ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  ζ΄.  Ο  Ειρμός.

Σε τον εν πυρί δροσίσαντα, Παίδας θεολογήσαντας, και Παρθένω ακηράτω ενοικήσαντα, Θεόν Λόγον υμνούμεν, ευσεβώς μελωδούντες· ευλογητός ο Θεός, ο των Πατέρων ημών.

Ερμηνεία.

Ο παρών Ειρμός αυτός αφ΄ εαυτού σχεδόν είναι εξηγημένος, διότι είναι σαφής εις όλους και εύληπτος. Λέγει δε ο Μελωδός, ότι ημείς οι ορθόδοξοι Χριστιανοί υμνούμεν εσέ τον ενυπόστατον Λόγον και Θεόν: «Εν αρχή, φησίν, ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος» (Ιω. α: 1), διότι εσύ πάλαι μεν εδρόσισας με το πυρ της καμίνου τους αγίους τρεις Παίδας, οίτινες εθεολόγησαν εσέ έμπροσθεν του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορος· έλεγον γαρ οι τρισμακάριοι μετά παρρησίας: «Ου χρείαν έχομεν ημείς περί του ρήματος τούτου αποκριθήναί σοι· έστι γαρ Θεός ημών εν Ουρανοίς, ω ημείς λατρεύομεν, δυνατός εξελέσθαι ημάς εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης, και εκ των χειρών σου, Βασιλεύ, ρύσεται ημάς» (Δαν. γ: 16-17). Εσύ, λέγω, Κύριε, το πυρ το καταναλίσκον, κατά το γεγραμμένον (Δευτ. δ: 24), πάλαι μεν εδρόσισας τους τρεις Παίδας· τώρα δε επ΄ εσχάτων των χρόνων εκατοίκησας αφλέκτως εις την άφθορον Παρθένον· το αυτό γαρ θαύμα ηκολούθησε και τότε και τώρα, και εκεί εν τη καμίνω και εδώ εν τη Παρθένω· μάλλον δε και αληθέστερον ειπείν, το εν τη Παρθένω θαύμα είναι φοβερώτερον και παραδοξότερον από το εις τους τρεις Παίδας γενόμενον· εκεί μεν γαρ εν τη καμίνω το υλικόν πυρ αλησμόνησε να καίη, εδώ δε εν τη Παρθένω το πυρ το άϋλον και θειότατον δεν έκαιε, και εκεί μεν το έξωθεν πυρ της καμίνου δεν έκαιε τους ένδοθεν όντας νέους, εδώ δε συ το ένδοθεν άϋλον πυρ δεν έκαιες την έξωθεν περιέχουσάν σε κοιλίαν της Θεοτόκου. Δια τούτο λοιπόν ημείς ευσεβώς μελωδούμεν και λέγομεν: ευλογητός είσαι, ω Θεέ των Πατέρων ημών.