«Aποστερητής»

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ζήτημα καίριας σημασίας, το οποίο, παρόλο που είναι αυτονόητο πρόταγμα του Χριστιανισμού, συχνά προσπερνιέται και υποβαθμίζεται. Το πρόβλημα με τα αμαρτήματα και τα πάθη δεν είναι ότι πλήττουν την ατομική καθαρότητα, την ατομική ευσέβεια κ.ο.κ. Στην εκκλησιαστική οπτική η προσωπική συγκρότηση είναι αδιανόητη δίχως την κοινωνία με τον άλλον. Η αγάπη, το άνοιγμα, με άλλα λόγια, του εγώ στους όχι-εγώ δεν είναι ηθικιστικό καθήκον αλλά κάτι απείρως περισσότερο. Θεμελιώδης όρος ώστε το ανθρώπινο υποκείμενο να γίνει αυθεντικό. Αμαρτία, λοιπόν, είναι οι επιλογές που χτίζουν έναν εαυτό περίκλειστο στον εαυτό του και ανίκανο να ανοιχτεί στον άλλον· Θεό ή άνθρωπο. 

Η Μετάνοια είναι χάρις. Δεν είναι εύκολον εις πάντα, όπως εύρη την αμαρτίαν του, την μισήση και χωρήση προς μετάνοιαν.

H Μεγάλη Τεσσαρακοστή, αποτελεί τον κύκλον ιδιαζούσης μετανοίας, δια πάντας αδιακρίτως τους πιστούς. Η Μετάνοια είναι χάρις. Δεν είναι εύκολον εις πάντα, όπως εύρη την αμαρτίαν του, την μισήση και χωρήση προς μετάνοιαν. Διο και παρακαλούμεν τον Χριστόν, την Παναγίαν Μητέρα του και τους αγίους του, ίνα μας βοηθήσουν εις την κατανόησιν της αμαρτωλότητός μας και είτα, μας ενδυναμώσουν προς επιστροφήν, προς αλλαγήν, εις μετάνοιαν. Αλλ΄ η μετάνοια είναι αγών. Αγών οδυνηρός, αγών, όστις απαιτεί και ιδρώτας και δάκρυα και αίμα, διότι δι΄ αυτού προσπαθούμεν να ανασπάσωμεν ερριζωμένας κακίας, να συντρίψωμεν πάθη, να ανακόψωμεν χρονίαν αμαρτωλότητα, πρόδηλον ή κρυπτήν, δια των λογισμών, να στερεώσωμεν εαυτούς εις το αγαθόν. Ο αγών ούτος είναι ατομικός, αφορά εις ένα έκαστον και εκφράζει τον ειδικής μορφής πολεμικόν χαρακτήρα της Εκκλησίας. Είναι αγών ενός μεν, πλην όμως επικουρούμενος δια των προσευχών όλων των πιστών, -- εφ΄ όσον «όταν πάσχη εν μέλος συμπάσχει πάντα τα μέλη» -- γίνεται η υπόθεσις του ενός, υπόθεσις ολοκλήρου της Εκκλησίας. Εκτός του προσωπικού των πιστών αγώνος, υπάρχει και έτερος. Ο απρόσωπος, ον διεξάγει η Εκκλησία εν Πνεύματι αγίω εν τη περιοχή των δογμάτων και της διδασκαλίας αυτής, κατά των ετεροδιδασκαλιών και των αιρέσεων.

Σημειώσεις σχετικά με το Νόμο της εικαζόμενης συναίνεσης

http://kyprianoscy.blogspot.ca/

1) Από την Εφημερίδα Κυβερνήσεως, Άρθρο 8, εδάφιο στ΄ (διορθωμένο)

"Αν συγγενής ή σύζυγος με τον ανωτέρω βαθμό συγγένειας επιθυμεί να δωρήσει όργανο σε ασθενή χρήζοντα μεταμόσχευσης, αλλά δεν υπάρχει ιστοσυμβατότητα, τότε η αφαίρεση γίνεται και ο ασθενής προτάσσεται στην κατάταξη στο Εθνικό Μητρώο"

κχ
Πέραν της εμφανούς αδυναμίας σύνταξης - βλέπε Εφημερίδα Κυβερνήσεως - τι έχει να μας πει ο νομοθέτης, όταν ο ασθενής βρίσκεται στην Αμερική και ο αλτρουιστής συγγενής ή σύζυγος σε άλλο τόπο. Αρκεί το "εθνικό" Μητρώο, όταν σε λίγο η λέξη "έθνος" και τα παράγωγα δεν θα υπάρχει; Ποιος θα καθίσει να ψάξει - εννοείται από εκείνους που χάνουν την προτεραιότητα στη μεταμόσχευση - αν ο αλτρουιστής, συγγενής ή σύζυγος, που βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης, πήγε και δώρησε (πού;) το όργανό του κι έτσι αυτός μπήκε πρώτος στη λίστα (ω, ναι του εθνικού μητρώου) και εκείνος που ήταν πρώτος, ήρθε δεύτερος; Τι νομικίστικες αλχημείες είναι αυτές;

Σύλλογος Ιεροψαλτών Κοζάνης (Ύμνοι Τριωδίου)

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 4 Μαρτίου 2014

Γερασίμου οσίου, του εν Ιορδάνη, Παύλου και Ιουλιανής μαρτύρων,                   

Γρηγορίου επισκόπου Κύπρου.

Ὁ Ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ἰορδανίτης γεννήθηκε στὴ Λυκία τὸν 5^ο αἰῶνα μ.Χ., ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ ταπεινοὺς γονεῖς καὶ ἐκ βρέφους ἀφιερώθηκε στὸν Θεό. Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἀσπάσθηκε τὴν αἵρεση τῶν Μονοφυσιτῶν παρασυρόμενος ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τοῦ αἱρετικοῦ ψευδοπατριάρχου Θεοδοσίου, φανατικοῦ μονοφυσίτου Αἰγυπτίου μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν ἀπουσία τοῦ Πατριάρχου Ἰουβεναλίου (422 – 453 μ.Χ.), βοηθούμενος καὶ ὑπὸ τῆς βασιλίσσης Εὐδοκίας, κατόρθωσε νὰ καταλάβει τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τῶν Ἱεροσολύμων καὶ νὰ προβεῖ σὲ ἀνεκδιήγητες σκληρότητες ἐπὶ εἴκοσι μῆνες (451 – 453 μ.Χ.). Ἀκόμη καὶ αὐτὸς ὁ πανίερος ναὸς τῆς Ἀναστάσεως ἔγινε θέατρο ἀπερίγραπτων σκηνῶν καὶ ἐπὶ πλέον ἡ ταραχὴ ἐξαπλώθηκε ἀνὰ τὴν Παλαιστίνη.

Οἱ Μονοφυσίτες δὲν παραδέχονται ὅτι στὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἔχουν ἑνωθεῖ ἡ Θεία καὶ ἡ ἀνθρώπινη φύση «ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀχωρίστως καὶ ἀδιαιρέτως», ἀλλὰ ἰσχυρίζονται, ὅτι ἡ Θεία φύση τοῦ Χριστοῦ ἀπορρόφησε τὴν ἀνθρώπινη φύση Του καὶ ἑπομένως ὁ Χριστὸς ἔχει μόνο μία φύση.

The Holy Martyrs Eutropius, Cleonicus, and Basiliscus

The Martyrs, who were from Amasia, were fellow soldiers and kinsmen of Saint Theodore the Tyro (see Feb. 17). They were betrayed to the Governor Asclepiodotus as Christians, during the reign of Diocletian (284-305). After many torments, Eutropius and Cleonicus were crucified; Basiliscus was not slain together with them, but was shut up in prison, in the hope that with time he might change his mind and sacrifice to the idols. He was beheaded on May 22; see also the account on that day.

H «ανακάθαρση της εκκλησιαστικής μνήμης»

Είναι χαρακτηριστική η ευκολία με την οποία εισερχόμαστε στην «νέα εποχή» παραθεωρώντας το παρελθόν και τις παρακαταθήκες των Αγίων Πατέρων.

 «Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλ’ οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων» (!!!), ανέφερε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην θρονική εορτή του 1998.

Είναι αυτή η «ανακάθαρση της εκκλησιαστικής μνήμης» που πρέπει να οικοδομηθεί, όπως ευχήθει ο κοιμηθείς Αρχιεπίσκοπος  Χριστόδουλος, στην προσφώνησή του προς τον Πάπα;

Πάντες είμεθα «αλλήλων μέλη» ενός σώματος, ούτινος η κεφαλή είναι ο Χριστός.

Η Εκκλησία είναι σύνολον πιστών. Πάντες είμεθα «αλλήλων μέλη» ενός σώματος, ούτινος η κεφαλή είναι ο Χριστός. Έκαστος εξ ημών δεν δύναται να είπη εις τον έτερον, «ουκ έχω σου χρείαν», ως δεν δύναται να το είπη εν μέλος του σώματος ημών εις το άλλο. Οι πιστοί «δέδενται» δια του δεσμού της κοινής πίστεως προς τον Χριστόν και της κοινής προς αυτόν αγάπης, και τούτο είναι όπερ συγκροτεί και συνέχει την Εκκλησίαν, την καθιστά μίαν αδιάσπαστον ενότητα. Εκκλησία δεν είναι μόνον ο Χριστός χωρίς των πιστών, και ούτε οι πιστοί είναι Εκκλησία χωρίς του Χριστού. Είμεθα ηνωμένοι μετ΄ αυτού, ηγορασμένοι δι΄ αυτού, νυμφευμένοι με αυτόν. Ο Χριστός είναι «εν ημίν» και ημείς είμεθα «εν αυτώ». Ο αγών, επομένως, της Εκκλησίας είναι αγών του Χριστού και των πιστών, εφ΄ όσον είμεθα εν σώμα. Είμεθα εν σώμα αδιαίρετον, αδιάσπαστον, ηγιασμένον, νικών.

Και είναι δεδομένον, ότι όσον εργάζεται κανείς τις εντολές, ανάλογα και αποκαλύπτεται ο Χριστός στην καρδιά, στο νου, σ’ όλη την ψυχή όπως λέγει ο άγιος Μάρκος ο Ασκητής.

Αν προσέξει κανείς, στο βίο και τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων, θα διακρίνει ότι όλοι, σε όλα τα στάδια της ζωής τους, εκινούντο στον κοινό χώρο των εντολών του Χριστού. Δηλαδή δεν έφευγε ο νους και η βούλησή τους έξω από την περιοχή των ζωοποιών και θεοποιών εντολών, μέσα στις οποίες είναι μυστικά κρυμμένος ο ίδιος ο Χριστός. Και είναι δεδομένον, ότι όσον εργάζεται κανείς τις εντολές, ανάλογα και αποκαλύπτεται ο Χριστός στην καρδιά, στο νου, σ’ όλη την ψυχή όπως λέγει ο άγιος Μάρκος ο Ασκητής. Με άλλα λόγια η αφετηρία του βίου τους, κοινώς ήταν βιβλική, γι’ αυτό και η διδασκαλία είναι εμπειρική ανάπτυξη του Ευαγγελίου, του οποίου σαρκωμένες εικόνες έγιναν οι ίδιοι.

Τάδε έφη ο αδελφός μας Σωτήριος:

• Πόσα χρόνια τα λέμε οι δύό μας ? Θυμάσαι που κάποτε έλεγες οτι δεν υπάρχει έστω ένας ακόμα , θυμάσαι που έλεγες που είναι έστω ένας Ιερέας που είναι έστω ένας επίσκοπος που να μη μνημονεύει Βαρθολομαίο ? Λες "διακοπή δεν βλέπω " . Ε λάθος βλέπεις ! Και μόνος οταν ήμουν με τον Ιησού μου , και τώρα με αυτούς τους "λίγους " ήμαστε οχι η πλειοψηφία αλλά η πανψηφία ! Τότε έλεγα κάπου , που δεν ξέρω , αλλά κάπου έχει ο Θεός Ιερέα. Έχει Επίσκοπο . Αλλά και να μην έχει ... τι να κάνουμε ...αν είμαι ο τελευταίος ... ας είμαι . Δεν τον αρνούμαι ! Τώρα τι λες ? Να ο π Τρικαμηνάς να ο π Αρτέμιος να και άλλοι ! Και τότε που με έβλεπες μόνο , αν και δεν ήμουν , και τώρα η όλη Εκκλησία δεν μνημονεύει αλλά αναθεματίζει τον παπικό Βαρθολομαίο τον αιρεσιάρχη τον εχθρό του Θεού. Όσοι είναι του Ιησού είναι ήδη οχειρωμένοι στα τείχη της Ιερουσαλήμ . Αν τώρα δώσει ο Θεός και αποσπασθεί έστω ΕΝΑΣ από όσους έχει σκλαβωμένους ο εχθρός και έρθει στην ασφάλεια του τείχους μας , αυτό θα είναι Θεού έργο και όχι δικό μας. Δόξαζε το λοιπόν τον Θεό και μην απελπίζεσαι . Εσύ λες "ήμουν νιος και γέρασα, και διακοπή δεν βλέπω..." Λάθος το βλέπεις ... Ακου που σου λέω ....

The Prayer of St. Ephraim:

Lord and Master of my life, do not give me a spirit of sloth, idle curiosity, love of power and useless chatter.

Rather accord to me, your servant, a spirit of sobriety, humility, patience and love.

Yes, Lord and King, grant me to see my own faults and not to condemn my brother; for you are blessed to the ages of ages. Amen.

Μην ξεχνάς, στίς 3 Μαρτίου 1957 μαρτύρησε γιά τήν Ρωμηοσύνη ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου.

Την αρετή της φιλοπατρίας, τελευταία, την ευνουχίσαμε, τη στραγγαλίσαμε. Κι έμειναν τα πορτρέτα των ηρώων της φυλής μας στραπατσαρισμένα στους τοίχους των σχολείων… Κι απέμειναν κάποια λεβεντοπαλλήκαρα αποφασισμένα να θυσιαστούν για την πατρίδα, σαν το Σολωμό Σολομού, τον Τάσο Ισαάκ, τον Καραθανάση, Βλαχάκο, Γιαλοψό ( ΙΜΙΑ ) και τον ηρωϊκό σμηναγό Κ. Ηλιάκη, να περιμένουν μιμητές… Η μεγαλύτερη αυτοθυσία είναι η θυσία για την πατρίδα, γιατί υπερασπίζεσαι πατρογονικές εστίες και χώματα.

Την Τετάρτη 5-3-2014, στις 7.00 μμ, ο π. Νικόλαος Μανώλης θα Ομιλήσει στη σύναξη νέων (και μεγαλυτέρων), στον Ιερό Βυζαντινό Ναό Προφήτου Ηλιού Θεσ/νίκης, με θέμα: "Η Πατερική διδασκαλία για την Κυριακή της Τυρινής & τα νέα θαύματα του Αγ. Νικολάου Πλανά".

Ελάτε στην Ομιλία με θέμα: "Η Πατερική διδασκαλία για την Κυριακή της Τυρινής & τα νέα θαύματα του Αγ. Νικολάου Πλανά"

Και αυτήν την Τετάρτη, η Ομιλία θα γίνει εντός του Ιερού Ναού

Την Τετάρτη 5-3-2014, στις 7.00 μμ, ο π. Νικόλαος Μανώλης θα Ομιλήσει στη σύναξη νέων (και μεγαλυτέρων), στον Ιερό Βυζαντινό Ναό Προφήτου Ηλιού Θεσ/νίκης, με θέμα: "Η Πατερική διδασκαλία για την Κυριακή της Τυρινής & τα νέα θαύματα του Αγ. Νικολάου Πλανά".

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΙΕΡΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΝΑΟΣ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Την Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014, ο πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης θα ομιλήσει στη σύναξη νέων (και μεγαλυτέρων) με ειδική αναφορά, εκτός των άλλων πνευματικών και θρησκευτικών θεμάτων, στην πολύ σημαντική εκκλησιαστική και κοινωνική επικαιρότητα.

Συμπεριλαμβάνονται και τα εξής θέματα:

• Αντιδράσεις για τη θέση του π. Νικ. Μανώλη περί του καρναβαλιού στο Ληξούρι και Αργοστόλι.
• Οι συμπροσευχές με αιρετικούς.
• Θέματα επικαιρότητας.

Εντός του Ιερου Ναού (Δ/νσις: Προφ. Ηλία 20, Θεσσαλονίκη) κάθε Τετάρτη στις 7.00 μμ, πραγματοποιείται η σύναξη νέων (και μεγαλυτέρων).

Αναλύουμε το Ευαγγέλιο της επομένης Κυριακής, καθώς επίσης σοβαρά θέματα της εκκλησιαστικής και κοινωνικής επικαιρότητας και της σύγχρονης προσωπικής, οικογενειακής και ενοριακής ζωής.

Ομιλητής ο πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης.

τηλέφωνον Ι.Ναού 2310273790

Η μεγάλη δυστυχία της εποχής μας δεν είναι ότι υπάρχουν οι τερμίτες οικουμενιστές, που καταστρέφουν την Εκκλησία, αλλά οι «καλοί» χριστιανοί , που σιωπούν για το κακό που γίνεται στην Εκκλησία του Χριστού μας!

Μέγα πρόβλημα είναι η εξάπλωση της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, της οποίας θιασώτες είναι πολλοί επίσκοποι, όπως π.χ. ο Κων/πόλεως κ. Βαρθολομαίος, ο Αυστραλίας κ. Στυλιανός, ο Γερμανίας κ. Αυγουστίνος, ο Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, ο Καναδά κ. Σωτήριος κ.α. Όταν και οι πέτρες φωνάζουν εναντίον της μεγάλης αυτής προδοσίας της Ορθοδοξίας, η σιωπή μας αδελφοί μου είναι απαράδεκτος!!!

Θὰ δι­α­κό­ψου­με τὴν κοι­νω­νί­α μὲ ὅ­σους κοι­νω­νοῦν μὲ τὸν ἀ­κοι­νώ­νη­το, αἱ­ρε­τι­κὸ καὶ σχι­σμα­τι­κὸ πά­πα

Ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με τοὺς οἰ­κου­με­νι­σμοὺς καὶ τοὺς ἐκ­συγ­χρο­νι­σμοὺς ἐ­πὶ ἕ­να  αἰ­ῶ­να. Κά­να­με ὑ­πο­μο­νὴ καὶ ὑ­πα­κο­ή∙ πε­ρι­μέ­να­με καὶ ἐλ­πί­ζα­με νὰ παύ­σουν οἱ συμ­προ­σευ­χές, οἱ συγ­χρω­τι­σμοί, οἱ συγ­κρη­τι­σμοί∙         
.­.. Θὰ δι­α­κό­ψου­με τὴν κοι­νω­νί­α μὲ ὅ­σους κοι­νω­νοῦν μὲ τὸν ἀ­κοι­νώ­νη­το, αἱ­ρε­τι­κὸ καὶ σχισματικὸ πά­πα.

(σ.σ. ήμουν νιος και γέρασα, και διακοπή δεν βλέπω....)