ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ

  Οι συνοπτικές σκέψεις περί Παραδόσεως και παραδόσεων του προηγουμένου τεύχους του περιοδικού «Παράδοση» επιβάλλουν μιάν απαραίτητη αποσαφήνιση, αφού ο βασικός στόχος του υπόψη περιοδικού είναι η ευγενική φιλοδοξία της εξαγγελίας και διασώσεως των εθνικών παραδόσεων, και άλλων μη εθνικών, που όμως εμπίπτουν στον χώρο του Έθνους. Αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και αληθινοί και να βλέπουμε με όραση βαθειά και πλατειά και αν έχουμε την αγία έφεση να επισημάνουμε το ζητούμενο, θα πρέπει να ελευθερωθούμε προηγουμένως από τις στενές υποκειμενικές «δόξες» μας, να παραιτηθούμε από την επιθυμία συστολής των μεγάλων πραγμάτων στα μέτρα μας και να διασταλούμε—όσο είναι δυνατό—για να αγκαλιάσουμε τα θεμελιακά προβλήματά μας. Έτσι, λυτρωμένοι από τις επήρειες των προσωπικών παθών μας, που μικραίνουν την εμβέλεια της πνευματικής μας οράσεως και διαστρέφουν την γεύση μας, θα μπορέσουμε να πετάξουμε προς όλα τα εφικτά ύψη και βάθη της ιστορικής μας μοίρας και να ανιχνεύσουμε με αέτειο μάτι και ιερό δέος τον δρόμο που διανύσαμε, τις αφετηρίες μας, που τώρα είμαστε, που πρέπει και πως πρέπει να βαδίσουμε. Λοιπόν, από πού θα αρχίσουμε;
Από πού αλλού; Από το «Εν αρχή ην ο Λόγος». Από τον Λόγον, αναμφίβολα, διότι «πάντα δι’ αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονε». Και διότι «εν αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων» (Ιω. α: 1-4). Ήδη βρισκόμαστε στην αφετηρία της υπάρξεώς μας, που προδιαγράφει και την περιπέτεια της ιστορίας του κόσμου. Και συνεχίζουμε· «Όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού» (Ιωάν. 12). Μέσα σ’ αυτή τη φράση συμπυκνώνεται όλο το νόημα της ζωής, όλη η μακαριότης και η ευγένεια των ανθρώπων, που «έλαβον αυτόν» και όλη η τραγικότης της ανθρωπότητος που τον αγνόησε. Η ιστορία απ’ εδώ και πέρα γράφεται ανάλογα με τη στάση που παίρνει ο κόσμος απέναντι στη «ζωή και το φως των ανθρώπων».
 Ίσως μου παρατηρηθή, ότι αντί να προσγειωθώ στην περιγραφή των παραδόσεων του Έθνους, κάνω θεολογία. Αυτό είναι αλήθεια, γιατί το θεμέλιο του Έθνους είναι η θεολογία. Χωρίς θεολογία δεν μπορούμε να θεμελιώσουμε τις παραδόσεις. Αν δεν αναζητήσουμε «τας πρώτας αρχάς», είναι αδύνατο να αποφύγουμε τον ψόγο, ότι παίζουμε με τα όσια και τα «τιμιώτατα». Όλα τα έθνη έχουν την «θεολογία» τους. Και η ελληνική φυλή, σαν «δεισιδαιμονεστέρα», πως είναι δυνατό να μην έχη την θεολογία της; Από την πρώτη αυγή της ιστορίας μας, από τους Ομηρικούς χρόνους διακρινόμαστε για την θεοσέβειά μας, για την πίστη μας στους «Θεούς» στον «Άγνωστο Θεό» και για το «από Διός άρχεσθαι». Και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Παύλος, κατά τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο διεκήρυξεν από του πιο σεβασμίου χώρου για τους Έλληνες, από τον Άρειον Πάγον ότι «ον ουν αγνοούντες ευσεβείτε, τούτον εγώ καταγγέλω υμίν» (Πραξ. ιζ: 22-31). Κι’ έτσι, αντί του δωδεκαθέου και του «Αγνώστου», ο ελληνισμός ύστερα από φιλοσοφικές διεργασίες δέχτηκε τον «εν αρχή» Σαρκωθέντα Λόγον. Και επειδή «Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε, ο μονογενής υιός ο ων εις τον κόλπον του πατρός, εκείνος εξηγήσατο» (Ιωάν. α: 18). Το άγιο Βυζάντιό μας, στην συγκεκριμένη περιοχή του χώρου και του χρόνου, αναχώνευσε όλα τα παραδοσιακά στοιχεία του ελληνισμού μέσα στη φωτιά του αγίου Πνεύματος. Και ό,τι άνθεξε στο καμίνι της δοκιμασίας από τα «παλαιά» σώθηκε. Ό,τι ήταν σάπιο έγινε στάχτη. Έτσι από την ένωση και το καθαρτήριο πυρ έμεινε μόνον η Ορθοδοξία, δηλαδή η Εκκλησία, που συνήγαγε από κάθε φυλή, λαό και γλώσσα εκείνα τα παιδιά του Θεού, που δέχτηκαν με πίστη και αγάπη τον Σαρκωθέντα Λόγο. Η Εκκλησία σαν δύναμη αναμορφωτική του νου και της καρδιάς, με τα υπερφυσικής ενεργείας Μυστήρια και την ουράνια Διδαχή της διεμόρφωνε την ζωή, την σκέψη και το βίωμα των τέως «Ελλήνων» σε Ορθοδόξους Χριστιανούς. Έτσι δημιουργήθηκε το ήθος και οι Παραδόσεις της φυλής. Θα μπορούσε να υποστηριχθή, ότι ο Έλληνας, χωρίς να χάση την φυλετική του ιδιομορφία, έγινε περισσότερο Χριστιανός και λιγώτερο Έλληνας. Γιατί πρέπει να το πούμε πλέον καθαρά, ότι όπου ο Χριστιανισμός έγινε αποδεκτός και συνέστησε Εκκλησίες, εκεί και το φυλετικό χρώμα ξεθώριασε. Με άλλα λόγια, τα παιδιά του Θεού τα διεσκορπισμένα, τα τραυματισμένα, τα τυφλά, τα βυθισμένα στο σκοτάδι της αγνωσίας, τα εμπαιζόμενα από τους δαίμονες, ήρθε ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού, να τα λυτρώση από τους σκοτεινούς δυνάστες τους, να τα καθαρίση, να τα φωτίση, να τα ενώση «εις εν» μέσα στην Εκκλησία Του και εκεί να τα θεώση. Και έτσι εδομήθη μια παγκόσμια Εκκλησία, που σαν χώρος συναντήσεως του ανθρώπου με τον Θεόν, σαν κιβωτός σωτηρίας, σαν νέος κόσμος, νέα ήθη, νέα ζωή, δέχτηκε στους κόλπους της όλες τις φυλές, όλα τα έθνη, τα οποία αφωμοιώθηκαν σε μορφή πανανθρώπινης κοινωνίας ενωμένης με κοινή πίστη και αγάπη στο Χριστό, με Κεφαλή τον Χριστό και το Σώμα Του όλοι αυτοί. Αυτό ακριβώς το νόημα έχει ο Αποστολικός λόγος: «Πάντες γαρ υιοί Θεού εστε δια της πίστεως εν Χριστώ Ιησού. Όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος» (Γαλ. δ: 26-28). Στην ιστορική διαδρομή του αγίου Βυζαντίου μας, μ’ όλες τις σκιερές πλευρές του, κυριάρχησεν η ιδέα, το βίωμα, η φορά και ο προσανατολισμός για την εν Χριστώ ανθρώπινη τελειότητα. Με αφετηρίες και οδηγητικούς κανόνες ζωής τις Ορθόδοξες πνευματικές παραδόσεις, με την τήρηση της Αποστολικής και Εκκλησιαστικής Παραδόσεως, που κωδικοποιήθηκαν σε Ιερούς Κανόνες και τα συγγράμματα των αγίων Πατέρων, οι βυζαντινοί – που ήσαν ένα κράμα ελληνικότητος και χριστιανισμού – δεν διεμόρφωναν μόνο νοοτροπία με βάση τους παραπάνω παράγοντες, αλλά διαπότιζαν και όλο το είναι τους για να γίνουν τέλειοι «εν Χριστώ». Το αναρίθμητο πλήθος των φορητών Εικόνων, οι νωπογραφίες, τα ψηφιδωτά, τα μωσαϊκά, που εκάλυπταν τις επιφάνειες των Ορθοδόξων Ναών, οι μινιατούρες που κοσμούσαν τα χειρόγραφα με τα εκκλησιαστικά και θεολογικά κείμενα, αποτελούν τα πλέον ισχυρά τεκμήρια του τρόπου με τον οποίο λειτουργούσε η ψυχή των βυζαντινών. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε τους κεντητούς Επιταφίους, τα επιτραχήλια και γενικά τα εκκλησιαστικά σκεύη, όλα με θρησκευτικά θέματα, έχουμε ολόκληρη την ψυχή των βυζαντινών ζυμωμένη με το Ευαγγέλιο και την Ορθόδοξη Λατρεία. Δηλαδή βλέπουμε μια συνείδηση κυριαρχημένη από ορθόδοξη θρησκευτικότητα. Με άλλα λόγια κέντρο βασικό της ζωής των βυζαντινών ήταν ο Χριστός. Μέριμνά τους το «πάσαν την βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν». Σκοπός τους η σωτηρία της ψυχής με την παραδοσιακή μεθοδολογία: ιερές Ακολουθίες, θεία Λειτουργία, Μυστήρια της Εκκλησίας, αδιάλειπτη προσευχή, νηστείες, αναγνώσεις πνευματικών βιβλίων στο σπίτι και γενικά η ευαγγελική ζωή με την εργασία των εντολών του Χριστού είτε στα πλαίσια της οικογενείας, είτε στα Μοναστήρια που φώτιζαν τους λαϊκούς.
