Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός : Ἦταν ἀναμενόμενη ἡ εὐρωπαϊκὴ περιπέτειά μας.

…Οἱ κρίσεις γιὰ τὴν εὐρωπαϊκὴ ἑνοποίηση εἶναι ἰδιαίτερα θετικές, ὅταν ὑπερισχύουν τὰ οἰκονομικο-πολιτικὰ κριτήρια καὶ ἐξαίρονται τὰ ἀναμενόμενα ἀπ᾽ αὐτὴν οἰκονομικὰ ὀφέλη. Μολονότι καὶ στὴν περίπτωση αὐτὴ οἱ ἐπιφύλαξεις εἶναι πολλὲς. Οἱ ἐπιφυλακτικοὶ ὅμως σ᾽ αὐτὸ τὸ ἄνοιγμα τοῦ Ἔθνους μας δὲν μποροῦν νὰ διώξουν ἀπὸ τὴ σκέψη τους μίαν Εὐρώπη, ποὺ ἐπὶ δέκα αἰῶνες —ἀπὸ τὸ σχίσμα μέχρι σήμερα—δὲν ἔπαυσε νὰ ἐπιβουλεύεται τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, καὶ μάλιστα τὸν Ἑλληνισμό, ποὺ ἔχει ταυτισθεῖ ἱστορικὰ μὲ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἡ ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Φράγκους (1204), ἡ προπαγανδιστικὴ δραστηριότητα τῶν Δυτικοευρωπαίων στὴν ὑπόδουλη Ἀνατολή, ἡ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ (1922) καὶ ἡ τραγωδία τῆς Κύπρου (1974)εἶναι τὰ ἐντονότερα ὁρόσημα αὐτῆς τῆς «προδοσίας» τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολῆς ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ Εὐρώπη. Τί μπορεῖ νὰ περιμένει ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ μιὰ τέτοια Εὐρώπη; εἶναι τὸ ἐρώτημα τῶν ἐπιφυλακτικῶν ποὺ δὲν μπορεῖ, φυσικά, νὰ τὸ παραβλέψει κανεὶς ἀβασάνιστα.