Η Υπαπαντή του Κυρίου
«Ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών»
Μεγάλη εορτή για
την Εκκλησία μας η Υπαπαντή του Κυρίου. Τα γεγονότα εναρμονίζονται πλήρως με το σχέδιο του Θεού για τη
σωτηρία του ανθρώπου. Η εορτή είναι και Δεσποτική, αφού παραπέμπει στην
αφιέρωση του θείου Βρέφους στον Θεό, αλλά και Θεομητορική, αφού προβάλλει και
το πρόσωπο της Παναγίας, η οποία εκπληρώνει τα όσα προβλέπει ο Νόμος. Μέσα
ακριβώς σ’ αυτό το πλέγμα, αποκαλύπτεται με τον πιο ευκρινή τρόπο ότι ο
άνθρωπος καταξιώνεται ως ύπαρξη μόνο όταν τα πάντα στη ζωή του αναφέρονται και
αφιερώνονται στον Θεό, αφού προηγουμένως έχει φροντίσει ν’ ανοίξει τον εαυτό
του για να υποδεχθεί τον Κύριο μέσα του, ως έκφραση και κατάφαση του ύψιστου
προορισμού, στον οποίο τον έχει τάξει η αγάπη του.
Πραγματικά, ο
Κύριος ως θείο Βρέφος αποκαλύπτει με τον πιο αυθεντικό τρόπο στον άνθρωπο την
κατά φύση λειτουργία της ύπαρξής του, η οποία νοείται μόνο ως αδιάκοπη σχέση
και κοινωνία με την κατ’ εξοχή πηγή της ζωής, τον Θεό. Με την τήρηση των διατάξεων του νόμου, όπως αυτή
φαίνεται και μέσα από τα γεγονότα της εορτής, ο Κύριος έρχεται να προσφέρει το
πλήρωμα του Νόμου, τον εαυτό Του. Είναι η αλήθεια, η χάρις και η ζωή, στις πιο
αυθεντικές διαστάσεις που μπορεί να βιώσει και να γευθεί ο άνθρωπος.
Χαρακτηριστική είναι η αναφορά στην υμνολογία της Εκκλησίας ότι «νόμου το
σκιώδες αποπληρών και την αρχήν καθυποφαίνων της νέας Χάριτος».
Τα γεγονότα