Άγιος Ησύχιος «Προς Θεόδουλο»

 Ο  νους είναι κάτι το ελαφρό και ευκίνητο και δύσκολα μπορεί να αναχαιτιστή από τις παράνομες ενθυμήσεις. Ακολουθεί με την ίδια ευκολία και τις κακές και τις καλές διανοητικές φαντασίες.
Μακάριος πραγματικά είναι εκείνος πού έχει κολλήσει την ευχή του Ιησού στη διάνοια του και φωνάζει προς Αυτόν ακατάπαυστα μέσα στην καρδιά του, όπως είναι ενωμένος ο αέρας με τα σώματά μας ή φλόγα με το κερί. Όταν περνά ο ήλιος πάνω από τη γη, φέρνει την ήμερα. Και το άγιο και σεβάσμιο όνομα του Κυρίου, όταν λάμπει συνεχώς μέσα στον νου μας, θα γεννήση αναρίθμητες έννοιες, λαμπρές σαν τον ήλιο. Όταν διασκορπιστούν τα σύννεφα, ο αέρας φανερώνεται καθαρός. Και όταν διασκορπιστούν οι φαντασίες των παθών από τον ήλιο της δικαιοσύνης Ιησού Χριστό, τότε οπωσδήποτε γεννιούνται στην καρδιά φωτεινά και αστραφτερά νοήματα.