Φυσικό ανακύπτει εδώ το ερώτημα· αυτά τα στοιχεία που συγκροτούσαν την ζωή των βυζαντινών χριστιανών, μαζί με τις βιωτικές εργασίες των, ήταν ικανά να καλύψουν τις ανάγκες της ψυχής και του νου; Ψυχαγωγίες δεν είχαν; Το καλαισθητικό τους πως λειτουργούσε; Διασκεδάσεις δεν ήθελαν; Η καλλιτεχνία κάθε μορφής που απευθύνεται στα μάτια και την ακοή, δεν τους συγκινούσε; Η απάντηση είναι εύκολη. Η εν Χριστώ ζωή είναι ανενδεής, είναι αυτάρκης, είναι μακραιοτάτη στην σχετική πληρότητά της. Ψυχαγωγία για τους αληθινούς χριστιανούς είναι ο Χριστός. Κάθε είδος καλαισθησίας βρίσκεται στο Χριστό. Κάθε ιδέα του καλού και ωραίου, ορατού και ακουστού, ανακαλύπτεται στην προσωπική σχέση με τον Χριστό. Ό,τι γεννάει τον έρωτα, στις πιο άγιες και θείες μορφές, υπάρχει στον Χριστό. Η ψυχή λέγει μαζί με τον ιεροψάλτη Δαβίδ: «Χορτασθήσομαι εν τω οφθήναι μοι την δόξαν σου» και μαζί με την ασματίζουσα νύμφη του «Άσματος των Ασμάτων» ψάλλει: «Τι ωραιώθης και τι ηδυνήθης αγάπη εν τρυφαίς σου;». Θα μπορούσε λοιπόν να υποστηριχθή ότι ο Χριστοκεντρισμός αποτελούσε βασική Παράδοση στο βίο των βυζαντινών ή Ρωμαίων χριστιανών. Και ήταν Παράδοση γιατί εβιώνετο «ό,τι πάντοτε, πανταχού, υπό πάντων επιστεύθη» κατά τον ορισμό του αγίου Βικεντίου εκ Λειρίνης. Η εν Χριστώ ζωή στα πλαίσια της Ορθοδοξίας, ήταν φαινόμενο καθολικό, υπό την έννοια ότι πάντοτε και πανταχού και επιστεύετο και εβιούτο, γι’ αυτό και έπαιρνε τον χαρακτήρα και το περιεχόμενο της Παραδόσεως, αφού το πνεύμα της υιοθεσίας, η χάρις του αγίου Πνεύματος, χυμένη στις ψυχές των ανθρώπων, μαρτυρούσεν εμπειρικά για την μοναδικότητα της εν Θεώ ζωής. Κέντρο λοιπόν συνειδητοποιημένον από την ψυχήν του Βυζαντίου ήταν η Ορθόδοξος ζωή, που απέρρεεν από το Ευαγγέλιο, όπως το ερμήνευσαν οι Οικουμενικές και Τοπικές Σύνοδοι και οι άγιοι Πατέρες. Και η θεμελιώδης εγκυκλοπαίδεια του λαού του Θεού ήσαν οι βίοι των Αγίων. Γι’ αυτό και η φυσιογνωμία του Έθνους ήταν έντονα χριστιανική.
Βέβαια, είναι αυτονόητον, ότι με τα παραπάνω δεν ισχυριζόμαστε πως το Βυζάντιο στο σύνολό του αποτελούσε ένα Έθνος αγίων. Όχι. Υπήρχεν από τον αυτοκράτορα μέχρι τον τελευταίο πολίτη και από τον Πατριάρχη μέχρι τον ταπεινό μοναχόν η δυνατότης εκτροπής σε πολύμορφες κακίες και σε ειδεχθή εγκλήματα. Όπως μάλιστα συνέβαιναν και συχνά και σε τρομακτική πολλές φορές έκταση. Αλλά δεν πρόκειται γι’ αυτά. Εκείνο που ήταν σημαντικόν ήταν η πάγια και θεωρητικά αναμφισβήτητη ορθόδοξη πορεία του Έθνους, που οι εκτροπές αποτελούσαν παραφωνία. Δηλαδή τα πάσης φύσεως κακά, σαν αμαρτίες, δεν είχαν θεωρητικό υπόβαθρο δικαιώσεως. Οι αμαρτίες ήσαν αμαρτίες. Και αυτό δεν φανερώνει μόνο, ότι ο λαός ήταν προσανατολισμένος στις ηθικοπνευματικές και θρησκευτικές παραδόσεις του, αλλά και δεν είχε πνευματικά διαφθαρεί, αφού κι’ όταν ακόμα αμάρτανε, εγνώριζε ότι ήταν ένοχος. Το σημείον αυτό είναι μεγάλης σημασίας. Γιατί δεν έχει πολύ βάρος το να αμαρτάνη ο αδύνατος άνθρωπος. Σημασία έχει ότι ξεύρει ότι αμαρτάνει και μετανοεί, οπότε επανέρχεται στον ηθικό και πνευματικό ρυθμό της πνευματικής ζωής. Γι’ αυτό ακριβώς το Βυζάντιο διετήρησε την σχετικά πνευματική υγεία του, χάρη στην οποία κρατήθηκε σαν αήττητη αυτοκρατορία χίλια και πλέον χρόνια. Σήμερα είναι ιστορικά εξακριβωμένο, ότι πριν δουλωθή το Βυζάντιον είχε προηγηθή εκτεταμένη εκτροπή από τις Παραδόσεις του, ο λαός έπεσε σε πνευματική ραθυμία και ο Κλήρος σε μεγάλο βαθμόν ακολούθησε το γενικώτερο ρεύμα της υποστολής στους πνευματικούς αγώνες της Ορθοδοξίας. Διάσημοι κληρικοί και μοναχοί της εποχής, με προφητικότητα, ειδοποιούσαν προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι η απομάκρυνση από τις ορθόδοξες Παραδόσεις—που οδηγούσε στην αποστασία από τον Θεόν—θα είχε μοιραίες συνέπειες για την ύπαρξη του Έθνους. Και όταν το ποτήρι της θείας οργής ξεχείλισεν, ο Θεός σήκωσε τη χάρη Του, για να παραδώση το λαό Του σε οδυνηρή παιδαγωγία με τα πικρά φάρμακα της δουλείας. Είναι πολύ εκφραστική η περιγραφή του χρονικογράφου Δούκα, που κατά την τελευταία ημέρα της πολιορκίας της Πόλεως, είδαν την ολόφωτη νεφέλη που την σκέπαζε να ανασύρεται από τον ουρανό και να αφήνεται η Πόλη της Θεοτόκου γυμνή από την απροσμάχητη προστασία Της στην βουλιμία των αγαρηνών. Και η ιστορία επανελήφθη. Ό,τι συνέβαινε με τον αγαπητόν του Θεού Ισραήλ, έτσι τώρα ο λαός του Θεού έπρεπε να πιή το πικρό ποτήρι της αιχμαλωσίας 400 ολόκληρα χρόνια, όσα χρόνια αιχμαλωτίστηκε στη Βαβυλώνα ο Ισραήλ. Τέλος, το χριστιανικό Κράτος κατέρρευσεν όχι μόνο γιατί το αίμα του Σαρκωθέντος Θεού είναι ασύλληπτα ακριβό, αλλά και γιατί η αξία του ανθρώπου, που αρνείται τον Θεόν, είναι αφάνταστα μεγάλη… Και ήρθε η μαύρη σκλαβιά των σωμάτων, που φυσικά δεν είναι χειρότερη από την σκλαβιά της ψυχής από τους αοράτους τυράννους…
Όσοι δεν είχαν διαστραφή, ξαναγύρισαν κλαίοντες και με συντριβή μετανοίας στην παραδοσιακή ζωή και στους κόλπους της Εκκλησίας. Γιατί είναι ειπωμένο εν αγίω Πνεύματι: «Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημέν σου». Μέσα στο σκοτάδι της αιχμαλωσίας έφεγγε το φαιδρό φως της πίστεως στον Θεόν και της ελπίδας, ότι ο Θεός θα χάριζε πάλι την ελευθερία του Έθνους, έστω κολλοβωμένου. Η προσδοκία κράτησε τέσσερις αιώνες. Και ήρθε το ευλογημένο ’21. Μαζί με την περιορισμένου χώρου ανάκτηση της εθνικής ελευθερίας, αναδύθηκε ένα σύνολο ανθρώπων σε μια ποικίλη κλίμακα «ανθρωπισμού» και πνευματικότητος. Από τα ιστορικά τεκμήρια που υπάρχουν, φαίνεται ότι οι ελευθερωθέντες βυζαντινοί—δεν έχει σημασία πως λέγονται, βυζαντινοί, ρωμαίοι, Έλληνες, γι’ αυτό και δεν ερίζουμε—είχαν κυριαρχούσα την Ορθόδοξη θρησκευτικότητα, όχι απηλλαγμένη όμως από τις δεισιδαιμονίες, που οφείλοντο στην άγνοια. Αλλά ενώ στο Βυζάντιο οι χριστιανοί ζούσαν την Ορθοδοξία τους σε χώρο στεγανό «ανεπίβατον λύκοις», τώρα μαζί με την απόκτηση της ελευθερίας των, κάπως αγνισμένοι, κάπως υπανάπτυκτοι απ’ τις θλίψεις του τυράννου, βρέθηκαν έκθετοι εις τα Δυτικά ρεύματα και στον ανταγωνισμό προτεσταντών και παπικών, ποιος κακέκτυπος χριστιανισμός από τους δύο να τους αλλοιώση την αληθινή πίστη. Και η θλιβερή αυτή άμιλλά τους συνήθως θα έμενε χωρίς κέρδη. Στους δούλους χριστιανούς μόλις ανέπνευσαν την ελευθερία, δηλαδή όταν απέκτησαν την δυνατότητα να κρίνουν και να εκλέγουν, εκτός από τα παραδοσιακά ορθόδοξα έθη τους, τους προσεφέρθη και το χρυσωμένο χάπι της δυτικής «κουλτούρας». Λίγος αθεϊσμός με υποδομή ψευτοεπιστημονική, λίγη ελευθερία ηθών, που εστηρίζετο σε «ευρείες αντιλήψεις», λίγος ανθρωπισμός, γεννηθείς στο κλίμα της βασιλείας του λόγου, λίγος σοσιαλκομμουνισμός και μαρξισμός, που προέκυψαν από ένα είδωλο κόσμου χωρίς Θεόν, όλα αυτά μαζί με την πρακτική δραστηριότητα του εγκαθιδρυμένου προτεσταντισμού στο πρόσωπο του Όθωνος και κάποιων Φαρμακίδηδων, ο λαός περνούσε μια σοβαρή κρίση, οι σκέψεις του επηρεάζοντο και η Ορθοδοξία του εφθείρετο, βοηθούσης εις τούτο και της συμφύτου αμελείας. Άλλωστε η πτώση, όταν συντελείται σταδιακά, δεν γίνεται αισθητή. Και όσο το κακό επεκτείνεται, τόσο και δικαιώνεται, γιατί αρχίζει κανείς να αμφιβάλλη αν η αλήθεια βρίσκεται στους ολίγους και όχι στους πολλούς.
