Η εξαπάτηση των πιστών --(Συνεχίζεται)

β. Το πρωτότυπο γαλλικό κείμενο της συμφωνίας 1965, αναφέρει ότι ο πάπας Παύλος 
Στ΄ και ο Πατριάρχης Αθηναγόρας αίρουν την «ακοινωνησία», μεταξύ των δύο Εκκλησιών.
Συγκεκριμένα, η σωστή μετάφραση της παράγραφος 4, εδάφιο β΄, της συμφωνίας 1965, λέει τα εξής:

« αποδοκιμάζουσιν ωσαύτως και αίρουσιν από της μνήμης και εκ μέσου της Εκκλησίας τας αποφάσεις ακοινωνησίας ων η ανάμνησις επενεργεί μέχρι σήμερον ως κώλυμα εις την εν αγάπη προσέγγισιν, παραδίδουσι δε αυτάς τη λήθη» !

Αυτό σημαίνει ότι καταργήθηκε η «ακοινωνησία», «το σχίσμα» μεταξύ των δύο Εκκλησιών!

γ. Τονίσαμε προηγουμένως, ότι η παραπάνω μετάφραση είναι «πιστή» απόδοση του σχετικού αποσπάσματος από το γαλλικό κείμενο της συμφωνίας 1965. Η δοθείσα στη δημοσιότητα «επίσημη ελληνική μετάφραση» σκόπιμα το αλλοιώνει. Λατίνοι και Λατινόφρονες στο γαλλικό και ελληνικό κείμενο «παίζουν» με τις λέξεις, στις οποίες δίνουν αυθαίρετα δικό τους περιεχόμενο.
Συγκεκριμένα, στο γαλλικό πρωτότυπο υπάρχει η λέξη
excommunication. Η λέξη αυτή αδιαμφισβήτητα σημαίνει «ακοινωνησία», αφορισμό. Η «επίσημη ελληνική μετάφραση» την μεταφράζει με τη λέξη «ανάθεμα». Αυτό είναι σκόπιμο λάθος. Οι Γάλλοι την ελληνική λέξη ανάθεμα την αποδίδουν με τη λέξη «anatheme». Αν, λοιπόν, το γαλλικό πρωτότυπο ήθελε να ειπεί ότι αίρονται τα αναθέματα, θα χρησιμοποιούσε τη γαλλική λέξη «anatheme» και όχι τη λέξη «excommunication»!
Στα γαλλικά η λέξη
excommunication σημαίνει «ακοινωνησία» . Διαστέλλεται σαφώς από τη λέξη anatheme, που σημαίνει «ανάθεμα». Οι λέξεις «ακοινωνησία», και «ανάθεμα» είναι όροι με θεολογικό περιεχόμενο. Ο όρος «ακοινωνησία» σημαίνει χωρισμό (αφορισμό) από τα λοιπά μέλη της Εκκλησίας. Ο όρος «ανάθεμα» σημαίνει χωρισμό από το Χριστό, παράδοση στο σατανά και στέρηση σωτηρίας. Επομένως, οι όροι «ακοινωνησία» (αφορισμός) και «ανάθεμα» δεν ταυτίζονται. Εφόσον, λοιπόν, στη παράγραφο 4 της συμφωνίας χρησιμοποιείται η λέξη excommunication, αυτό σημαίνει ότι με τη συμφωνία αυτή έχει αρθεί η «ακοινωνησία», το «σχίσμα» μεταξύ των δύο Εκκλησιών!

2. Πρέπει όμως στη συνέχεια να δούμε και ωρισμένες παραμέτρους αυτής της άρσεως της «ακοινωνησίας» μεταξύ των δύο Εκκλησιών.
Στο κείμενο της συμφωνίας αυτής αναφέρεται ότι και μετά την άρση της «ακοινωνησίας» (
excommunication), παραμένουν οι διαφορές μεταξύ των δύο Εκκλησιών. Εύλογα μπορεί να διερωτηθή ένας πιστός, πώς είναι δυνατόν να έχει αρθή η «ακοινωνησία», δηλ. το σχίσμα, όμως να εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές; Για την ακοινωνησία και το ανάθεμα θα μιλήσουμε πιό κάτω.

Δεν ακολουθούν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και την Εκκλησίαν.

