ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ :

Υπάρχουν καιροί πικροί, δυσβάστακτοι και βασανιστικοί. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς. Στον πόλεμο της φιληδονίας πολλοί τραυματίζονται και υφίστανται οδύνες, πολύ δε περισσότερο σ’ αυτή την πνευματική μάχη δεχόμαστε πολλά τραύματα από τα πνεύματα του κακού, ηττώμεθα κυρίως όταν βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις και τη λογική μας, έως ότου επιδείξουμε ταπεινοφροσύνη, αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες μας.

Δεν ξεχνώ!

May 19, Pontian Greek Genocide Remembrance Day

In 1994, May 19 was selected by the Greek parliament as the day to commemorate the Pontian Greek Genocide by the Turks. The Pontic Genocide is one of the darkest moments in history not only for Greeks, but also for mankind. The Genocide vanished from its ancestral and historic homeland in Pontus a culturally vibrant and unique part of the Greek population that had been fighting for its survival for about 3,000 years.

Records show a minimum 350,000 Pontian Greeks exterminated through systematic slaughter by Turkish troops, deportations involving death marches, starvation in labor and concentration camps, rapes and individual killings. Entire villages and cities were devastated, while thousands were forced to flee to neighboring countries. The Ottoman government’s plan to annihilate the Christian populations living within Turkey, including Greeks, Syrians and Armenians, during World War I was set into force in 1914 with the decree that all Pontian men aged between 18 to 50 would have to report to the military. Those who refused to do so, were ordered to be shot immediately.
Among the causes for the Turkish campaign against the Greek population was a fear that the population would aid the Ottoman Empire’s enemies, and a belief among nationalist Turks that in order to form a modern nation state it was necessary to purge from the territories of the state those national groups who could threaten the integrity of a modern Turkish nation. With the guidance of German advisers the Turkish regime created the so called amele taburu (labor battalions) were the Pontian Greeks who did not enter the Ottoman army would have to work under inhuman conditions in mines, construction works and quarries.
The Ottoman regime feared the Pontiac population not only because of their rapidly growing numbers that had reached 700,000 by the early 20th century, but also because of the cultural and economic growth of the minority. Cities like Samsous, Trapezous and Kerasous displayed a remarkable growth with dozens of schools, newspapers, theaters and other amenities. The rise of the Young Turks movement, however, would put a brutal end to the thriving Greek community of the area. While the Greek state was busy solving out the Crete problem and in no position to open new fronts with Turkey, the Pontians and many other Greeks across Asia Minor were dislocated and systematically exterminated.
The Pontians tried to fight back and resist the new politics, so they fled high to the mountains and organized themselves in small guerrilla groups. By 1921 historical records show that Pontian fighters numbered some 12,000, a force that was unwisely never deployed by the Greek army. The Greek politics of the time that failed to focus on the issue and the lost hopes of the establishment of a joint Ponto-Armenian country allowed Kemal Ataturk to proceed with the final phase of his plan.
The rise of the Bolsheviks in neighboring Russia deprived the Greek Pontians of the help they received against the Ottomans. The new Russian regime and Germany helped Turkey in all ways possible. While the Greek army was marching in the wilderness of Anatolia, Kemal kept the Greeks busy with guerrilla attacks and simultaneously carried on the massacres in Pontus. By the time of the Asia Minor catastrophe more than 300,000 Pontian Greeks had already lost their lives.
The survivors of the extended slaughters migrated to nearby Russian grounds or were included in the population exchanges that followed the end of the Greco-Turkish war (1919- 22). The Pontians that moved into Greece brought with them their surviving culture, language, customs and traditions, and enriched the social structures of the country by adding their own characteristic features.

Ο Άγιος Γεράσιμος και το Λιοντάρι

Σε τέτοια πνευματικά ύψη είχε φτάσει ο Άγιος Γεράσιμος, ώστε και αυτά τα άγρια θηρία ακόμη τον σέβονταν, του υπάκουαν και τον υπηρετούσαν. Η μεγάλη χάρη που του είχε δώσει ο Θεός φαίνεται και από την ιστορία του Αγίου με το λιοντάρι. 
Ο Άγιος εικονίζεται πάντοτε με ένα λιοντάρι. Γιατί άραγε; Αυτό το άγριο λιοντάρι έζησε κοντά στον Όσιο Γεράσιμο και τον υπηρετούσε με θαυμαστό τρόπο, όσο καιρό ζούσε. Αλλά και όταν κοιμήθηκε ο Άγιος τον ακολούθησε με παράδοξο τρόπο, αφού πέθανε πάνω στον τάφο του από υπερβολική λύπη. 
Κάποια μέρα, ενώ ο Άγιος περπατούσε στην όχθη του ποταμού Ιορδάνη, συναντήθηκε με ένα λιοντάρι. Μόλις το θηρίο τον αντίκρισε, άρχισε να βρυχάται με παρακλητικό τρόπο και να ανασηκώνει με δυσκολία το ένα του πόδι. 
Τι είχε συμβεί; 
Ένα μυτερό κομμάτι καλαμιού του είχε μπηχθεί στο πόδι με αποτέλεσμα αυτό να πρησθεί, να γεμίσει πύο και να μην μπορεί να περπατήσει από τους πόνους. 

Pascha , Anastasi Hymn - Ode 8 in Greek

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 19 Μαΐου 2014

Πατρικίου ιερομάρτυρος, επισκόπου Προύσης και των συν αυτώ, μαρτύρων Ακακίου, Μενάνδρου, Πολυαίνου και Φιλεταίρου, Θεοτίμης μάρτυρος.

Εἶναι ἄγνωστος ὁ τόπος καταγωγῆς καὶ ὁ χρόνος τοῦ μαρτυρίου τους. Ἀπὸ αὐτοὺς ὁ Ἅγιος Πατρίκιος, λόγῳ τῆς βαθιᾶς θεολογικῆς μορφώσεώς του, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἔνθερμου ζήλου του πρὸς τὴ Χριστιανικὴ πίστη, ἀναδείχθηκε Ἐπίσκοπος Προύσσης, ὅπου βοηθούμενος ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους Ἀκάκιο, Μένανδρο και Πολύαινο, ἐκύρηττε τὸ Εὐαγγέλιο και ἀγωνίσθηκε γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ ἀπό τήν πλάνη τῶν εἰδώλων πολλῶν ἀνθρώπων.
Αὐτὸ ὅμως ἐξόργισε τοὺς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, οἱ ὁποῖοι τὸν κατήγγειλαν στὸν ἄρχοντα Ἰουλιανὸ τὸν Ὑπατικό, καὶ αὐτὸς μὲ τὴν σειρά του διέταξε τὴ σύλληψή τους. Ὁ ἄρχοντας προσπάθησε ἀνεπιτυχῶς μὲ φιλοσοφικὲς συζητήσεις νὰ πείσει τὸν Πατρίκιο καὶ τοὺς ἄλλους Ἁγίους ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Θεός. Ὁ Ἅγιος δὲν δείλιασε καὶ μὲ τὴν ρητορική του δεινότητα, τὴν ἄριστη θεολογική του κατάρτιση καὶ τὴν πλούσια ἁγιολογική του ἐπιχειρηματολογία ἐνέτρεψε ὅλα τὰ σαθρὰ ἐπιχειρήματα τοῦ Ἰουλιανοῦ, ὁ ὁποῖος, βλέποντας τὴν ἰδεολογική του συντριβή, τοὺς καταδίκασε σὲ θάνατο καὶ διέταξε τὸν ἀποκεφαλισμό τους. Ἔτσι οἱ Ἅγιοι ἔλαβαν τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου καὶ εἰσῆλθαν στὴ χαρά τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Υπόμνημα πέντε Μητροπολιτών κατά των αποφάσεων του Π.Σ.Ε. εν Πουσάν

Πέντε Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖτες τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ ἐπιστολή - ὑπόμνημά τους πρός τήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο ἐκφράζουν τήν βαθύτατη λύπη καί ἀνησυχία τους γιά ὅσες ἐκκλησιολογικές θέσεις συμφωνήθηκαν στό Πουσάν τῆς Νοτίου Κορέας τόν παρελθόντα Νοέμβριο (2013), κατά τήν 10η Συνέλευση τοῦ λεγομένου Παγκοσμίου Συμφωνίου τῶν Ἐκκλησιῶν· καί μάλιστα, ἐνῷ ὑπῆρχε δυνατότητα καταθέσεως ἰδιαίτερης ἐκκλησιολογικῆς ὁμολογίας τῶν μελῶν τοῦ Π.Σ.Ε. καί - μεταξύ αὐτῶν -  τῶν Ὀρθοδόξων.

Οἱ Μητροπολῖτες Κονίτσης κ. Ἀνδρέας, Γλυφάδας κ. Παῦλος, Κυθήρων κ. Σεραφείμ, Αἰτωλίας κ. Κοσμᾶς καί Γόρτυνος κ. Ἱερεμίας, καταφέρονται σφοδρῶς καί τεκμηριωμένως κατά τῶν συμφωνηθέντων εἰς Πουσάν, ἀλλά καί κατά τῶν ὑπέρ τῆς παπικῆς ἐκκλησιολογίας προσφάτως ἐκφρασθεισῶν ἀπόψεων τῶν Μητροπολιτῶν Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου, Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου καί ἐκείνων τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τιργοβιστίου (Ρουμανίας) κ. Νήφωνος. Ἐν κατακλεῖδι οἱ πέντε Μητροπολῖτες ζητοῦν τήν ὁριστική ἀποστασιοποίηση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τό Π.Σ.Ε. ἀλλά καί ἀπό τόν Διάλογο μέ τούς Παπικούς, τό "ἀνόσιον παίγνιον" (κατά τόν Ἀρχιεπίσκοπο Αὐστραλίας κ. Στυλιανό), ἐφόσον τεκμηριωμένως δέν ὁμολογεῖται ἐκεῖ ἡ ἀμιγής Ὀρθόδοξος Πίστη, ἀλλά ἀπομειοῦται καί ἀποκρύπτεται, τόσο στούς «διαχριστιανικούς» Διαλόγους, ὅσο καί ἐντός τοῦ περιβόλου τῆς Ἐκκλησίας ἤδη.

Ἡ ἐπιστολή - ὑπόμνημα φέρει σήμανση ἐγγράφου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κονίτσης (ὑπ΄ ἀριθμ. πρωτ. 28, 30 Ἀπρ. 2014), τῆς ὑπό τόν ἔχοντα τά πρεσβεῖα τιμῆς μεταξύ τῶν πέντε Μητροπολιτῶν, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. Ἀνδρέα καί ἔχει ἤδη κατατεθῇ στήν Ἱερά Σύνοδο. Τό ἱστορικῆς σημασίας ὑπόμνημα αὐτό τῶν πέντε Μητροπολιτῶν ἀποτελεῖ ἐκτενέστερη μορφή τῆς ἤδη ἀπό  10ης Φεβρουαρίου καί ὑπ' ἀριθμ. 177 ὑποβληθείσης ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ σχετικῆς ὑπομνηματικῆς ἐπιστολῆς πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο καί τήν Ἱερά Σύνοδο.

Χαίρουμε, διότι ὁ προβληματισμός περί τῆς μαρτυρίας μιᾶς ψευδοῦς Ὀρθοδοξίας στούς Διαλόγους, ἐκφράζεται πλέον ἀπό Σεβασμιωτάτους Ἐπισκόπους, ἐνῷ εἶναι βέβαιο ὅτι πολλοί περισσότεροι εἶναι οἱ σιωπηλῶς συμφωνοῦντες μέ τό ὑπόμνημα.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Φώτης Κόντογλου : Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Εὐλογημένο καταφύγιο»

«...Οἱ ἄνθρωποι βρίσκονται σὲ ἀκατάπαυστη κίνηση, σὰν μανιακοί. Ἄλλοι τρέχουνε ἀπὸ δῶ, ἄλλοι ἀπὸ κεῖ. Ὅλοι βιάζονται. Δοξάζω τὸν Θεὸ ἅμα δῶ κανέναν νὰ πορεύεται ἥσυχα, χωρὶς νὰ βιάζεται!... Ἄλλοι τρέχουνε λαχανιασμένοι νὰ πιάσουνε τὴ χρυσὴ ρόδα, ποὺ τὴν κυλᾶ μπροστά τους ὁ διάβολος, ποὺ τὸν λέγανε Ἑρμῆ... Ἄλλοι κάνουνε λογῆς-λογῆς συνέδρια, καὶ συζητᾶνε περὶ ἀνέμων καὶ ὑδάτων, ἄλλοι μαζεύονται κι ἀλληλοθαυμάζονται κι ἀλληλομισοῦνται σὲ σωματεῖα, σὲ συλλόγους, σὲ ἑταιρεῖες, ἄλλοι μαζεύονται σὰν τὰ μυρμήγκια κατὰ χιλιάδες καὶ βλέπουνε τὰ λεγόμενα μάτς... ἄλλοι ἐκθέτουνε τὰ ἔργα τῆς τέχνης τους καὶ καμαρώνουνε, ὡς ποὺ νὰ περάσουνε δυὸ-τρεῖς μέρες καὶ νὰ τοὺς ξεχάσουνε οἱ θαυμαστές τους, ἄλλοι τυπώνουνε βιβλία,ἄλλοι βγάζουνε λόγους σὰν βραχνιασμένοι βάτραχοι... Ὅλοι,τέλος πάντων, καταγίνονται μὲ ὅλα, ὅσα μποροῦνε σὲ τοῦτον τὸν ντουνιά, γιὰ νὰ ξεχάσουνε τὸν ἑαυτό τους, γιὰ νὰ μὴν ἀπομένουνε μοναχοὶ καὶ δοῦνε τὴ γύμνια τους, τὴ μιζέρια τους, τὸ χάος ποὺ τοὺς ζώνει...»

Άπόσπασμα άπό τό γράμμα τής Ίεράς Κοινότητος τού Άγίου Όρους πρός τόν Οίκουμ. Πατριάρχην Κων/πόλεως κ. Βαρθολομαίον, 8-12-93

Ό Παπισμός εύρίσκεται έν αίρεσει : " ...Ήμείς είμεθα ύποχρεωμένοι, χάριν καί τών Ρωμαιοκαθολικών καί τού σύμπαντος κόσμου, διά τούς όποίους ή άνόθευτος Όρθοδοξία είναι ή έσχάτη έλπίς, ούδέποτε νά άποδεχθώμεν ένωσιν, ή χαρακτηρισμόν τής Ρωμαιοκαθολικής Έκκλησίας ώς  "άδελφής Έκκλησίας" ή τού Πάπα ώς κανονικού έπισκόπου Ρώμης, ή τής "Έκκλησίας" τής Ρώμης ώς έχούσης κανονικήν Άποστολικήν Διαδοχήν, Ίερωσύνην καί Μυστήρια, χωρίς τήν ρητήν έκ μέρους των άποκήρυξιν τού FILIOQUE, τού άλαθήτου, τού πρωτείου, τής κτιστής χάριτος καί τών λοιπών κακοδοξιών, τάς όποίας ούδέποτε θά θεωρήσωμεν ώς διαφοράς χωρίς σημασίαν ή θεολογούμενα, άλλά ότι άλλοιώνουν άνεπανορθώτως τόν θεανθρώπινον χαρακτήρα τής Έκκλησίας καί συνιστούν βλασφημίας..." 

Φώτης Κόντογλου :

" Τόν Πάπαν νά καταράσθε, διότι αύτός είναι ή αίτία "  ( Άγιος Κοσμάς Ίσαπόστολος).

Ναί. Πρέπει νά καταρώμεθα τόν Πάπαν διά τά πολλά δεινά μας, παρελθόντα καί μέλλοντα... Μ' όλον πού ό Άγιος Κοσμάς έθανατώθη άπό τούς Τούρκους, δέν είπε " Νά καταράσθε τόν Τούρκον", άλλά είπε "Νά καταράσθε τόν Πάπαν". Σήμερον όμως, άντί νά τόν καταρώμεθα, τόν άγκαλιάζουμε αύτόν τόν Πάπαν. Οί όδηγοί τής Έκκλησίας μας....,άντί νά καταρώνται τόν Πάπαν, πηγαίνουν μόνοι των καί τόν άσπάζονται. Καί θέλουν νά παρασύρουν καί τόν Όρθόδοξον λαόν μας νά προσκυνήση τόν πονηρότερον καί σκληρότερον έχθρόν τής πίστεώς μας. Δέν άκούουν τήν προφητείαν τού Άγίου. Τήν περιφρονούν.....οί πρωτεργάται τής άποστασίας...