Κανένας λαός δεν υπέστη τόσας θλίψεις δια τας αμαρτίας του, όπως το Γένος ημών. Και όμως το λησμονούμεν!

Ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον· έχει πολλαχώς εξαναγγείλει, ότι κολάζει πάσαν παράβασιν και παρακοήν, ότι δεν υπάρχουν μικραί και μεγάλαι παραβάσεις, αλλά παραβάσεις των θειοτάτων εντολών και νόμων της Εκκλησίας Του, δια τας οποίας εν καιρώ έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας.  Οφείλομεν να το γνωρίζωμεν αυτό καλώς και προ παντός οι πρίγκηπες της Εκκλησίας, οι άγιοι Αρχιερείς, οι οποίοι όταν χειροτονούνται έχουν κατά κεφαλής το Άγιον Ευαγγέλιον, αλληγορούν την εις τούτο υποταγήν των. Σήμερον υφιστάμεθα, βεβαίως, πολλά δεινά, ως Έθνος και Εκκλησία. Αύριον περισσότερα, διότι παροργίζομεν τον Θεόν δια της κακής ζωής μας. Δεν αισθανόμεθα, φαίνεται, τι σημαίνει το «φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος». Ούτε ανελογίσθημεν ότι μία παράβασις, ένας λογισμός «ψιλός» έρριψεν εξ ουρανού πλήθος καθαρών πνευμάτων—«…ει γαρ ο Θεός αγγέλων αμαρτησάντων ουκ εφείσατο, αλλά σειραίς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εις κρίσιν τηρουμένους…». Εκ ποίας αιτίας κατελύθη η Βυζαντινή αυτοκρατορία και μάλιστα κατά τον πλέον τραγικόν τρόπον; Ουχί δια τας αμαρτίας του λαού, των αρχόντων, δια τας παραβάσεις υπό της Εκκλησίας; Ματαίως προέλεγε τα ερχόμενα δεινά ο μέγας θεολόγος Μοναχός Ιωσήφ ο Βρυέννιος. Δι’ ημάς τους Έλληνας είναι λίαν ωφέλιμος η μελέτη του «Χρονικού» του Γεωργίου Φραντζή. Κανένας λαός δεν υπέστη τόσας θλίψεις δια τας αμαρτίας του, όπως το Γένος ημών. Και όμως το λησμονούμεν!