Εν τω μεταξύ μέσα στη σύγχυση του νοθευμένου χριστιανισμού και στην εκτεταμένη απάβλυνση της αισθήσεως για τις Ορθόδοξες Παραδόσεις, περνούσαν απαρατήρητα τα κύματα νόθου θρησκευτικής και πνευματικής αγωγής, που λανθανόντως αλλοίωναν την ψυχή του λαού. Το έργο της επίζηλης «οικοδομής» είχαν αναλάβει οι «φωτισμένοι» από την Δύση ορθολογισταί, είτε διδάσκαλοι της θεολογίας είτε άλλων επιστημών, που μετέφεραν στην αρρωστημένη Ελλάδα ένα προτεσταντισμό «με δόσεις», είτε αυτοχειροτόνητοι εγχώριοι καλοπροαίρετοι χριστιανοί, λαϊκοί και Κληρικοί, που είχαν την ατυχία να μην έχουν γευθή το ηδύ και ζωοποιούν της Ορθοδοξίας, που αγιάζει και θεώνει τον άνθρωπο. Κι’ έτσι αντιστάσεως μη ούσης—αφού όσα μοναστήρια δεν κατέκειντο σε ερείπια ήσαν φωληές για κόρακες και γλαύκες—βρέθηκε από μισόν ήδη αιώνα, σχεδόν ολόκληρος ο Ορθόδοξος ελλαδικός χώρος στο μαγνητικό πεδίο ενός πτωχεύσαντος την ανθρώπινη προσωπικότητα κινήματος ευσεβιστικού με τα γνωστά χαρακτηριστικά του, που είχε κλιμακώσει τα διάφορα κοινωνικά επίπεδα, με αποκορύφωση την καλλιέργεια του «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού». Από την «ευεργετική» επίδραση του κινήματος είχαν εξαιρεθή κάποιες παρυφές της Ελλάδος, τα νησιά και τα χωριά, γιατί επέμεναν να τρέφωνται με το παραδοσιακό ψωμί και να μεθούν με το παπαδιαμάντειο κρασί, αφού είχαν τη δυνατότητα να βρίσκωνται σε γεωγραφική απόσταση ασφαλείας από τα «μολυσμένα»κέντρα.
Αλλά το φαινόμενο του ευσεβισμού, όπως είναι επόμενο, έχει καταστή «σημείον αντιλεγόμενον», κι’ αυτό επειδή αυτοί που το σαρκώνουν είναι ορθόδοξοι χριστιανοί, τουλάχιστον κατά το ομολογιακό μέρος και την συνεπή εκτέλεση των χριστιανικών «καθηκόντων». Στο βάθος όμως πρόκειται για ένα χριστιανικό φαρισαϊσμόν, αν το είδος αυτό σε εσχάτη ανάλυση σημαίνει αυτάρκειαν εν τη πτωχεία, έλλειψη αυτογνωσίας, περιορισμό της δυνατότητος προς θέωση του ανθρώπου, έπαρση για τα μικρά επιτεύγματα, άγνοια της ανθρωπίνης αθλιότητος και του πλούτου της χάριτος του αγίου Πνεύματος, τακτοποίηση των ηθών εν αδιαφορία δια τα δυναστεύοντα την ψυχή πάθη, απουσία προσευχής, έλλειψη αυτομεμψίας και ταπεινώσεως. Γενικά δε ο ευσεβισμός ταυτίζεται με την αλλοτρίωση από την παραδοσιακή βίωση της Ορθοδοξίας και συντάσσεται με την νοοτροπία και τα εναλλασσόμενα σχήματα ζωής προτεσταντισμού και ρωμαιοκαθολικισμού. Αναλύοντας κανείς τον ευσεβισμό θα μπορούσε να ανακαλύψη μια σύνθεση από στοιχεία Ορθοδοξίας και Δυτικισμού, δηλαδή «λίγο απ’ όλα». Γι’ αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο να τον ψέξη κανείς, ρίχνοντάς του κατά πρόσωπο τον χαρακτηρισμό του Δυτικού. Γιατί στο κάτω-κάτω, ενώ αγνοεί τα πνευματικά μεγαλεία που χαρίζει η βίωση της Ορθοδοξίας, όμως συντηρεί όλες τις αρχές (principia) και τις συμβολικές εκφράσεις της Εκκλησίας. Η σύγχυση αρχίζει με την ταύτιση συμβόλων και ουσίας. Και επειδή οι φορείς του ευσεβισμού—κυρίως λαϊκοί ή κληρικοί, που δεν «εύρον την πράξιν εις θεωρίας επίβασιν»-- εξέλαβαν τα σύμβολα ως ουσία, παρουσίασαν έτσι ένα χριστιανισμό, που συναντάται και με τον δίμορφο της εσπερίας και με ένα λανθάνοντα ανθρωπισμόν. Έτσι εξηγείται το ότι αγνόησε τελείως την εν Χριστώ μυστική ζωή, το ότι διέστρεψε την Πατρολογική Θεολογία και εμμέσως απέρριψε τους Νηπτικούς Πατέρες και τον Ορθόδοξο Μοναχισμό, ενώ εγκολπώθηκε πλήθη ανεστίων ανθρώπων, τα οποία έτσι ή αλλοιώς βρήκαν κάποια στέγη, υποσχομένην επιτυχία και στην παρούσα και την μέλλουσα ζωή. Και όσοι μεν από τους καλούς αυτούς χριστιανούς διατηρούσαν την μνήμη της προηγουμένης ανεστιότητός των, χωρίς η ψυχή τους να δοκιμάση περισσότερα πνευματικά αγαθά απ’ όσα τους προσέφεραν, ομολογούσαν την ωφέλεια που βρήκαν. Όσοι πάλιν από εύνοια θεία ήλθαν σε επαφή με την διδασκαλία και τη ζωή των αγίων Πατέρων, κατάλαβαν ότι «λάχανα ήσθιον», προορισμένα για τους «ασθενείς» και προσπέλασαν εις τας «αυλάς του Κυρίου», όπου «θεωρείται» η τερπνότης του Κυρίου. Το φαινόμενο του ευσεβισμού αποτελεί αντικείμενο για ειδική μελέτη που διαφεύγει από τα όρια των προθέσεών μας. Άλλωστε ο ευσεβισμός, με όλη την ένδειά του, μέσα στα πλαίσια ενός αποδιοργανωμένου εθνικού βίου, είναι αληθινή ευλογία, όπου δεν συμβαίνει να βλάπτη. Γιατί συνήθως η αξιολόγηση γίνεται με συγκρίσεις.
Αν με όσα εγράφησαν δεν προέκυψεν, ότι η κύρια Παράδοση του Έθνους είναι η Ορθοδοξία, η οποία διαποτίζει ολόκληρη τη ζωή μας, τότε θα πρέπει να το επαναλάβω. Όλοι φωνάζουμε, ότι πρέπει να διασώσουμε την φυσιογνωμία της Ελλάδος, αλλά πολύ φοβούμαι, ότι δεν εννοούμεν όλοι το ίδιο πράγμα. Εάν δεν θεωρήσουμε την Ορθοδοξία---στην πράξη και τη θεωρία---ωσάν την καρδιά του Ελληνισμού, απ’ όπου αναχωρούν οι επί μέρους παραδόσεις, όχι μόνο δεν έχουμε αντιληφθή τι είναι Ελλάς, αλλά και μάταια εγωνιζόμαστε για τη διάσωσή της. Γιατί μπορούμε ίσως να επιβιώσουμε σαν μια, απ’ τις πολλές, εθνικές κοινότητες, όμως η ελληνικότης της θα διακρίνεται μόνο από τη γλώσσα. Ελλάς διάδοχος του Βυζαντίου δεν θα είναι. Και όλη η προσπάθεια πρέπει να κατατείνη στην αφύπνιση της Ορθοδόξου συνειδήσεως όλων μας. Μόνο με την Ορθοδοξία θα ξαναβρούμε τον «απολεσθέντα παράδεισό» μας. Κι’ όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν. Εδώ εφαρμόζεται ο λόγος του Χριστού: «Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6: 33).
Τώρα αν ζητήσουμε να βρούμε την Παράδοση σε εθνική κλίμακα, φυσικά θα απελπισθούμε. Δεν έχει πολλή σημασία το ποσοστό του «εν τω πονηρώ κειμένου κόσμου». Αυτό δεν έλλειψε ποτέ, αλλ’ ούτε θα λείψη. Εκείνο που απελπίζει είναι η σχεδόν καθολική στροφή της ψυχής του λαού προς απόλαυση της γης, η λήθη κάθε εννοίας Θεού, αν όχι ο πρακτικός και θεωρητικός πόλεμος εναντίον του, μια μάταια φυσίωση για τις επιστημονικές κατακτήσεις του ανθρώπου, γενικά η αλλοίωση της ψυχικής αισθήσεως, που μεταβάλλει τον άνθρωπο σε σάρκα. Σ’ αυτή την ολέθρια και έξαλλη μαζική πορεία, συντελεί αποφασιστικά με τα μέσα που διαθέτει αυτό το επίσημο Κράτος, αφού έχει κι’ αυτό χάσει και τον προσανατολισμό του ιστορικού Έθνους και τον έλεγχο στον αλλόφρονα κατήφορο. Η υπεύθυνη για την καθοδήγηση των Ελλήνων στα αφετηριακά ιδανικά Πολιτεία, σαν άθεη και τυφλή που είναι, έχει δημιουργήσει τις ασφαλέστερες προϋποθέσεις για ατέρμονες ταξικούς αγώνες και για να διαφθείρωνται οι ψυχές από τα υποπροϊόντα «κατεφθαρμένων ανθρώπων». Είναι θαύμα πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που ανθίστανται στα φθοροποιά κύματα, που εκπέμπονται με «χιλιοκύκλους» και προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Επιφαινόμενα σίγουρα του συντελουμένου εκμαυλισμού της εθνικής ψυχής μεταξύ των άλλων είναι και η ερήμωση των χωριών για χάρη της πρωτεύουσας, που προσφέρει περισσότερες απολαύσεις. Αυτό δεν τεκμηριώνει τον εκφυλισμό της φυλής, που αρχίζει από τον αποχριστιανισμό του λαού μας, τον οποίο καλλιεργεί εν τη αγνωσία του το Κράτος και καταλήγει στον άμεσο κίνδυνο εθνικής καταστροφής;                           
Ύστερα απ’ όλα αυτά διερωτάται κανείς· που πηγαίνουμε; Που θα σταματήσουμε; Πότε και πως θα ανανήψουμε; Υπάρχει ελπίδα να ξαναβρούμε και ξαναζήσουμε την Παράδοση και τις παραδόσεις μας; Αν άλλοτε ο Χριστός ερρύθμιζε τη ζωή του Έθνους και έκανε τους ανθρώπους ειρηνικούς και ευτυχισμένους με την κοινή αγάπη, κι’ αν μόνον ο Χριστός θα επαναφέρη τον λαόν μας στην παληά ρωμαλεότητα και ευγένεια, πόση ευθύνη έχουμε όλοι μας να εργασθούμε προς την κατεύθυνση αυτή;

Επίμετρο. Σύμφυτη με τον ελληνισμό, με το Έθνος Παράδοση είναι η θεοσέβεια, η Ορθοδοξία. Από τη βίωση της Ορθοδοξίας εκπορεύονται οι εμπειρίες και τα κριτήρια για ένα σωρό άλλες παραδόσεις, τα έθη, το ήθος, οι θεσμοί, που διαμορφώθηκαν καθολικά από την συνάντηση της Ελληνικής ψυχής με γεωγραφικά και ιστορικά στοιχεία.       
Η Ορθοδοξία συνάγει, ενώνει, ομορφαίνει, μεταμορφώνει, αγιάζει, θεώνει, εξανθρωπίζει, ελευθερώνει, ειρηνεύει, λύει όλα τα προβλήματα ψυχικά, διανοητικά, ιδιωτικά, οικογενειακά, κοινοτικά, εθνικά. Θερμαίνει την καρδιά με την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη. Γεμίζει την ψυχή με θείες εφέσεις, εκτοπίζει την ραθυμία και κάθε ανησυχία με την δύναμη της προσευχής. Τη θέση της απληστίας –απ’ όπου πηγάζουν οι κοινωνικές συγκρούσεις—καταλαμβάνει η ολιγάρκεια σε γήϊνα αγαθά. Γιατί όσο κανείς κινείται προς τα άνω, τόσο περιφρονεί τα κάτω. Αυτή λοιπόν την Ορθοδοξία μας, την εν Χριστώ ζωή μας, την πηγή κάθε αγαθού προσκαίρου και αιωνίου, την λησμονήσαμε και την αντικαταστήσαμε με άζωα, νεκρά, θλιβερά και αμαρτωλά υποκατάστατα, που συνεχώς βυθίζουν το Έθνος στην απόγνωση. Ούτε οι αγώνες για δημοκρατία το οφελούν, ούτε τα αναπτυξιακά προγράμματα το σώζουν, ούτε η προαγωγή της τεχνολογίας θα το διασφαλίση από τους κινδύνους που το ζώνουν, παρά μόνον αν τεθή σαν θεμέλιο η Ορθοδοξία.                                                                                                                                                                                                                                                
Εάν οι άρχοντες δεν τινάξουν την ηθική νάρκη από επάνω των, και δεν επαναστατήσουν κατά της διαφθοράς που προστατεύουν και δεν αποσυνδέσουν το φαύλον παρόν με το άγιον παρελθόν του Έθνους, ώστε να ακολουθήση ο ευάγωγος λαός, που πλέει ανύποπτος στο έρεβος, ας ετοιμασθούμε για νέες εθνικές περιπέτειες: «έσται γαρ τότε ανάγκη μεγάλη επί της γης και οργή τω λαώ τούτω» (Λουκ. 21, 23). «Το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα». 

25 σχόλια:

  1. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ8 Ιουλίου 2014 στις 12:50 μ.μ.

    ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ΝΕΟ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ
    Το οικουμενιστικό θηρίο του αντίχριστου στηρίζεται σε δύο πόδια, της αιρέσεως και του σχίσματος. Μια πολύ μικρή μειοψηφία ορισμένων έχει αποτειχιστεί από την πλάνη της αιρέσεως, συνεχίζοντας την πορεία με.....
    την πλάνη του σχίσματος. Αυτή είναι η κουτσή αποτείχιση που τραυματίζει το θηρίο, αλλά δεν το σκοτώνει και το αφήνει στη ζωή για να σκοτώνει εκείνο. Αυτή είναι η λεγόμενη παράταξη του νέου ημερολογίου, ακολουθώντας τους μασόνους σχίστες της Εκκλησίας συνεχίζουν το σχίσμα καταστρέφοντας την ενότητα της πίστεως, ξηλώνοντας πολλές φορές τελείως την παράδοση της νηστείας των Αγίων Αποστόλων. Για πιο λόγο επιμένουν να αρνούνται τις αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων του Παναγίου Πνεύματος και από την άλλη είναι τέλειοι υποτακτικοί σε αποφάσεις μασονικών στοών του διαβολικού πνεύματος; ούτε το αίμα του μαρτυρίου σώζει τους σχίστες της Εκκλησίας λένε οι Άγιοι. Εφόσον είναι Μία η Εκκλησία αν αφαιρέσουμε όλους τους κακοδόξους οικουμενιστές και όλους τους παραταξιακούς, τότε θα έχουμε μόνο τους αποτειχισμένους του παλαιού και του νέου ημερολογίου, αφού η Εκκλησία είναι Μία μπορούν οι σχισματικοί αποτειχισμένοι να βρίσκονται μέσα στην Μία, αφού βρίσκονται στην δεύτερη Εκκλησία η οποία σχίστηκε από την Μία και έγινε δεύτερη Εκκλησία σχισματική. Γι' αυτό στην Μία Εκκλησία βρίσκονται όσοι είναι κανονικοί στο ακαινοτόμητο πλήρωμα, επειδή αθλούνται νόμιμα αποφεύγοντας την αίρεση, το σχίσμα και την παρασυναγωγή.
    Πως λοιπόν λένε το Σύμβολο της Πίστεως οι αποτειχισμένοι νεο-ημερολογίτες; Στο σημείο που λέει: πιστεύω εις Μίαν......κλπ, πρέπει να πουν την αλήθεια, ότι πιστεύουν στην δεύτερη που σχίστηκε από την Μία και να μην λένε ψέματα. Όπως οι αιρετικοί και σχισματικοί οικουμενιστές παλαιο-ημερολογίτες (λόγω μνημοσύνου κοινωνίας και παρδαλής πορείας, είναι εκτός από αιρετικοί και σχισματικοί οι παλαιοημερολογίτες οικουμενιστές), πιστεύουν ότι είναι πολλές οι Εκκλησίες, έτσι και οι νεοημερολογίτες σχισματικοί αποτειχισμένοι οικουμενιστές, πιστεύουν σε μία δεύτερη νεοημερολογίτικη σχισματική οικουμενιστική Εκκλησία. 

    Ποιος το έκανε το σχίσμα το 1924 στην Εκκλησία; οι νεοημερολογίτες που την σχίσαν ή οι παλαιοημερολογίτες που έμειναν πιστοί στην παράδοση;(δεν εννοούμε τις παρατάξεις)
    Ποιοι πρέπει να επιστρέψουν για να θεραπευτεί η ενότητα της πίστεως και να επιστρέψει η παράδοση της νηστείας των Αγίων Αποστόλων που μερικές φορές είχε εξαφανιστεί;
    Οι σχίστες πρέπει να επιστρέψουν στην Μία Εκκλησία ή αυτοί που βρίσκονται στην Μία Εκκλησία να βγούνε από αυτήν και να κάνουν και αυτοί σχίσμα πηγαίνοντας στους σχίστες του νέου ημερολογίου; 
    Ποιον πρέπει να ακούμε; τον Άγιο Τριαδικό Θεό και τις Άγιες Συνόδους  των Θεοφόρων Πατέρων ή τον διάβολο και τις μασονικές στοές των δαιμονισμένων; Σε ποια Εκκλησία πρέπει να βρισκόμαστε, σε αιρετική, σε σχισματική, σε παρασυνάγωγη ή στην Ακαινοτόμητη της κανονικής πορείας, της νομιμότητας, της τάξης, της ακρίβειας, των ορθών δογμάτων και της αληθείας; 

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιωργάκη γράφεις βλασφημίες!
    Γιωργάκη μπουρδολογείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αδελφέ Γεώργιε, χαίρε!

    Γεώργιε, κάνε αγάπη αδελφέ μου και πες μου με απλά λόγια για να σε καταλάβω (τσοπάνος ήμουν στο χωριό μου και τώρα ένεκα της ηλικίας μου δύσκολα καταλαβαίνω): Ήμουν μέλος της Εκκλησίας της Ελλάδος. Τώρα αποφάσισα να κάνω αποτείχιση όπως τόσοι λαϊκοί του νέου αλλά και κληρικοί. Εδώ που κατοικώ υπάρχει η τοπική "Εκκλησία" του Καναδά που μνημονεύει τον Ουνίτη "κ." Βαρθολομαίο, και οι Γ.Ο.Χ.
    Σύμφωνα με αυτά που γράφεις, αλλά που δεν καταλαβαίνω, εγώ που πρέπει να ευρίσκομαι για να είμαι εντάξει κατ' εσένα.

    Νάσαι πάντα καλά!
    εν Χριστώ,
    Κωνσταντίνος Αργυρακόπουλος
    Μόντρεαλ-Καναδά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ8 Ιουλίου 2014 στις 8:12 μ.μ.

    Αδελφε εν Χριστω Κωσταντινε θα αποφευγα να σου πω τι πρεπει να κανεις αν δεν το ειχα κανει και εγω στην πραξη και ημουν μονο θεωρια.
    Οταν αποτειχιστηκα και εγω απο την κοινωνια των οικουμενιστων επισκοπων στην Εκκλησια της Ελλαδος πηγα μετα και με το παλαιο ημερολογιο χωρις να εχω κοινωνια με τις παραταξεις. Οταν δεν ειχαμε παπα του Ακαινοτομητου κοντα αναγκαζομουν να κανω 300 χιλιομετρα για να καλυφθω μυστηριακα. Περασαμε δυσκολες καταστασεις αλλα για να βγαλει ο Θεος εναν ιερεα στο Ακαινοτομητο θα πρεπει να δωσουμε εξετασεις εμεις πρωτα τα αλλα τα φερνει ο Θεος.
    Ενα διαστημα καναμε μονοι τις ακολουθιες οι λαικοι αργοτερα ευλογησε ο Θεος και μας εδωσε Το Σωμα Του και Το Αιμα Του Τον Αγιο Αρτο. Μετα βγηκαν και αλλοι ιερεις κοντα σε εμας. Ολα αδελφε ειναι δοκιμασια εαν θελει Ο Θεος θα σου βγαλει ιερα και στο πιο απιθανο μερος. Εμεις πρεπει να δειχνουμε υπομονη αφου γνωριζουμε την Αληθεια δεν μπορουμε να κανουμε εκπτωσεις στην πιστη. Αφου με την χαρη του Θεου καποιος αποτειχιζεται απο τους οικουμενιστες αυτο ειναι αγωνας οτι κραταμε και το παλιο γιατι ειναι ολο μαζι το πακετο του οικουμενισμου ( αιρεση και σχισμα ) ειναι Θεαρεστος και Κανονικος αγωνας. Τωρα το να πας στους Γ.Ο.Χ. για να καλυφθεις μυστηριακα ενω γνωριζεις οτι οι παραταξεις δεν αγωνιζονται κανονικα και Θεαρεστως γιατι να σε βγαλει Παπα στο Ακαινοτομητο αφου εσυ βολεφτηκες εχεις μυστηρια εστω απο δυναμει παρασυναγωγους. Εαν αγαπητε αδελφε αγωνιστουμε και πονεσουμε και κλαψουμε και δειξουμε πιστη υπομονη και αγωνα Θεαρεστο υπερ της Αληθειας νομιμο ομως θα μας στεφανωσει Ο θεος και θα μας βρει πολλες λυσεις. Κοιτα αδελφε ενα πρακτικο παραδειγμα : ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΝΤΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΝΑΝΕ ΝΟΜΙΜΟ ΑΓΩΝΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΣΑΝ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΔΙΚΑΖΑΝ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ Η ΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
    Ενω οταν οι πατερες δεν αγωνιζονται νομιμα ως αποτειχισμενοι για να περιμενουν Συνοδο Αγια και για λογους απιστιας και μασονιας αρχιζουν χειροτονιες κανουν καινουργιες ιεραρχιες τοτε φυσικα αποσυρεται Ο Θεος επειδη κανουν οτι θελουν και ποτε δεν θα εχουν αποτελεσματα ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ και οχι μονο δεν θα ξηλωνουν τον εχθρο του οικουμενισμου αλλα θα τον ενισχυουν. Ενω ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΜΕΝΑΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ.
    Στον Αγιο Θεοδωρο τον Στουδιτη στο 99 της πατρολογιας μιλαει για τους μυστηριοφυλακες. Δεστο λιγο. Να ξερεις υπηρχαν υπαρχουν και θα υπαρχουν Γεροντες Πνευματικοι και Ορθοδοξοι λαικοι που εχουν ευλογια και διατηρουν ΑΓΙΟ ΑΡΤΟ οι λαικοι οικογενειαρχες. Θα τα πουμε παλι Χαιρε εν Κυριω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ8 Ιουλίου 2014 στις 8:16 μ.μ.

    Ανωνυμακο τι δουλεια εχεις εδω τετοια ωρα γρηγορα για υπνο και μην ξαναμιλησεις γιατι θα σε βαλω τιμωρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ8 Ιουλίου 2014 στις 8:56 μ.μ.

    Αδελφε Κωσταντινε για το ιδιο θεμα ειχαμε και ενα διαλογο με εναν ιερεα των Γ.Ο.Χ. στο στελνω σε δυο μερη.
    Πατερ Ευθυμιε εαν προσεχατε στο κειμενο μιλαμε για ΣΥΝΟΔΟ Α Γ Ι Α και οχι ΛΥΣΤΡΙΚΗ. ΣΤΟ Α Γ Ι Ο ΠΝΕΥΜΑ κανουμε ΥΠΑΚΟΗ και ΟΧΙ στου καθενος την λογικη. Οι ΠΑΤΕΡΕΣ που συγκροτησαν ΤΙΣ Α Γ Ι Ε Σ ΣΥΝΟΔΟΥΣ για να καταδικασουν τους κακοδοξους της καθε εποχης ηταν πρωτα αποτειχισμενοι και δεν χειροτονουσαν πιο μπροστα πληθος επισκοπων ουτε φτιαχνανε συνοδους νεες διαφορετικες ξεχωριστες και παραλληλες, διοτι εαν κανανε κατι τετοιο ( μη γενοιτο ) εμεις σημερα θα ψαχναμε να βρουμε που ειναι η ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, αναμεσα σε χιλιαδες διαφορετικες συνοδους ορθοδοξων.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ επειδη κανανε ακριβη υπακοη και σταματουσαν στην ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ χωρις να προχωρουν σε χειροτονιες απο απιστια μηπως μεινουν χωρις επισκοπους επειδη τελειωσουν, αναλαμβανε Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ που συγκροτει τις ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ και ετσι καταδικαζανε τους κακοδοξους της καθε εποχης. Ενω οταν οι αποτειχισμενοι επισκοποι δεν σταματανε στην αποτειχιση οπως το1935, κανωντας ανυπακοη ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ειτε απο απιστια για ανευρεση επισκοπων μη τυχον τελειωσουν, ειτε παιρνουν εντολες απο την μασονια και αρχιζουν παρανομα και αντικανονικα τις χειροτονιες επισκοπων και δημιουργουν νεες παραλληλες διαφορετικες και ξεχωριστες συνοδους τοτε οχι μονο δεν μπορουν ποτε να συγκροτησουν συνοδο και ειδικα ΑΓΙΑ για να καταδικασει τους κακοδοξους, αλλα ασφαλιζουν τους κακοδοξους στις επισκοπικες θεσεις τους και τους αφηνουν ελευθερα να πολεμουν ΤΗΝ Μ Ι Α ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ, οπως για παραδειγμα ολες οι παραταξεις των συνοδων παρασυναγωγης εχουν ασφαλισει τους νεο-ημερολογιτες σχισματικους και παναιρετικους οικουμενιστες επισκοπους απο το 1935 στις θεσεις τους αφου τους εχουν αφησει ελευθερους να πολεμουν την Μ Ι Α ΕΚΚΛΗΣΙΑ μεχρι σημερα και ετσι δεν μπορουν ποτε να συγκροτησουν συνοδο και ειδικα ΑΓΙΑ οπως εχει γινει απο το 1935 μεχρι σημερα 2014. Δηλαδη οι παραταξιακοι των συνοδων, τους οικουμενιστες επισκοπους τους εχουν δυναμωσει, τους βοηθουν, τους στηριζουν, δεν τους ενοχλουν,τους εχουν παρατησει ελευθερους να πολεμουν την Μ Ι Α ΕΚΚΛΗΣΙΑ και να την κανουν αιρετικη και σχισματικη. Ολοι οι συνοδοι των παραταξεων τοσα χρονια μεχρι σημερα δινουν ζωη στην αιρεση και στο σχισμα των οικουμενιστων επισκοπων για να καταστρεφουν την Μ Ι Α ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ
    ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ που και " πυλαι αδου ου καταισχυσουσιν αυτης" και αυτο το κανουν ειτε απο πλανη ειτε απο μασονικες διαταγες που παιρνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ8 Ιουλίου 2014 στις 9:13 μ.μ.

    Πατερ οπως στο ενα και μοναδικο μας σωμα οταν χτυπησουμε στο χερι και στο ποδι προσπαθουμε να τα θεραπευσουμε και δεν προσπαθουμε να μπουμε σε αλλο καινουργιο σωμα ετσι και στην ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΣΧΙΣΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΩΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ Η ΥΓΕΙΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΩΜΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΗΤΑΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΣΑΝ ΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ.ΜΕΧΡΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΙΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΟΥΝ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΓΙΩ ΔΕΝ ΑΡΧΙΖΑΝ ΝΑ ΧΕΙΡΟΤΟΝΟΥΝ ΠΛΗΘΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΟΥΤΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΙΕΡΑΡΧΙΕΣ ΟΥΤΕ ΦΤΙΑΧΝΑΝΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ.ΔΕΝ ΚΑΝΑΝΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΣΩΜΑΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ. ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΝΑΝΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΑΖΑΝΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΚΗ ΕΙΧΑΝΕ ΑΓΙΟ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΑΝΕ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥΣ.ΕΝΩ ΟΣΟΙ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΒΑΖΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟ 1935 ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΤΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΤΕ ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΑΓΙΟ -ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΕΩΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΑΓΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ.
    Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΕΙ ΑΚΟΜΗ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΣΥΝΟΔΟ ΑΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΙΑΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΙΕΡΑΡΧΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΩΝ.
    ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΙΑΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ. ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΙΑΚΟΙ. ΕΝΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ : ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΣΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΜΑΣΟΝΙΚΕΣ ΣΤΟΕΣ ΣΥΧΝΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΑΞΙΑΚΟΙ? ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΓΕΛΑΝΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΤΙΑΞΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΛΩΝΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΡΗΜΑΞΟΥΝ ΣΥΝΑΙΤΕΡΙΚΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙ "ΠΥΛΑΙ ΑΔΟΥ ΟΥ ΚΑΤΑΙΣΧΥΣΟΥΣΙΝ ΑΥΤΗΣ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ8 Ιουλίου 2014 στις 9:31 μ.μ.

    Ακομη ενα σχολιο για το ιδιο θεμα.
    ΠΟΤΕ ΟΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΑΝ ΣΥΝΟΔΟ ΑΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΝ ΝΑ ΔΙΚΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΟΥΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΞΑΝΑΜΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ?
    ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ Η ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΣΕΙΣ ΠΩΣ ΕΧΕΤΕ ΦΤΙΑΞΕΙ ΜΙΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ? ΠΟΤΕ ΕΓΙΝΕ Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ?
    ΜΗΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΚΑΜΙΑ ΑΓΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ Η ΤΟΠΙΚΗ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΜΑΘΑΜΕ?
    ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝΕ ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΑΝΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΘΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΛΟΙ ΑΦΟΥ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ.
    ΕΝΩ ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΑΤΕ ΜΙΑ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ
    ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΚΑΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΓΙΩ.
    ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΑΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
    ΔΙΟΤΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΠΡΟ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΣΤΡΕΨΑΤΕ ΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Οταν αποτειχιστηκα και εγω απο την κοινωνια των οικουμενιστων επισκοπων στην Εκκλησια της Ελλαδος πηγα μετα και με το παλαιο ημερολογιο χωρις να εχω κοινωνια με τις παραταξεις. Οταν δεν ειχαμε παπα του Ακαινοτομητου κοντα αναγκαζομουν να κανω 300 χιλιομετρα για να καλυφθω μυστηριακα.



    Αδελφέ Γεώργιε, γράφεις ότι ήσουν μέλος της Εκκλησίας της Ελλάδος, και έκανες αποτείχιση. Μετά την αποτείχιση, ακολούθησες το Ιουλιανό ημερολόγιο, χωρίς να έχεις να κάνεις απολύτως τίποτα με τις Συνόδους των Γ.Ο.Χ.

    Γράφεις : Όταν δεν είχαμε παπά του ακαινοτομήτου...

    Ερώτηση: Υποθέτω είσαι περίπου 45 ετών, γεννηθείς περίπου το 1969. Οι ιερείς του ακαινοτόμητου που μυστηριακά κοινωνείς, ακόμη και αν είναι 80 ετών, δηλαδή γεννηθέντες το 1934, από που έχουν ιερωσύνη;

    Σε παρακαλώ, αν μπορείς γράφε μου απλά για να σε καταλαβαίνω.

    Εν Χριστώ.
    Κωνσταντίνος Αργυρακόπουλος
    Μόντρεαλ-Καναδά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γιωργάκη μην κοροϊδεύεις τους ανώνυμους!
    Κοίταξε να διορθωθείς από τις πλάνες σου και άφησε τις ψευτοπαλληκαριές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. SILVER πρόσεξε μην σε παρασύρει στις πλάνες του ο Γιωργάκης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @SILVER πρόσεξε μην σε παρασύρει στις πλάνες του ο Γιωργάκης!


    Αν τα 70 χρόνια του Σίλβερ δεν είναι ικανά με την χάρη του Κυρίου να τον κάνουν προσεκτικό, "μαύρη είναι η νύκτα στα βουνά, στους κάμπους ρίχνει χιόνι...."

    Γιατί δεν γράφεις το ονοματάκι σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ΜΙΑ ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΛΗΓΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.


    Ανώνυμε, συμφωνώ ότι υπάρχει μια ανοικτή πληγή στο σώμα της Εκκλησίας.

    Εκείνο που δεν συμφωνώ με τον αξιοθρήνητο συγγραφέα του άρθρου, είναι: Ποιος είναι η Εκκλησία, και ποιος την έσχισε το 1924.

    Γράφε τουλάχιστον το Βαπτιστικό σου όνομα.

    "ου γαρ έδωκεν ημίν ο Θεός πνεύμα δειλίας..." (Β'Τιμόθεον).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κωστάκη την Εκκλησία την έσχισαν το 1924 όσοι έδωσαν σημασία σε δευτερεύοντα θέματα και έκαναν σχίσμα. Μόνο για θέματα δογματικά επιτρέπονται τέτοιες αντιδράσεις.

    Κωστάκη σε βλέπω επηρεασμένο από τις πλάνες των παλαιοημερολογιτών.

    Αριστοτέλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Aριστοτέλη δευτερεύον θέμα είναι η ανατροπή της Δογματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας, την οποία ανατροπή έκανε το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως με την Εγκύκλιο του 1920 (είχαν προηγηθεί και οι αντίστοιχες του 1902 και 1904).

    Ένας δε από τους όρους της Εγκυκλίου ήταν και η αλλαγή του ημερολογίου. Η δε συνέχεια, αυτών που δέχθηκαν αυτή την ανατροπή της Δογματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας, ήταν η είσοδός τους στο λεγόμενο Π.Σ.Ε., η άρση των Αναθεμάτων, η αναγνώριση της παρασυναγωγής των Παπικών ως "αδελφής Εκκλησίας" με Ιερωσύνη, Μυστήρια και Αποστολική διαδοχή, η αναγνώριση ως Ορθοδόξων των Μονοφυσιτών κ.λ.π.

    Αν αυτή είναι η Εκκλησία του Χριστού και την δέχεσαι είσαι άξιος της "μοίρας" σου.

    Εν Χριστώ,
    Κωνσταντίνος Αργυρακόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ9 Ιουλίου 2014 στις 12:21 μ.μ.

    Αγαπητε Κωσταντινε βλεπεις καταρχην οτι μπαινει και ο πειρασμος με τον δειλο τον φοβιτσιαρη τον ανωνυμο που ουτε το ονομα του τολμαει να πει, μπορει να ειναι και καμια γυναικουλα. Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν εχει επειχιρηματα κανονικα απλα θελει να αναπαυσει την ψυχοπαθεια του. Τελειωσε αυτο.
    Τωρα εγω οπως και πολλοι αδελφοι εχουμε κοινωνια με ιερεις οι οποιοι αποτειχιστηκαν απο την αιρεση των οικουμενιστων και την αποτειχιση την κανανε και για το νεο-ημερολογιτικο σχισμα.Ολοι οι ιερεις ηταν της Εκκλησιας της Ελλαδος απλα τωρα βρισκονται στο Ακαινοτομητο πληρωμα της Εκκλησιας της Ελλαδος. Επισης εχουμε κοινωνια και με ιερεις που αποτειχιστηκανε απο την παρασυναγωγη των διαφορων συνοδικων παραταξεων των λεγομενων Γ.Ο.Χ. Δηλ. Εαν ο κληρικος
    εχει κανονικη αποστολικη διαδοχη κραταει το παλαιο και ειναι αποτειχισμενος απο την κοινωνια των οικουμενιστων και παραταξιακων επισκοπων μας κανει αφου ανηκει στο Ακαινοτομητο Πληρωμα της Ορθοδοξου Εκκλησιας και ευχαριστως εχουμε κοινωνια με ολους αυτους τους ιερεις αρκει μαζι με την πιστη να εχουνε και ορθο βιο,
    να μην ειναι δημοσια κατηγορημενοι για διαφορα σκανδαλα και βασικα για θεματα ηθικης.Τωρα για το θεμα των ιερεων τι θα γινει αμα πεθανουν που θα βρουμε ιερεις τι θα γινει με τα μυστηρια που θα τα βρουμε και ολα αυτα. Ακουσε αδελφε παιρνω το δικο μου παραδειγμα .Ο ΘΕΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ. Οταν αποτειχιστηκα μου εδωσε Ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ ΙΕΡΕΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΧΕ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΕΙ δεν πηγα στους Γ.Ο.Χ. για να βρω ιερεις μηπως και τελειωσουν. Κοιτα το 1935 για τον ιδιο λογο χειροτονησανε αντικανονικα ( οχι προς τον τροπο αλλα δεν ειχαν συνοδικα δικαιωματα )
    τεσσερεις επισκοπους για να μην χαθει η Αρχιεροσυνη ( υπηρχε και μασονια τοτε ) και ποιος μας λεει οτι αυτοι θα συνεχισουν τον αγωνα και δεν θα γυρισουν πισω στο νεο οπως και εγινε, η ποιος μας λεει οτι δεν θα προδωσουν και θα κανουν δικα τους συνιδικα σχηματα οπως και εγινε.
    Οι ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΠΡΟ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ.
    ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΝΑ ΛΕΝΕ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΤΕ ΑΠΙΣΤΙΑ ΚΑΝΤΕ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΜΗ ΧΑΘΕΙ Η ΑΡΧΙΕΡΟΣΥΝΗ.
    ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΩΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗΣ ΔΕΝ ΑΡΧΙΖΑΝΕ ΝΑ ΧΕΙΡΟΤΟΝΟΥΝΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΟΥΤΕ ΕΙΧΑΝΕ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ ΜΗ ΧΑΘΕΙ Η ΑΡΧΙΕΡΟΣΥΝΗ ΑΛΛΑ ΚΑΝΑΝΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΡΟΣΘΕΤΑΝΕ ΚΑΤΙ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΑΦΑΙΡΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΣΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΤΙΣ ΟΙΚΟΙΜΕΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΞΑΝΑ Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
    ΕΝΩ ΕΑΝ ΟΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΟΠΩΣ ΤΟ 1935 ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΑΛΛΑ ΛΟΓΩ ΑΠΙΣΤΙΑΣ ΜΗ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΑΣΟΝΙΚΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΠΟΔΟΠΑΤΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΚΑΙ ΠΗΓΑΝ ΣΕ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΗΓΑΝ ΣΕ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΓΙΟ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΑΦΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΟΥΝ ΣΥΝΟΔΟ ΓΙΑΤΙ ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΠΑΝΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΥΠΑΚΟΗ. ΜΟΝΟ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΩΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΝΑ ΣΥΓΚΑΛΕΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΟΥΝ ΣΥΝΟΔΟ ΑΓΙΑ ΟΠΟΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥΣ
    ΕΝΩ ΟΣΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΔΙΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΟΥΝ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΑΓΙΑ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΑ ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗΣ ΑΠΛΑ ΕΝΙΣΧΥΟΥΝ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΚΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΡΟΙ ΣΥΜΑΧΟΙ
    ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
    Γιαυτο αδελφε Κωσταντινε η αποτειχιση ειναι υποχρεωτικη οχι μονο απο την κοινωνια των οικουμενιστων για την αιρεση καιτο σχισμα τους αλλα και απο την κοινωνια των παραταξιακων για την παρασυναγωγη τους. Χαιρε εν Κυριω αδελφε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ9 Ιουλίου 2014 στις 1:49 μ.μ.

    Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΚΡΩΝ.
    Τόσα χρόνια βλέπουμε ένα διαρκή πόλεμο ανάμεσα στους οικουμενιστές και τους παραταξιακούς. Στην παρασυναγωγή όλων των συνόδων γνωρίζουν πολύ καλά και λένε την αλήθεια για το άλλο άκρο ότι έχει πέσει στην αίρεση του οικουμενισμού: δηλαδή είναι αιρετικοί οι ορθόδοξοι που έχουν κοινωνία με τους πρωτοστάτες του.....
    οικουμενισμού πατριάρχες και αρχιεπισκόπους επειδή αναγνωρίζουν ομολογούν και κοινωνούν με όλο το παγκόσμιο συνοθύλευμα των αιρέσεων, των αντιχρίστων,των μασόνων και των σατανιστών. Επίσης πολύ καλα λένε ότι είναι και σχισματικοί οι οικουμενιστές αφού το θέμα του ημερολογίου διέκοψε την ενότητα της Μίας Εκκλησίας. Μέχρι εδώ τα λένε πολυ καλά. Γιατί όμως δεν βλέπουνε τον εαυτό τους που έχουνε δημιουργήσει καινούριες οργανωμένες συνόδους-Ιεραρχίες και Εκκλησίες παράλληλες ως προς την Μία Εκκλησία; Δεν βλέπουνε ότι ανήκουν σε παρασυναγωγή κοινωνόντας με τους πρωτοστάτες της παρασυναγωγής, ενώ έπρεπε να βρίσκονται απότειχισμένοι από τους οικουμενιστές εντός του Σώματος της ομολογίας Της Μίας Ορθοδόξου Εκκλησίας; Οπως και οι κοινωνοί της αιρέσεως και του σχίσματος λένε την αλήθεια για το άλλο άκρο ότι έχει δημιουργήσει παρασυναγωγή με καινούριες χειροτονίες επισκόπων δημιουργία μητροπόλεων και κατασκευή συνόδων παράλληλων ως προς την Μία Εκκλησία. Αυτά τα γνωρίζουν καλά και λένε την αλήθεια αλλά γιατί δεν βλέπουν τον εαυτό τους ότι κοινωνούν με όλο το μολυσματικό, μασονικό και σατανικό παγκόσμιο συμβούλιο των αιρετικών μέσω των οικουμενιστών πατριαρχών και αρχιεπισκόπων; Δεν γνωρίζουν ότι σχίζουν την ενότητα της Μίας Εκκλησίας και γίνονται σχισματικοί αφού ακολουθούν τους πρωτοστάτες του νεο-ημερολογίτικου σχίσματος του οικουμενισμού; Έτσι λοιπόν τα δύο άκρα λένε την αλήθεια μόνο για τους άλλους και όχι για τον εαυτό τους. Ενώ το κάθε άκρο έχει το δοκάρι μπροστά του πολεμάει να βγάλει από τους άλλους το δοκάρι. Υπάρχουν όμως και καλοπροαίρετοι που έχουν διακόψει την κοινωνία της κακοδοξίας της πλάνης και της διαστροφής των δύο άκρων. Μόνο αυτοί αγωνίζονται κανονικά νόμιμα και θεάρεστα. Είνα όλοι αυτοί που τιμούν και σέβονται στην πράξη την τάξη της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Όλοι γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει: εάν οι επίσκοποι, οι κληρικοί, οι μοναχοί και οι λαϊκοί των δύο άκρων έκαναν υπακοή στην πράξη τους κανόνες του Παναγίου Πνεύματος και εφάρμοζαν την πρακτική των Αγίων Πατέρων τότε θα βρισκόντουσαν αυτόματα στο διαχρονικό πλήρωμα της ομολογίας της Μίας Ορθοδόξου Εκκλησίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κωνσταντίνε αφού η Εκκλησία παράγει αγίους είναι Εκκλησία του Χριστού!

    Δευτερεύον είναι το ημερολογιακό ζήτημα, η αλλαγή του ημερολογίου. Δεν είναι δογματικό ζήτημα το ημερολόγιο αυτό το βλέπει και παιδάκι δημοτικού σχολείου.

    Αριστοτέλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Δεν είναι δογματικό ζήτημα το ημερολόγιο αυτό το βλέπει και παιδάκι δημοτικού σχολείου.


    Aριστοτέλη έχω την εντύπωση ότι υποτιμάς την νοημοσύνη σου.

    Σου απήντησα ότι η αλλαγή του ημερολογίου το 1924 ήταν ένας από τους σκοπούς εφαρμογής της βλασφήμου Εγκυκλίου του 1920. Τι δεν καταλαβαίνεις;;;

    Γιατί απομονώνεις το ημερολόγιο από την αντίχριστη Εγκύκλιο, αφού είναι μέρος της Εγκυκλίου;;

    Εν Χριστώ,
    Κωνσταντίνος Αργυρακόπουλος
    Μόντρεαλ-Καναδά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αδελφέ Γεώργιε Χαίρε!

    Αδελφέ σε ερώτησα ένα απλό πράγμα αλλά απάντηση δεν μου έδωσες.

    Σε παρακαλώ, όταν πρόκειται να γράψεις σε μένα γράφε πέντα απλά πράγματα για να σε καταλαβαίνω. Σου είπα, τσοπάνος ήμουν λίγα γράμματα ξέρω. Κάνε αγάπη αδελφέ μου και πες μου ο ακαινοτόμητος ιερέας σου ποιος του έδωσε την ιερωσύνη. Ποιος τον χειροτόνισε αδελφέ μου;;

    Νάσαι πάντα καλά!

    Εν Χριστώ,
    Κωνσταντίνος Αργυρακόπουλος
    Μόντρεαλ-Καναδά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ9 Ιουλίου 2014 στις 4:12 μ.μ.

    Η πλειοψηφια των αποτειχισμενων ιερεων που εχουμε κοινωνια την ιεροσυνη την πηραν απο τους επισκοπους της Εκκλησιας της Ελλαδος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σε ευχαριστώ αδελφέ Γεώργιε!

    Νάσαι πάντα καλά, καλό αγώνα υπέρ της Φιλτάτης Ορθοδοξίας, υγεία και ευλογία σε σένα και στην κατ' οίκον εκκλησία σου!

    εν Χριστώ,
    Κωνσταντίνος Αργυρακόπουλος
    Μόντρεαλ-Καναδά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Οι. Ορθοδοξοι θελουμε την Εκκλησια μας που βγαζει Αγιους χωρις την βρωμα της οικουμενιστικης σαπιλας.
    Οταν ο ενας κανει νηστεια και ο αλλος κανει καταλυση που ειναι η ενωμενη Εκκλησια και νομιζουν μερικοι οτι η ενοτητα της Εκκλησιας
    δεν ειναι δογματικο ζητημα. Ποσο πλανονται οι καιμενοι δεν εχουν καταλαβει οτι ειναι ΜΙΑ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ
    ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Γινεται σε ΜΙΑ ΕΚΚΗΣΙΑ να εχουμε Ορθοδοξους που ακολουθουν δυο διαφορετικα τυπικα ? Αυτο δεν δειχνει την ενοτητα της Εκκλησιας αλλα δειχνει την διασπαση της Λατρευτικης ενοτητας στην ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Τό κακό αὐτό, ἀδελφοί μου, τό ἔκαναν οἱ Παλαιοημερολογῖτες. Κακῶς ἄλλαξε τό Ἡμερολόγιο. Ὅταν ὅμως ἡ Ἑλλαδική μας Ἐκκλησία δέχτηκε τό Νέο Ἡμερολόγιο, ἀλλάζοντάς το μέ τό Παλαιό, τότε οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες καί τά Πατριαρχεῖα, πού ἀκολουθοῦσαν τό Παλαιό Ἡμερολόγιο, ἀνέχτηκαν τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία γιά τήν ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου καί δέν ἔπαυσαν νά ἔχουν κοινωνία μαζί της. Πολλοί ὅμως χριστιανοί τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, πού κράτησαν τό Παλαιό Ἡμερολόγιο, ἀποκήρυξαν τήν Ἐκκλησία μας, ἐπειδή αὐτή προσχώρησε στό Νέο Ἡμερολόγιο, καί ἀποκόπηκαν ἀπό αὐτήν. Ἀποκοπέντες ὅμως αὐτοί ἀπό τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία ἀποκόπηκαν αὐτομάτως καί ἀπό ὅλες τίς ἄλλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί ἀπ᾽ αὐτές ἀκόμη πού ἀκολουθοῦσαν τό Παλαιό Ἡμερολόγιο.

    Γόρτυνος μητροπολίτης Ιερεμίας
    http://aktines.blogspot.gr/2014/06/blog-post_5525.html

    Αυτό σαν απάντηση στο σχόλιο
    9 Ιουλίου 2014 - 7:38 π.μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Εαν θελετε κανονικη εκκλησιολογικη μελετη για το ημερολογιακο σχισμα
    πρεπει να αποφυγεται τα δυο ακρα των οικουμενιστων και των παραταξιακων.Υπαρχει και η βασιλικη οδος στο κεντρο που αποφευγει να πεσει στον γκρεμο των οικουμενιστων και στο γκρεμο των παραταξιακων. Ο Πατερ Μαξιμος απο την σκητη του Αγιου Βασιλειου Ο Πατερ Θεοδορητος Ο Πατερ Χρυσοστομος Ο Πατερ Σταυρος ολοι αυτοι που δεν βρισκονται στα δυο ακρα μονο αυτοι εχουν ξεκαθαρη γνωμη, γιατι λενε τα στραβα και για τα δυο ακρα και δεν υποστηριζουν ουτε τους οικουμενιστες ουτε τους παραταξιακους που αυτοι τρωγονται μεταξυ τους τοσα χρονια.
    Τα βιβλια τους μπορειτε να τα βρειτε σε ολα τα μπλοκ και τις ιστοσελιδες του Ακαινοτομητου πληρωματος της Ορθοδοξου Εκκλησιας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή