγιώτατε, υπάρχουν πολλοί Θεοί; Αυτό άραγε είναι το μήνυμα, που θα θέλατε να εκπέμψετε; Άρα, χωρίς αμφιβολία, είσθε διαφημιστές της παγκοσμιοποιήσεως!»
Συμπερασματικά: Εκεί κάτω στα Ιεροσόλυμα και εκεί πέρα στη Ρώμη οι πρωταγωνιστές Πάπας και Πατριάρχης πρωτίστως κορόϊδεψαν τον ίδιο τον Θεό! Μάλλον «εξύβρισαν έργω» τον μόνον αληθινό Θεό, τον εν Τριάδι προσκυνούμενο και δοξαζόμενο Θεό! Ο Θεός να τους συγχωρήσει!»

Ο Καθηγούμενος Αρχιμ. Κύριλλος Μελισσοχωρίου :

….τα γενόμενα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά την 30η Νοεμβρίου 2006, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και του Πάπα Ρώμης κ. Βενεδίκτου, τα οποία και υπερέβησαν κάθε προηγούμενο, ως προς τις παραβάσεις των Ιερών Κανόνων και γενικά των ιερών και οσίων της ακαινοτόμητης Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν όλα όσα επί χίλια και πλέον έτη εχώριζαν και χωρίζουν – και θα χωρίζουν – τους αιρετικούς Παπικούς από τους Ορθοδόξους. Μόνο προσχηματικά και τυπικά δεν υπήρξε και το «κοινόν Ποτήριον» ακόμη. Αυτό γίνεται σταδιακά και μεμονωμένα προς το παρόν. Αλλ’ όμως ήδη από το 1965, μετά την αντικανονική και μονομερή «άρση των αναθεμάτων», το όνομα του αιρεσιάρχου Πάπα έχει αναγραφή στα Δίπτυχα του Πατριαρχείου και μνημονεύεται «σιωπηρώς» ως ομόπιστος Πατριάρχης Ρώμης και μάλιστα ως πρώτος τη τάξει! Επί 952 χρόνια (1054 – 2006) η Αγία Ορθοδοξία μας είχε και έχει τους Λατινιπαπικούς ως αιρετικούς για τον ορμαθό των αιρέσεων και πλανών τους, χωρίς έκτοτε συμπροσευχές και λειτουργικές επικοινωνίες, εφόσον δεν έχουν απαρνηθή και δεν απαρνούνται τις βλάσφημες αιρέσεις και πλάνες τους. Διότι και μόνη η ουρανομήκης βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, το λεγόμενο Filioque , μάλιστα με τη ρητά απαγορευμένη προσθήκη στο Ιερό Σύμβολο της Πίστεως, κατά τον Άγιο και Μέγα Φώτιο, «εξαρκεί και μόνον μυρίοις αυτούς υπαγαγείν αναθέμασιν»! (Εγκύκλιος Επιστολή προς τους της Ανατολής αρχιερατικούς θρόνους...,§33. Βλ. Ιωάν. Καρμίρη, τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία..., τόμ. Ι, Αθήναι 1952, σ. 282). Δηλαδή όχι μόνο «ανάθεμα τρις», αλλά «δέκα χιλιάδες τρις ανάθεμα», ως εκτός Εκκλησίας! 

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Φίλοι αναγνώστες μας ερωτούν τι σημαίνει ο όρος, του οποίου κάνουμε συχνά χρήση: πνευματική παράδοση. Το θέμα είναι καίριο για την απλανή πορεία της Εκκλησίας. Αποτελεί αληθινόν πνευματικόν θησαυρόν και την λυδίαν λίθον του ήθους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, γιατί είναι συμπύκνωση της βιουμένης πνευματικής αληθείας, η σάρκωση της δογματικής διδασκαλίας. Η πνευματική παράδοση άρχισε με το πρώτο κήρυγμα των Αποστόλων, που περιελάμβανε την διδασκαλία του Κυρίου και κατόπιν συνεχίσθηκε με τις αποκαλύψεις του εν τη Εκκλησία λαλούντος αγίου Πνεύματος. Αλλά η διδασκαλία αυτή ήταν συνοπτική. Το Ευαγγέλιον αποτελεί την πλήρη διδασκαλίαν της Εκκλησίας, αλλά σε αδρές γραμμές. Το άγιον Πνεύμα όμως, με την συνεργίαν των καθαρών ψυχών, απεκάλυψε σε όλες τις διαστάσεις και σε κάθε λεπτομέρεια την εν Χριστώ πνευματικήν ζωήν. Οι άγιοι Πατέρες, σαν σκεύη του αγίου Πνεύματος, δια μέσου των μεγάλων πνευματικών αγώνων των, αποκτώντες συνεχώς πείρα, κατά τους πολέμους των με τον διάβολον, τα πάθη και τον κόσμον και γευόμενοι ποικίλως τις ενέργειες του αγίου Πνεύματος, αλλά και διδασκόμενοι μυστικώς κατά την αναλογίαν της δεκτικότητός των, της καταβολής των, της παιδείας των και των χαρισμάτων των, έγιναν διδάσκαλοι της Εκκλησίας με την καταγραφή της γνώσεως και της σοφίας των, που την παρέδωσαν στους πιστούς.

Αποκάλυψη εικόνας της Αγίας Χρυσοβαλάντου στα Βαλσαμάτα

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=7&t=9721

Ελάβαμε αυτή την επιστολή για δημοσίευση :

Αθήνα 28 Ιουνίου 2014

ΑΠΟ: ΛΚ

            xxxxx  

            xxxxx    

            Αθήνα

            Τηλ: xxxx

             Κινητό :xxxx

             FAX: xxxx

             e-mail:xxxx

ΠΡΟΣ :ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ -Υπ' όψη Σεβασμιότατου Μητροπολίτου κ. ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΥ

Κοινοποίηση:

1) Μακαριότατου Πατριάρχη Ιεροσολύμων κκ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ

2)ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΡΕΣΒΕΙΑ ΙΣΡΑΗΛ

3) ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΙΣΡΑΗΛ

3)ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΙΣΡΑΗΛ

 4)ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ της ΕΛΛΑΔΑΣ

5) ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ της ΕΛΛΑΔΑΣ

   Σεβασμιότατε Μητροπολίτη κύριε Αρίσταρχε

       Με μεγάλη μου λύπη, πληροφορούμαι , ότι το  θέμα “ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΖΑΣ” , για τον ανιψιό μου

ΛΝ μαθητή της xxx Λυκείου, της ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, ακόμα ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ.....

Περί διακοπής μνημοσύνου και Εκκλησιαστικής κοινωνίας, εκ των δεδηλωμένων πλέον Οικουμενιστών ούτε λόγος να γίνεται, το θεωρούν πλάνη!

Οι αντι-οικουμενιστές, κληρικοί και λαϊκοί, ενώ δια του προφορικού και γραπτού

λόγου των τάσσονται εναντίον του Οικουμενισμού, πρακτικά δεν παίρνουν μέτρα εναντίον του. Η όλη αντίστασή τους σταματά σε καμμιά προσωπική ή συλλογική διαμαρτυρία και τίποτε περισσότερο. Περί διακοπής μνημοσύνου και Εκκλησιαστικής κοινωνίας, εκ των δεδηλωμένων πλέον Οικουμενιστών ούτε λόγος να γίνεται, το θεωρούν πλάνη! Και αν βρεθούν μερικοί, οι οποίοι ακολουθούντες το παράδειγμα των αγίων Πατέρων μας και υπακούοντες εις τους Εκκλησιαστικούς θεσμούς, διακόψουν την επικοινωνίαν και το μνημόσυνο των αιρετικών, γίνονται άμεσος στόχος τους. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να δυσφημίσουν αυτούς τους σημερινούς Ομολογητές της Ορθοδόξου πίστεως ως πλανεμένους και σχισματικούς, ως φανατικούς και αμαθείς, ως στερημένους αγάπης και εκκλησιαστικής παιδείας, ως ελαχίστους και ταραχοποιούς, ως ανυποτάκτους και υπερηφάνους, ως διαστροφείς της αληθείας, κ.λ.π. Συνάμα δε προβάλλουν την δική τους στάση ως σωστή και ενδεδειγμένη!

ΛΟΓΟΣ ΨΥΧΩΦΕΛΗΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ ------ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Πρέπει να ξέρουμε ότι ο άνθρωπος είναι διπλός, δηλαδή από σώμα και ψυχή, και έχει διπλές τις αισθήσεις και διπλές τις αρετές τους.
Πέντε αισθήσεις έχει η ψυχή και πέντε το σώμα. Οι ψυχικές αισθήσεις, είναι νους, διάνοια, γνώμη, φαντασία, και αίσθηση. Οι σοφοί τις ονομάζουν και δυνάμεις. Οι σωματικές αισθήσεις είναι τούτες. Όραση, όσφρηση, ακοή, γεύση, αφή. Για αυτό και διπλές είναι οι αρετές, διπλές και οι κακίες.

Ώστε αναγκαίο είναι να γνωρίζει καθαρά ο κάθε άνθρωπος, πόσες είναι οι ψυχικές αρετές και πόσες οι σωματικές. Και ποια είναι τα ψυχικά πάθη και ποια τα σωματικά πάθη. Ψυχικές αρετές είναι πρώτα οι τέσσερις γενικότερες αρετές, οι οποίες είναι, ανδρεία, φρόνηση, σωφροσύνη, και δικαιοσύνη. Από αυτές γεννιούνται οι ψυχικές αρετές, πίστη, ελπίδα, αγάπη, προσευχή, ταπείνωση, πραότητα, μακροθυμία, ανεξικακία, χρηστότητα, αοργησία, θεία γνώση, ευφροσύνη, απλότητα, αταραξία, ειλικρίνεια, η χωρίς έπαρση διάθεση, η αφιλαργυρία, η συμπάθεια, ελεημοσύνη, μεταδοτικότητα, αφοβία, αλυπία, κατάνυξη, σεμνότητα, ευλάβεια, επιθυμία των μελλοντικών αγαθών, πόθος της βασιλείας του Θεού και επιθυμία της θείας υιοθεσίας.