Του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού του Πνεπιστιμίου Αθηνών: Άγιον Όρος, διχασμός εν όψει.

O μοναχικός σύλλογος των «αμαθών» και «ασόφων», γνωρίζει αυτά, τα οποία και οι σοφοί ηγούμενοι γνωρίζουν αλλά τα αποσιωπούν, δηλ. την εμπλοκή του Πατριάρχου στην παναίρεση του οικουμενισμού και τις παραχωρήσεις στους αιρετικούς, οι οποίες ακυρώνουν την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας. Γράφουν λοιπόν στους ηγουμένους. «Γνωρίζετε, σεβαστοί πατέρες, καλύτερα από εμάς τις αντορθόδοξες και βλάσφημες ενέργειες, δηλώσεις και αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου...που συνιστούν κραυγαλέα και εμφανή - γυμνή τη κεφαλή - αποδοχή και διδαχή της παναιρέσεως όλων των εποχών, που αθετεί τη μοναδικότητα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και την ταυτίζει με τις αιρέσεις, των οποίων δέχεται τα μυστήρια ως έχοντα και μεταδίδοντα αγιαστική και σώζουσα χάρη. Εκτός της αναγνωρίσεως του Βαπτίσματος των Παπικών και των Λουθηρανών έχουμε και μετοχή στο κοινό ποτήριο με τους Μονοφυσίτες και σε πολλές περιπτώσεις με τους Παπικούς στις Κυκλάδες και στη Διασπορά»!
Τέλος, οι αγιορείτες ηγούμενοι προβλέπουν ενδεχόμενη δημιουργία σχισμάτων στην Εκκλησία, «...φιλόφρονες εκδηλώσεις, όπως αυτές των επισκέψεων του Πάπα στο Φανάρι και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών στο Βατικανό, χωρίς την προϋπόθεση της ενότητας στην πίστη, επιτυγχάνουν αφ' ενός...και αφ' ετέρου να αμβλύνουν το δογματικό αισθητήριο πολλών Ορθοδόξων˙ επί πλέον δε να εξωθήσουν μερικούς από τους πιστούς και ευλαβείς Ορθοδόξους, που ανησυχούν για όσα ακαίρως και παρά τους Ιερούς Κανόνες γίνονται, σε αποκοπή τους από το σώμα της Εκκλησίας και την δημιουργία νέων σχισμάτων»!
Το ερώτημα, όμως, που προκύπτει από το τελευταίο αυτό μέρος του κειμένου των ηγουμένων είναι:
- Ποιος φωτισμός τους πληροφορεί ότι «οι μερικοί (έστω) πιστοί και ευλαβείς Ορθόδοξοι», υπερασπιστές των Ιερών Κανόνων και της πατερικής παραδόσεως, στην περίπτωση, που, ό μη γένοιτο, δημιουργηθεί σχίσμα, αυτοί θα πρέπει να αποκοπούν από το σώμα της Εκκλησίας;
- Γιατί θέλουμε κάποιους και ευλαβείς και Ορθόδοξους, αλλά έξω από το σώμα της Εκκλησίας; Αν η Διοικούσα Εκκλησία εμμένει στις αιρέσεις, που καταδικάζουν οι Πατέρες και οι Ιεροί Κανόνες, και άρα, στην περίπτωση αυτή, δεν είναι πλέον Εκκλησία αλλά «εκκλησία», δεν θα πρέπει να αποκοπεί η αίρεση από την Εκκλησία;

-Πως εννοούν άραγε την Εκκλησία οι κ.κ. Ηγούμενοι; Και αιρετική και Εκκλησία; Ποιος πρέπει να αποκοπεί; από ποιόν; 

1 σχόλιο:

  1. Όλα για την ενότητα

    "Ἡ ἀδελφική ἡμῶν συνάντησις σήμερον εἶναι ἕν νέον καί ἀναγκαῖον βῆμα εἰς τήν πορείαν πρός τήν ἑνότητα"
    (Κοινή Δήλωσις μετά τη συνάντηση και συμπροσευχή οικουμενικού Βαρθολομαίου με πάπα Φραγκίσκο)

    Διχασμός εν όψει; Ποιος το λέει αυτό; Όταν οι κεφαλές οικουμενικού Βαρθολομαίου και πάπα Φραγκίσκου είναι ενότητι ενωμένες - σημ. "ἐν νομίμῳ ποικιλίᾳ" sic - πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για διχασμό;

    Και, καλά, άντε να δεχτούμε ότι οι δυο κεφαλές δεν είναι δυο, είναι μια με δυο πνεύμονες, όμως το σώμα είναι ένα ! Έτσι δεν είναι ; Ένα είναι και ενωμένο - οπωσδήποτε, με το δεσμό της ενότητας - μετά της κεφαλής.

    Μάλλον, πάπας και οικουμενικός προχώρησαν τις μεταμοσχεύσεις εκεί όπου ακόμη δεν τις πήγαν οι γιατροί. Με το χειρουργικό νυστέρι της ενότητας και δια του κυρίου Σπήλμπεργκ - καλό να τον θυμόμαστε πού και πού - ένωσαν ένα κεφάλι με ένα σώμα. Το οποίο έχει δυο πνεύμονες, μη ξεχνάμε, σε μια ταινία παραγωγής Χόλυγουντ. Η παγκόσμια πρώτη παίχθηκε στα Ιεροσόλυμα και ο Πανάγιος Τάφος - τα ταμεία, εννοήσατε - πήρε φωτιά.

    Να μου καεί το κομπιούτερ, φίλες και φίλοι του Orthodox Voice, αν σας λέω ψέμματα, να μου καεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή