Η εξαπάτηση των πιστών (Συνεχίζεται).

5. Τι είναι η «ακοινωνησία» και τι είναι το «ανάθεμα»; Τι σημασία έχει αν στο κείμενο της συμφωνίας υπάρχει η λέξη «ακοινωνησία», ή η λέξη «ανάθεμα»;

α. «Ακοινωνησία» είναι η έλλειψη εκκλησιαστικής επικοινωνίας ανάμεσα στους πιστούς και τους απίστους. Ανάμεσα στους Ορθοδόξους και κακοδόξους, όπως είναι οι Λατίνοι..
Τόσο οι άγιοι Πατέρες, όσο και οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας, απαγορεύουν ρητά σʼ ένα Ορθόδοξο να έχει πνευματική «κοινωνία» με οποιονδήποτε αιρετικό, ή με άλλα άτομα που «κοινωνούν» με αιρετικούς». Αιρετικός, με τον οποίο απαγορεύεται να έχει κοινωνία» ένας Ορθόδοξος, μπορεί να είναι ακόμα και ο επίσκοπός του, ο Αρχιεπίσκοπος, ο Πατριάρχης, ή άλλος κληρικός.
Όταν λέμε δεν πρέπει ένας Ορθόδοξος να έχει «πνευματική κοινωνία» με ένα αιρετικό επίσκοπο, εννοούμε ότι δεν μπορεί να εκκλησιάζεται σε ναούς που ιερουργεί ο επίσκοπος αυτός, ή άλλοι κληρικοί, που μνημονεύουν το όνομα του αιρετικού αυτού επισκόπου. Δεν μπορεί δηλ. ένας πιστός να εξυπηρετείται μυστηριακά από αιρετικούς κληρικούς. Όταν, λοιπόν, οι Κανόνες και οι Πατέρες αναφέρονται στην «ακοινωνησία», εννοούν ότι ένας ή περισσότεροι πιστοί, κληρικοί είναι υποχρεωμένοι να μην επικοινωνούν πνευματικά με κανένα αιρετικό επίσκοπο, γιατί αλλιώς ταυτίζονται μαζί του.
Αλλά, και ολόκληρη η Εκκλησία περαιτέρω έχει την ίδια υποχρέωση. Καμιά τοπική Εκκλησία δεν μπορεί να έχει «κοινωνία». με αιρετικά πρόσωπα, όπως επισκόπους, ακόμα κιʼ αν αυτοί αποτελούν κάποια τοπική Εκκλησία, όπως είναι π.χ. ένα Πατριαρχείο. Τέτοιο Πατριαρχείο ήταν μέχρι το 1009 το Πατριαρχείο της Παλαιάς Ρώμης, όταν κατελήφθη από τους αιρετικούς Φράγκους.
Την «ακοινωνησία» δηλ. θέσπισε η Εκκλησία για να προστατεύσει τα πιστά και Ορθόδοξα μέλη της , ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό της από τις αιρέσεις. Οι Κανόνες κιʼ οι Πατέρες καθορίζουν υποχρεωτικά τη στάση των Ορθοδόξων, αλλά και ολόκληρης της Ορθόδοξης Εκκλησίας έναντι των αιρετικών, προπαντός δε έναντι των αιρετικών επισκόπων. Ως εκ τούτου, η «ακοινωνησία» σημαίνει το «σχίσμα», που δημιουργείται κατʼ αυτό τον τρόπο ανάμεσα στις δυό αυτές καταστάσεις των ανθρώπων, τους Ορθοδόξους και τους αιρετικούς.