Ένα θύμα του χριστέμπορα Μάξιμου Βαρβαρή γράφει:

Πήγα παιδιά στην χθεσινη συγκέντρωση, και με έδιωξε ο πατέρας Μάξιμος κακήν-κακώς! Πάει, το γυαλί ανάμεσα σε μένα και τον μοναχό, έσπασε εντελώς, πλέον είμαστε απολύτως σε απέναντι στρατόπεδα! Δεν θέλει να με ξέρει μια φορά,δεν θέλω χίλιες! Δεν θέλω να θυμάμαι οτι τον γνώρισα ποτέ, με την θεωρεία του μου κατέστρεψε την ζωή! Και αν ήταν αληθινή, έχει καλώς! Όμως αποδειχτηκε οτι δεν ήταν....


Μου είχε διαμηνύσει μέσω ένος αλλου συμφορουμίτη να μην πάω, γιατί είμαι ''ανεπιθύμιτος''. Τελικά πήγα και μόλις με είδε να κάθομαι στα πίσω καθίσματα και να περιμένω να αρχίσει την ομιλία του, μου απεύθυνε τον λόγο και μου είπε κατα λέξη:'' Γιώργο, πέρασε έξω. Θα φωνάξω την ασφάλεια''... Τελικά, με πήρε ο συμφορουμίτης που ήταν εκεί και με οδήγησε έξω απο την αίθουσα. Διαμαρτυρήθηκα για την συμπεριφορα του μοναχού λέγοντας οτι είναι μοναχός και οφείλει να αγαπάει και τους εχθρούς του, αλλα δεν έγινε τίποτα....Μετα έφυγα.....



Αφού συνεχίζουμε να μνημονεύουμε και κοινωνούμε με τους Οικουμενιστάς, πράγματι θα πρέπει να είμεθα άτομα με ψυχοπαθολογικά προβλήματα!

Ορθόδοξος Τύπος :
Ἡ πολιτικὴ τοῦ Ἀθηναγόρου εὑρίσκει ἐνθέρμους ὑποστηρικτὰς τὴν σημερινὴν  ἡγεσίαν τοῦ Φαναρίου καὶ ὅλους τοὺς Οἰκουμενιστὰς Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι  ἀπαγγέλλουν τύποις τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως εἰς τὰς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας.  Ὁμιλοῦν διὰ τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ  ἀναγνωρίζουν ὅλας τὰς αἱρετικὰς Ἐκκλησίας ὡς σωζούσας, ἐνῶ ὅσους Ὀρθοδόξους ἀντιδροῦν εἰς τὴν «γραμμὴν» των χαρακτηρίζουν ὡς ἄτομα μὲ ψυχοπαθολογικὰ προβλήματα.


Στο χωριό μου λέμε : τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, και : Όποιος βαριέται να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει...


Διακοπή μνημοσύνου

«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).

Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.

«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου. 

«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 4 Απριλίου 2014

Ο Ακάθιστος Ύμνος. Γεωργίου του οσίου του εν Μαλεώ, Πλάτωνος ηγουμένου μονής Στουδίου, Ζωσιμά οσίου, Θεωνά αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Θεοδούλου και Αγαθόπαιδος μαρτύρων Θεσσαλονικέων, Νικήτα ιερομάρτυρος του νέου εν Σέρραις (1807).

Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ἀγάπησε ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ὁλόψυχα τὸν Χριστὸ καὶ ἀκολούθησε τὴν ὁδὸ τῆς μοναχικῆς πολιτείας, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ γονεῖς του ἐπιθυμοῦσαν νὰ νυμφευθεῖ. Ἔτσι ἐπιδόθηκε σὲ κάθε εἴδους ἄσκηση καὶ ἐγκράτεια, νηστεία καὶ σκληραγωγία, προσευχή, δάκρυα, μελέτη τῶν θείων Γραφῶν καὶ κάθε ἄλλη ἀρετή, γιὰ νὰ εὐαρεστήσει τὸν Θεό.
Οἱ Χριστιανοὶ προσέτρεχαν πρὸς αὐτὸν γιὰ νά φωτισθοῦν καὶ νὰ κατανοήσουν τὰ ἀγαθὰ τῆς πίστεως. Βλέποντας, ὅμως, ὁ Ὅσιος ὅτι ἐρχόταν πρὸς αὐτὸν πολὺ πλῆθος ἀνθρώπων καὶ δὲν τὸν ἄφηναν ἥσυχο στὸ ἔργο τῆς προσευχῆς, κατέφυγε στὸ ὄρος Μαλεβό, στὴ νότια Λακωνία. Ἐκεῖ, ἀφοῦ συγκέντρωσε γύρω του πλῆθος μοναχῶν, ἀσκοῦνταν στὴν ἡσυχία γενόμενος σκεῦος ἐκλογῆς καὶ φωτίζοντας ὅλους στὴν ἄσκηση καὶ τὴν προσευχή. Μάλιστα ἔδινε στὸν καθένα χωριστὰ τοὺς ὅρους καὶ τοὺς κανόνες τοὺς ὁποίους ἔπρεπε νὰ ἐκδουλεύει. Ὁ Ὅσιος Γεώργιος πρόκοψε τόσο πολὺ στὴν ἀρετή, ὥστε ἔγινε ξακουστὸς καὶ θαυμαστὸς στοὺς ἄρχοντες, ἀκόμα καὶ στοὺς βασιλεῖς, πρὸς τοὺς ὁποίους ἔγραψε πολλὲς ἐπιστολὲς ἀπαντώντας σὲ πνευματικὰ θέματα καὶ νουθετώντας αὐτοὺς νὰ κυβερνοῦν τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ μὲ δικαιοσύνη, ἀγαθότητα καὶ ἐλεημοσύνη.
Προεῖπε δὲ ὁ Ὅσιος καὶ τὸ κατὰ Θεὸν τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, τρία χρόνια πρὶν αὐτὸ συμβεῖ. Καὶ ἔτσι, ἀφοῦ θεοφιλῶς καὶ καλῶς πολιτεύθηκε, ὅταν ἦρθε ὁ καιρὸς ἀσθένησε γιὰ λίγο. Τότε κάλεσε κοντά του ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀσκήτευαν στὸ ὄρος Μαλεβό, τοὺς εὐλόγησε καί, ἀφοῦ τοὺς δίδαξε πῶς θὰ σωθοῦν καὶ θὰ εὐαρεστοῦν τὸν Θεό, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.


Ε´ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν

Η Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ τῶν Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη σὲ μία μεγάλη ἁμαρτωλὴ γυναίκα, στὴν                ἁγία Μαρία τὴν Αἰγυπτία, ἡ ὁποία ἀσκοῦσε τὸ ἐπαίσχυντο ἐπάγγελμα τῆς πορνείας ἀπὸ τὰ             παιδικά της χρόνια. Ὅμως λειτούργησε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ στὴν ψυχή της, μετανόησε,               ἀσκήθηκε, καθάρθηκε καὶ ἁγίασε. Ἡ μελέτη τοῦ βίου της κατὰ τὴν εὐλογημένη περίοδο            
τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς ἔχει μεγάλη σημασία γιὰ μᾶς τοὺς πιστούς, διότι στὴ σεπτὴ καὶ ἁγία         μορφή της μποροῦμε νὰ καθρεπτίσουμε τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτό μας καὶ νὰ τὴν μιμηθοῦμε                στὴν εἰλικρινῆ της καὶ σωτήρια μετάνοια. Ἡ ἁγία Μαρία μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ ἐμμένουσα            στὴν ἁμαρτία ψυχή μας, εἶναι πόρνη στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, διότι ἐνδίδει στὶς ἁμαρτωλὲς              κοσμικὲς ἕξεις καὶ καταφρονεῖ τὸν νόμο Του. Μᾶς ὑπενθυμίζει ἐπίσης πὼς ἡ μετάνοια εἶναι          ὁ μόνος τρόπος νὰ ἀποσπασθοῦμε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ ἀνακτήσουμε τὴ θέση μας                    κοντὰ στὸ Θεό. Τὸ κατανυκτικὸ κλίμα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς μπορεῖ νὰ διεγείρει στὴν ψυχή         μας πνεῦμα μετάνοιας, νὰ ἔρθουμε «εἰς ἑαυτόν», διορθώνοντας τὴν πορεία μας, στρέφοντάς         την πρὸς τὸν οὐρανό. Ἡ ἁγία Μαρία μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἐμπόδια γιὰ τὴ              σωτηρία, ἀκόμα καὶ τῶν αἴσχιστων ἁμαρτωλῶν, παρὰ μόνο ἡ ἀμετανοησία!

"Ο.Τ"

Τὰ δόγματα καὶ αἱ παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΠΟΛΛΕΣ φορὲς παρατηροῦμε στὴν Ἐκκλησία φαινόμενα ἀποκαρδιωτικά, τὰ ὁποῖα θὰ ἀποφεύγονταν ἐὰν οἱ πρωταγωνιστές τους (συνήθως μεγαλόσχημοι κληρικοί) σέβονταν τὶς παραδόσεις καὶ εἶχαν εὐαισθησία ἀπέναντι στὰ ἀπὸ αἰῶνες καθιερωμένα.
Δυστυχῶς, τὸ κοσμικὸ φρόνημα καὶ ἡ ἀδιάκοπη τάση ἐκσυγχρονισμοῦ εἶναι οἱ κύριες αἰτίες τῆς κακοδαιμονίας. Κληρικοὶ ποὺ δὲν ἔζησαν μέσα στὴν παράδοση, ἀλλὰ μετὰ τὴ χειροτονία τους ἀναγκάστηκαν νὰ τὴν ἀκολουθήσουν, τηρώντας τοὺς ἐξωτερικοὺς τύπους, νιώθουν ἄβολα καὶ ἐπιδιώκουν ἀλλαγές, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι κάτι καλύτερο θὰ προκύψει στοὺς ἴδιους καὶ στὸ ποίμνιό τους. Περιφρονώντας τὸ ζωογόνο πνεῦμα τῆς παράδοσης, προτείνουν ἀλλαγές, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ θεωρηθοῦν ὡς συνέχειά της καὶ ἐμπλουτισμός της, ἀφοῦ στὴν πραγματικότητα ἀνατρέπουν τὰ πάντα καὶ κατεδαφίζουν ἐκεῖνα, ποὺ χτίστηκαν ἀπὸ ἐνάρετους κληρικοὺς καὶ μοναχούς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά τους στραμμένα στὴν αἰώνια βασιλεία καὶ ὄχι στὴν παροῦσα ζωή.

Mοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης : Ας μας επιτραπή να είπωμεν τινα δια το Ημερολογιακόν ζήτημα, το οποίον από του 1924 αποτελεί μέγαν πειρασμόν εν τη Εκκλησία και εσκανδάλισε χιλιάδας συνειδήσεων.

Θλιβεράν εντύπωσιν προκαλεί εις ημάς τους Αγιορείτας η απουσία του Ημερολογιακού ζητήματος εκ των θεμάτων της Πανορθοδόξου Προσυνόδου. Εν τούτοις, η Εκκλησία της Ελλάδος είχεν επιδείξει εξαιρετικόν ενδιαφέρον, δια το ζήτημα τούτο το 1930 εις την Διορθόδοξον Επιτροπήν. Πεισθείς περί του λάθους του, ο μακαρίτης Χρυσόστομος, μετά εξαετή πειραματισμόν, ή προσπαθών να παρασύρη εις την περιπέτειαν και τας άλλας Εκκλησίας, ίνα προσδώση νομιμότητα εις την αντικανονικήν ενέργειάν του, έγραφε προς τους εκπροσωπούντας εις την Επιτροπήν την Εκκλησίαν της Ελλάδος, μακαρίτην Γεννάδιον Θεσσαλοκίκης και Κερκύρας κ. Αθηναγόραν—νυν Οικουμενικόν Πατριάρχην—ότι «περιληφθήσονται, ως εικός, εκ των πρώτων τα υπό επείγουσαν μορφήν προβάλλοντα ζητήματα του Ημερολογίου και του Πασχαλίου». Αλλ’ η Επιτροπή ούτε καν εσχολίασε το θέμα, όπερ έκαιε τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών, και φυσικά αφέθη, δια την Πανορθόδοξον Προσύνοδον.                                                                                                                                                                    

Θεωρούμεν αναγκαίον να υπομνήσωμεν ενταύθα, πόσον συνδεδεμένον είναι το διωρθωμένον Γρηγοριανόν Ημερολόγιον μετά του Πασχαλίου Κανόνος, αφού κατενοήθη το αδύνατον της υπάρξεως του πρώτου άνευ της αναθεωρήσεως και προσαρμογής και του δευτέρου. Εάν η πρόχειρος μεταπήδησις κατά δέκα τρεις ημέρας έλυε οριστικώς το ημερολογιακόν ζήτημα, ουδεμία εντεύθεν ανάγκη θα προέκυπτε περί μνείας του Πασχαλίου, επί ανατροπή Κανόνος της α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Ώστε οι Παλαιοημερολογίται, βλέποντες μακράν, δικαίως διαμαρτύρονται, δι’ αντικανονικάς ενεργείας της Εκκλησίας μας.                                                                                   
Ας μας επιτραπή να είπωμεν τινα δια το Ημερολογιακόν ζήτημα, το οποίον από του 1924 αποτελεί μέγαν πειρασμόν εν τη Εκκλησία και εσκανδάλισε χιλιάδας συνειδήσεων. Το ημερολογιακόν εψύχρανε πιστούς, ωδήγησεν εις απείθειαν, εις χωρισμόν, εις δημιουργίαν ιδίας Εκκλησίας. Η ενότης εν τη περιοχή της Ελληνικής Εκκλησίας διεσπάσθη. Ευσεβέστατοι χριστιανοί απέκοψαν εαυτούς από της κοινωνίας των λοιπών πιστών. Και αυτοί δεν είναι ολίγοι· πολλαί χιλιάδες κατά συνείδησιν θρησκευομένων αδελφών. Προήλθεν εκ τούτου διάστασις, ανταγωνισμός, εκατέρωθεν άμυνα. Ηκολούθησαν διωγμοί, ελέχθησαν άτοπα, ετέθη εν αμφιβόλω η Κανονική ευστάθεια της Εκκλησίας μας. Κόμματα επί κομμάτων εσχηματίσθησαν και διερράγη ο θεοϋφαντος και άρραφος χιτών του Κυρίου. Τι πταίουν εις ταύτα οι παλαιοημερολογίται; Άνθρωποι ευλαβέστατοι και απλοί, φοβούμενοι περί της σωτηρίας της ψυχής των, προετίμησαν συγκακουχείσθαι τω λαώ του Θεού ή πρόσκαιρον έχειν κακώς εννοουμένην ειρήνην. Πολλοί τους ωνόμασαν όχλον. Η λέξις είναι άστοχος και αντιχριστιανικωτάτη. Ο Χριστός εις αυτόν τον όχλον επανεπαύετο. Υπέρ αυτού ο Παύλος ενομοθέτει. Χάριν αυτού οι Πατέρες εδογμάτισαν. Παραβραχύ να είπωμεν, ότι αυτοί είναι αληθώς εκλεκτοί. Τον Παύλον τον εκατηγόρησαν ότι είχε περιμαζέψει όλους τους πληβείους της Μεσογείου, δια να κάμη τας Εκκλησίας του Χριστού. Και απαντά εγκαυχώμενος: «ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί ευγενείς· αλλά τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη…». Ας ενθυμηθώμεν, ποίοι αντέδρασαν κατά της εικονομαχίας. 

Η ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ 1850!

“Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΤΕΧΝΗ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ”
Αὐτός ἦταν ὁ τίτλος καί τό περιεχόμενο τῆς δημόσιας συζητήσεως πού ὀργάνωσαν ἡ Ἐνορία τοῦἹεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων καί ἡΠανελλήνια Ἕνωσις Θεολόγων (Π.Ε.θ.) στήν αἴθουσα διαλέξεων τοῦ Φιλολογικοῦ Συλλόγου “ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ” τήν Πέμπτη 20 Μαρτίου, 6-9 μ.μ.

Κατάμεστη ἡ εὐρύχωρη αἴθουσα τοῦ “ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ” ἀπό κόσμο, ἄνδρες καί γυναῖκες, νέους καί ὥριμους στήν ἡλικία, κληρικούς καί μοναχούς. Ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν παρευρέθη ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Νίκου, ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» ὁ Ἀρχιμ. Ἀπόστολος Τσολάκης, ὁ π. Νικόδημος Μπιλάλης ἐκ μέρους τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Πολυτέκνων, ὁ Πρόεδρος τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων κ. Ἠλίας Μπάκος, πολλοί κληρικοί, καί πλῆθος κόσμου.
Ἡ ἐκδήλωση ἦταν πράγματι πρωτοπορειακή, διότι ἀπεκάλυψε γιὰ πρώτη φορὰ μὲ τόσο πανηγυρικὸ τρόπο ὅτι ἡ Μεταπατερικὴ θεολογία δὲν ἄρχισε στὶς μέρες μας ἀπὸ τὴν Μητρόπολη Δημητριάδος ἀλλὰ ἔχει ἀρχίσει στὴν Πατρίδα μας ἀπὸ τὸ 1850!

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Θέτω ΕΜΠΑΡΓΚΟ στην Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος [ΒΙΝΤΕΟ 2014]

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr


Σχόλιο του αδελφού μας Κυπριανού Χριστοδουλίδη:

Όχι, στην αποστολική διακονία της Εκκλησίας.

Αυτό το εμπάργκο, σόφισμα ή θεολογικός νεολογισμός, λέγεται "αποτείχιση από την αποστολική διακονία" !

Τι άλλο θα ακούσουμε, θεέ μου; Ότι θα αρχίσουν να κάνουν εμπάργκο - αποτειχίζονται - στη μία (δεν είναι αυτή η μία) διακονία της εκκλησίας ; Ότι θα κάνουν εμπάργκο στην αγία (δεν είναι αυτή η αγία) διακονία της εκκλησίας; Ότι θα κάνουν εμπάργκο στην καθολική (δεν είναι αυτή η καθολική) διακονία της εκκλησίας; Τι απ΄ όλα αυτά έχει σειρά;

Πάντως, στην εκκλησία δεν θα κάνουν εμπάργκο. Θα κόψουν τη συναλλαγή με την αποστολική, τη μία, την αγία, την καθολική διακονία, όχι όμως και με την εκκλησία αυτής της διακονίας. Όχι στην αποτείχιση. Θα παραμείνουν, μη βλέποντας ότι τα σοφίσματα και οι νεολογισμοί έριξαν τα τείχη !

Ερευνητέο αν αυτή η εκκλησία εξακολουθεί να είναι Εκκλησία, αφού πλέον τη διακονούν αποστολικοί αγιογράφοι ρηξικέλευθης θεολογικής θεματολογίας, αποστολικοί συγγραφείς θεολογικής φαντασίας, και ομιλητές άφθαστης θεολογικής ανοησίας. 

ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014 – Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΗΣΤΕΙΩΝ---«Ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι»

(Μαρίας της Αιγυπτίας)
Η εξουσία σε φάση διακονίας

«Ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι»
Η κατανυκτική περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής οδεύει προς το τέλος της. Ήδη η ευαγγελική περικοπή της ημέρας μάς εισάγει στα Πάθη των αγίων ημερών και μάλιστα με τον ξεκάθαρο λόγο που κάνει ο ίδιος ο Χριστός. Είναι στην ουσία ένας πνευματικός οδοδείκτης, τον οποίο καλείται να ακολουθήσει ο άνθρωπος για να εγκολπωθεί τα βαθύτερα μηνύματα και νοήματα των γεγονότων της Μεγάλης Εβδομάδας. Στη χρονική αυτή στιγμή αποκτά τη δική της σημασία η προβολή από την Εκκλησία της μνήμης μιας αγίας γυναίκας, της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, η οποία μετά την καταβαράθρωσή της στο βούρκο της ασωτίας, γνώρισε μια σωτήρια πορεία τελείωσης στην άσκηση και αφού η μετάνοιά της έγινε τρόπος, πρότυπο και υπόδειγμα ζωής.

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ…ΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Φαίνεται πως το θράσος του, «φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης», για τους Τούρκους δεν έχει όρια. Έτσι το είδαμε και αυτό! Σε μια Ελλάδα που δυστυχώς παραπαίει από μια μνημονιακή κυβέρνηση, οι Τούρκοι καταγγέλλουν ότι στο μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης μουσουλμάνων λαθρομεταναστών που βρίσκεται στην Κομοτηνή και δίπλα στα σύνορα τους, όπως χαρακτηριστικά το τονίζουν, όπου βρίσκονται περί τις 6.000 μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες που τους πέρασε η τουρκική μαφία στην Ελλάδα, εφαρμόζονται άθλιες συνθήκες διαβίωσης που παραβιάζουν τα διεθνή στάνταρτ. Ανεξάρτητα αν είναι αλήθεια όλα αυτά, (και πρέπει να είναι),  δεν γίνεται να καταγγέλλονται  από μια Τουρκία που είναι πρωταθλήτρια στις παραβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που έχει τις περισσότερες καταγγελίες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τις συνθήκες κράτησης στις τουρκικές φυλακές-κολαστήρια, όπου τα λευκά κελιά είναι παγκόσμιο αίσχος που συναγωνίζονται επάξια το αμερικανικό Γκουαντάναμο.