Το φαινόμενον της ομοφυλοφιλίας

Εις την αρχαίαν, την προχριστιανικήν Ελλάδα, δεν ήτο άγνωστον το φαινόμενον της ομοφυλοφιλίας. Ειδωλολάτραι ήσαν οι άνθρωποι και μερικοί εδούλευαν ελευθέρως εις τα πάθη των. Η δε κοινωνία ηνείχετο και δεν αντιδρούσε εις αυτό. Όμως, η ηθική του Ευαγγελίου καταδικάζει τούτο αμειλίκτως. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά της Παλαιάς Διαθήκης εις την περίπτωσιν των Σοδόμων. Τόσον αύτη προεκάλεσε την οργήν του Θεού, ώστε εκίνησε την τιμωρίαν δια τους διαστροφείς της ανθρωπίνης φύσεως. Ἐκτοτε το φαινόμενον αυτό ωνομάσθη, εκ του γεγονότος τούτου, σοδομισμός. Αλλά και εις την Καινήν Διαθήκην καταδικάζεται η ομοφυλοφιλία. (Πρβλ. Ρωμ. α΄ 26-32). Ο Χριστιανισμός, όμως, ηλευθέρωσε τον άνθρωπον από τα πάθη του και εδίδαξε την χρήσιν και όχι την κατάχρησιν εις την ζωήν μας και εκήρυξε την εγκράτειαν των παθών. Έτσι τα αμαρτήματα της σαρκός δεν είναι επιτρεπτά. Με την πάροδον των αιώνων, όμως, και την παρέκκλισιν των ανθρώπων και των κοινωνιών από τον χριστιανικόν τρόπον ζωής, τα πάθη αυτά, τα οποία εζήτουν την ικανοποίησίν των, ενεφανίσθησαν και πάλιν, ώστε να επαναλαμβάνωνται όσα είχομεν συναντήσει εις προχριστιανικάς κοινωνίας και εις την αρχαίαν Ελλάδα. Δυστυχώς, όμως, εις εποχάς αγνοίας και περιφρονήσεως του λόγου του Θεού και μάλιστα αρνήσεως της υπάρξεώς Του τα πάθη αυτά εμφανίζονται και εις χριστιανικάς λεγομένας κοινωνίας. Η πλημμελής κατήχησις και η πλημμελής ποιμαντική διακονία συνετέλεσαν ώστε και χριστιανοί να υποδουλώνωνται εις τα πάθη της σαρκός, παρά τα διδάγματα του Ευαγγελίου. Έτσι το φαινόμενον της ομοφυλοφιλίας υπάρχει και εις την σύγχρονον ελληνικήν κοινωνίαν και άλλοι μεν πίπτουν εις την αμαρτίαν αυτήν, άλλοι δε την αμνηστεύουν εντάσσοντες το φαινόμενον εις τα ατομικά δικαιώματα, εις την δημοκρατίαν, την ελευθερίαν και τον πολιτισμόν. Έχομεν ατιχώς όχι μόνον διαστροφήν εις την φυσικήν ζωήν των ανθρώπων, αλλά και εις την λογικήν της σκέψεως ωρισμένων. Δια τούτο η ομοφυλοφιλία από άλλους μεν δεν θεωρείται ούτε αμαρτία, ούτε εντροπή.