Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα :

 Aλίμονο στους μοναχούς σ' αυτές τις μέρες που θα είναι δεμένοι με υπάρχοντα και πλούτη, οι οποίοι ένεκα της αγάπης της «ειρήνης» θα είναι έτοιμοι να υποταχθούν εις τους αιρετικούς. 
Αυτοί θα υποταχθούν εις τους αιρετικούς. 
Αυτοί θα αποκοιμίζουν την συνείδηση τους με το να λένε «εμείς συντηρούμε και σώζουμε το μοναστήρι, και ο Κύριος θα μας συγχωρήσει». Οι ταλαίπωροι και τυφλοί δεν αντιλαμβάνονται ότι δια μέσου της αιρέσεως οι δαίμονες θα εισέρχονται στο μοναστήρι, το οποίο δε θα είναι πλέον τότε ένα άγιο μοναστήρι, άλλα γυμνοί τοίχοι απ' όπου η Χάρις θα αποχωρεί. 

Ο Θεός οπωσδήποτε είναι ισχυρότερος από τους εχθρούς και ποτέ δε θα εγκαταλείψει τους υπηρέτας του. 
Αληθινοί Χριστιανοί θα ευρίσκονται εως τέλους του αιώνος τούτου, μόνον που θα προτιμούν να ζούν σε απομακρυσμένους και ερημικούς τόπους. Να μη φοβήσαι τις θλίψεις άλλα μάλλον να φοβάσαι την ολέθριον αίρεσιν, διότι αυτό είναι που μας γυμνώνει από την Θεία Χάρη και μας χωρίζει από τον χριστόν. 
Αυτός είναι και ο λόγος δια τον οποίον ο Κύριος μας έδωσε την εντολήν να θεωρούμε τους αιρετικούς σαν Χριστοκάπηλους και ειδωλολάτρας. 
Και έτσι παιδί μου ενδυναμού με την χάριν του Ιησού Χριστού. 
Βιάσου να ομολογήσεις υπέρ της πίστεως και να υπομένεις θλίψεις σαν καλός στρατιώτης του Κυρίου Ιησού Χριστού (Τιμ. Β',1-3), ο οποίος είπε «γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής» ( Απκ. Β' 10). Εις Αυτόν συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι ας είναι η δόξα, τιμή και κράτος εις αιώνας αιώνων. Αμήν.