Ο πάπας Ιωάννης
ΚΒ’ (1316-1334) εχαρακτήρισε την
φραγκισκανή διδασκαλία για το παπικό αλάθητο «έργον του Σατανά». Οι επίσκοποι
της Ρώμης δεν ενδιαφέρονταν τότε γι’ αυτήν την θεωρία, γιατί είχαν σπουδαιότερα
προβλήματα. Ο Παπισμός, ως καθεστώς και σύστημα, αντιμετώπιζε την αντίδραση του
πληρώματος, που κορυφώθηκε αργότερα στην Σύνοδο της Κωνσταντίας (1414-1418). Η
Ρώμη είχε την εποχή αυτή τρεις πάπες, που ο καθένας αναθεμάτιζε τους άλλους.
Γι’ αυτό η Σύνοδος εξέλεξε νέο πάπα. Έτσι όμως το κύρος του παπικού θεσμού
κουρελιάστηκε και επικράτησε η άποψη για την αυθεντία της Συνόδου και το
αλάθητό της (η παλαιά δηλαδή και ορθόδοξος άποψη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου