π. Θεόδωρος Ζήσης: Oὐσιαστικὰ εἶναι ἀκοινώνητοι, ὡς κοινωνοῦντες μὲ τοὺς ἀκοινωνήτους

 «Αὐτὰ γράφονται ἐν πλήρει συνειδήσει τῶν ἱστορικῶν ὄντως στιγμῶν ποὺ ζοῦμε, ἀπὸ τὶς  ἀρνητικὲς καὶ καταστροφικὲς τῆς Ὀρθοδοξίας ἐνέργειες καὶ ἐκδηλώσεις. Ἐν πλήρει συνειδήσει ἐπίσης τῶν  εὐθυνῶν καὶ τῶν συνεπειῶν αὐτῆς μας τῆς στάσεως. Προτιμοῦμε νὰ διωκόμεθα καὶ νὰ συκοφαντούμεθα, παρὰ νὰ μένουμε σιωπηλοὶ καὶ ἀφωνότεροι ἰχθύος μπροστὰ στὴν ἐμφανῆ κακοποίηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, νὰ εἴμαστε μὲ τοὺς Ἁγίους, παρὰ νὰ ἔχουμε τὴν φιλία καὶ τὴν συμπάθεια τῶν φιλοπαπικῶν καὶ λατινοφρόνων». Πολλοί πλέον «διαπιστώνουν ὅτι κινδυνεύει πλέον ἡ ἀκεραιότητα τῆς ἀλήθειας, ὅτι οἱ μνημονευόμενοι στὴ Θ. Λειτουργία ἐπίσκοποι, ὡς ἐγγυητὲς τῆς ἐν τῇ πίστει ἑνότητος δὲν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, δὲν εὑρίσκονται σὲ κοινωνία μὲ τοὺς πρὸ αὐτῶν Ἁγίους, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ εἶναι ἀκοινώνητοι, ὡς κοινωνοῦντες μὲ τοὺς ἀκοινωνήτους» (Ζήση Θεόδ., Κακὴ Ὑπακοή…, σελ. 23).

Ὁ Παρακλητικὸς Κανὼν τοῦ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ

Ἀλήθεια καὶ ψεῦδος

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΕΙΝΑΙ ἀρετὴ νὰ μπορεῖ κανεὶς νὰ μιλάει γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων καὶ ἰδιαιτέρως τῆς πίστεως, χωρὶς νὰ καλύπτει πτυχές της. Νὰ μιλάει γιὰ τὴν ἀλήθεια, ἀδιαφορώντας γιὰ τυχὸν ἀντιδράσεις καὶ νὰ ἀρνεῖται τὸ ψεῦδος προκειμένου νὰ οἰκονομήσει διάφορες καταστάσεις καὶ νὰ ἀποφύγει ὀξύτητες.

Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ποὺ κατέχουν κάποια θέση, συχνὰ ἐπιλέγουν τὸ συμβιβασμὸ μεταξὺ ἀλήθειας καὶ ψεύδους, δημιουργώντας σοβαρὰ προβλήματα. Τὸ φαινόμενο δὲν εἶναι σπάνιο καὶ στὴν Ἐκκλησία. Ἡ προσπάθεια νὰ ἀμβλύνονται οἱ ἀντιθέσεις καὶ νὰ ἀποφεύγονται οἱ ἀντιδράσεις, ὁδηγεῖ τοὺς κληρικούς, ἰδίως τοὺς μεγαλόσχημους, σὲ ἀπαράδεκτους συμβιβασμούς. Ὅμως μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ δὲν λύνονται τὰ προβλήματα καὶ οἱ δυσάρεστες καταστάσεις συνεχίζουν νὰ ὑπάρχουν, ἀκόμα καὶ σὲ πνευματικὰ θέματα.

Η εκπομπή "ΑΥΤΟΨΙΑ" στα Μετέωρα

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=69&t=9226

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 21 Μαρτίου 2014

Γ Χαιρετισμοί. Ιακώβου οσίου του ομολογητού, Θωμά Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, Βηρίλλου επισκόπου Κατάνης, Μιχαήλ νεομάρτυρος (1544).

Ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος ὁ Ὁμολογητὴς ἀκολούθησε τὸν ἀσκητικὸ βίο ἀπὸ πολὺ μικρὴ ἡλικία. Ἔγινε μοναχός, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἤδη προετοιμάσει τὸν ἑαυτό του μὲ νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχὴ καὶ τὴν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν καὶ μετέπειτα ἀξιώθηκε νὰ ἀνέλθει στὸ Ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα. Στὰ χρόνια τῶν ἀσεβῶν εἰκονομάχων, ἐπειδὴ ἐξαναγκάστηκε ἀπὸ ἐκείνους νὰ ἀρνηθεῖ τὴν προσκύνηση τῶν Ἁγίων καὶ σεπτῶν εἰκόνων καὶ ἐπειδὴ δὲν πρόδωσε τὴν πατρώα εὐσέβεια, ὑπέμεινε πολλοὺς πειρασμούς, ἐξορίες καὶ ἄλλες κακουχίες, ποὺ ἐπινόησαν ἐναντίων του οἱ ἀσεβεῖς. Στὴν συνέχεια παράδωσε τὴν μακάρια ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὸν Ὁποῖο ἀγωνίσθηκε μέχρι τὸν θάνατο μὲ προθυμία καὶ ἱερὸ ζῆλο. Γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάζεται Ὁμολογητής.
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ἀναφέρει κάποιον Ὁμολογητὴ Ἰάκωβο, ὁ ὁποῖος πέθανε τὸ ἔτος 818 μ.Χ., ἀλλὰ δὲν ἀναφέρει ὅτι ἦταν Ἐπίσκοπος.

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ: Ἐπανάληψις προγενεστέρως ἐφευρεθέντων δογμάτων

Ἡ προσέγγισις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἁγίου Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου ἐρείδεται, κατ΄ ἰδίαν ὁμολογίαν, εἰς παλαιοτέραν ὁμιλίαν του ἐν Ἀμερικῇ, ἔνθα εἶχεν ἀρνηθῇ σχεδόν ὡς αἵρεσιν (!!!) καί τήν ὑπερτάτην θέσιν τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Τοιουτοτρόπως, ὁ Σεβασμιώτατος ἀδελφός κ. Ἐλπιδοφόρος ἀσυναισθήτως ὑπονομεύει τό κῦρος τοῦ θεσμοῦ ἐκείνου ὁ ὁποῖος κατωχύρωσεν ἐπί αἰῶνας τήν πρωτοκάθεδρον θέσιν τῆς πᾶσι φιλτάτης Μητρός Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὄχι μόνον καινοτομεῖ ἔναντι παντός ἄχρι τοῦ νῦν συμβολικοῦ μνημείου ὀρθοδόξου ἐκκλησιολογίας (πλήν μερικῶν γραφῶν τοῦ ἁγίου Περγάμου), ἀλλά καταρρακοῖ καί τήν διαλεγομένην ἐκκλησιολογίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀποδεικνύων αὐτήν «κάλαμον ὑπό ἀνέμου σαλευόμενον». Διότι, ἐάν ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας ἐξασφαλίζεται δῆθεν ὑπό τοῦ παγκοσμίου Πρώτου καί ὄχι ὑπό τῆς ἐφαρμογῆς τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὡς ἀνωτάτου θεσμοῦ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, διατί τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ὑπέγραψε διαφόρως εἰς τόν διάλογον μέ τούς Παλαιοκαθολικούς πρό τριῶν δεκαετιῶν; Ἐθώπευσε τότε τάς ἀκοάς τῶν Παλαιοκαθολικῶν ἀποδεχόμενον τήν «αἵρεσιν» τῆς ὑψίστης αὐθεντίας ὄχι τινός Πρώτου, ἀλλά τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἤ τώρα κνήθει τάς ἀκοάς τῆς παπικῆς μοναρχοκεντρικῆς ἐκκλησιολογίας τοῦ «παγκοσμίου ἐπισκόπου» Πάπα τῆς Ρώμης;

Righteous Fathers slain at the Monastery of St. Savas

The Righteous Martyrs were put to death by the barbarians during the reign of Emperor Heraclius, when Saint Modestus was Patriarch of Jerusalem (632-634).

Apolytikion in the Second Tone

Blessed is the earth that drank your blood, O prizewinners of the Lord, and holy are the tabernacles that received your spirits; for in the stadium ye triumphed over the enemy, and ye proclaimed Christ with boldness. Beseech Him, we pray, since He is good, to save our souls.

του αββά Ισαάκ του Σύρου:

 «Οι πειρασμοί του παρόντος κόσμου είναι πολλοί και τα κακά δεν απομακρύνονται από σου, αλλ΄ αναβρύουσι και εντός σου και υποκάτω των ποδών σου, και όμως μην απομακρυνθής εκ του τόπου, εν ω ευρίσκεσαι, μήτε να αποφύγης τους πειρασμούς, και όταν ο Θεός νεύση, θέλει σε ελευθερώσει από αυτούς. Ταύτα δε πάντα ωκονόμησεν ο Θεός εν σοφία δια την ιδικήν σου ωφέλειαν, όπως κρούης επιμόνως την θύραν του ελέους Αυτού, και δια του φόβου των θλίψεων σπαρή εις τον νου σου η ενθύμησις Αυτού, και πλησιάσης εις Αυτόν δια των δεήσεων, και αγιασθή η καρδία σου δια της ακαταπαύστου ενθυμήσεως Αυτού».

Statement of the Delegates of the Orthodox Church delivered at the N.A. Faith and Order study conference, Oberlin, Ohio, Sept. 1957:

The Orthodox Church teaches that she has no need to search for a "lost unity", because her historic consciousness dictates that she is the Una Sancta (=The One Holy Catholic And Apostolic Church) and that all Christian groups outside of the Orthodox Church can recover their unity only by entering into the bosom of that Church which preserved its identity with early Christianity. 

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ:

Δύσκολο να πει κανείς τί είναι καλύτερο∙ να μεταλαμβάνουμε συχνά ή σπανίως των Αγίων Μυστηρίων του Χριστού. Ο Ζακχαίος υποδέχθηκε με χαρά στο σπίτι του τον αγαπημένο επισκέπτη, τον Κύριο, και καλώς έπραξε. Ενώ ο εκατόνταρχος, από ταπεινοφροσύνη , αναγνωρίζοντας την αναξιότητά του, δεν αποφάσισε να τον δεχτεί και καλώς έπραξε και αυτός. Οι πράξεις του, αν και ερχόμενες σε αντίθεση, είναι ταυτόσημες ως προς το κίνητρο. Και ενώπιον του Θεού φάνηκαν εξίσου άξιες. Η ουσία βρίσκεται στο ότι πρέπει να ετοιμάζουμε δεόντως τον εαυτό μας για το μέγα Μυστήριο.

Εισαγωγή στην Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου

Ακάθιστος ύμνος επικράτησε να λέγεται ένας ύμνος «Κοντάκιο» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, από την όρθια στάση, που τηρούσαν οι πιστοί κατά τη διάρκεια της ψαλμωδίας του. Οι πιστοί έψαλλαν τον Ακάθιστο ύμνο όρθιοι, υπό τις συνθήκες που θεωρείται ότι εψάλη για πρώτη φορά, ενώ το εκκλησίασμα παρακολουθούσε όρθιο κατά την ακολουθία της γιορτής του Ευαγγελισμού, με την οποία συνδέθηκε ο ύμνος.
Ψάλλεται ενταγμένος στο λειτουργικό πλαίσιο της ακολουθίας του Μικρού Αποδείπνου, σε όλους τους Ιερούς Ναούς, τις πέντε πρώτες Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τις πρώτες τέσσερις τμηματικά, και την πέμπτη ολόκληρος. Είναι ένας ύμνος που αποτελείται από προοίμιο και 24 οίκους (στροφές) σε ελληνική αλφαβητική ακροστιχίδα, από το Α ως το Ω (κάθε οίκος ξεκινά με το αντίστοιχο κατά σειρά ελληνικό γράμμα), και είναι γραμμένος πάνω στους κανόνες της ομοτονίας, ισοσυλλαβίας και εν μέρει της ομοιοκαταληξίας.
Θεωρείται ως ένα αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας, η γλώσσα του είναι

Εκκλησιαστικά νέα

Ιερό ευχέλαιο θα τελεσθεί σήμερα Πέμπτη 20/3 :-

-στις 6:00 μ.μ. στον ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Πάυλου Πεύκης.

στις 5:00 μ.μ. στον ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Κανήθου Χαλκίδας.

Κατά την σημερινή Συνεδρία :
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος  ενέκρινε την πρόταση της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος για την διεξαγωγή Πανελληνίου Μαθητικού Λογοτεχνικού Διαγωνισμού για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, με αφορμή την συμπλήρωση 300 ετών από τη γέννησή του το 1714, με θέμα: «Ιχνηλατώντας τα μονοπάτια που διάβηκε ο πατρο-Κοσμάς: Η ζωή, το έργο και το μαρτύριο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού».

Aνακοίνωση Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ για τους Μουσουλμάνους μετανάστες

Πειραιεύς 20 Μαρτίου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ ἑβδομαδιαία Τουρκική ἐπιθεώρηση AKSΥON τευχ. 1000/3.2.2014 δημοσίευσε μία τρομακτική ἀποκάλυψη πού ἐπιβεβαιώνει κατά φοβερό τρόπο καί ἀποκαλύπτει τόν βρώμικο σχεδιασμό τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς Τουρκίας καί τῆς κυβέρνησής της γιά τήν ἐκπόρθηση καί ἰσλαμοποίηση τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἑλλάδος. Ἡ δήλωση στό παρελθόν τοῦ Τούρκου Πρωθυπουργοῦ Τουργκούτ Ὀζάλ ὅτι δέν χρειάζεται πόλεμος μέ τήν Ἑλλάδα γιά τήν ἐκ νέου κατάκτησή της ἀλλά ἁπλῶς καί μόνο ἡ βαθμιαία καί μεθοδευμένη ἀποστολή «τριῶν τεσσάρων ἑκατομμυρίων φανατικῶν μουσουλμάνων» γιά τήν δημογραφική της ἀλλοίωση καί τήν ἐθνοτική της στρέβλωση ὑλοποιεῖται ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπό τό δημοσίευμα μέ τόν καλύτερο τρόπο. Ταυτοχρόνως τό νεοοθωμανικό ὅραμα τοῦ ΥΠΕΞ Τουρκίας κ. Νταβούτογλου πού ἐνστρερνίζεται πλήρως τό κυβερνόν κόμμα τοῦ Τ. Ἐρντογάν βρίσκει τήν καλύτερη πρακτική του ἐφαρμογή στίς ἀποκαλύψεις τῆς τουρκικῆς ἐπιθεώρησης. Δημοσιεύεται λοιπόν στό τεῦχος πού ἀναφέραμε ὅτι ἡ μεγαλύτερη μυστική Τουρκική ὑπηρεσία JITEM τῆς τουρκικῆς στατοσυνοριοφυλακῆς εἶναι αὐτή πού κατ’ ἐντολή καί μέ τήν ἔγκριση τοῦ Τ. Ἐρτνογάν μεταφέρει σέ καθορισμένες καί ἐλεγχόμενες διαδρομές πρός τίς Τουρκικές ἀκτές τοῦ Αἰγαίου καί πρός τόν Ἕβρο καί μέ πληρωμένους «ὑπαλλήλους»-δουλεμπόρους χιλιάδες μουσουλμάνους παράνομους μετανάστες πρός τή χώρα μας μέ σκοπό τήν ἐπίτευξη τῶν σχεδιασμῶν τοῦ μουσουλμανικοῦ τόξου πού προωθεῖ μέ τεράστια κονδύλια ἡ Σουνιτική ναυαρχίδα τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας καί τοῦ Κατάρ.

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ: Ἡ ἀόρατος ἐκκλησιαστική ἑνότης, καθαρῶς προτεσταντικόν δόγμα

Ἡ ἀναφορά τῆς «Δηλώσεως Ἑνότητος» τοῦ Πουσάν εἰς τήν προσδοκωμένην ἐπίτευξιν τῆς ὁρατῆς ἑνότητος μεταξύ Ὀρθοδόξων καί αἱρετικῶν, ὑπεμφαίνει ὅτι ἤδη ὑφίσταται ἀόρατος ἑνότης τῆς δῆθεν Μιᾶς«πολυ-δογματικῆς» Ἐκκλησίας, ὅπως ἐδηλοῦτο καί εἰς τό κείμενον τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε, δόγμα προτεσταντικόν, τό ὁποῖον ἀποκρούεται ἔκπαλαι ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων· ἡ ἐν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδος τοῦ 1672 ταυτίζει τήν Μίαν Ἐκκλησίαν μετά τῆς ἀλαθήτου καί ὁρατῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας: «Περί δέ τῆς Καθολικῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, φαμέν, ὅτι ἔστι μέν ἀνεπισφαλής, οἷα ποδηγετουμένη ὑπό τῆς ἰδίας κεφαλῆς, ἥτις ἐστίν ὁ Χριστός, ἡ αὐτοαλήθεια, καί διδασκομένη ὑπό τοῦ Πνεύματος τῆς ἀληθείας ... Ἔσεται δέ καί ἀεί ὁρατή, διά τό μηδέποτε τούς ὀρθοδόξους ἐκλείπειν, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἐπειδήπερ πάντες μέν οὐ κοιμηθήσονται, πάντες ὅμως ἀλλαγήσονται, ὅπερ ὁ Ἀπόστολος περί τῶν πιστῶν τόν λόγον ποιούμενος εἴρηκε. Δῆλον ἄρα ὅτι μέχρι τερμάτων αἰῶνος ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τό ὁρατόν ἔχειν οὐ διαλείψει τοῖς μέρεσιν».  Ἄλλωστε ἡ Ἁγία Γραφή σαφῶς δηλοῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁρατή, καθώς ἐντοπίζεται τοπικῶς (Α΄ Τιμ. 3, 15) καί εἶναι γνωστή ἡ αὔξησις τῶν μελῶν της (Πράξ. 2, 47). Ἡ ὀρθόδοξος ἑρμηνεία τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου περί τῆς «πόλεως τῆς ἐπάνω ὄρους κειμένης», ἡ ὁποία αὐτονοήτως δέν εἶναι ἀόρατος, ἐννοεῖ τήν Ἐκκλησίαν.

Τοῦ Πρωτοπρεσβύτερου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ :

...Ἔπρεπε μετά τήν ἀνανέωση τῆς ἑνώσεως καί τό ἑνωτικό συλλείτουργο στήν ἁγία Σοφία νά Ἀποστείλει ὁ πάπας βοήθεια ἐπαρκή γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ κινδύνου. Τά γεγονότα ὅμως ἐδικαίωσαν δυστυχῶς τόν Σχολάριο, ὁ ὁποῖος ἦταν πεπεισμένος, ὅπως καί οἱ διδάσκαλοί του Ἰωσήφ Βρυέννιος καί Μάρκος Εὐγενικός, ὅτι ἡ ἐλπιζόμενη βοήθεια ἦταν σκιά καί ὄνειρο, διότι ὁ πάπας καί νά ἤθελε δέν μποροῦσε νά βοηθήσει. αὐτό πού ἔμενε στούς Ὀρθοδόξους ἀπό τήν ἕνωση ἦταν ἡ προδοσία τῆς πίστεως καί ἡ ταπεινωτική ἀποδοχή δογμάτων καί αἱρέσεων, τά ὁποῖα ἐπί αἰῶνες κατεδίκαζαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Γράφει προσφυῶς γιά τήν ἐλπιζόμενη βοήθεια ὁ Παπαρρηγόπουλος: «Ἄκουσμα ἐλεεινόν. πᾶσα ἡ ἄμεσος ἀμοιβή ἥν ἔλαβε τό ἑλληνικόν ἔθνος διά τήν θυσίαν ἐκείνην τῶ πατροπαράδοτων δογμά­των περιωρίσθη εἰς τήν ἐπικουρίαν τριακοσίων ἀνδρῶν καί δύο γαλερῶν».