Ο αμετανόητος διάβολος, κατεχόμενος υπό εωσφορικής υπερηφανίας, χρησιμοποιεί τον Οικουμενισμόν, όστις αρνείται το θείον δόγμα περί της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και ζητεί να στήση την ιδίαν αυτού ψευδοδιδασκαλίαν περί της οικουμενιστικής του «εκκλησίας», ήτις είναι αντι-εκκλησία, δια να αφανίση την Εκκλησίαν του Κυρίου επί της γης και δυνηθή να είπη και πάλιν περί της οικουμένης: «Εμοί παραδέδοται!» (Λουκ. Δ,6). Ο πεπτωκώς Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος  και οι συν αυτώ έξαρνοι οικουμενισταί, αποδειχθέντες «παραποιηταί της Θεολογίας του Δεσπότου Χριστού» και «φαύλοι επίτροποι» «της παραδεδομένης πίστεως(Γενναδ. Σχολ.), «ενδυσάμενοι κατάραν ως ιμάτιον», δεν ακολουθούν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και την Εκκλησίαν, «αλλά το πρώτον και μέσον και τελευταίον κακόν» (Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, Συγγράμματα, 1:23), τον Διάβολον και τον ερχόμενον Αντίχριστον.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 12 Μαΐου 2014

Επιφανίου επισκόπου Κύπρου, Γερμανού αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Θεοδώρου οσίου του εν Κυθήροις, νεομάρτυρος Ιωάννου.

Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος γεννήθηκε στὸ χωριὸ Βησανδούκη τὸ 310 μ.Χ., κοντὰ στὴν Ἐλευθερούπολη τῆς Παλαιστίνης ἀπὸ πάμφτωχη οἰκογένεια Ἰουδαίων ἀγροτῶν. Οἱ γονεῖς του εἶχαν ἀκόμη ἕνα παιδί, τὴν Καλλίτροπο. Σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν ὁ Ἅγιος ἔχασε τὸν πατέρα του καὶ ἔμεινε ὀρφανός.
Χάρη στὴ διδασκαλία δύο περίφημων γιὰ τὴν γραμματική τους κατάρτιση καὶ τὸ ἀσκητικὸ ἦθος μοναχῶν, τοῦ Λουκιανοῦ καὶ τοῦ Ἰλαρίωνος, προσελκύεται στὸν Χριστιανισμὸ καὶ βαπτίζεται ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Ἐλευθερουπόλεως Λουκιανό. Στὴν συνέχεια πηγαίνει στὴν ἔρημο τῆς Παλαιστίνης καὶ ζεῖ κοντὰ στοὺς ἐπιφανέστερους ἀσκητές, ἀσκούμενος στὴν ἐγκράτεια, τὴν ἄσκηση καὶ τὴν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν, γενόμενος ὑπόδειγμα γιὰ τοὺς συνασκητές του. Ἡ φήμη του καὶ οἱ ἀρετές του δὲν ἄργησαν νὰ διαδοθοῦν καὶ γρήγορα ἀναδείχθηκε, τὸ 367 μ.Χ., Ἐπίσκοπος Κωνσταντίας τῆς Κύπρου, στὴν ὁποία κατέφυγε μὲ θαυματουργικὸ τρόπο, ὅταν τὸ πλοῖο ποὺ ἐπέπλεε πρὸς τὴν Παλαιστίνη, λόγω τρικυμίας, ἔφθασε στὴν Κύπρο.

Η Σύνοδος Κων/πόλεως του έτους 1724 διακήρυξε:

Αιρετικοί είναι εκείνοι οπού αποσκιρτήσουσιν από την ευσέβειαν και αφήσουσι μεν τα πάτρια και ορθά της πίστεως ημών δόγματα και τας κοινάς παραδόσεις της Εκκλησίας, περιπέσωσι δε και εξολισθήσωσιν εις νεωτερισμούς και αλλοκότους υπολήψεις και έθη ετερόδοξα και παραχαράξωσι και νοθεύσωσι την της ευσεβείας αλήθειαν, οι τοιούτοι ούτε πλέον είναι, ούτε ονομάζονται τη αληθεία Χριστιανοί, αλλ’ ως ετερόδοξοι και νεωτεριστάς εκκόπτοντας και χωρίζοντας της εκκλησιαστικής και χριστιανικής ολομελείας και της ιεράς μάνδρας εκβάλλονται ως πρόβατα ψωριώντα και μέλη σεσηπότα»! (Mansi, 37, 209)


«Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλ’ οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων» (!!!), ανέφερε ο "Οικουμενικός Πατριάρχης" στην θρονική εορτή του 1998.

