Φώτης Κόντογλου ---Ασάλευτο θεμέλιο

Σήμερα νομίζεται καλός σε όλα, όποιος είναι αδιάφορος, όποιος δεν νοιάζεται για τίποτα, όποιος δεν νιώθει καμιά ευθύνη. Αλλιώς τον λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Όποιος αγαπά την χώρα μας, τα ήθη και έθιμα μας, την παράδοση μας, την γλώσσα μας, θεωρείται οπισθοδρομικός. Οι αδιάφοροι παιρνούν για φιλελεύθεροι άνθρωποι, για άνθρωποι που ζούνε με το πνεύμα της εποχής μας, που έχουν για πιστεύω την καλοπέραση, το εύκολο κέρδος, τις ευκολίες, τις αναπαύσεις, κι ας μην απομείνει τίποτα που να θυμίζει σε ποιό μέρος βρισκόμαστε, από που κρατάμε, ποιοι ζήσανε πριν από μας στην χώρα μας. Η ξενομανία μας έγινε τώρα σωστή ξενοδουλεία, σήμερα περνά για αρετή, κι όποιος έχει τούτη την αρρώστεια πιο βαρειά παρμένη, λογαριάζεται για σπουδαίος άνθρωπος. 

Η Ελλάδα έγινε ένα παζάρι που πουλιούνται όλα, σε όποιον θέλει να το αγοράσει.

Ὁ Παρακλητικὸς Κανὼν τοῦ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 20 Ιουνίου 2014

Μεθοδίου ιερομάρτυρος, επισκόπου Πατάρων.

Εἶναι ἄγνωστο ἀπὸ ποῦ καταγόταν ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Μεθόδιος, ὁ ὁποῖος ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Ὑπῆρξε κατ’ ἀρχὰς μὲν Ἐπίσκοπος τοῦ ἐν Λυκίᾳ Ὀλύμπου, ἔπειτα δὲ Ἐπίσκοπος Τύρου (τῆς Φοινίκης), κατ’ ἄλους δὲ Ἐπίσκοπος Φιλίππων τῆς Μακεδονίας. Τὸ ἀναφερόμενο ὅτι διετέλεσε Ἐπίσκοπος Πατάρων εἶναι ἀναληθές, προελθὸν ἐκ τοῦ περὶ Ἀναστάσεως διαλόγου του, ὁ ὁποῖος ἔλαβε χώρα στὰ Πάταρα. Διαπρεπὴς ἀρχιερεὺς καὶ πλατωνικὸς φιλόσοφος, διακρινόταν γιὰ τὴν ἐμμονή του στὴν πίστη καὶ τὴν παράδοση καὶ κατατάσσεται στοὺς κορυφαίους θεολόγους τῆς ἐποχῆς του, ἀγωνισθεὶς σφοδρῶς κατὰ τοῦ Ὠριγένους καὶ τῶν ὀπαδῶν αὐτοῦ. Κατὰ τὸν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν κηρυχθέντα διωγμό, συνελήφθη καὶ ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο, τὸ 311 μ.Χ., στὴ «Χαλκίδα τῆς Ἑλλάδος καὶ οὐχὶ τῆς Συρίας», κατὰ νεώτερες ἐπιστημονικὲς ἔρευνες. Κατ’ ἄλλους, ἀσθενῶν, ἐφονεύθη διὰ μαχαίρας ὑπὸ ὑπηρέτου, τὸν ὁποῖο οἱ Ὠριγενιστὲς εἶχαν δώσει σὲ αὐτόν. Ὁ ὑμνογράφος Θεοφάνης στὸν ἑορταστικὸ Κανόνα τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου (Ὠδὴ Γ’, τροπ. 1) ἐκφράζεται ὡς ἑξῆς ἐπὶ τοῦ προκειμένου γιὰ τὸν Μεθόδιο: «Ἐπιπολάζουσαν ἰδών, τὴν Ὠριγένους ἀπάτην, ὡς ὑπάρχων ἄριστος ποιμήν,  τῷ θείῳ πυρὶ συντόμῳ ἔφλεξας, πᾶσαν ἐκείνου τὴν ἀχλύν, τὴν ἀπαστράπτουσαν αἴγλην, ἅψας τῆς σοφίας σου, θεόληπτε». Γιὰ τὸ μαρτυρικό του θάνατο ἐκφράζεται (Ὠδὴ Α’, τροπ. 3) κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο: «Στέφει τοῦ μαρτυρίου, ἱερωσύνης τε μύρῳ, παμμάκαρ κοσμούμενος, δι’ ἀμφοτέρων ἤστραψας, ὅθεν τῆς ἀληθεστάτης, καὶ θεοειδοῦς κληρουχίας τετύχηκας».

Ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Πατάρων ποὺ τιμᾶται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἑορτάζεται τὴν 20^η Ἰουνίου, ὅταν τελεῖται «ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Μεθοδίου ἐπισκόπου Πατάρων», πρόκειται δὲ γιὰ τὸν Ἅγιο Μεθόδιο Ὀλύμπου.

Τὸ συγγραφικὸ ἔργο τοῦ Ἁγίου Μεθοδίου ὑπῆρξε πλουσιώτατο, τὸ σπουδαιότερο δὲ ἔργο του, τὸ ὁποῖο ἀναδεικνύει καὶ ἀξιόλογο ποιητή, εἶναι τὸ ἀσκητικοῦ καὶ ἠθικοῦ περιεχομένου «Συμπόσιον τῶν δέκα παρθένων ἢ περὶ ἁγνείας».
Ἄλλα ἔργα εἶναι «Περὶ τοῦ αὐτεξουσίου», «Περὶ ἀναστάσεως» ἢ«Ἀγλαοφῶν». Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ ἔργα του εἶναι: «Περὶ τῶν γενητῶν», «Ἑρμηνευτικαὶ πραγματεῖαι», «Περὶ βίου», «Ἐκ τῶν κατὰ Πορφυρίου» καὶ ἄλλα.

Τί θράσος, Θεέ μου!

Oἱ Ἱεροὶ Κανόνες, ποὺ ἀπαγορεύουν τὶς συμπροσευχὲς δὲν ἰσχύουν. Τοὺς κατήργησε ο Ουνίτης «κ.» Βαρθολομαίος μὲ τὴν πρακτική του. Ὅμως τοὺς Κανόνες, ποὺ ἀναφέρονται στὶς δικαιοδοσίες του καὶ τὰ προνόμιά του τοὺς τηρεῖ μὲ κάθε σχολαστικότητα καὶ ὅποιος τοὺς παραβαίνει τιμωρεῖται αὐστηρῶς!!!

Αυτοκτονούμε!!!

Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2013

15.960.000 ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από εκτρώσεις!!!

Με το εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986.

 Με την έντεχνη από το  1980  αλλοίωση της ομοιογένειας των Ελλήνων με περίπου 3.000. 000 μουσουλμάνων λαθρομεταναστών.

 Και τώρα με την  σταδιακή απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και λαθρομετανάστες, είναι όντως τραγικόν, ευρισκόμεθα προ της  αλλοιώσεως και μειώσεως του ελληνικού πληθυσμού, και οι υπεύθυνοι του έθνους συνεχίζουν να νομιμοποιούν και να πληρώνουν δια 350 χιλιάδες περίπου, εκτρώσεις, ετησίως.

 Αυτοκτονούμε!!!

Ἡ δημογραφικὴ ἐξασθένιση – γήρανση τῆς κλασσικῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Βυζαντίου ὁδήγησε, σύμφωνα μὲ ἔγκριτες μαρτυρίες, τὸν Ἑλληνισμὸ σὲ ὑποταγὴ αἰώνων καὶ παρ᾽ ὀλίγον σὲ ὁλοκληρωτικὸ ἀφανισμό…

Μπροστὰ σ᾽ αὐτὴ τὴν κατάσταση τὰ κόμματα εἴτε τῆς ἐξουσίας εἴτε τῶν ὀρεγομένων τὴν ἐξουσία ἀδιαφοροῦν πλήρως καὶ οὐδεὶς ἀσχολεῖται μὲ  τὴν δημογραφικὴ συρρίκνωση τῆς Χώρας, ποὺ ἔχει ὁδηγήσει στὴν  ἐρήμωση τῆς ὑπαίθρου. Τὸ ἐφιαλτικὸ τῆς καταστάσεως ἀποδεικνύει  καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ θάνατοι στὶς ἀγροτικὲς περιοχὲς τὸ 2009 ἦσαν διπλάσιοι ἀπὸ τὶς γεννήσεις βάσει τῶν ἐπισήμων στοιχείων τῆς  στατιστικῆς ὑπηρεσίας, ἀφοῦ αὐτοὶ ἦσαν 33.170 καὶ οἱ γεννήσεις 17.537. 

Εἶναι χαρακτηριστικὸ γιὰ τὸ ποῦ ὁδηγεῖται ἡ Ἑλλὰς τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ 1971 μὲ πληθυσμὸ 8.784.732 κατοίκους, τὰ παιδιὰ (ἡλικίας ἕως 14 ἐτῶν) ὑπερτεροῦσαν τῶν ἡλικιωμένων (ἄνω τῶν 65 ἐτῶν) κατὰ 1.286.846, ἐνῶ σήμερα ὑπερτεροῦν οἱ ἡλικιωμένοι τῶν παιδιῶν κατὰ 518.027!

Επεισόδιο στο Ηρώδειο κατά Βαρθολομαίου-Όλο το BINTEO της προσαγωγής-Και αυτό το έκρυψαν τα κανάλια!

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=24&t=9670

Ο βλάσφημος

Το 1915 ο αθηναϊκός τύπος δημοσίευσε ποικίλα θαύματα που συντελέσθηκαν από την εικόνα της Μεγαλόχαρης, η οποία είχε μεταφερθεί στην Αθήνα. Η μεταφορά της ιερής εικόνας είχε γίνει για να θεραπευτεί ο βαριά άρρωστος βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο οποίος πράγματι θεραπεύτηκε θαυματουργικά. 
Στην πρωινή εφημερίδα «Αστραπή» αναγράφεται το ακόλουθο θαύμα, όπως το διηγήθηκε ο έμπορος Δημήτριος Μπουρνιάς, που διατηρούσε κατάστημα στην οδό αγ. Μάρκου 36: 
« Την περασμένη Τετάρτη, 8 Ιουλίου 1915, φιλοξενούσα στο σπίτι μου κάποιο στενό μου φίλο. Το μεσημέρι, ενώ τρώγαμε, του λέω: 
- Δόξα σοι ο Θεός! Η Μεγαλόχαρη της Τήνου έκανε το θαύμα της και σώθηκε ο βασιλιάς. 
Εκείνος τότε με διέκοψε και ξεστόμισε με ασέβεια: 
- Δε βαριέσαι. Αυτό το … παλιόξυλο που έφεραν. 
Δεν πρόλαβε όμως να τελειώσει τη φράση, κι έπιασε απότομα το λαιμό του σαν να κατάπιε αναμμένο κάρβουνο. Την ίδια στιγμή ένοιωσε δύσπνοια, έχασε τη μιλιά του,  ενώ τα μάτια του κοίταζαν έντρομα και παρακλητικά. 
Όλοι τότε σηκωθήκαμε να τον βοηθήσουμε, να του φέρουμε νερό, αλλά αυτός δεν δεχόταν τίποτε. 
Ξαφνικά μου ήρθε μια έμπνευση. Έτρεξα στο εικονοστάσι, στο διπλανό δωμάτιο, πήρα μια εικόνα της Παναγίας και του την έφερα. Μόλις την αντίκρυσε, γονάτισε αυθόρμητα, άπλωσε τα χέρια και την ασπάσθηκε με ευλάβεια. 
Την ίδια στιγμή ένοιωσε θεραπευμένος, και με δάκρυα στα μάτια μου είπε: 
- Ο Θεός με τιμώρησε, επειδή βλαστήμησα. Η Μεγαλόχαρη όμως έκανε και σε μένα το θαύμα της».

Ο Καθηγούμενος Αρχιμ. Κύριλλος Μελισσοχωρίου :

….τα γενόμενα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά την 30η Νοεμβρίου 2006, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και του Πάπα Ρώμης κ. Βενεδίκτου, τα οποία και υπερέβησαν κάθε προηγούμενο, ως προς τις παραβάσεις των Ιερών Κανόνων και γενικά των ιερών και οσίων της ακαινοτόμητης Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν όλα όσα επί χίλια και πλέον έτη εχώριζαν και χωρίζουν – και θα χωρίζουν – τους αιρετικούς Παπικούς από τους Ορθοδόξους. Μόνο προσχηματικά και τυπικά δεν υπήρξε και το «κοινόν Ποτήριον» ακόμη. Αυτό γίνεται σταδιακά και μεμονωμένα προς το παρόν. Αλλ’ όμως ήδη από το 1965, μετά την αντικανονική και μονομερή «άρση των αναθεμάτων», το όνομα του αιρεσιάρχου Πάπα έχει αναγραφή στα Δίπτυχα του Πατριαρχείου και μνημονεύεται «σιωπηρώς» ως ομόπιστος Πατριάρχης Ρώμης και μάλιστα ως πρώτος τη τάξει! Επί 952 χρόνια (1054 – 2006) η Αγία Ορθοδοξία μας είχε και έχει τους Λατινιπαπικούς ως αιρετικούς για τον ορμαθό των αιρέσεων και πλανών τους, χωρίς έκτοτε συμπροσευχές και λειτουργικές επικοινωνίες, εφόσον δεν έχουν απαρνηθή και δεν απαρνούνται τις βλάσφημες αιρέσεις και πλάνες τους. Διότι και μόνη η ουρανομήκης βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, το λεγόμενο Filioque , μάλιστα με τη ρητά απαγορευμένη προσθήκη στο Ιερό Σύμβολο της Πίστεως, κατά τον Άγιο και Μέγα Φώτιο, «εξαρκεί και μόνον μυρίοις αυτούς υπαγαγείν αναθέμασιν»! (Εγκύκλιος Επιστολή προς τους της Ανατολής αρχιερατικούς θρόνους...,§33. Βλ. Ιωάν. Καρμίρη, τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία..., τόμ. Ι, Αθήναι 1952, σ. 282). Δηλαδή όχι μόνο «ανάθεμα τρις», αλλά «δέκα χιλιάδες τρις ανάθεμα», ως εκτός Εκκλησίας!