Γράμμα από τη Μόροβα

Ο Τάσος Ρηγόπουλος, στρατευμένος στην Αλβανία το 1940, έστειλε από το μέτωπο το παρακάτω γράμμα στον αδελφό του: 
« Αδελφέ μου Νίκο, 
Σου γράφω από μια αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Η φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου όμως δεν είναι να σου περιγράψω τα θέλγητρα μιας χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό που έζησα, που το είδα με τα μάτια μου και που φοβάμαι μήπως, ακούγοντάς το από άλλους, δεν το πιστέψεις. 
Λίγες στιγμές πριν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μόροβας, είδαμε σε απόσταση καμμιά δεκαριά μέτρων μια ψηλή μαυροφόρα να στέκεται ακίνητη. 
- Τις ει; 
Μιλιά. 
Ο σκοπός θυμωμένος ξαναφώναξε: 
- Τις ει; 
Τότε, σαν να μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα, ψιθυρίσαμε: Η ΠΑΝΑΓΙΑ! 
Εκείνη όρμησε εμπρός σαν να είχε φτερά αετού. Εμείς από πίσω της. Συνεχώς την αισθανόμασταν να μας μεταγγίζει αντρειοσύνη. Ολόκληρη εβδομάδα παλαίψαμε σκληρά, για να καταλάβουμε τα οχυρά Ιβάν- Μόροβας. 
Υπογραμμίζω πως η επίθεσή μας πέτυχε τους Ιταλούς στην αλλαγή των μονάδων τους. Τα παλιά τμήματα είχαν τραβηχθεί πίσω και τα καινούργια … κοιμόνταν! Το τι έπαθαν δεν περιγράφεται. Εκείνη ορμούσε πάντα μπροστά. Κι όταν πια νικητές ροβολούσαμε προς την ανυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε η Υπέρμαχος έγινε ατμός, νέφος απαλό και χάθηκε ».

Πατριαρχικαὶ συμπροσευχαὶ μὲ νόημα μὲ τοὺς παλαιοκαθολικούς!

Οι Παλαιοκαθολικοί εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἀπόπαιδα τοῦ Παπισμοῦ, οἱ ὁποῖοι προῆλθαν ἀπὸ τὴ μεγάλη διάσπαση τοῦ 1870, ὅταν μία μεγάλη μερίδα παπικῶν «ἐπισκόπων» δὲν ἀναγνώρισαν τὰ τερατώδη δόγματα τῆς Α΄ Βατικανείου «Συνόδου» καὶ δημιούργησαν δική τους «ἐκκλησία». Ἀλλὰ ἀντὶ νὰ ἐπανέλθουν στοὺς κόλπους τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἀπομακρύνθηκαν ἀκόμη περισσότερο ἀπὸ Αὐτή, μὲ τὶς ἀπίστευτες καινοτομίες τους, ὅπως ἡ «ἱεροσύνη» τῶν γυναικῶν καὶ ἡ «μυστηριακὴ κοινωνία» μὲ τοὺς Ἀγγλικανούς. Αὐτὴ τὴν «ἐκκλησία» διάλεξε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος νὰ ἐπισκεφτεῖ, ἀμέσως μετὰ τὸ Πάσχα καὶ νὰ «συνευφρανθεῖ» μὲ τοὺς αἱρετικούς! Οἱ προσφωνήσεις του πρὸς τοὺς «ἐπισκόπους» της καὶ οἱ ἀνοιχτὲς συμπροσευχὲς μαζί τους ᾖραν κάθε ἐπιφύλαξη ὅτι οἱ Παλαιοκαθολικοὶ δὲν εἶναι γιὰ τοὺς Φαναριῶτες Ἐκκλησία! Ἀλγεινὸ ἦταν τὸ φαινόμενο νὰ στέκεται ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, μέσα στὸ ναὸ τῶν αἱρετικῶν, δίπλα σὲ «παπαδίνες», δίνοντας μὲ τὴ στάση του ἔμμεση «ἀναγνώριση» τῆς «ἱερωσύνης» τους! Ἀλλὰ δὲν ἔφτανε ἡ ἐπίσκεψή του στοὺς νοητοὺς στάβλους τῆς πλάνης, ἐπισκέφτηκε καὶ πραγματικοὺς στάβλους οἰκότροφων ἀγελάδων, γιὰ νὰ δηλώσει, ὅπως εἰπώθηκε, τὴν οἰκολογική του εὐαισθησία! Πραγματικὰ ἀδιανόητη ἐνέργεια γιὰ Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, παλαιοτέρων ἐποχῶν. Λυπούμεθα καὶ ἀνησυχοῦμε, διότι ἡ «οἰκουμενιστικὴ κίνηση» ἔχει πάρει ἐπικίνδυνη τροπή!

Ορθόδοξος Τύπος, 23/05/2014

Simonopetra Monastery Monks - Polyeleos, Psalm 135

Κραυγή ἀγωνίας Ἁγιορειτῶν Πατέρων

Εἴμεθα μιὰ ὁμάδα ἀπὸ Ἁγιορεῖτες Πατέρες,ποὺ κατοικοῦμε ἐκτὸς Ἱερῶν Μονῶν σὲ ἐξαρτήματα, ὅπως Ἡσυχαστήρια, Κελλιά, Καλύβια καὶ Ἐρημητήρια. Τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ τὴν δημοσιεύουμε, ὡς διαμαρτυρία γιὰ ὅσα συμβαίνουν στὴν Πατρίδα μας καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ «Περιβόλι τῆς Θεοτόκου». Ξεκαθαρίζουμε τὶς θέσεις μας ὅτι δὲν συμφωνοῦμε μὲ ὅσα γίνονται τὸν τελευταῖο καιρὸ καὶ κυρίως οἰκουμενιστικὰ καὶ νεοεποχίτικα.( σ.σ. δεν συμφωνείτε αλλά κοινωνείτε με τους μνημονευτές του ουνίτη-εξωμότη Βαρθολομαίου;;)
 Τὰ θέματα, μὲ τὰ ὁποῖα δὲν συμφωνοῦμε εἶναι τὰ κάτωθι:

• Οἰκουμενιστικὲς ὑποδοχὲς Πατριάρχου χωρὶς καμιὰ διαμαρτυρία τῶν Ἱερῶν Μονῶν, τῶν Ἱερῶν Σκητῶν καὶ ἄλλων Σεμνείων. Ὑποδοχὴ Οἰκουμενιστῶν σημαίνει καὶ ἀποδοχὴ τῶν αἱρετικῶν φρονημάτων τους. Καὶ τὸ χειρότερον, ὄχι μόνον ὑποδοχὴ ἀλλὰ καὶ συλλείτουργα μετ᾽ αὐτῶν τῶν ἐγνωσμένων Οἰκουμενιστῶν γίνονται.

• Πλήρης ἀδιαφορία τῶν Ἱερῶν Μονῶν γιὰ τὰ θέματα Πίστεως καὶ Ἱερᾶς Παραδόσεως.

• Κοσμικοποίησις, τουριστικοποίησις ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο, μαγαζιά, καφενεδάκια μὲ παραδοσιακὰ ἀλλὰ καὶ νεοεποχίτικα σκευάσματα καὶ ποτὰ μὲ καλαμάκι. Μόνο σουβλάκια δὲν ψήνουν (ἀκόμη) στὶς Καρυές.

• Πολλοὶ προσκυνητὲς ἐξαπατῶνται ἀγοράζοντας ἐργόχειρα ἀπὸ τὰ μαγαζάκια, νομίζοντας ὅτι εἶναι ἁγιορείτικα καὶ δὲν εἶναι. Τὰ περισσότερα εἶναι ἀπ᾽ ἔξω, ἀπὸ Κίνα, Ρουμανία, Ἀλβανία, ἀκόμη καὶ ἀπὸ μουσουλμάνους ὡς ἠκούσθη. (Μαγαζάκι στὶς Καρυὲς πωλοῦσε εἰκόνες τῆς Ἁγίας Οἰκογένειας, Ἰωσὴφ μνηστῆρος, Παρθένου Μαρίας καὶ τοῦ Παιδὸς Χριστοῦ, προτεσταντικοῦ τύπου).

• Ὑποδοχὴ κοσμικῶν ἀρχόντων, Πρωθυπουργῶν, βουλευτῶν, πολιτικῶν, ἐγνωσμένων γιὰ τοὺς ἀντίχριστους καὶ ἀνθελληνικοὺς νόμους, ποὺ ψηφίζουν.

• Ἀπαγγέλλουν οἱ τοιοῦτοι τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως καὶ τὴν Κυριακὴ προσευχή, μασόνοι ὄντες στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Πρωτάτου στὶς Καρυές.

• Τοὺς ὑποδέχονται τὰ μοναστήρια μὲ τιμὲς καὶ δόξες, αὐτοὺς ποὺ πίνουν τὸ αἷμα τοῦ λαοῦ μὲ τὶς φορολογίες καὶ τὶς περικοπές.

• Πλήρη συμπόρευσις μὲ ὅλες τὶς ἐξουσίες ἀδιακρίτως.

• Συμπεριφορὰ ἀδιαφορίας γιὰ κάθε ἀξία, ἦθος, παράδοσι, Πατρίδα, Παιδεία καὶ τὰ λοιπά, ποὺ δηλώνει ἢ μασονικὴ συνείδησι ἢ αἰχμαλωσία στὴν Νέα Ἐποχή.

• Κονδήλια -χρῆμα- ἔργα στὸ Ἅγιον Ὄρος, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ λαὸς ἔξω αὐτοκτονεῖ γιὰ ἕνα πιάτο φαΐ. Καὶ ἄλλοι ψάχνουν νὰ φᾶνε κάτι ἀπ᾽  τὰ σκουπίδια.

• Ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἡ προ-  ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ

Σ.σ.  δεν υπάρχει 6^η σελίδα στο ιντερνέτ, άλλαξε τακτική.Τώρα πρέπει να αγοράσεις τον "Ορθόδοξο Τύπο".  Έχει ….οικονομικά προβλήματα και ο «Ορθόδοξος Τύπος». Σημεία των εσχάτων ημερών....

Ὁ θρησκευτικὸς τουρισμός

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Πολύς λόγος γίνεται τελευταῖα ἀπὸ τοὺς ἁρμόδιους ὑπουργοὺς ἀλλὰ καὶ τοὺς ὑπεύθυνους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὸν θρησκευτικὸ τουρισμό, ὁ ὁποῖος, ὅπως ἰσχυρίζονται, πρέπει νὰ ἀναπτυχθεῖ περισσότερο προκειμένου νὰ αὐξηθοῦν οἱ προσκυνητὲς καὶ ἐπισκέπτες στὰ ἐκκλησιαστικὰ μνημεῖα τῆς Πατρίδας μας. Καὶ κατ᾽ ἐπέκταση νὰ αὐξηθοῦν τὰ οἰκονομικὰ ὀφέλη. Μάλιστα μερικοὶ προοδευτικοὶ καὶ κοσμικόφρονες Μητροπολίτες εἶναι πρόθυμοι νὰ δεχτοῦν καὶ ἀλλοδαποὺς Ὀρθοδόξους μοναχοὺς σὲ διάφορα μοναστήρια τῶν περιφερειῶν τους, γιὰ νὰ γίνουν στὴ συνέχεια προορισμοὶ τῶν ὁμόδοξων τουριστῶν ἀπὸ ἄλλες χῶρες.

Ο διαθρησκειακός συγκρητισμός σχετικοποιεί την ευαγγελικήν αλήθειαν. Προχωρεί ακόμη ούτος και εις το λατρευτικόν επίπεδον.

 Ορθόδοξοι Ιεράρχαι ή και Πρωθιεράρχαι συμμετέχουν εις πανθρησκειακάς εκδηλώσεις ως της Ασσίζης ή εις κοινάς συμπροσευχάς και δοξολογίας μεθ’ ετεροδόξων και ετεροθρήσκων, και δη Ιουδαίων και Μουσουλμάνων. Διερωτάται τις, ποίον Θεόν δοξολογούν;  Οι Άγιοι Απόστολοι εκήρυττον εις τας Συναγωγάς, αλλά Ιησούν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον, διό και ηκολούθουν διωγμοί, φυλακίσεις, βασανιστήρια και θάνατοι...».

Εμείς, αντίθετα, ισοπεδώνοντας τον Χριστόν στην πράξη με τις όποιες θεότητες, τιμώμεθα και επαινούμεθα, απολαμβάνοντες διακρίσεις και βραβεία. Και μόνο αυτό δείχνει, ότι «κάτι δεν πάει καλά» με μας. Ο κόσμος «το ίδιον φιλεί» (παράβ. Ιωάνν. 15, 19) και ταυτιζόμεθα με τις δυνάμεις του κόσμου, όταν αγαπώμεν «την δόξαν των ανθρώπων μάλλον ήπερ την δόξαν του Θεού» (Ιωάνν. 12, 43).

Οι Λατίνοι δεν είναι ούτε αιρετικοί, ούτε σχισματικοί, είναι «αδελφή εκκλησία»!!!

Σήμερα «οι του Λατινισμού εφιέμενοι», οι απανταχού της γης παπόδουλοι λατινόφρονες εκ των Ορθοδόξων, κηρύττουν «γυμνή τη κεφαλή» ότι δεν είναι μεγάλες οι διαφορές που μας χωρίζουν από τους Λατίνους, ότι το βλάσφημο, αιρετικό και συνοδικά καταδικασμένο filioque δεν είναι εμπόδιο για την ένωση, είναι ανύπαρκτο ζήτημα , ότι το βάπτισμα και τα μυστήριά τους είναι έγκυρα, ότι ξεπεράσθηκε πλέον η εκκλησιολογία όχι μόνο της αιρέσεως, αλλά και του σχίσματος˙ οι Λατίνοι δεν είναι ούτε αιρετικοί, ούτε σχισματικοί, είναι «αδελφή εκκλησία», όπως αδελφές εκκλησίες είναι οι κατά τόπους αυτοκέφαλες, ορθόδοξες εκκλησίες.

Τότε έχυσαν το αίμα τους να ελευθερώσουν την αγιοτόκο Ελλάδα από τα τζαμιά, τώρα φορολογούνται για την ανέγερση τζαμιών!!!

Η σκλαβιά που έσπρωξε τους Έλληνες να ξεσηκωθούνε καταπάνω στον Τούρκο δεν ήτανε μονάχα η στέρηση και η κακοπάθηση του κορμιού, αλλά, απάνω από όλα, το ότι ο τύραννος ήθελε να χαλάσει την πίστη τους, μποδίζοντάς τους από τα θρησκευτικά χρέη τους, αλλαξοπιστίζοντάς τους και σφάζοντας ή κρεμάζοντάς τους, επειδή δεν αρνιόντανε την πίστη τους για να γίνουμε μωχαμετάνοι.

(Φώτης Κόντογλου).

Aυτή είναι ομολογία Ορθοδόξου Πίστεως και όχι ο χαρτοπόλεμος των "αντι-οικουμενιστών" "Ποιμένων" και Αγιορειτών "αγίων" Γεροντάδων...

Ετραβούσαν λοιπόν αυτόν (τον Όσιο Μάξιμο τον Ομολογητή) οι απεσταλμένοι, ασκεπή και ανυπόδητον καθ’ όλην την οδοιπορίαν (από Ρώμης εις Κων/πολιν)…. Όταν δε τους έφεραν από την εξορία(τον Όσιο Μάξιμο και τους δύο μαθητάς του), έβαλε ο μονοθελητής βασιλεύς Κώνστας, σοφούς ανθρώπους, Αρχιερείς και άρχοντας να καταπείσουν τον Αγιον αλλά δεν ηδυνήθησαν ούτε με λόγους ούτε με απειλάς. Λαβών ο έπαρχος τον Άγιον και τους μαθητάς αυτού εισήλθεν εις το πραιτώριον, και πρώτον μεν ήπλωσαν τέσσαρες τον θείον Μάξιμον και τον έδερον άσλαγχνα, χωρίς να λυπηθή ο μιαρός έπαρχος το γήρας του ή τα ρυτιδωμένα και αδυνατισμένα από την εγκράτειαν μέλη του, μάλιστα δε τοσούτον αυτόν εξέσχισαν, ώστε εβάφη από το αίμα όλον το έδαφος και δεν έμεινε μέλος του σώματος ή μέρος της σαρκός αυτού απλήγωτον, αλλά ήτο μία πληγή όλον το άγιον σώμα του. Τη επαύριον παρέστησαν και πάλιν τους Αγίους εις το κριτήριον, ήσαν δε από τας πληγάς πρησμέναι και μαύραι αι σάρκες των τοσούτον, ώστε ανέδιδον δυσοσμίαν αφόρητον. Παρά ταύτα όμως δεν τους ελυπήθησαν οι άσπλαγχνοι, αλλά διά  να δώσουν σφοδροτέραν βάσανον και δριμυτέραν παίδευσιν, δεν τους εθανάτωσαν εντελώς αλλ’ ανέσπασαν την θεολόγον του Αγίου γλώσσαν από τον φάρυγγα διά να  μη έχη πλέον λαλιάν να ελέγχη την κακοδοξίαν και αγνωσίαν των…

Αν είχαμε την πίστη της αγίας Αγαθής δεν θα είχαμε επιτρέψει στους παπόδουλους οικουμενιστές να μας κάνουν Ουνίτες...

...Τότε λέγει προς την Αγία Αγαθή ο Απόστολος Πέτρος: Προς τούτο ήλθον, θύγατερ, να ιατρεύσω τα πληγωμένα μέλη σου. Η δε Αγία είπε προς αυτόν : Τις είσαι και μεριμνάς διά την υγείαν μου; Εγώ ποτέ δεν ηθέλησα να κάμω ιατρείαν τινα σωματικήν. Λοιπόν άπρεπον είναι να πράξω τώρα, όπου ευρίσκομαι κοντά εις τον θάνατον, εκείνο όπου δεν έπραξα ουδέποτε. Τότε ο μακάριος Πέτρος λέγει προς αυτήν : Μη εντρέπεσαι θύγατερ και άφες με να σε  ιατρεύσω, ότι δούλος είμαι του Δεσπότου Χριστού και δι’ αγάπην Του ήλθα να σου κάμω την χάριν ταύτην. Η δε Αγία απεκρίνατο : Εγώ δεν έχω καμμίαν αιτίαν να εντραπώ ποσώς άνθρωπον του κόσμου και μάλιστα από σε, όστις είσαι γέρων, αι δε σάρκες μου είναι τόσον ξεσχισμέναι, ώστε θαρρώ ότι δεν είναι δυνατόν κανείς να σκανδαλισθή εις εμέ, διά ταύτα, κύριέ μου σε ευχαριστώ πολύ διά την καλωσύνην ταύτην όπου ηθέλησες αυτοπροαιρέτως να μου κάνης, χωρίς εγώ να την ζητήσω. Λέγει πάλιν προς αυτήν ο Άγιος : Διατί λοιπόν δεν θέλεις να σε ιατρεύσω; Η δε είπε προς αυτόν: Διότι έχω τον Δεσπότην μου Ιησούν Χριστόν, όστις διά του νεύματος και μόνον κυβερνά όλον τον κόσμον και με τον λόγον Του θεραπεύει πάσαν ασθένειαν αθεράπευτον και νόσον ανίατον. Εάν λοιπόν είναι ευάρεστον εις Aυτόν και η θεραπεία του εμού σώματος προς το συμφέρον μου, θέλει μου την δώσει η Χάρης Του με λόγον μόνον ή  νεύμα μικρότατον. Ταύτα ακούσας ο Άγιος και υπομειδιάσας ολίγον είπε προς αυτήν: Γίγνωσκε, θύγατερ, ότι εγώ είμαι ο Απόστολος Πέτρος και ιδού εθεραπεύθης διά της Χάριτος του Χριστού. Και ταύτα ειπών, ο μεν Απόστολος του Κυρίου έγινεν άφαντος, η δε Αγία ευρέθη υγιής, με ανακαινισμένα όλα τα μέλη αυτής, και ούτε καν  μικρότατον λείψανον τομής έχουσα. Τότε έπεσε κατά γης και προσηύχετο μετ’ ευχαριστίας προς Κύριον λέγουσα: Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου μου Ιησού Χριστού, ο διά του Αποστόλου Σου Πέτρου θεραπεύσας τους μαστούς μου και τα τετραυματισμένα επίλοιπα μέλη του σώματός μου.

(Αγία Αγαθή, Ορθόδοξος Συναξαριστής Τομ. Β΄σελ. 121).

Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης:

Και τι δει τα πολλά λέγειν; μεταπεπτωκέναι λοιπόν το αξίωμα έδοξεν από Ιερωσύνης εις τυραννίδα, από ταπεινοφροσύνης εις υπερηφανίαν, από νηστείας εις τρυφήν... Τότε μεν υπέρ των προβάτων απέθνησκον οι ποιμένες, νυν δε τα πρόβατα αναιρούσι, ου τα σώματα σφάζοντες, ήττον γαρ ην κακόν, αλλά τας ψυχάς σκανδαλίζοντες. Τότε τα εαυτών τοις δεομένοις διένεμον νυν δε τα των πενήτων σφετερίζονται. Και τότε αρετήν ήσκουν, νυν δε τους αρετήν ασκούντας εξαστρακίζουσι.

( MIGNE, 78 στ.1387).

Τότε και Τώρα.....

Όταν δε ελειτούργει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έβλεπε το Άγιον Πνεύμα, όπερ κατέβαινεν εις τα τίμια και άγια δώρα με σημείον, όπερ έβλεπε μόνον η καθαρά και αμόλυντος ψυχή του. Λειτουργούντος ποτέ του Αγίου μετά τινος Διακόνου, ούτος ατενίσας προς τον γυναικωνίτην είδε γυναίκα ωραίαν και εσκανδαλίσθη. Εννοήσας τούτο ο Άγιος βλέπει ότι δε κατήλθε το Άγιον Πνεύμα, κατά την συνήθειαν, τότε τον μεν Διάκονον διέκοψεν από την λειτουργίαν εκείνην και  τότε είδε το Άγιον Πνεύμα. Μετά δε ταύτα, δια να μη συμβή και άλλοτε, προσέταξε να κατασκευάσωσιν εις τον γυναικωνίτην δικτυωτά(καφάσια), ώστε αι γυναίκες να βλέπωσι προς το άγιον Βήμα, οι δε Κληρικοί να μη βλέπωσι προς τας γυναίκας.

(Συναξ. Ορθ. Εκκλ. Τόμ. ΙΑ σελ. 425).

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΕΡΗΜΙΤΟΥ

 Προσφιλέστατα εν Κυρίω τέκνα. Χαίρω και δοξάζω το πανύμνητον όνομα του Κυρίου Ιησού συν Πατρί και Πνεύματι, δια την πίστιν σας και τας αγίας εμπνεύσεις σας...                                                                                                                                      
… Γράφετε, προφανώς υπό τον φωτισμόν του αγίου Πνεύματος, του «συναντιλαμβανομένου ταις ασθενείαις ημών»: «Είμεθα νέοι φοιτηταί τεσσάρων διαφόρων επιστημονικών κλάδων. Ζώμεν και ημείς εις τον καταλυτικόν 20^ον  αιώνα. Ρεύματα μας περιβάλλουν ποικίλα, φιλοσοφικά, θρησκευτικά, κοινωνιστικά, πολιτιστικά, πολιτειακά, εκκλησιαστικά και μας προκαλούν εις αντιμετώπισίν των, εις μίαν τοποθέτησιν απέναντί των… Βεβαίως, πλην των διανοητικών προκλήσεων έχομεν και πειρασμούς ηθικούς. Είμεθα Ορθόδοξοι χριστιανοί και θέλομεν να ζήσωμεν και να αποθάνωμεν εν ευσεβεία και να μη ελπέσωμεν, όσον εξαρτάται από ημάς, της αιωνίου ζωής και μακαριότητος…  Δια τούτο, παρακαλούμεν την αγιότητά σας, όπως μας υποδείξη τρόπους οικοδομής εν Χριστώ και μας βοηθήση εις μίαν ορθήν αντιμετώπισιν των ανωτέρω συγχρόνων προκλήσεων, ώστε, χωρίς υπεκφυγάς, να πάρωμεν μίαν έλλογον στάσιν και θέσιν…».   Εξ όσων γράφετε συνάγω, ότι γνωρίζετε εις γενικάς γραμμάς την διδασκαλίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας, εντός της οποίας περιλαμβάνεται η εν Χριστώ ζωή, είναι η ιδία εν Χριστώ, ολόκληρος η Εκκλησία, αν όχι εν τελεία πληρότητι, όμως είναι, ως καταβολαί, ως λέγει ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας.

Επιστολαί, Γ΄ Προκοπίω: Άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος

Αν πρέπει να πω την αλήθεια, έμαθα ν’ αποφεύγω τις συντροφιές των Επισκόπων, 
αφού καμιάς Συνόδου δεν βίωσα το αγαθόν τέλος μήτε ορθή λύση προβλημάτων. 
Και τούτο γιατί πάντα πρυτάνευαν οι έριδες και η φιλαρχία. Γι’ αυτό κλείσθηκα 
στον εαυτό μου και βρήκα στη μοναξιά την ασφάλεια της ψυχής μου και την ηρεμία 
μου.