Θλίβεται κανείς και σπαράσσει μέχρι βαθέων, αναλογιζόμενος και μόνο την πατριαρχική ρήση, που θεωρεί τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εναντίον του Πάπα ως θύματα του Διαβόλου και αξίους της συγχωρήσεως και του ελέους του Θεού .
Αν όμως, ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης και πλείστοι άλλοι πολέμιοι των αιρέσεων του Παπισμού, είναι όργανα και θύματα του Διαβόλου, πρέπει να τους διαγράψουμε από τις δέλτους των Αγίων, να καταργήσουμε τις εορτές και τις ακολουθίες, και αντί να επικαλούμεθα τις πρεσβείες και την βοήθειά τους, να τους κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια, για να τους συγχωρήσει ο Θεός.

ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ

Για κάθε ευγενή προαίρεση προς το καλό, θα πρέπει να αναμένετε πειρασμούς από τη δύναμη του κακού η οποία μισεί αυτό. Αυτό το γνωρίζετε επαρκώς, γνωρίζετε επίσης τι χρειάζεται για να την αποκρούσετε και να την κατανικήσετε: αναγνώριση της αδυναμίας σας, αυτομεμψία, υποταγή και επίκληση του Θεού.

Γιατί αποθρασύνεται ο Ταγίπ Ερντογάν

Κωνσταντίνος Χολέβας

Οι τουρκικές προκλήσεις είναι αυξανόμενες και πολύπλευρες. Παραβιάσεις και παραβάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, προτάσεις στην τουρκική Εθνοσυνέλευση για ισλαμική προσευχή στην Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, εμμονή στην αμφισβήτηση του Καστελόριζου ως σημείου υπολογισμού της ελληνικής ΑΟΖ, δηλώσεις ότι τα στρατεύματα κατοχής θα παραμείνουν στην Κύπρο και ύστερα από οποιαδήποτε «λύση», προκλητική συμπεριφορά του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν και ο θεωρητικός του νέου οθωμανισμού υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου εμφανίζονται ενισχυμένοι μετά την εκλογική επιτυχία του ισλαμικού κόμματός τους. Πιστεύω ότι δεν είναι μόνον αυτός ο λόγος της αποθρασύνσεως των Τούρκων κυβερνώντων. Προσθέτω και τις ακόλουθες εκτιμήσεις μου:

Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης:

Μέ ἁπλᾶ λόγια: Στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀνήκουν ὅσοι ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια· ὅσοι δέν ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια, αὐτοί δέν ἀνήκουν στην Ἐκκλησία. Αὐτό ἰσχύει πολύ περισσότερο γιά ὅσους ἐξαπατοῦν τους ἑαυτούς των αὐτοαποκαλούμενοι καί ἀλληλοαποκαλούμενοι ποιμένες καί ἱεροί ἀρχιποιμένες. Γιατί ἔχουμε διδαχθῆ ὅτι ὁ Χριστιανισμός δέν δίνει σημασία στά πρόσωπα, ἀλλά στήν ἀλήθεια καί στήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως.

Ο Μέγας Οικουμενιστής Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι ο μόνος που τόλμησε ποτέ στην ιστορία της Ορθοδοξίας από τον καιρό του Σχίσματος να παραστεί σε ενθρόνιση του Πάπα.

 Γνωρίζει πάρα πολύ καλά καθώς και οι συνευδοκούντες αυλοκόλακές του, πως η παρουσία του και μόνο, στην παναιρετική αυτή "ιεροτελεστία", δηλώνει την εξ’ ολοκλήρου άμεση υποταγή και παντελή αναγνώριση του Πρωτείου και του Αλαθήτου, ουσιαστική επικύρωση της δήθεν «Αποστολικής Διαδοχής» του Πάπα και έμμεση πλήρη αποδοχή όλων των αιρέσεων και λογής βλασφημιών του Παπισμού.

Δεν είναι δυνατόν ο κηρύττων αίρεσιν επίσκοπος, χαρακτηριζόμενος πλέον ως «ψευδοεπίσκοπος» και «ψευδοδιδάσκαλος» (IE Kανών της AB Αγίας Συνόδου), να αποτελή ούτε το κέντρον της Ευχαριστιακής Συνάξεως, ούτε να επιτελή χρέη Ποιμένος, εφ΄ όσον ήδη είναι «λύκος».

Δεν θα πρέπει να αγνοηθή η θεμελιώδης εκκλησιολογική αρχή, ότι τα θεμέλια της ενότητος της Εκκλησίας δεν είναι διοικητικά/θεσμικά, αλλά ευχαριστιακά και χαρισματικά· δεν είναι δυνατόν ο κηρύττων αίρεσιν επίσκοπος, χαρακτηριζόμενος πλέον ως «ψευδοεπίσκοπος» και «ψευδοδιδάσκαλος» (IE Kανών  της  AB Αγίας Συνόδου), να αποτελή ούτε το κέντρον της Ευχαριστιακής Συνάξεως, ούτε να επιτελή χρέη Ποιμένος, εφ΄ όσον ήδη είναι «λύκος». Μόνον υπό τοιαύτας προϋποθέσεις ήτο δυνατόν ο Άγιος Κύριλος Αλεξανδρείας προ ακόμη της Γ΄ Αγίας Οικουμενικής Συνόδου, να προτρέπη το Ορθόδοξο Ποίμνιο της Κωνσταντινουπόλεως: «Ασπίλους και αμώμους εαυτούς τηρήσατε, μήτε κοινωνούντες τω μνημονευθέντι (Νεστορίω), μήτε μην ως διδασκάλω προσέχοντες, ει μένει λύκος αντί ποιμένος» 
(Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, PG τ. 99 στλ. 1645D)

Μέγας Βασίλειος

Είσαι φτωχός; Μη λυπάσαι αλλά να έχεις την ελπίδα σου στον Θεό. Μήπως δεν βλέπει Εκείνος τη δυσκολία σου; Στα χέρια Του κρατάει την τροφή που σου χρειάζεται. Μειώνει απλά τη μερίδα, για να δοκιμάσει τη σταθερότητά σου και για να επιβεβαιώσει την πίστη σου. Μήπως δηλαδή αυτή αποδειχθεί όμοια με εκείνη που έχουν οι ακόλαστοι και οι αγνώμονες. Γιατί και αυτοί, όσο τους τρέφουν, τόσο και κολακεύουν λέγοντας χίλια γλυκόλογα, εξυμνώντας τους τροφοδότες τους. Μόλις όμως χορτάσουν και απομακρυνθούν λίγο από το τραπέζι, αρχίζουν να πετροβολούν με τα κακόλογά τους εκείνους που πριν από λίγο -και για χάρη της ευχαρίστησης του φαγητού τους προσκυνούσαν.   

Εν τω μεταξύ ο λαός του Θεού κοιμάται ήσυχος, αφού δεν ακούει από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.

Ουδέποτε εις την ιστορίαν της Εκκλησίας κακόδοξοι ποιμένες εκινήθησαν τόσο άνετα και έπληξαν τόσο βάναυσα το σώμα και την αλήθειαν της Εκκλησίας όσο τα τελευταία 35 χρόνια! Όχι μόνον κατώρθωσαν να προδίδουν άνευ καμμιάς αντιδράσεως, αλλά να κάνουν και τους διοικούντας το Άγιον Όρος πειθήνια όργανά των, υπασπιστάς και προασπιστάς της πολιτικής των, ώστε αυτοί οι ίδιοι οι Αγιορείται να καταδιώκουν τους συναδέλφους των, τους ελαχίστους που ετόλμησαν τελικώς να σπάσουν το φράγμα της σιωπής και της ενόχου ανοχής και να ομολογήσουν αρρενωπά, ότι δεν ακολουθούν πλέον τον ψευδοποιμένα του Φαναρίου. Και τα χρόνια κυλούσαν. Η αίρεσις εγιγαντούτο καθημερινώς ενώ οι υπεύθυνοι της Ιεράς Κοινότητος και λοιποί καθηγούμενοι των Μονών συζητούσαν και έγραφαν για τον Μακρυγιάννη και την ελληνική γλώσσα, συνεχώς δε εντός και εκτός του Όρους εκήρυτταν για το αναγκαίον της…νήψεως και το υπερβάλλον του …μυστικού γνόφου της ανατολικής Θεολογίας…                                                                        
Εν τω μεταξύ ο λαός του Θεού κοιμάται ήσυχος, αφού δεν ακούει από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας: Β΄ επιστολή προς τον παπικό «Αρχιεπίσκοπο» κ. Νικόλαο.

«Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι στά σοβαρά θέματα, ὅπως εἶναι τό θέμα τῆς ἑνότητός μας μέ τούς Παπικούς, καταφεύγουμε στό τί εἶπαν καί τί ἔπραξαν οἱ κεκηρυγμένοι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὄχι στό τί εἶπε ὁ τάδε Ἐπίσκοπος ἤ ὁ τάδε Πατριάρχης. Κεκηρυγμένοι ἅγιοι τῆς Ἐκκησίας μας, γιά τό θέμα τῆς μεταξύ μας σχέσεως, μεταξύ τῶν ἄλλων πολλῶν ἁγίων πατέρων, εἶναι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός. Σ᾽ αὐτούς θά καταφύγω ἐγώ ὁ Ἐπίσκοπος γιά νά μαθητευθῶ τί πρέπει νά φρονῶ καί πῶς πρέπει νά φέρομαι πρός τούς Παπικούς. Καί αὐτοί οἱ ἅγιοι σέ πάρα-πάρα πολλά χωρία τῶν ἔργων τους, σέ πάμπολλες περικοπές, Σᾶς ὀνομάζουν «αἱρετικούς».

Η ΑΙΡΕΤΙΚΗ-ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΒΟΛΟΥ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ

http://katanixis.blogspot.ca/2014/05/blog-post_6377.html#more


Η ΑΙΡΕΤΙΚΗ-ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΒΟΛΟΥ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ3.jpg


Η ΑΙΡΕΤΙΚΗ-ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΒΟΛΟΥ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ
Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος
Συντονισμένο κανονιοβολισμό εναντίων τῶν Ιερῶν Κανόνων τῆς Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, όπως αναφέρει ο π. Ιωάννης Φωτόπουλος σε άρθρο που παραθέτω, ετοιμάζει η αποστατημένη από την Ορθοδοξία και τους Αγίους Πατέρας Ακαδημία Βόλου στις 8-11 Μαΐου, στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας με Θέμα «Κανόνες τῆς Εκκλησίας και σύγχρονες προκλήσεις».  
Η ετεροδιδασκαλία, η ψευδώνυμος γνώσι, κατά τον Απόστολον Παύλον τοῦ Δημητριάδος Ιγνατίου προχωρεῖ έτι περαιτέρω. Τυφλωμένος από υπερηφάνεια επρόδωσε την παρακαταθήκη πού υπεσχέθη κατά την χειροτονία του, και διδάσκει διαφορετικά από το Ευαγγέλιον, και ακολουθεί τους μολυσμένους από την αρρώστεια τῆς πλάνης τῆς Δύσεως, και κατά τῆς ευσεβείας στην αιρετική Ακαδημία του.
Αποδεικνύεται υποκριτής ορθόδοξος, με αναίσθητον καυτηριασμένην συνείδησιν (Τιμόθ. Α, Κεφ. Δ.). Συνεδριάζει με αποστατημένους από την ορθόδοξον πίστην οικουμενιστάς,  που κατέχονται από πνεύματα πλάνης, και διδασκάλους που εμπνέωνται από δαιμόνια. Φωνές αδειανές από ουσιαστικόν περιεχόμενον πού βεβηλώνουν την απλότητα, με ανοήτους ερεύνας και συζητήσεις και εξωτερικόν σχήμα ευσεβείας, χωρίς την δύναμίν της. Είναι απειθείς και άχρηστοι διά κάθε έργον αγαθόν οι συνεδροί του. Σχετικό άρθρο έγραψε ο Καθηγητής Δογματικῆς κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης με τίτλο «Η υπεροψία και η θεολογική εκτροπή τῶν επιδόξων «μεταπατερικῶν» θεολόγων» (βλ. http://katanixis.blogspot.gr/2014/05/blog-post_8796.html), που αποσκοπεῖ στην εξαφάνιση τῆς συγχύσεως και πλάνης τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας.
Ενδεικτικά αποσπάσματα Ιερῶν Κανόνων, μετά τῆς ερμηνείας τοῦ Ιεροῦ Πηδαλίου, για τις επιβαλλόμενες ποινές σε όσους κληρικούς και λαïκούς δεν δέχονται ή παραχαράζουν ή διεφθείρουν τους Ιερούς Κανόνες είναι:

ΑΝΕΒΗ Ο ΙΗΣΟΥΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ (ΑΓΡΙΝΙΟ 1960).

http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/


Ο πολυγραφότατος Άγγελος Βουδούρης, Δομέστικος του Ιακώβου Ναυπλιώτου, αναφέρει πως ο διάσημος μουσουργός Βάγκνερ ακούγοντας έναν βυζαντινό ύμνο (αν θυμάμαι καλά το "Μυσταγωγών σου Κύριε") ομολόγησε πως η ευρωπαϊκή μουσική δεν μπορεί από τεχνική άποψη να φθάσει την βυζαντινή. Αυτό πιστεύω πως το αισθάνεται κανείς έντονα και σε αυτό το συγκεκριμένο, αγαπημένο πολλών πρωτοψαλτών, δοξαστικό.

Η εξαπάτηση των πιστών. Το 1965 πάπας και Αθηναγόρας συμφώνησαν την ΄Ενωση !

1. Η Ένωση των Εκκλησιών, σχεδιάσθηκε από Λατίνους και Λατινόφρονες. 
Αποφασίστηκε ήδη από το 1965, «εν κρυπτώ και παραβύστω» από τον πάπα Παύλο Στ΄ και
από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα! Και αποκαλύπτεται σήμερα σιγά σιγά!
Οι Ορθόδοξοι εξαπατήθηκαν από τη μεθόδευση που τότε χρησιμοποιήθηκε. Έτσι, δεν
αντελήφθησαν ότι η Ένωση έγινε. Αυτό που απέμεινε στους Λατίνους του Βατικανού και
Λατινόφρονες του Φαναρίου είναι να παρουσιάσουν και υλοποιήσουν στους πιστούς σταδιακά
την γενομένη ΄Ενωση, για να προληφθούν τυχόν αντιδράσεις από όσους πιστούς εξακολουθούν να
παραμένουν ακόμα αφοσιωμένοι στην Ορθοδοξία!

α. Το 1965 έγινε συμφωνία από τον πάπα Παύλο Στ΄ και το Πατριάρχη Αθηναγόρα για την
Ένωση των Εκκλησιών. Η συμφωνία αυτή ανακοινώθηκε ως «Κοινή Δήλωση» πάπα και Πατριάρχη στις 7 Δεκεμβρίου 1965, παραμονή της λήξεως των εργασιών της Β΄ Βατικανής Συνόδου των παπικών, τόσο στη Βατικανό, όσο και στο Φανάρι. Συνδυάστηκε μάλιστα με την «άρση των αναθεμάτων».
Το πρωτότυπο κείμενο της συμφωνίας είναι γραμμένο στα γαλλικά. Δόθηκε δε στη
δημοσιότητα και «επίσημη μετάφρασή» της στα ελληνικά.
Η ανακοίνωση την ίδια μέρα της άρσεως των αναθεμάτων χρησίμευσε ως προπέτασμα καπνού, για να μην αντιληφθούν οι Ορθόδοξοι ότι έγινε η Ένωση. Οι πιστοί των Λατίνων φαίνεται ότι αντελήφθησαν περισσότερο τα γενόμενα. Αυτός ήταν ο λόγος, που πολλοί παπικοί έσπευσαν ( και σπεύδουν ακόμα) στους Ορθόδοξους ναούς να κοινωνήσουν τα άχραντα μυστήρια .
Και μόνο η άρση των αναθεμάτων είναι αρκετή, να θεωρηθεί ότι ήδη έγινε η Ένωση των Εκκλησιών, τουλάχιστο κατά τη παπική αντίληψη. Οι Λατίνοι πιστεύουν, ότι η ακοινωνησία μεταξύ αυτών και Ορθοδόξων υπάρχει, αφότου το 1054 ο καρδινάλιος Ουμβέρτος προέβη στο ανάθεμά του.

Τα δύο αυτά κείμενα, το πρωτότυπο γαλλικό και την ελληνική μετάφρασή του, παραθέτουμε στο τέλος αυτού του άρθρου ως Παράστημα.
 

Συνεχίζεται.