O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 11 Μαρτίου 2014

Σωφρονίου, αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, Θαλλού και Τροφίμου των μαρτύρων,                   Πιονίου ιερομάρτυρος, Γεωργίου οσίου, Θεοδώρας Βασιλίσσης της Ηπείρου.

Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος γεννήθηκε στὴν Δαμασκὸ τῆς Συρίας περὶ τὸ ἔτος 580 μ.Χ. καὶ ἦταν υἱὸς εὐσεβῶν καὶ ἐνάρετων γονέων, τοῦ Πλινθᾶ καὶ τῆς Μυροῦς. Λόγω τῆς καταγωγῆς του ἀποκαλεῖται καὶ Δαμασκηνός. Κατὰ τὴν νεαρή του ἡλικία ἐπισκέφθηκε τοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἐκάρη μοναχὸς στὴ μονὴ τοῦ ἀββᾶ Θεοδοσίου, ὅπου συνδέθηκε πνευματικὰ μὲ τὸν ἐκεῖ ἀσκούμενο Ἰωάννη τὸν Μόσχο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο διδάχθηκε πολλά. Μὲ τὴν συνοδεία αὐτοῦ ἐπισκέφθηκε τὴν Αἴγυπτο, ὅπου συνδέθηκε μὲ τὸν κύκλο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Ἐλεήμονος καὶ τὴ Ρώμη. Τότε πέθανε καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Μόσχος (620 μ.Χ.). Ὁ Σωφρόνιος μετακόμισε τὸ λείψανο αὐτοῦ στὰ Ἱεροσόλυμα καί, ἀφοῦ τὰ ἐνταφίασε στὴ μονὴ τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου, ἐπανέκαμψε στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἐκεῖ προσβλήθηκε τότε ἀπὸ ἀνίατη ἀσθένεια τῶν ὀφθαλμῶν. Ἐπισκέφθηκε τότε τὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κύρου καὶ Ἰωάννου στὸ Ἀμπουκὶρ καὶ θεραπεύθηκε. Τὸ θαῦμα αὐτὸ περιέλαβε σὲ ἐγκώμιό του πρὸς τοὺς Ἁγίους αὐτούς.
Στὴν συνέχεια ἐπισκέφθηκε τὴν Κωνσταντινούπολη μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ προσεταιρισθεῖ τὸν Πατριάρχη Σέργιο Α’ (610 – 638 μ.Χ.) στὶς θέσεις του κατὰ τῶν Μονοφυσιτῶν καὶ νὰ ἐκφράσει τὶς διαφωνίες του κατὰ τοῦ ἑνωτικοῦ σχεδίου, τὸ ὁποῖο ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Κύρος ὁ ἀπὸ Φάσιδος (630 – 643 μ.Χ.) ἑτοίμαζε γιὰ νὰ σιγάσει τὴν διαμάχη μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Μονοφυσιτῶν. Ἀλλὰ ἀπέτυχε καὶ ἀπογοητευμένος ἐπανῆλθε στὰ Ἱεροσόλυμα.
Ὅταν πέθανε ὁ Ἅγιος Μόδεστος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων († 16 Δεκεμβρίου), ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος, γιὰ τὴν ὑπερβάλλουσα ἀρετή του, ἀνῆλθε τὸ ἔτος 634 μ.Χ. στὸν πατριαρχικὸ θρόνο τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας. Ἡ κατάσταση ἦταν θλιβερή. Ἐσωτερικὰ ἡ Ὀρθοδοξία ὑπέφερε ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ μονοφυσιτισμοῦ. Ἐξωτερικὰ οἱ Ἄραβες περιέσφιγγαν τὴν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων. Ἤδη κατεῖχαν τὴ Βηθλεὲμ καὶ ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος μὴ δυνάμενος, κατὰ τὸν Δεκέμβριο τοῦ ἔτους 634 μ.Χ., νὰ μεταβεῖ ἐκεῖ γιὰ νὰ γιορτάσει τὴν γέννηση τοῦ Θεανθρώπου, θρηνεῖ. Γιὰ τὴν ἀποκατάσταση κάποιας ἠρεμίας στὸ ποίμνιό του, συγκαλεῖ Σύνοδο καὶ καταδικάζει τὸν Μονοφυσιτισμό. Γιὰ τὴν ἀπόκρουση τῶν Ἀράβων ὀργανώνει τὴν ἄμυνα τῆς πόλεως. Τὸ ἔτος 637 μ.Χ. ὅμως ἀναγκάζεται νὰ παραδώσει τὴν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων στὸν χαλίφη Ὀμάρ.
Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἑπόμενο ἔτος, 638 μ.Χ.
Τὸ συγγραφικό του ἔργο εἶναι σαφῶς καὶ καθαρὰ ποιητικό. Διακρίθηκε κυρίως στὴν συγγραφὴ ἰδιομέλων καὶ τοῦ βίου τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος καὶ Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας.


Αλλοίμονον! Αι κορυφαί της Ορθοδοξίας, επί το έργον της προδοσίας!

Περί της συντελουμένης Καϊαφαϊκής προδοσίας πλειστάκις έχομε γράψει. Τα Ορθόδοξα «Άγια των Αγίων» μολυνθέντα ήδη, δια της κατακριτέας αυτομολήσεως των «Ορθοδόξων» Προκαθημένων των, προς τον οργανισμόν του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), ασφυκτιούν θανασίμως εκ  της «συνεργασίας» και «συνυπάρξεως» του εναγκαλισμού του επαράτου Οικουμενισμού, όστις, ως προσφυώς ελέχθη, «μη έχων όρια ο ίδιος αγωνίζεται να εξαφανίση και καταστρέψη τα όρια της Εκκλησίας του Χριστού». Ήδη, συζητείται, όχι μόνον περί ενώσεως με όλους τους Χριστιανούς ακόμη και με Ιουδαίους, αλλά και ότι πας ζων επί της γης, είναι μέλος της «Εκκλησίας», δηλ. της … «Παγκοσμίου εκκλησίας» των Οικουμενιστών! Απολύτως πιστεύομεν, ότι η των Εικονομάχων κακοδοξία αποτελεί μικρογραφίαν της καταβαλλομένης σήμερον προσπαθείας δια την ολοκληρωτικήν καταστροφήν της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, την Οποίαν δια του ιδίου αυτού αίματος, εθεμελίωσεν ο Κύριος, και οι απ΄ αιώνος μάρτυρες και ομολογηταί ανήγειραν εις Ναόν περικαλλούς ευπρεπείας και ωραιότητος. Το πνεύμα της πλάνης και ασεβείας αντιληφθέν, ότι η ποικίλη κατά των Ορθοδόξων βία ολίγα κατορθοί, εδίδαξε τους συγχρόνους υιούς του σκότους, να μετέρχωνται του λοιπού τας μεθόδους της «συνυπάρξεως», «συνδιαλλαγής» και «αγάπης», ευνουχίζοντες ούτω κατ΄ αρχάς πάσαν ορθόδοξον μαχητικήν διάθεσιν, δεσμεύοντες αργότερον ταύτην, και τέλος, ως σύμμαχον παρασύροντες εν τω ιδίω αυτών στρατοπέδω, εν πολλοίς μιτροφορούσαν ή ακαδημαϊκή τηβέννω κεκοσμημένην… Αλλοίμονον! Αι κορυφαί της Ορθοδοξίας, επί το έργον της προδοσίας! Τω όντι,  «πως έπεσαν δυνατοί;» (Β΄ Βασιλ. Α,27). Εσπούδασαν γαρ «εγκαταμίξαι το ψεύδος τη αληθεία και τη ευσεβεία την ασέβειαν». Σκοτισθέντες «ουδέν ηγήσαντο το πράγμα ουδέ διαφέρειν ευσέβειαν ασεβείας ενόμισαν», οίτινες «τω Αντιχρίστω την οδόν παρασκευάζουσιν». Αληθώς, «πως εγένετο πόρνη πόλις πιστή Σιών, πλήρης κρίσεως εν η δικαιοσύνη εκοιμήθη εν αυτή, νυν δε φονευταί;» (Προφ. Ησαϊου, α,2). Ήδη, ο Οικουμενισμός έχει εις τα δίκτυά του, καθώς γνωρίζετε, απάσας τας τοπικάς Ορθοδόξους Εκκλησίας. Η ένωσις έχει τελεσθή, τουλάχιστον εις επίπεδον κορυφής. Το μόνον, όπερ αναμένουν οι οπαδοί της, είναι η κατάλληλος διαφώτισις του λαού, ώστε να την δεχθή και ούτος άνευ «ανταρσιών» και «επαναστάσεων».

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ :



...Αποκαλεί ο Παναγιώτατος τους Παπικούς «τίμια Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ρώμης» και «τιμιώτατους εκπροσώπους της Αυτού Αγιότητος του αδελφού Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου». Τον πάπα «πεφιλημένο αδελφό» και το Βατικανό «σεβασμία και προσφιλή Εκκλησία της Πρεσβυτέρας Ρώμης».Τους προσφωνεί, δηλαδή όπως θα προσφωνούσε την αντιπροσωπεία κάποιου Ορθοδόξου Πατριαρχείου, ωσάν ο Παπισμός να μην αποτελεί αίρεση, ωσὰν να ήσαν μέλη της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ουδόλως επισημαίνεται το γεγονός, ότι ευρίσκονται εν αιρέσει και πλάνη. Ουδεμία νύξις γίνεται πάνω στις χαώδεις δογματικὲς διαφορὲς πίστεως, οι οποίες μας χωρίζουν απὸ την Παπικὴ παρασυναγωγή, η οποία επιμένει να ονομάζει εαυτὴν ως «Καθολικὴ Εκκλησία» και μάλιστα ως «αυθεντική», ενώ την Ορθόδοξη θεωρεί ως «ελλειμματική»! Και ουδεμία προσπάθεια να τους πείσει, να εγκαταλείψουν την πλάνη του Παπισμού και να προσέλθουν στους κόλπους της Ορθοδοξίας. Το γεγονός δε ότι παρά κάτω κάνει λόγο «διά την από κοινού πορείαν των δύο Εκκλησιών» και ότι «η χάρις του πανοικτίρμονος Θεού», «κατέστησεν ημάς» «των Αγίων Αποστόλων διαδόχους», (αναγνωρίζει δηλαδή αποστολική διαδοχή στους Παπικούς), δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία, ότι ο Παναγιώτατος δεν θεωρεί τον Παπισμό ως αίρεση αλλά ως πλήρη Ορθοδοξούσα Εκκλησία.

Η "ανώδυνη ορθοδοξότητα" των αντι-Οἰκουμενιστών!

Δυναμικὴ Ἐπιστολὴ Ἁγιορειτῶν καὶ λαϊκῶν
στὴν Ἱερὰ Κοινότητα γιὰ Βαρθολομαῖο


ναδημοσιεύουμε ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξις» μιὰ Μνημειώδη Ἐπιστολὴ Ἁγιορειτῶν καὶ Λαϊκῶν, καὶ σημειώνουμε τὰ ἑξῆς:
Στὴν Ἐπιστολὴ τονίζεται ὅτι  ἀντίδραση τῶν Ἱ. Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους στὸ προκλητικὸ «συλλείτουργο» τοῦ Πατριάρχη μὲ τὸν Πάπα τὸ 2006 «εἶναι ὕποπτος καὶ ἀνουσία» καὶ ἀποκαλύπτει τὴν «δειλία τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος νὰ ἐλέγξη τοὺς αὐτουργούς τοῦ ἐγκλήματος, Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον καὶ (τὸν τότε) Ἀρχιεπίσκοπον κ. Χριστόδουλον».
 «Ἀνακοίνωσις τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος» (λέγει συγκεκριμένα ἡ Ἐπιστολή) «εἶναι «ὕποπτος μὲν διότι, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπευθύνεται εἰς τοὺς πρωτεργάτες τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀπηυθύνετο εἰς τὰ μέσα ἐνημερώσεως... Ἐδῶ προσέτι διαφαίνεται καὶ ἡ δειλία τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος νὰ ἐλέγξη τοὺς αὐτουργοὺς τοῦ ἐγκλήματος, αὐτοὺς δηλαδή, ποὺ ὡς κακοὶ ἐκπρόσωποι  τῆς Ἐκκλησίας προδίδουν τὴν Πίστιν, καὶ ἐστράφη εἰς τὰ μέσα ἐνημερώσεως, διακηρύσσουσα θεωρητικὰ καὶ ἀνώδυνα τὴν ὀρθοδοξότητά της».
Δυστυχῶς, ἀποδείχτηκε τραγικὰ ἡ ἀλήθεια τῶν συγγραψάντων τὴν Ἐπιστολή. Ἀπὸ τότε (2006) ἕως σήμερα, πράγματι ἡ δειλία τῶν Ἡγουμένων τῶν Ἱ. Μονῶν συνεχίζεται ἐπὶ «προδοσίᾳ  τῆς Πίστεως»· καὶ ἡ ὑποψία ὅτι οἱ Ἡγούμενοι προτίμησαν τὸ Μοναστήρι τους καὶ τὴν πατερίτσα τους, ἀντὶ τῆς Ὁμολογίας διὰ τῆς Διακοπῆς Μνημοσύνου, ὅπως εἶχαν κάνει ὅταν ὁ Οἰκουμενισμὸς ἦταν στὰ πρῶτα του βήματα, ἐπὶ Πατρ. Ἀθηναγόρα, ἐπιβεβαιώθηκε!
Καὶ τὸ ἐρώτημα ποὺ προκύπτει εἶναι τὸ ἑξῆς:
Τί κάνουν σήμερα (ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς καλπάζει) οἱ ὑπογράψαντες Μοναχοί;
Τί κάνουν οἱ ὑπόλοιποι ἀντι-Οἰκουμενιστές ποὺ δημοσιεύουν τέτοια κείμενα;
Τί κάνει ἡ γνωστὴ «Σύναξη» καὶ ὅσοι ἀκολουθοῦν;
Δὲν ἐκτίθενται μὲ τέτοιες δημοσιεύσεις;
Δὲν ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει ἀλλοιώσει τὴν συνείδηση καὶ ἔχει συμπαρασύρει καὶ τοὺς ἄλλοτε ὁδηγούς μας;

Ἀλλά, «μὴ πεποίθατε ἐπ’ ἄρχοντας...», «Κύριος ἡμῖν βοηθός»!

http://paterikiparadosi.blogspot.ca/

π. Θεόδωρος Ζήσης:



Εἶναι πλέον καιρὸς ὅ,τι δὲν ἔπραξαν οἱ ἐπίσκοποι μετὰ τὸ Balamand καὶ μετὰ τὸ Porto Alegre καὶ ἄφησαν τὴν αἵρεση νὰ θριαμβεύει καὶ νὰ ἐξευτελίζει τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, νὰ τὸ πράξουν τώρα, μετὰ τὸ Πουσάν, ποὺ ἐπαναλαμβάνει τὰ ἴδια καὶ προχωρεῖ σὲ χειρότερα, ὅπως θὰ δοῦμε σὲ ἑπόμενο ἄρθρο μας. Γιατί οἱ ἀντιπρόσωποί μας δὲν ἐχρησιμοποίησαν τὸ δικαίωμα ποὺ τοὺς δίνουν οἱ νέες ρυθμίσεις στὸ καταστατικὸ τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» νὰ ἐκφράσουν τὴν ἐκκλησιολογική τους διαφοροποίηση; Μᾶς ταύτισαν, λοιπόν, λόγῳ ἀγνωσίας, δειλίας ἢ στοχευμένης ἀδιαφορίας, μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἀποφάσισαν ἐξ ὀνόματος καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων νὰ ζητήσουμε συγγνώμη καὶ νὰ μετανοήσουμε μαζὶ μὲ τὶς αἱρέσεις, ἀντὶ ἀκολουθώντας τοὺς Ἁγίους Πατέρες νὰ καλέσουν τοὺς αἱρετικούς, Προτεστάντες καὶ Μονοφυσίτες, νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. 

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014 στις 7.00μμ, Ο π. Νικόλαος Μανώλης θα ομιλήσει στον Ι.Βυζ.Ν. Προφ. Ηλιού Θεσ/νίκης με θέμα: ''Ορθοδοξία ή Θάνατος''



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΙΕΡΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΝΑΟΣ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
Την Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014, ο πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, υπεύθυνος του πνευματικού, κηρυκτικού και κατηχητικού έργου του Ι. Ναού, θα ομιλήσει στη σύναξη νέων (και μεγαλυτέρων) με ειδική αναφορά, εκτός των άλλων πνευματικών και θρησκευτικών θεμάτων, στην πολύ σημαντική εκκλησιαστική και κοινωνική επικαιρότητα.

Συμπεριλαμβάνονται και τα εξής θέματα:
  • Ορθοδοξία ή Θάνατος.
  • Κρίσιμη επικαιρότητα

Εντός του Ιερου Ναού (Δ/νσις: Προφ. Ηλία 20, Θεσσαλονίκη) κάθε Τετάρτη στις 7.00 μμ, πραγματοποιείται η σύναξη νέων (και μεγαλυτέρων).
Αναλύουμε το Ευαγγέλιο της επομένης Κυριακής, καθώς επίσης σοβαρά θέματα της εκκλησιαστικής και κοινωνικής επικαιρότητας και της σύγχρονης προσωπικής, οικογενειακής και ενοριακής ζωής.

Η κρίση θα πάει και στη Μολδαβία;

Κωνσταντίνος Χολέβας

Ο δυτικός κόσμος, κυρίως οι ΗΠΑ και η δυτική Ευρώπη, πληρώνει τη στάση του στο Κοσσυφοπέδιο - Κόσοβο και το Κυπριακό. Οι Δυτικοί ενθάρρυναν τους Αλβανούς εθνικιστές να αποσχισθούν από τη Σερβία και να δημιουργήσουν το ανεξάρτητο Κόσοβο, εκδιώκοντας τους Σέρβους από το λίκνο της εθνικής και της θρησκευτικής Ιστορίας τους. Παράλληλα, η Δύση ανέχεται την παρουσία των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων στην Κύπρο και προσπαθεί να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα του 1974 με διάφορα σχέδια τύπου Ανάν (2004) και Μπαν Κι Μουν (2014). Αυτά εκμεταλλεύεται ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν λέγοντας ότι με την ίδια λογική της ανεξαρτησίας του Κοσόβου δικαιούνται να αποσχισθούν από την Ουκρανία οι κατά πλειοψηφία Ρώσοι κάτοικοι της Κριμαίας.