π. Γεώργιος Μεταλληνός: Ὅσοι λένε «θά κάνουμε μιά Κυβέρνηση πού θά εἶναι ἀνεξάρτητη» δέν ξέρουν τί λένε ἤ μᾶς ἀπατοῦν...

Εἴμαστε μόνιμα προτεκτοράτο καί ὑπό κατοχήν κάποιας ἤ κάποιων Εὐρωπαϊκῶν Δυνάμεων, μέ τήν συγκατάθεσή μας!
Ἐμεῖς δέν ἀνήκουμε στήν Δύση... Ἀνήκουμε στήν καθ' ἡμᾶς Ἀνατολή καί εἴμαστε πρωτότοκοι ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς ἀνάμεσα στούς Ὀρθοδόξους ὁμοπίστους μας.

Τό σύνδρομο, πού μᾶς ἔχει κυριεύσει ἤδη ἀπό τήν δημιουργία τοῦ νεωτέρου Ἑλληνικοῦ Κράτους, ἀπό τό 1830 καί ἑξῆς, καί κυρίως στούς διανοουμένους καί τούς πολιτικούς, εἶναι τό Κοραϊκό Εὐρωπαϊκό σύνδρομο.

Ορθόδοξος Τύπος : Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ ΟΛΑΣ ΤΑΣ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ, ΤΑΣ ΣΕΚΤΑΣ, ΤΑΣ ΑΙΡΕΤΙΚΑΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ

Ἑάλω ἡ Ὀρθόδοξος ταυτότης τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ μὲ τριακοσίας ὑπογραφὰς καὶ ἀπόφασιν τοῦ Πρωτοδικείου θὰ ἀναγνωρίζωνται θρησκευτικαὶ κοινότητες μὲ «Ἐκκλησίας» εὐκτηρίους οἴκους, κατασκηνώσεις, ραδιοφωνικοὺς σταθμούς, διὰ νὰ κάμνουν τὴν προπαγάνδα των. Θὰ γεμίση ἡ Χώρα μὲ τζαμιά, «Ἐκκλησίας» ἀλλοθρήσκων, ἀνατολικῶν θρησκειῶν καὶ αἱρετικῶν Χριστιανικῶν «Ἐκκλησιῶν» ὡς εἶναι ὁ παπισμός, ἡ ἀγγλικανικὴ «ἐκκλησία», οἱ κόπτες, τοὺς ὁποίους
βαπτίζει Ὀρθοδόξους, οἱ ἀρμένιοι (μονοφυσίτες), τοὺς ὁποίους παρουσιάζει Ὀρθοδόξους κ.λπ.
Ἡ κυβέρνησις ἀπεφάσισε νὰ ταυτισθῆ μὲ τὰ ὑπόγεια ρεύματα τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς προωθοῦσα τὸν Πολιτικὸν Οἰκουμενισμόν, ὁ ὁποῖος εἶναι παράλληλος μὲ τὸν θρησκευτικόν, ὁ ὁποῖος ἰσοπεδώνει τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ ἀναγνωρίζει ὅλας τὰς αἱρετικὰς «Ἐκκλησίας» ὡς κανονικὰς καὶ σωζούσας, ἐνῶ ἐπιβάλλει τὰς συμπροσευχὰς μὲ Ἰουδαίους, Μουσουλμάνους, Βουδιστάς, Ἰνδουϊστάς
μέχρι καὶ μὲ τοὺς Ἰθαγενεῖς τοῦ Ἀμαζονίου, ποὺ προσκυνοῦν τὸν ἥλιον, τὴν πέτραν ἢ ἄλλα φυσικὰ φαινόμενα. Ἡ ἔνοχος σιωπὴ τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἔχει παραδοθῆ εἰς τοὺς πολιτικοὺς ἐξουσιαστὰς καὶ δὲν ἀντιδρᾶ. Ἐνδιαφέρεται μόνον διὰ νὰ λειτουργῆ ἡ Ἐκκλησία ὡς Ἐρυθρὸς Σταυρὸς καὶ ἀδιαφορεῖ προκλητικῶς διὰ τὴν διατήρησιν τῆς Ὀρθοδόξου ταυτότητος τῆς Ἑλλάδος.


Πηγή: http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/2019.pdf

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 28 Απριλίου 2014

Των εν Κυζίκω εννέα μαρτύρων, οσίων Μέμνονος του θαυματουργού και Αυξιβίου επισκόπου Σόλων Κύπρου.


Οἱ Ἅγιοι ἐννέα Μάρτυρες τῆς Κυζίκου, ὁ Ἀντίπατρος,  Ἀρτεμᾶς, ὁ Θαυμάσιος, ὁ Θεόγνις, ὁ Θεόδουλος, ὁ Θεόστιχος, ὁ Μάγνος, ὁ Ροῦφος καὶ ὁ Φιλήμονας κατάγονταν ἀπὸ διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν ὅμως ὅλοι μαζὶ στὴν Κύζικο τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν. Ὅταν ὁδηγήθηκαν μπροστὰ στὸν τοπικὸ ἄρχοντα ἐπέδειξαν θαυμαστὴ γενναιότητα καὶ ὑπερασπίσθηκαν μὲ παρρησία καὶ θάρρος τὴν πίστη τους. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ γιὰ νὰ καμφθεῖ τὸ σθένος τους, ρίχθηκαν στὴ φυλακή. Ἐκεῖ χωρὶς νερὸ καὶ τροφὴ προσεύχονταν καὶ δοξολογοῦσαν τὸν Κύριό τους, ὁ Ὁποῖος τοὺς ἀξίωσε νὰ ὑποφέρουν γιὰ Ἐκεῖνον καὶ ὁ ἕνας ἔδινε θάρρος στὸν ἄλλον. Ὅταν ὁ ἄρχοντας τοὺς ρώτησε γιὰ τελευταία φορὰ ἐὰν ἐπιμένουν νὰ πιστεύουν στὸν Χριστό, ὅλοι μὲ ἕνα στόμα καὶ μία καρδιὰ τοῦ ἀπάντησαν ὅτι προτιμοῦν τὸ μαρτύριο ἀπὸ τὸ νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Πλάστη καὶ Δημιουργὸ καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ἔξαλλος ἀπὸ ὀργὴ ὁ ἄρχοντας διέταξε ἀμέσως τὸν ἀποκεφαλισμό τους. Ἔτσι τελειώθηκε ὁ βίος τους καὶ οἱ Ἅγιοι ἔλαβαν τὸν ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξας.

Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος:

«Τι σημαίνει Αποστολική Διαδοχή; Γιατί μόνο οι Ορθόδοξοι έχουμε Αποστολική Διαδοχή; …Μιλώντας για αποστολική παράδοση εννο­ούμε την ορθόδοξη πίστη και ως δόγμα και ως ζωή, και μιλώντας για αποστολική διαδοχή εννοούμε την μετάδοση της Ιερωσύνης από τους Αποστόλους μέχρις ημών. Εφ’ όσον λοι­πόν στον Παπισμό έχουμε αλλοίωση τῆς απο­στολικής παραδόσεως και αποκοπή από την Εκκλησία, δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για αποστολική διαδοχή».
 (απο το βιβλίο «Γέννημα και θρέμμα Ρωμηοί»).

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός : Ἦταν ἀναμενόμενη ἡ εὐρωπαϊκὴ περιπέτειά μας

...Ἡ συνείδηση τοῦ εὐρωπαίου ἀνθρώπου - πολίτη εἶναι τὸ μόνιμο αἴτημα, ἄλλωστε, ὅλων τῶν εὐρωπαϊστῶν. Τὸ ἐρώτημα ὅμως ἐδῶ εἶναι, ποιὰ σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει αὐτὴ ἡ συνείδηση μὲ τὴν ἑλληνική, ἤ καλύτερα τὴν ἑλληνορθόδοξη συνείδηση, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν πεμπτουσία τοῦ Ἕλληνα - Εὐρωπαίου. Τὸ πνεῦμα τῶν Κοινοτικῶν κειμένων εἶναι, ὅτι πρεπει νὰ δημιουργηθοῦν κοινὲς συνήθειες, γιὰ νὰ διαμορφωθεῖ βαθμιαῖα ἑνιαῖος τύπος ἀνθρώπου, ὁ Εὐρωπαῖος ἄνθρωπος. Αὐτὸ ὑποβοηθεῖται μὲ τὴν καθιέρωση ἑνιαίων καταναλωτικῶν προτύπων γιὰ τὴν διευκόλυνση τῆς κινητικότητας καὶ ἀλληλοπροσέγγισης. Εὐνόητο ἔτσι εἶναι, ὅτι κάθε ἐθνικὴ ἰδιαιτερότητα πρέπει νὰ ἰσοπεδωθεῖ, ἤ τοὐλάχιστο νὰ ἀμβλυνθεῖ, ἔστω καὶ ἄν αὐτὸ δὲν ζητεῖται -ἀκόμη ρητὰ καὶ ἐκπεφρασμένα. Συνάγεται ὅμως ἀπὸ τὴν προοδευτικὰ ἐπιβαλλόμενη ἑνιαία νομοθεσία  (Κοινοτικὸ Δίκαιο), ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἑνιαιοποίηση τοῦ τρόπου ζωῆς καὶ τῆς κοινωνικῆς πραγματικότητος, καὶ στὴν δημιουργία ἑνὸς νέου ἤθους, τὸ ὁποῖο διαφοροποιεῖται διαμετρικὰ ἀπὸ τὸ ἑλληνορθόδοξο.

Το αποκαλυπτικό «ντοκουμέντο», το οποίο είναι σχεδόν άγνωστο στους Ορθοδόξους, είναι η ομολογία του ίδιου του Αθηναγόρα, ότι μνημονεύει τον αιρετικό πάπα, τόσο στην αγία Πρόθεση, κατά την Προσκομιδή των αγίων Δώρων, όσο και στο άγιο Θυσιαστήριο.

 Σε γράμμα, που έστειλε ο Αθηναγόρας το 1968 στον πάπα Παύλο Στ΄, για τη γιορτή των Χριστουγέννων, γράφει: 


«Εν τη κοινωνία ταύτη (της αγάπης του Χριστού) ιερουργούντες μετά της χορείας των περί ημάς Ιερωτάτων Μητροπολιτών και υπερτίμων, μνησθησόμεθα από των διπτύχων της καρδίας ημών του τιμίου ονόματός Σου. αδελφέ, Αγιώτατε της Πρεσβυτέρας Ρώμης Επίσκοπε, ενώπιον της αγίας αναφοράς αυτού τούτου του τιμίου Σώματος και αυτού τούτου του τιμίου αίματος του Σωτήρος εν τη θεία του Αγιωτάτου προκατόχου ημών, Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Και ερούμεν τη αγία ημέρα των Χριστουγέννων ενώπιον του αγίου θυσιαστηρίου και λέγομεν σοι: της Αρχιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός, πάντοτε, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων» !!!

Από το βιβλίο Οι αγώνες των μοναχών υπέρ της Ορθοδοξίας έκδοση της Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου διάβασα για το πώς Οι Αγιορείτες μοναχοί το 1273 απαντούν με τον «Τόμο» του Ιασίτου Ιώβ στο πρόσταγμα του ενωτικού Μιχαήλ . Σελ 234

......πως είναι λοιπόν νόμιμο και θεάρεστο να ενωθούμε με εκείνους από τους οποίους αποκοπήκαμε δίκαια και κανονικά , εφόσον παραμένουν αμετάβλητα στις αιρέσεις τους; Εάν το δεχθούμε αυτό ανατρέπουμε μονομιάς τα πάντα και καταργούμε την Ορθοδοξία ......
..... Ποιος «άδης» θα εκφωνήσει το μνημόσυνο του πάπα – ο οποίος αποκόπηκε δίκαια από το Άγιο Πνεύμα εξ αιτίας της αυθαδείας του εναντίων του Θεού και των θείων Μυστηρίων – και θα γίνει με αυτόν τον τρόπο εχθρός του Θεού; Διότι αν ακόμη και ο απλός χαιρετισμός, μας καθίστα κοινωνούς των πονηρών έργων αυτού που χαιρετάμε, πόσο μάλλον η μνημόνευσής του εκφώνως και μάλιστα την στιγμή που αντικρίζουμε με φρίκη τα θεια Μυστήρια;
Αν αυτός ο ίδιος που βρίσκεται μπροστά μας είναι η Αυτοαλήθεια, πως είναι δυνατό να ανεχθεί ένα τόσο μεγάλο ψεύδος, το να συγκατατάσσεται δηλαδή ο πάπας μεταξύ των λοιπών Ορθοδόξων πατριαρχών; Μήπως θα παίξουμε θέατρο κατά τον καιρό των φρικτών Μυστηρίων; Και πως θα τα ανεχτεί αυτά η ψυχή του Ορθοδόξου και δεν θα απομακρυνθεί αμέσως από την εκκλησιαστική κοινωνία αυτών πού τον μνημόνευσαν και δεν θα τους θεωρήσει ιεροκαπήλους;
Άλλωστε η Ορθόδοξη Εκκλησία του Θεού δεχόταν από παλιά την αναφορά του ονόματος του αρχιερέως ενώπιων των Αγίων Μυστήριων ως τελεία συγκοινωνία....

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ :δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία, ότι ο Παναγιώτατος (κ. Βαρθολομαίος), δεν θεωρεί τον Παπισμό ως αίρεση αλλά ως πλήρη Ορθοδοξούσα Εκκλησία.

...Αποκαλεί ο Παναγιώτατος τους Παπικούς «τίμια Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ρώμης» και «τιμιώτατους εκπροσώπους της Αυτού Αγιότητος του αδελφού Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου». Τον πάπα «πεφιλημένο αδελφό» και το Βατικανό «σεβασμία και προσφιλή Εκκλησία της Πρεσβυτέρας Ρώμης».Τους προσφωνεί, δηλαδή όπως θα προσφωνούσε την αντιπροσωπεία κάποιου Ορθοδόξου Πατριαρχείου, ωσάν ο Παπισμός να μην αποτελεί αίρεση, ωσὰν να ήσαν μέλη της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ουδόλως επισημαίνεται το γεγονός, ότι ευρίσκονται εν αιρέσει και πλάνη. Ουδεμία νύξις γίνεται πάνω στις χαώδεις δογματικὲς διαφορὲς πίστεως, οι οποίες μας χωρίζουν απὸ την Παπικὴ παρασυναγωγή, η οποία επιμένει να ονομάζει εαυτὴν ως «Καθολικὴ Εκκλησία» και μάλιστα ως «αυθεντική», ενώ την Ορθόδοξη θεωρεί ως «ελλειμματική»! Και ουδεμία προσπάθεια να τους πείσει, να εγκαταλείψουν την πλάνη του Παπισμού και να προσέλθουν στους κόλπους της Ορθοδοξίας. Το γεγονός δε ότι παρά κάτω κάνει λόγο «διά την από κοινού πορείαν των δύο Εκκλησιών» και ότι «η χάρις του πανοικτίρμονος Θεού», «κατέστησεν ημάς» «των Αγίων Αποστόλων διαδόχους», (αναγνωρίζει δηλαδή αποστολική διαδοχή στους Παπικούς), δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία, ότι ο Παναγιώτατος δεν θεωρεί τον Παπισμό ως αίρεση αλλά ως πλήρη Ορθοδοξούσα Εκκλησία.