http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=10074
Παρακολουθήστε την ηθική κατάπτωση των παπών με τα κοσμικά μυαλά και τις κοσμικές επιδιώξεις.
Σέργιος ο Γ΄ (911), Ιωάννης ο Ι΄(928), Ιωάννης ο ΙΒ΄ (963) «ήσαν υποχείριοι φαύλων γυναικών».
Οι πάπαι των χρόνων αυτών ήσαν ως επί το πλείστον «άνδρες διεφθαρμένοι και θηλυπρεπείς» και εξ αυτού προήλθε και ο μύθος του Ροΐδη «η πάπισσα Ιωάννα.Ὁ πάπας Ἰωάννης ὁ Η΄, εμπλακεὶς μετὰ τοῦ Αὐτοκράτορος Ὄθωνος ἠτύχησε νὰ κατηγορηθῇ για ἐγκλημα καὶ νὰ ὑποστῆ δοκιμασίες λόγῳ τῶν κοσμικῶν του ἐπιδιώξεων. Μέσα εἰς ένα χρονικὸ διάστημα 100 ἐτῶν παπικῆς διαφθορᾶς, ἕνας Σίλβεστρος Β΄ (999-1003) ὕψωσε τὸ ἀνάστημά του, ἐνῶ ὁ Βενέδικτος ὁ Θ΄ (1033-1048), ὁ ὁποῖος ἔγινε πάπας μόλις 10 ἐτῶν! «κατήσχυνε δια τῶν αἰσχροτέρων πράξεων τὸν παπικὸν θρόνον» τὸν ὁποῖον ἐπώλησεν εἰς τὸν Γρηγόριον τὸν Στ΄, ἀντὶ χιλίων ἀργυρῶν. Φοβερός καὶ τρομερὸς πάπας ὑπῆρξε ὁ Γρηγόριος ὁ Ζ΄ (1073-1085), κλασικὸς τύπος κοσμικοῦ ἄρχοντος, ὁ ὁποῖος ἀνάγκασε τὸν αὐτοκράτορα Ἑρρῖκο, ὁ ὁποῖος ἀντιτίθετο εἰς τοὺς σκοπούς του, νὰ ζητήσῃ συγχώρησι κατὰ τὸν πλέον ταπεινωτικὸν καὶ ἐξευτελιστικὸν δι᾽ αὐτοκράτορα τρόπον. Ὁ ἱστορικὸς σημειώνει: «Ὁ αυτοκράτωρ ὑπεχρεώθη νὰ περιμένη πρὸ τοῦ φρουρίου ὁπου εὑρίσκετο ὁ πάπας εν καιρῷ δριμυτάτου χειμῶνος τρεῖς ἡμέρες γυμνόπους καὶ ἐνδεδυμένος ἐνδυμα μετανοίας». Καὶ μεταμελήθη βέβαια ὁ Ἑρρῖκος διὰ τὴν ταπείνωσιν κατορθώσας νὰ πετάξη ἀπὸ τὸν παπικὸ θρόνο τὸν Γρηγόριο, ἀλλ᾽ ὅμως παραμένει τὸ στίγμα τῆς ἠθικῆς τοῦ παπισμοῦ ἀνεξίτηλο.
Εν μέσω ἐναλλαγῶν τῆς παπικῆς καὶ κοσμικῆς ἐξουσίας οἱ ἀρχιερεῖς τῆς Ρώμης, ὅπου οἱ μὲν καθαιροῦσαν τοὺς δὲ καὶ οἱ δὲ δι᾽ ἀφορισμῶν ραδιουργιῶν καὶ συνωμοσιῶν ἐταπείνωναν καὶ ἐξηυτέλιζαν τοὺς δέ, τὸ παπικὸν κράτος εὑρίσκετο ὑπὸ διαρκῆ σύνθεσι καὶ ἀποσύνθεσι, ἀναλόγως τοῦ ψυχικοῦ δυναμισμοῦ τῶν ἀρχιερέων τῆς Ρώμης καὶ τῶν περιστέσεων, διότι, μὴ λησμονοῦμε ὅτι οἱ πάπαι ὑπῆρξαν καὶ μεγάλοι καιροσκόποι, πονηροὶ καὶ χαμαιλέοντες, ἐεκτὸς ἐλαχιστοτάτων ἐξαιρέσεων οἱ ὁποῖοι κατὰ βάσι συμφωνοῦσαν ὡς πρὸς τὴν ἀνάγκη τῆς παντοκρατορίας τῶν παπῶν.
Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο ἐξύψωσε τὸν παπισμὸ εἶναι ὁ Ἰννοκέντιος ὁ Γ΄ (1198). Αὐτὸς κατώρθωσε νὰ ἐπιβάλῃ τὸ θέλημά του σε ἐπισκόπους καὶ αυτοκράτορες, καὶ τὴν δύναμη αὐτή διωχέτευσε εἰς τοὺς μετέπειτα πάπες, οἱ ὁποῖοι ἐπλούτιζαν καταπληκτικά. Τὴν δύναμι τῶν παπῶν καὶ τοὺς χρόνους αὐτοὺς, γράφει ὁ ἱστορικός, «μαρτυροῦσι καὶ τὰ ἔθιμα νὰ ἀσπάζωντται πάντες, μηδὲ τῶν αὐτοκρατόρων ἐξαιρουμένων, τὸν πάδα τοῦ πάπα, ἐπισκεπτόμενοι αὐτόν, νὰ κρατοῦν δὲ ακόμα καὶ οι ἡγεμόνες τοὺς ἀναβολεῖς τοῦ πάπα ἱππεύοντος, ἂν ἦταν παρόντες (*)
——-
(*)μεταλλικός κρίκος που κρέμεται από τη σέλα. Χρησιμεύει στον αναβάτη για να ανέβει πάνω στη ράχη του ζώου).
Παρακολουθήστε την ηθική κατάπτωση των παπών με τα κοσμικά μυαλά και τις κοσμικές επιδιώξεις.
Σέργιος ο Γ΄ (911), Ιωάννης ο Ι΄(928), Ιωάννης ο ΙΒ΄ (963) «ήσαν υποχείριοι φαύλων γυναικών».
Οι πάπαι των χρόνων αυτών ήσαν ως επί το πλείστον «άνδρες διεφθαρμένοι και θηλυπρεπείς» και εξ αυτού προήλθε και ο μύθος του Ροΐδη «η πάπισσα Ιωάννα.Ὁ πάπας Ἰωάννης ὁ Η΄, εμπλακεὶς μετὰ τοῦ Αὐτοκράτορος Ὄθωνος ἠτύχησε νὰ κατηγορηθῇ για ἐγκλημα καὶ νὰ ὑποστῆ δοκιμασίες λόγῳ τῶν κοσμικῶν του ἐπιδιώξεων. Μέσα εἰς ένα χρονικὸ διάστημα 100 ἐτῶν παπικῆς διαφθορᾶς, ἕνας Σίλβεστρος Β΄ (999-1003) ὕψωσε τὸ ἀνάστημά του, ἐνῶ ὁ Βενέδικτος ὁ Θ΄ (1033-1048), ὁ ὁποῖος ἔγινε πάπας μόλις 10 ἐτῶν! «κατήσχυνε δια τῶν αἰσχροτέρων πράξεων τὸν παπικὸν θρόνον» τὸν ὁποῖον ἐπώλησεν εἰς τὸν Γρηγόριον τὸν Στ΄, ἀντὶ χιλίων ἀργυρῶν. Φοβερός καὶ τρομερὸς πάπας ὑπῆρξε ὁ Γρηγόριος ὁ Ζ΄ (1073-1085), κλασικὸς τύπος κοσμικοῦ ἄρχοντος, ὁ ὁποῖος ἀνάγκασε τὸν αὐτοκράτορα Ἑρρῖκο, ὁ ὁποῖος ἀντιτίθετο εἰς τοὺς σκοπούς του, νὰ ζητήσῃ συγχώρησι κατὰ τὸν πλέον ταπεινωτικὸν καὶ ἐξευτελιστικὸν δι᾽ αὐτοκράτορα τρόπον. Ὁ ἱστορικὸς σημειώνει: «Ὁ αυτοκράτωρ ὑπεχρεώθη νὰ περιμένη πρὸ τοῦ φρουρίου ὁπου εὑρίσκετο ὁ πάπας εν καιρῷ δριμυτάτου χειμῶνος τρεῖς ἡμέρες γυμνόπους καὶ ἐνδεδυμένος ἐνδυμα μετανοίας». Καὶ μεταμελήθη βέβαια ὁ Ἑρρῖκος διὰ τὴν ταπείνωσιν κατορθώσας νὰ πετάξη ἀπὸ τὸν παπικὸ θρόνο τὸν Γρηγόριο, ἀλλ᾽ ὅμως παραμένει τὸ στίγμα τῆς ἠθικῆς τοῦ παπισμοῦ ἀνεξίτηλο.
Εν μέσω ἐναλλαγῶν τῆς παπικῆς καὶ κοσμικῆς ἐξουσίας οἱ ἀρχιερεῖς τῆς Ρώμης, ὅπου οἱ μὲν καθαιροῦσαν τοὺς δὲ καὶ οἱ δὲ δι᾽ ἀφορισμῶν ραδιουργιῶν καὶ συνωμοσιῶν ἐταπείνωναν καὶ ἐξηυτέλιζαν τοὺς δέ, τὸ παπικὸν κράτος εὑρίσκετο ὑπὸ διαρκῆ σύνθεσι καὶ ἀποσύνθεσι, ἀναλόγως τοῦ ψυχικοῦ δυναμισμοῦ τῶν ἀρχιερέων τῆς Ρώμης καὶ τῶν περιστέσεων, διότι, μὴ λησμονοῦμε ὅτι οἱ πάπαι ὑπῆρξαν καὶ μεγάλοι καιροσκόποι, πονηροὶ καὶ χαμαιλέοντες, ἐεκτὸς ἐλαχιστοτάτων ἐξαιρέσεων οἱ ὁποῖοι κατὰ βάσι συμφωνοῦσαν ὡς πρὸς τὴν ἀνάγκη τῆς παντοκρατορίας τῶν παπῶν.
Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο ἐξύψωσε τὸν παπισμὸ εἶναι ὁ Ἰννοκέντιος ὁ Γ΄ (1198). Αὐτὸς κατώρθωσε νὰ ἐπιβάλῃ τὸ θέλημά του σε ἐπισκόπους καὶ αυτοκράτορες, καὶ τὴν δύναμη αὐτή διωχέτευσε εἰς τοὺς μετέπειτα πάπες, οἱ ὁποῖοι ἐπλούτιζαν καταπληκτικά. Τὴν δύναμι τῶν παπῶν καὶ τοὺς χρόνους αὐτοὺς, γράφει ὁ ἱστορικός, «μαρτυροῦσι καὶ τὰ ἔθιμα νὰ ἀσπάζωντται πάντες, μηδὲ τῶν αὐτοκρατόρων ἐξαιρουμένων, τὸν πάδα τοῦ πάπα, ἐπισκεπτόμενοι αὐτόν, νὰ κρατοῦν δὲ ακόμα καὶ οι ἡγεμόνες τοὺς ἀναβολεῖς τοῦ πάπα ἱππεύοντος, ἂν ἦταν παρόντες (*)
——-
(*)μεταλλικός κρίκος που κρέμεται από τη σέλα. Χρησιμεύει στον αναβάτη για να ανέβει πάνω στη ράχη του ζώου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου