Oι δειλοκάρδιοι "αντι-οικουμενιστές" αναμένουν το κοινό Ποτήριο για να δράσουν...

Ὡς κύριο θέμα τῆς ὁμιλίας τοῦ Πατριάρχου στὸ Φανάρι 30.11.13 ἦταν ἡ                         

μελλοντικὴ (2014) συνάντησή του μὲ τὸν πάπα στὰ Ἱεροσόλυμα.                                   
Ἀνέφερε σχετικά:

«Ἤδη ὁ Ἁγιώτατος ἀδελφὸς Πάπας Φραγκίσκος καὶ ἡ ἡμετέρα Μετριότης                           
ἔχομεν ἀνταλλάξει ἐπὶ τῶν θεμάτων τούτων ἀπόψεις καὶ ἐκτιμήσεις κατὰ                           
τὴν συνάντησιν ἡμῶν ἐν Ρώμῃ καὶ ἤδη ὡς πρώτην κίνησιν ἐξόδου ἡμῶν                         
πρὸς τὸν κόσμον, πρὸς ἐπιμαρτύρησιν τῆς θελήσεως καὶ ἐντάσεως τῶν                           προσπαθειῶν, πρὸς χριστιανικὴν καὶ εἰρηναίαν καταλλαγήν,                                       
προγραμματίζομεν τὴν συνάντησιν ἡμῶν εἰς Ἱεροσόλυμα, πρὸς διαδήλωσιν                 
τῆς κοινῆς βουλήσεώς μας νὰ προχωρήσωμεν ἐπὶ τῆς χαραχθείσης γραμμῆς                 
τῶν προκατόχων ἡμῶν κατὰ τὸ ἐπὶ θύραις σωτήριον ἔτος κατὰ τὸ ὁποῖον                       
συμπληροῦται πεντηκονταετία ὅλη ἀπὸ τῆς εἰς τὸν ἴδιον χῶρον συναντήσεως                 
τῶν δύο μεγάλων συγχρόνων ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν, τοῦ Πατριάρχου                         
Ἀθηναγόρου καὶ Πάπα Παύλου τοῦ ΣΤ´, οἱ ὁποῖοι ἔκαμον νέας ἱστορικὰς                           
ὁδούς, ἵνα καὶ ἡμεῖς τιμήσωμεν τὴν ἐπέτειον καὶ διαλεχθῶμεν ἐν πνεύματι                       
καὶ ἀληθείᾳ, ἐπαφιέμενοι τὰ περαιτέρω εἰς τὴν θέλησιν τοῦ Κυρίου».

Ὁ Παρακλητικὸς Κανὼν τοῦ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 14 Μαρτίου 2014

Β Χαιρετισμοί. Ευσχήμονος επισκόπου και ομολογητού, Βενεδίκτου του οσίου, Αλεξάνδρου μάρτυρος του εν Πίδνη, Δημητρίου νεομάρτυρος Τουρναρά (1654).

Ὁ Ἅγιος Εὐσχήμων ὁ Ὁμολογητής, ἔζησε κατὰ τὰ χρόνια τῆς εἰκονομαχίας (9^ος αἰώνας μ.Χ.) καὶ ἦταν, ὡς Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως τῆς Λαμψάκου, ὑπέρμαχος τῆς προσκυνήσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ἐπὶ αὐτοκράτορα Λέοντος Ε’ (813 – 820 μ.Χ.), ἐξορίσθηκε καὶ φυλακίσθηκε. Ἦταν φίλος καὶ συναγωνιστὴς τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου καὶ διέλαμψε στὴν ἀρχιερωσύνη ὡς ἐλεήμων καὶ αὐστηρὸς τηρητὴς τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως. Ὁ Θεὸς τὸν ἀξίωσε καὶ τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας. Ἔτσι, ὅταν κάποτε πέθανε ἕνα βρέφος, τὸ ὁποῖο κρατοῦσε ἡ μητέρα του καὶ ἔκλαιγε, ὁ Ἅγιος προσευχήθηκε στὸν Θεὸ καὶ τὸ ἀνέστησε. Καὶ μὲ ἕνα λόγο του μόνο ἔδιωχνε τὰ ζῶα καὶ τὰ θηρία, ποὺ ἔβλαπταν τοὺς ἀγρούς.
Ὁ Ἅγιος Εὐσχήμων κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, ὡς Ὁμολογητὴς στὴν ἐξορία.

Μέγας ἀγωνιστὴς τῆς Ἐκκλησίας, στρατευόταν συνεχῶς γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῆς ὀρθόδοξης ἀλήθειας

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=75&t=9172

«Δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν Προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα». Ἂς τρέχουμε μὲ ὑπομονὴ τὸν ἀγῶνα ποὺ προβάλλει μπροστά μας. Μ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο ἀγωνίστηκε καὶ ὁ Ὅσιος Βασίλειος ἐνάντια στοὺς εἰκονομάχους, ἐπὶ Λέοντος Γ´ τοῦ Ἰσαύρου. Ὑπῆρξε μαθητὴς καὶ συναθλητὴς τοῦ Ἁγίου Προκοπίου τοῦ Δεκαπολίτου (+ 27 Φεβρουαρίου) σὲ ποιὰ μονὴ ὅμως, μᾶς εἶναι ἄγνωστο. Καταδιώχθηκε γιὰ τὴν ἄκαμπτη ἀντίστασή του καὶ τὴν θαῤῥαλέα συνηγορία του ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας. Βασανίστηκε ποικιλοτρόπως καὶ φυλακίστηκε. Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Λέοντα Γ´, τοῦ δόθηκε ἡ ἐλευθερία του. Τότε ἐπιδόθηκε στὴ διδασκαλία τῆς πίστης, μὲ ὅλη τὴν θέρμη τῆς φιλοχρίστου ψυχῆς του. Ἀθλητὴς τοῦ ἀσκητηρίου του, κατάρτιζε πάντοτε πνευματικότερα τὸν ἑαυτό του. Μέγας ἀγωνιστὴς τῆς Ἐκκλησίας, στρατευόταν συνεχῶς γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῆς ὀρθόδοξης ἀλήθειας, γιὰ τὴν διαφώτιση τῶν αἱρετικῶν, γιὰ τὴν στερέωση τῶν πιστῶν καὶ γιὰ τὴν μετάνοια τῶν ἁμαρτωλῶν. Ὁ θάνατος τὸν πῆρε ἀπὸ τὸ πολύμοχθο αὐτὸ στάδιο, γιὰ νὰ τὸν μεταφέρει στὴ δόξα καὶ τὴν μακαριότητα τῶν δικαίων καὶ στεφανηφόρων ψυχῶν. 

Φατρίες, η μάστιγα του Έθνους.

 Ὅταν ὁ Καποδίστριας ἦρθε στήν Ἑλλάδα βρῆκε μιά χώρα κατεστραμμένη, χωριά ἐγκατελελειμμένα καί ἐρείπια ἀκόμα νά καπνίζουν ἀπό τίς φωτιές.Ὅμως ἕνα ἀπό τά μεγάλα προβλήματα πού ταλάνιζαν τήν ἐποχή καί προξένησαν μεγάλες συμφορές ἦταν τά ἄγρια πάθη καί οἱ διχόνοιες μεταξύ τῶν Ἑλλήνων.Πάθη καί διχόνοιες οἱ ὁποῖες εἶχαν τήν ρίζα τους στήν ἀπληστία τῶν φατριῶν κοτζαμπάσηδων νά ἐλέγξουν τόν τόπο.Μιά γλαφυρή ἀναφορά τῶν ὅσων συνέβαιναν ἔχουμε στόν ἐνθρονιστήριο λόγο τοῦ Καποδίστρια πού ἐκφώνησε ὁ Θ. Καΐρης στήν Αἴγινα, ὅπου μεταξύ τῶν ἄλλων ἀναφέρει:

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός : Η Ουνία στην Ελλάδα. Πρόσωπο και προσωπείο. Η Ουνία χθες και σήμερα,

Μιλώντας για Ελλάδα, εννοούμε το Ελληνικό Κράτος (1839 κ.ε.), διότι ήδη κατά τη διάρκεια της δουλείας (Τουρκοκρατίας, Ενετοκρατίας) οι ανοργάνωτοι ακόμη Ουνίτες ανέπτυξαν μεγάλη δραστηριότητα στον ιστορικό ελληνικό χώρο, κινούμενοι τόσο στα όρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, όσο και στις ενετοκρατούμενες περιοχές. Όπως και παραπάνω υπογραμμίσθηκε, οι απόφοιτοι του Κολλεγίου του Αγ. Αθανασίου ανέπτυξαν έντονη ουνιτική (ενωτική) δραστηριότητα μεταξύ των ομογλώσσων και ομοεθνών τους. Οι Ιησουΐτες, που ενίσχυαν την ουνιτική αυτή κίνηση, εμφανίσθηκαν από το 1583 και στην Κωνσταντινούπολη και με τα μέσα που διέθεταν (χρήμα, εκδόσεις, πολιτική κάλυψη) έγιναν ο «κακός δαίμονας» της Ρωμαίικης Εθναρχίας, που είχε την ευθύνη για ολόκληρο το ρωμαίικο μιλλέτι, τους Ρωμηούς-Ορθοδόξους-των Βαλκανίων και της Μικρασίας.