...Ἡ συνείδηση τοῦ εὐρωπαίου ἀνθρώπου - πολίτη εἶναι τὸ μόνιμο αἴτημα,
ἄλλωστε, ὅλων τῶν εὐρωπαϊστῶν. Τὸ ἐρώτημα ὅμως ἐδῶ εἶναι, ποιὰ σχέση μπορεῖ νὰ
ἔχει αὐτὴ ἡ συνείδηση μὲ τὴν ἑλληνική, ἤ καλύτερα τὴν ἑλληνορθόδοξη συνείδηση,
ποὺ ἀποτελεῖ τὴν πεμπτουσία τοῦ Ἕλληνα - Εὐρωπαίου. Τὸ πνεῦμα τῶν Κοινοτικῶν
κειμένων εἶναι, ὅτι πρεπει νὰ δημιουργηθοῦν κοινὲς συνήθειες, γιὰ νὰ
διαμορφωθεῖ βαθμιαῖα ἑνιαῖος τύπος ἀνθρώπου, ὁ Εὐρωπαῖος ἄνθρωπος. Αὐτὸ
ὑποβοηθεῖται μὲ τὴν καθιέρωση ἑνιαίων καταναλωτικῶν προτύπων γιὰ τὴν
διευκόλυνση τῆς κινητικότητας καὶ ἀλληλοπροσέγγισης. Εὐνόητο ἔτσι εἶναι, ὅτι
κάθε ἐθνικὴ ἰδιαιτερότητα πρέπει νὰ ἰσοπεδωθεῖ, ἤ τοὐλάχιστο νὰ ἀμβλυνθεῖ, ἔστω
καὶ ἄν αὐτὸ δὲν ζητεῖται -ἀκόμη ρητὰ καὶ ἐκπεφρασμένα. Συνάγεται ὅμως ἀπὸ τὴν
προοδευτικὰ ἐπιβαλλόμενη ἑνιαία νομοθεσία (Κοινοτικὸ
Δίκαιο), ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἑνιαιοποίηση τοῦ τρόπου ζωῆς καὶ τῆς κοινωνικῆς
πραγματικότητος, καὶ στὴν δημιουργία ἑνὸς νέου ἤθους, τὸ ὁποῖο διαφοροποιεῖται
διαμετρικὰ ἀπὸ τὸ ἑλληνορθόδοξο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου