Φώτης Κόντογλου - Τὰ Ρημοκκλήσια τοῦ Μαρουσιοῦ

Ἅμα χαλαστεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἀρχίζει νὰ σιχαίνεται τὰ ἁπλὰ καὶ τὰ φτωχὰ πράγματα. Μὰ πολλὲς φορὲς ξανάρχεται στὸν παλιὸ ἑαυτό του, σὰν τὸν μεθυσμένον ποὺ ξεμέθυσε, καὶ τότε καταλαβαίνει πάλι μεγάλη ὄρεξη γιὰ τὴν ἁπλότητα, καὶ χαίρεται μέσα του καὶ εἰρηνεύει, καὶ θέλει νὰ ζῇ ταπεινὰ καὶ ἥσυχα. Τότε τοῦ ἀρέσουνε πάλι τὰ ταπεινὰ καὶ τ᾿ ἀπονήρευτα πράγματα, καὶ νοιώθει μέσα του τὴν γλυκύτητα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν εἰρήνη ποὺ εἶναι μέσα στὸ Εὐαγγέλιο. Γιατί χωρὶς ἁπλὴ καρδιά, ἀληθινὸς χριστιανὸς δὲν γίνεται κανένας. Αὐτὸ θὰ τὸ νοιώσεις ἀπὸ κάποια λόγια τῶν ἁγίων ποὺ λένε: «Ὅποιος δὲν γνώρισε τὴν εἰρήνη, δὲν γνώρισε τὴ χαρά. Ἂν ἀγαπᾶς τὴν πραότητα, ζῆσε μὲ εἰρήνη· κι ἂν ἀξιωθῇς τὴν εἰρήνη, θὰ χαίρεσαι σὲ κάθε καιρό. Ἄνθρωπος μὲ πολλὲς ἔγνοιες, δὲν ἠμπορῆ νὰ γίνει πρᾶος καὶ ἡσύχιος. Ἡ ταπείνωση μαζεύει τὴν καρδιά, κι ὅταν ταπεινωθεῖ ὁ ἄνθρωπος, εὐθὺς τὸν σκεπάζει τὸ ἔλεος. Ἡ προσευχὴ εἶναι χαρά. Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, μέσα μας βρίσκεται. Ἡ χαρὰ ποὺ νοιώθει ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸ Θεό, εἶναι πιὸ δυνατὴ ἀπὸ τούτη τὴ ζωή. Ὅποιος φτωχεύει ἀπὸ τὰ πλούτη τοῦ κόσμου, πλουτίζεται μὲ τὰ πλούτη τοῦ Θεοῦ.

Του αββά Ισαάκ

Oταν θελήσεις να κάνεις αρχή καλού έργου, πρώτα να ετοιμάσεις τον εαυτό σου για την αντιμετώπιση των πειρασμών, πού πρόκειται να έρθουν εναντίον σου. 
Γιατί ο εχθρός, όταν δει κάποιον ν΄ αρχίζει με θερμή πίστη μια θεάρεστη ζωή, συνηθίζει να του επιτίθεται με διάφορους και φοβερούς πειρασμούς, ώστε να δειλιάσει απ΄ αυτούς ο άνθρωπος και να εγκαταλείψει την καλή του πρόθεση. 
Και παραχωρεί ο Θεός να πέσει σε πειρασμούς για να χτυπήσεις επίμονα τη θύρα (του ελέους) Του και για να ριζώσει μέσα στο νου σου, από το φόβο των θλίψεων, η μνήμη Εκείνου, και για να Τον πλησιάσεις με τις προσευχές, ώστε ν΄ αγιαστεί έτσι η καρδιά σου από την ακατάπαυστη ενθύμησή Του. 

Απαραίτητη η ισορροπία στις σχέσεις με τη Ρωσία

Του Κων/νου Χολέβα

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ουκρανία αναζωπύρωσαν τις συζητήσεις για τις σχέσεις μας με τη Ρωσία. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι άλλο πράγμα είναι ο ρωσικός λαός, ο οποίος διακατέχεται από σεβασμό προς την αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο και την Ορθοδοξία, και άλλο πράγμα είναι τα κρατικά συμφέροντα της Ρωσίας, που συνδέονται με ιστορικές, στρατηγικές και ενεργειακές παραμέτρους. Οι σχέσεις των δύο λαών είναι και πρέπει να παραμείνουν φιλικές και η κοινή ορθόδοξη πίστη αποτελεί αναμφιβόλως σημαντικό παράγοντα προσεγγίσεως και αλληλοκατανοήσεως. Πέραν τούτου, όμως, υπάρχουν και άλλα στοιχεία τα οποία πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν για να διαμορφώσει η ελληνική εξωτερική πολιτική μια ισορροπημένη στάση χωρίς να συγκρουστεί με τους δυτικούς εταίρους της και ταυτοχρόνως χωρίς να υπονομεύσει τις καλές ελληνορωσικές σχέσεις.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ειλικρίνεια

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Simonopetra - Logon Agathon / Σιμωνόπετρα - Λογον αγαθον

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΣ

Ἡ Ἐνορία τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων καί ἡ «Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων» (ΠΕΘ) διοργανώνουν Δημόσια συζήτηση στήν αἴθουσα τοῦ Φιλολογικοῦ Συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» (Πλατεία Ἁγ. Γεωργίου Καρύτση 8, Ἀθήνα)

τήν Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014, 6.⁰⁰ - 9.⁰⁰ μ.μ.

μέ Θέμα:

«Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ,

"ΤΕΧΝΗ TΕXNΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΠΙΣTHMΩΝ" »

Θά συζητήσουν οἱ:
Πρωτ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης, Θεολόγος – Φιλόλογος
κ. Θωμᾶς Ἰωαννίδης Ἐπικ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, μέλος Δ.Σ. τῆς ΠΕΘ
κ. Εὐάγγελος Πονηρός, Σχολικός Σύμβουλος, μέλος τῆς ΠΕΘ
κ. Λέων Μπράνγκ, Δρ. Θεολογίας

κ. Κωνσταντῖνος Βουγᾶς. Μοριακός Βιολόγος Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 12 Μαρτίου 2014

Θεοφάνους του ομολογητού, Γρηγορίου πάπα Ρώμης του Διαλόγου,           

Συμεώνος του νέου Θεολόγου, Φινεές του Δικαίου.

Ὁ Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ὁμολογητής, γεννήθηκε περὶ τὸ ἔτος 760 μ.Χ. ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ φιλόθεους γονεῖς, τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὴν Θεοδότη. Σὲ ἡλικία ὀκτὼ ἐτῶν ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα καὶ ἡ μητέρα του ἀνέλαβε τὸ δύσκολο ἔργο τῆς ἀνατροφῆς, τῆς διαπαιδαγωγήσεως καὶ τῆς μορφώσεως τοῦ υἱοῦ της Θεοφάνους.

Ο Οικουμενισμός είναι Αίρεσις! Είναι εντελώς ξεκάθαρο. Επί πλέον είναι αίρεσις των αιρέσεων.

Από όλες τις πλάνες που περιλαμβάνει ο ονομαζόμενος  «οικουμενισμός» η πλέον βασική και εμβριθής είναι η πλάνη του, όσον αφορά αυτήν ταύτην την φύσιν της Εκκλησίας. Είναι εκκλησιολογική αίρεσις. Αντίκειται στην ομολογιακή πίστι του συμβόλου της Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, διότι ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Το ονομαζόμενο  «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», ήδη αυτό τούτο το όνομά του, περιλαμβάνει αυτή την αντιλογία του Ορθοδόξου Χριστιανικού Δόγματος όσον αφορά την Μία Εκκλησία. Στην δε Θεωρία των Κλάδων 

(ο Οικουμενισμός) ολοκληρωτικά απορρίπτει αυτό το Δόγμα της Μίας Εκκλησίας. Το  «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» προσπαθεί να εκπληρώση αυτή τη βασική απόρριψη δια της πολεμικής τακτικής του «Θρησκευτικού πλουραλισμού».

Η «Ορθόδοξος Εκκλησία» λαμβάνοντας μέρος στις δραστηριότητες του ως άνω αναφερομένου  «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» διακηρύσσει την συμφωνία της με όλες τις διδασκαλίες και δραστηριότητές του. Δι αυτού τούτου του τρόπου γίνεται (η Ορθόδοξος Εκκλησία) μέρος των ψευδών και πλανών του Π.Σ. «Εκκλησιών»  Γίνεται αιρετική στο βαθμό που είναι αυτό τούτο το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών».

Η αίρεσις του Οικουμενισμού εισάγεται ακόμη βαθύτερα εις το σώμα της «Εκκλησίας» δια της συμμετοχής των Ιεραρχών Της, δια των διαφόρων μορφών των λειτουργικών συνεορτασμών, που πραγματοποιούνται υπό των ιδρυμάτων του  «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» εις την πορεία των συνηθησμένων δραστηριοτήτων.

π.. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ. Η ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ. (ΧΩΡΙΣ ΕΝΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ....)

Ο αδελφός Justin που μου έστειλε αυτό το βίντεο, έγραψε σαν τίτλο του ηλεκτρονικού του γράμματος προς εμέ:           

Χωρίς Επίσκοπο...

Αδελφέ μου Justin,

Oρφανοί εγενήθημεν, ουχ υπάρχει πατήρ..... 

Θρήνοι Ιερεμίου Ε:3.

Ο αναγινώσκων νοείτω..... 

Ματθ. ΚΔ:15.

Σαν τα Σόδομα γίνεται εκείνη η τοπική Εκκλησία στην οποία εστιάζεται η βδελυγμία των αιρετικών δογμάτων του παπο-Οικουμενισμού..... 

«φραγγελώσας παρέδωσεν αυτόν...» (Μάρκ. ιε΄ 15).

Τι ήταν το φραγγέλιο;

 Ίσως νομίζουμε ότι το φραγγέλιο ήταν μία απλή μαστίγωσις. Δεν είναι καθόλου έτσι. Αυτόν που επρόκειτο να υποστεί το φραγγέλιο τον έδεναν σε μια κολώνα και ο ειδικός δήμιος που εκτελούσε την φραγγέλωση έπαιρνε ένα μαστίγιο βαρύ το οποίο είχε πολλές λουρίδες στην άκρη του, πάνω στις λουρίδες ήταν δεμένες σφαίρες από μολύβι ή μικρά οστάρια, κότσια από αρνί και τις έφερνε με όση δύναμη είχε πάνω στην ράχη δεμένου ανθρώπου. Πολύ σύντομα, απ’ τα πρώτα κτυπήματα εξεσχίζετο το δέρμα τού ανθρώπου που εδέχετο την φραγγέλωση και ύστερα από μερικά κτυπήματα ακόμη έφευγαν και κατεξεσχίζοντο τελείως οι σάρκες του και απεγυμνώνοντο τα κόκαλα τής ράχης. Αναφέρονται στην ιστορία αρκετές περιπτώσεις από ανθρώπους, που απέθαναν την ώρα τής φραγγελώσεως.

Σ’ αυτήν τώρα την καταξεσχισμένη, καταματωμένη και καταπονεμένη ράχη, κουβάλησε ο Χριστός μας τον Σταυρό του, που ήταν ξύλο βαρύτατο, έτσι ώστε να μπορεί να σηκώσει επάνω του το βάρος ενός ανθρώπου χωρίς να λυγίσει. Και είναι γνωστό αλλά και πάρα πολύ φυσικό να το περιμένει κανείς ότι λύγισε κάτω από το βάρος τού Σταυρού, ήδη εξαντλημένος και με αιμορραγία που τού είχε στοιχίσει απώλεια δυνάμεων, λύγισε κάτω από το βάρος τού Σταυρού αυτού και έπεσε, όπως λένε οι παραδόσεις, με το πρόσωπο πάνω στη γη, με το πρόσωπο, χωρίς καν να μπορεί να προστατεύσει το σώμα του απ’ τις συνέπειες τής πτώσεως χάρις στο Σταυρό, τον οποίο ήταν αναγκασμένος να κρατάει και που έπεσε σαν βάρος από πάνω του. Και ξέρουμε ότι για να μην πεθάνει πριν φθάσει καν στο ύψος τού Γολγοθά, ανέθεσαν στον Σίμωνα τον Κυρηναίο να κουβαλήσει αυτός για τον υπόλοιπο δρόμο τον Σταυρό.

Ας προσθέσουμε ακόμη και για τα αγκάθια που είχε ο στέφανος εκείνος που σε πολλά σημεία είχε τρυπήσει το κεφάλι Του και όλοι όσοι έχουν μια πείρα από θάλαμο ατυχημάτων τού Νοσοκομείου, ξέρουνε πόσο ιδιαίτερη τάση έχουν να αιμορραγούν τα τραύματα στο τριχωτό τής κεφαλής. Αυτό λοιπόν το έξαιμο σώμα, το καταπονημένο σώμα, καρφώθηκε επάνω στον Σταυρό.

ΤΟ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΝΟ ΣΧΙΣΜΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/2014/03/blog-post_8.html#comment-form

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΝΝΗ

ΔΑΣΚΑΛΟΥ

ΤΟ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΝΟ ΣΧΙΣΜΑ

Δ Ι Δ Α Γ Μ Α Τ Α   Α Π Ο  Τ Η Ν  Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α Σ Τ Ι Κ Η   Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α

«οὐχ ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν διατέτμηται μόνον,

ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν τὰ αὐτὰ φρονεῖν

ἀλλήλοις λεγόντων διασπᾶται»

(Μεγάλου Βασιλείου, Ἐπιστολὴ πρὸς Μέγα Ἀθανάσιο, P.G. 32, 425)

ΑΘΗΝΑ 2014

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΦΙΕΡΟΥΤΑΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ - Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΗ – ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ

ΝΑ ΤΟΝ ΜΙΜΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΝΗΣΙΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ.

ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ

 P. G. PATROLOGIA GRAECA

Θ.Η.Ε. ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Στο πρώτο μισό του Δ΄ αιώνος εμφανίστηκε στους κόλπους της Εκκλησίας μια νέα

μολυσματική νόσος, η διδασκαλία του Αρείου, ενός πολυμαθούς ιερέως από την Εκκλησία της Αλεξανδρείας. Η κακόδοξη αυτή διδασκαλία, θεωρούσε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, όχι Θεό και ομοούσιο του Πατρός, αλλά δημιούργημα του Θεού.

Αν και ο Άρειος είχε καθαιρεθεί και αφορισθεί από Τοπική Σύνοδο στην Αλεξάνδρεια, η δράση του δεν σταμάτησε και η διδασκαλία του δεν εξέλιπε, εξαιτίας των γνωριμιών του στον εκκλησιαστικό κόσμο. Έτσι οι ιδέες του έγιναν αποδεκτές από αρκετούς κληρικούς και σχηματίστηκε μια σημαντική μερίδα αρειανοφρόνων μέσα στην Εκκλησία. Πολλοί τότε, ακόμη και ορθόδοξοι πλανήθηκαν, από τα λεπτολογήματα των αρειανών, οι οποίοι κατηγορούσαν όσους δεν αποδέχονταν την αίρεση του Αρείου, ως σαβελλιανούς(1).

Το 325 συγκροτήθηκε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια της Μικράς Ασίας και

καταδικάστηκε πλέον και καθολικά, ο Άρειος και η διδασκαλία του.

Οι αρειανόφρονες όμως αναδιπλώθηκαν και ενώ επίσημα αναγκάστηκαν να αποδεχτούν τις αποφάσεις της εν Νικαία Αγίας Συνόδου, στην πράξη, όχι μόνο δεν απέβαλλαν τα αιρετικά φρονήματα, αλλά τα εξέλιξαν και αγωνίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις, για την κατάληψη των Τοπικών Εκκλησιών από ομόφρονές τους.

Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται το λεγόμενο «Αντιοχειανό σχίσμα», όπως έχει μείνει γνωστή στην εκκλησιαστική ιστορία η διαίρεση της Εκκλησίας της Αντιοχείας, εξαιτίας της δράσεως των αρειανοφρόνων. Το σχίσμα αυτό διήρκησε εκατόν πενήντα τρία ολόκληρα χρόνια! Η μελέτη του, πέραν από πλευράς γνώσεων εκκλησιαστικής ιστορίας, μας βοηθά να εξάγουμε πολλά και ωφέλιμα συμπεράσματα και να αντιμετωπίσουμε ανάλογες σημερινές καταστάσεις.

----------------------------

 (1) Ο Σαβέλλιος ήταν αιρετικός, η διδασκαλία του οποίου –και αυτή αντιτριαδική- ήταν το άλλο άκρο σε σχέση με τη διδασκαλία του Αρείου. Υποστήριζε δηλαδή πως ο Θεός έχει μόνο ένα πρόσωπο, και άλλοτε εμφανίζεται ως Πατέρας, άλλοτε ως Υιός και άλλοτε ως Άγιο Πνεύμα. Έτσι ενώ οι αρειανοί έκαναν εσφαλμένη διάκριση των προσώπων, θεωρώντας τον Πατέρα ετερούσιο του Υιού και ανώτερό Του, οι σαβελλιανοί συνέχεαν τα πρόσωπα μεταξύ τους. Η ορθόδοξη διδασκαλία είναι πως ο Θεός είναι ένας με τρία πρόσωπα (ή υποστάσεις), αδιαίρετα και ομοούσια, τα οποία μετέχουν της ίδιας Θείας ουσίας (ή φύσεως).

Το θαύμα και η ανάσταση ενός καινοτόμου Μητροπολίτη

http://kyprianoscy.blogspot.ca/

Του Σεβ. Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Νικολάου

Οι πόθοι και τα οράματα της ψυχής μας εσωκλείουν μία ακατανίκητη δύναμη, η οποία με το πέρασμα των χρόνων και των αιώνων, αντί να αποδυναμώνεται και να αλλοιώνεται, τουναντίον ενισχύεται και γιγαντώνεται από γενιά σε γενιά ως λαχτάρα ψυχής και βεβαία προσδοκία.
Η φωνή του Παναγιωτάτου Πατριάρχου του Γένους μας κ. Βαρθολομαίου ότι «η Αγιά Σοφιά πρέπει να ξαναγίνει Εκκλησία» είναι προφητική συνάμα και προδρομική των όσων πρόκειται να συμβούν ως επιβεβαίωση των πόθων και οραμάτων του λαού μας, ο οποίος δεν έπαυσε να καρτερεί και να πιστεύει, ότι «πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θάνε».
Ο Θεός μέσα στην ιστορία δοκιμάζει, αλλά δεν λησμονεί. Έρχονται τώρα τα ίδια τα γεγονότα να ανατρέψουν τα θεωρούμενα ως απαρασάλευτα και να ροδίσουν στον μέχρι προ τινος ζοφερό ορίζοντα, την αυγή μιας λαμπρής ημέρας, όπου στην Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία θα ηχήσουν τα πνευματικά σήμαντρα και θα συνεχισθεί ο Χερουβικός ύμνος, που διακόπηκε πριν 561 χρόνια κατά την ημέρα της αλώσεως.
Η κοινή λογική και το περί δικαίου αίσθημα επιβάλλει να επανέλθει η Αγιά Σοφιά στη χρήση για την οποία κτίσθηκε.
Να ξαναγίνει χώρος θείας Λατρείας των Ορθοδόξων και κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο οφείλει το όνομά του ως «Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία» στο μέγα της οικουμένης προπύργιον.
Η γενναία στάση του Πατριάρχου μας, οι παρεμβάσεις της ομογένειας στην Αμερική, το πλαίσιο της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας και η υποχρέωση του πλήρους σεβασμού των θρησκευτικών ελευθεριών και η προσευχή των πιστών θα κάνουν το θαύμα.
Εμείς πιστεύουμε στα θαύματα και στην Ανάσταση

Σχόλιο 

Δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά, θα είναι θαύμα και ανάσταση στην περίπτωση όπου το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών μετακομίσει από το Σαμπεζύ και πάει στην Κων/πολη, για να εξυπηρετεί ο ναός της του Θεού Σοφίας τις εκκλησιαστικές, ή ακόμη και θρησκευτικές γενικότερα, ανάγκες των μελών;;;
Το πλήρωμα της Εκκλησίας, δηλαδή ο λαός του αγίου Θεού, θα είναι αερομεταφερόμενο, ή τα τουριστικά γραφεία θα φροντίζουν, ώστε να υπάρχει πάντα εκκλησίασμα;;;

Τέτοιος εφτελισμός, ισοπέδωση και χλευασμός  (: 6 Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν) , της θείας Λατρείας μόνο σε περιόδους των παρελθόντων αιώνων (αιρέσεων) υπήρξε. Αλλά κι αυτός ήταν σε περιορισμένη έκταση. Σήμερα, εν ονόματι της αγάπης και των διαλόγων - με διάλογο απατήθηκε η Εύα -  όλα κατατείνουν στο αντίστοιχο "ενα" του Αντίχριστου (: ένας θεός για όλους, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον ένα θεό, όλοι είμαστε "αναδενδράδες" ενός δέντρου).

Ο Κύριος να μας ελεήσει. Καιρός να αδειάσουν οι ναοί. Όλοι οι πιστοί έξω από τις εκκλησιές με ένα σύνθημα : Να φύγουν οι μνημονευτές των αμνημόνευτων και οι κοινωνοί των ακοινώνητων. Οι ουνίτες, προτεστάντες ή παπικοί, ας πηγαίνουν να παίρνουν την ευλογία από τους ομόφρονες με αυτούς, να δούμε τελικά πόσοι είμαστε εμείς και πόσοι εκείνοι.