Τι σημαίνει η
εισαγωγή, εις τα ιερά Δίπτυχα της Εκκλησίας, του ονόματος του αιρεσιάρχου Πάπα;
Τι άλλο, ει μη «ομολογία» του Παπισμού. Άρνησις
της Ορθοδοξίας. Παράβασις του Θείου Νόμου. Έξοδος από της Εκκλησίας.
Μετάθεσις εις την αίρεσιν. Ανταλλαγή του φωτός δια του σκότους, της αληθείας δια
του ψεύδους, της Χάριτος δια του αναθέματος. Ασεβής αναγνώρισις του αιρεσιάρχου
Πάπα και ένωσις μετά της παπικής αιρέσεως, της οποίας το μέρος «εις την λίμνην
του πυρός και του θείου», καθ΄ ότι «ψευδοπροφήτης».
ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ;-- του πατρός ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ.
http://agiooros.org/viewtopic.php?f=69&t=8976
O Συναξαριστής της ημέρας.
Σάββατο, 8 Φεβρουαρίου 2014
Θεοδώρου του στρατηλάτου, Ζαχαρίου του προφήτου.
Ὁ
Ἅγιος Θεόδωρος καταγόταν ἀπὸ τὰ Εὐχάϊτα καὶ ἔζησε στὴν Ἡράκλεια τοῦ Πόντου,
στὴν ἀρχαία χώρα τῆς Βιθυνίας, ἐπὶ Λικινίου (307 – 323 μ.Χ.). Κατεῖχε ἀνώτερο
βαθμὸ στὸ στρατὸ τῆς Ἀνατολῆς. Στὸ Συναξάρι ἀναφέρεται, ὅτι ἦταν «στρατιωτικὸς
ἔνδοξος, ὡραῖος τὴν παράστασιν, εἴλκυεν εἰς φιλίαν τοὺς πάντας καὶ διὰ τῆς
λαμπρότητος τοῦ λόγου σαγήνευε τοὺς ἀκούοντας».
«Ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται». ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014 ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ
Η είσοδος στην περίοδο
του Τριωδίου σπρώχνει τον άνθρωπο να εγκολπωθεί την άσκηση, τη μετάνοια και
κυρίως την ταπείνωση, ως τρόπο ζωής. Η Εκκλησία απευθύνει πρόσκληση για να
περάσουμε από τις πνευματικές εκείνες βαθμίδες που οδηγούν στην ένωσή μας με
τον Θεό. Τα αναγνώσματα, η υμνολογία και όλες οι λατρευτικές ακολουθίες της
περιόδου, είναι εναρμονισμένες με το κατανυκτικό κλίμα των ημερών και με τις
πνευματικές ανατάσεις, που προβάλλουν ως βίωμα και εμπειρία αληθινής ζωής.
Πολύ διδακτική είναι ως
προς τα μηνύματα και τα νοήματά της, η σημερινή πρώτη Κυριακή του Τριωδίου, η
οποία ονομάζεται του Τελώνου και του Φαρισαίου, από τη γνωστή ευαγγελική
περικοπή. Θέλει ακριβώς να μας δείξει ότι η πνευματική πορεία του ανθρώπου
περνά μέσα από το ταπεινό φρόνημα, από την αίσθηση της αμαρτωλότητάς του.
Γκρεμίζει τους μηχανισμούς της υπερηφάνειας, την περιστροφή γύρω από το εγώ και
την αυτοαξία του ανθρώπου. Οι καταστάσεις αυτές, δηλαδή από τη μια η υψοποιός
ταπείνωση και από την άλλη η υπερηφάνεια και η εγωκεντρικότητα, βρίσκουν την
έκφρασή τους στα πρόσωπα του Τελώνη και του Φαρισαίου, όπως αυτά ξεπροβάλλουν
μέσα από τη γνωστή διήγηση.Ο Πάπας Ρώμης Γρηγόριος (595 μΧ), εἰς ἰδιαιτέραν ἐπιστολήν του πρός τόν Ἀλεξανδρείας Εὐλόγιον:
«...παρακαλῶ ὅπως μή ὁμιλῇς
περί διαταγῆς, διότι γιγνώσκω τίς εἶμαι ἐγώ καί τίς εἶσαι σύ, κατά τό ἀξίωμα ἀδελφός,
κατά τήν ἁγιότητα πατήρ μου. Δέν διέταξα, ἀλλ' ἁπλῶς ὑπέδειξα τό τί δέον
γενέσθαι. Λέγω, ὅτι δέον νά μή ἀπονέμῃς μοι τόν τίτλον «Οἰκουμενικός Πάπας»,
διότι δέν θέλω νά μοί ἀπονεμηθῇ ἀξία εἰς βάρος τῶν ἀδελφῶν μου... Ἐάν ἡ ὑμετέρα
ἁγιότης μέ ὀνομάζῃ «Οἰκουμενικόν Πάπαν», ἀφαιρεῖ ἀφ' ἑαυτῆς τήν ἰδιότητα τοῦ ἐπισκόπου,
ἐπειδή ὑποτίθησιν, ὅτι εἰμί «Οἰκουμενικός». Μή γένοιτο! Μακράν ἡμῶν λέξεις ὑποθάλπουσαι
τήν ματαιότητα καί πληγώνουσα τήν ἀγάπην».
Αββά Ισαάκ
Εκμηδένισε
και αποδίωξε την μικράν επιθυμίαν, η όποία μόλις ήρχισε νά κινήται εις την
ψυχήν σου, δια νά μη καταφλεγής από το σφοδρότατον αυτής πύρ, όταν πλέον θα έχη
γιγαντωθή μέσα σου. Διότι η φροντίς την οποίαν επιδεικνύoμεν εγκαίρως και η υπομονή να εξαλείψωμεν τά
διάφορα μικρά πράγματα, απομακρύνουν τον θανάσιμον κίνδυνον που προκαλούν τα
μεγάλα πράγματα. Εάv δε κανείς δεν κατορθώση να νικήση τα
πλέον ασήμαντα, πως τότε θα καταβάλη τα σοβαρά και αξιόλογα ;
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Πάντοτε είχε το πλήρωμα της χάριτος η Παρθένος, και προ της συλλήψεως, και εν τη συλλήψει, και μετά την σύλληψιν.
Πάντοτε είχε το πλήρωμα της
χάριτος η Παρθένος, και προ της συλλήψεως, και εν τη συλλήψει, και μετά την
σύλληψιν. Είχε το πλήρωμα της χάριτος προ της συλλήψεως· διότι αν ο Πρόδρομος
Ιωάννης εχαριτώθη έτι εκ κοιλίας Μητρός του, κατά τον λόγον του Αγγέλου, ον
είπε «Και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται (ο Ιωάννης δηλ.) έτι εκ κοιλίας Μητρός
αυτού» (Λουκ. α: 15)· πόσω μάλλον ήτον χαριτωμένη η Θεοτόκος η
μέλλουσα γεννήσαι Αυτόν τον Υιόν του Θεού; διο και εν τω εις τα Εισόδια
Τροπαρίω της Θεοτόκου γέγραπται «Τα ουράνια πάντα εξέστησαν ορώντα το Πνεύμα το
Άγιον εν Σοι σκηνώσαν». Όθεν και ο Γαβριήλ ευαγγελίσας Αυτήν, κεχαριτωμένην
ωνόμασεν, ειπών· «Χαίρε κεχαριτωμένη»·
τούτον δε τον λόγον είπε προ του να συλλάβη η Παρθένος τον Κύριον. Είχε το
πλήρωμα της χάριτος εν τη συλλήψει· διότι, επελθόντος του Αγίου Πνεύματος επ΄ Αυτήν, συνέλαβεν Αυτή τον Θεόν Λόγον εν τη αχράντω κοιλία Της. Είχε δε μετά την
σύλληψιν το πλήρωμα της χάριτος· διότι σύσσωμος ανήλθεν εις Ουρανόν ως Μήτηρ
του Θεού Λόγου μετά τον θάνατόν Της προς τον Μονογενή Υιόν Της.
Ορθόδοξος Τύπος : τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καταφεύγει εἰς τὴν τρομοκρατίαν
… ὑπενθυμίζεται ὅτι
τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καταφεύγει εἰς τὴν τρομοκρατίαν Σεβ. Μητροπολιτῶν,
Καθηγουμένων Ἱερῶν Μονῶν (ἐντὸς καὶ ἐκτός του
Ἁγίου Ὄρους), καθηγητῶν θεολογίας (ρασοφόρους καὶ μὴ), ὅταν τοῦ ἐπισημαίνουν τὸν
ὀλισθηρὸν κατήφορόν του εἰς τὰ θέματα τῆς πίστεως. Ὀφείλει κάποτε νὰ σεβασθῆ τοὺς
Ἱεροὺς Κανόνας, τὰς Οἰκουμενικάς Συνόδους καὶ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν καὶ
Παράδοσιν.
Οικουμενισμός και Μασονία (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος).
http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=8967
π. Αθανάσιος
Μυτιληναίος: Ο Οικουμενισμός το όχημα του Αντιχρίστου. Οικουμενισμός η αίρεσης της
Ιστορίας: προβάλει την αγάπη ως δόλωμα, περιέχει όμως όλες τις αιρέσεις που
ποτέ υπήρξαν. Σας ερωτώ: είναι ή δεν είναι η τελευταία αίρεση; Γιατί δεν έχουν
αφήσει τίποτα απ΄ έξω, τάχουν όλα μαζέψει, και η έκφρασης αίρεσης δεν είναι
δική μου, τη λέει ο άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς), και η μεγαλυτέρα που ποτέ
υπήρξε γιατί τα συμπεριλαμβάνει όλα, και προβάλει σας είπα το δόλωμα αγάπη. Αυτό
είναι όλη η απάτη αυτών των ανθρώπων. Και πίσω από αυτή την απάτη μόνο
θρησκευτικοί άνθρωποι δεν μπορούν να θεωρηθούν. Θα έλθει ο Αντίχριστος θα
προβάλει μόνο την θεότητα του προσώπου του. τίποτα άλλο. Το λέει ο Απόστολος
Παύλος στους Θεσσαλονικείς ότι θα πολεμήσει και θα απορρίψει παν λεγόμενο
σέβασμα. Είναι τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: Παν λεγόμενον σέβασμα!
Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ--ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Πειραιεύς 7 Φεβρουαρίου 2014
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
1. Δέν
ἐπιχαίρομε καί δέν αἰσθανόμεθα ὅτι δικαιωνόμεθα ἀπό τήν ἐξόχως πολυσήμαντο καί
ἀποκαλυπτική Ἔκθεσι τοῦ ΟΗΕ καί τῆς ἁρμοδίας ἐπιτροπῆς του γιά τά δικαιώματα
τοῦ παιδιοῦ πού καταγιγνώσκει στή Ρωμαιοκαθολική Θρησκευτική κοινωνία καί τήν
διοίκησή της τό «περιλάλητο» Βατικανό τήν τραγική συγκάλυψη χιλιάδων εἰδεχθῶν καί
αἰσχίστων κακουργημάτων παιδεραστίας πού μεθοδικῶς διέπραξαν οἱ θρησκευτικοί
της λειτουργοί ἀνά τόν κόσμο. Ἡ Ἔκθεσι αὐτή τοῦ ἀμερολήπτου ἀνθρωπίνως ΟΗΕ
καταδεικνύει τήν ἀποτυχία τοῦ εὐφυοῦς(;) marketing μέ τήν ἐκλογή καί πολιτεία
τοῦ φερομένου ὡς ἀντικομφορμιστή καί ἀντικανονικῶς κατέχοντος τήν θέσι τοῦ
Προκαθημένου τοῦ πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου τῆς παλαιᾶς Ρώμης καί τῆς Δύσεως
καθώς καί τήν φοβερά ἐμμονή τοῦ Παπισμοῦ (ὅρου πού καί ὁ ἴδιος ὁ φερόμενος ὡς
Πάπας χρησιμοποιεῖ) στήν καταστρατήγηση καί οὐσιαστική καθύβριση τῶν
ἁγιογραφικῶν ἐντολῶν καί τῆς ἱεροκανονικῆς ἀποφάνσεως καί πράξεως πού
ἀπαγορεύουν ρητῶς τήν γενική ἀγαμία τοῦ Κλήρου.