Όποιον
μνημονεύουμε με εκείνον κοινωνούμε και με όποιον κοινωνούμε τον μνημονεύουμε.
Ολα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Έλεγε ο άγιος Αθανάσιος «Εάν
ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς
αναστρέφωνται καί σκανδαλίζωσι τόν λαόν, χρή (=πρέπει) αυτούς εκβάλλεσθαι.
Συμφέρον γάρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ' αυτών
εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις τήν γέενναν του πυρός» (Μ. Αθανασίου,
ΒΕΠΕΣ, 33, 199) και "ων το φρόνημα αποστρεφόμεθα, τούτους από της
κοινωνίας προσήκει(=αρμόζει) φεύγειν" (PG 26, 1188 Β).
Μεγαλύτερη ευθύνη έχει κάποιος που αναγνωρίζει, μνημονεύει και κοινωνεί εκκλησιαστικά με τον αιρεσιάρχη από τον ίδιο τον άρρωστο και γεννήτορα της αιρέσεως. Σήμερα στο σώμα της Εκκλησίας έχουμε τους Πατριάρχες, Αρχιεπισκόπους και Μητροπολίτες του οικουμενισμού δηλαδή όλοι αυτοί είναι....
ΑπάντησηΔιαγραφή> ποτισμένοι από την δαιμονική αρρώστια δηλητηριασμένοι από τον αρχηγό και πατέρα τους τον διάβολο, πνευματικά είναι πεθαμένοι και βρίσκονται στο δρόμο που πάει για τους τυμπανιαίους και άλιωτους της Λαύρας του Αγίου Όρους. Στην ηγεσία της Εκκλησίας όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι βρίσκονται μασόνοι προδότες βαλτοί συμφεροντολόγοι δειλοί και απατεώνες, όλοι αυτοί δουλεύουν για τον αντίχριστο, όμως στηρίζονται στους αφελείς Χριστιανούς, στους άνανδρους πιστούς, στους ψευδογεροντάδες, στους πατέρες της πλάνης, στα πνευματικά φυτά των διαφόρων φιλοπροτεσταντικών αδελφοτήτων, στους ευνουχισμένους των ενοριών, στους αγιορείτες λόγιους της κακοδοξίας, στους βολεμένους καθηγητές της θεολογίας και στους παραδοσιακούς της Συνάξεως κληρικών και μοναχών της ομολογίας πίστεως όχι κατά αλλά υπέρ της αιρέσεως του οικουμενισμού. Η εκκλησιαστική κοινωνία των Ορθόδοξων Χριστιανών με τους Επισκόπους του οικουμενισμού τους οδηγεί στην κόλαση σύμφωνα με την πράξη της Εκκλησίας αφού γίνονται ένα σώμα αντίθετο με την κοινωνία του εωσφόρου, στα παγκόσμια συμβούλια των αιρετικών των κακοδόξων και των πλανεμένων. Μόνο αυτοί που αποτειχίζονται από τους οικουμενιστές βρίσκονται εντός της Εκκλησίας και αυτομάτως απομονώνουν τους αιρετικο-σχισματικούς οικουμενιστές εκτός Εκκλησίας και όσους κοινωνούς μαζί τους. Μόνο όσοι αποτειχίζονται σύμφωνα με το κανονικό εκκλησιαστικό δίκαιο προκαλούν συγκαλούν και συγκροτούν σύνοδο όταν ο Πανάγιος Θεός το αποφασίσει για να δικάσουν τους κακοδόξους οικουμενιστές. Σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία έχουμε από την μία πλευρά τους οικουμενιστές που διδάσκουν επίσημα με συνοδικές αποφάσεις ότι και οι άλλες θρησκείες εκτός Ορθοδοξίας έχουν έγκυρα μυστήρια με ιεροσύνη αληθινό βάπτισμα και είναι Εκκλησίες του ιδίου κύρους με την Ορθόδοξη, γι’ αυτό συμπροσεύχονται και συλλειτουργούν με όλες τις συναγωγές του σατανά συνεχώς έχοντας κοινωνία αφού αναγνωρίζονται μεταξύ τους, διότι το Π.Σ.Ε. είναι μια ξεχωριστή και μοναδική Εκκλησία του σατανά στην οποία βρίσκονται συνοδικά όλες οι ορθόδοξες Εκκλησίες και κάποιες οι οποίες δεν είναι μέσα κοινωνώντας με αυτές πέφτουν στο ίδιο κρίμα.