Ἡ ἑνοποίηση τῆς Εὐρώπης ἀπαιτεῖ προηγουμένως πολιτιστικὴ ἑνότητα. Ἡ προσαρμογὴ τῆς νομοθεσίας μας στὰ εὐρωπαϊκὰ δεδομένα, ποὺ θεμελιώνονται στὸ ἰδεολογικὸ φάσμα τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως καὶ τοῦ Διαφωτισμοῦ, ἀπὸ τὴ μιὰ πλευρὰ φανερώνει πάνω σὲ ποιὲς βάσεις οἰκοδομεῖται ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἐπιβεβαιώνει τὴν εὔκολη ἀπεμπόληση τῆς δικῆς μας παραδόσεως γιὰ χάρη τῆς παραδόσεως τῆς ἄλλης Εὐρώπης. Ἀκόμη καὶ αὐτὴ ἡ ρύθμιση τοῦ ὡραρίου ἐργασίας τῶν Καταστημάτων ἀποδεικνύει ἐνέργεια κεφαλαιώδους σημασίας, διότι χωρὶς νὰ λαμβάνονται ὑπ᾽ ὄψιν οἱ ἰδιαιτερότητες τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου (κλίμα, νοοτροπία κ.λπ.), ἐπιβάλλεται ἀναγκαστικὰ (στανικά, θὰ ἔλεγε ὁ Μακρυγιάννης) καὶ ἐδῶ ἡ προσαρμογὴ στὰ εὐρωπαϊκὰ δεδομένα. Καὶ αὐτὸ ἀναγκάζει καὶ μᾶς νὰ δεχθοῦμε, ὅτι ἐπικρατοῦσα τάση εἶναι ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη νὰ οἰκοδομηθεῖ μὲ μέτρο τὴν παράδοση καὶ πράξη τοῦ Φραγκογερμανικοῦ πληθυσμοῦ της εἰς βάρος τῆς δικῆς μας παράδοσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου