+Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης : Η Μασονία

Επ΄ εσχάτων έχουν γραφή τόσα περί της σατανικής αυτής μυστικής ανά τον κόσμον οργανώσεως, ώστε θα εκινδυνεύαμεν να επαναλάβωμεν τα ίδια, εάν εγράφομεν τι σημαίνει Μασονία. Αλλ’ αν την μνημονεύωμεν ενταύθα, είναι δια να μη υστερήση ο ι. ημών Τόπος εις την κοινήν υπό των ευσεβών διαμαρτυρίαν κατά του επαράτου βασιλικού διατάγματος. Ότι η Μασονία αποτελεί διαβρωτικήν δια το Έθνος και την Εκκλησίαν δύναμιν, ουδεμία περί τούτου αμφιβολία, εφ’ όσον τείνει να υποκαταστήση την αγάπην της Εκκλησίας, δι’ υπόπτου και ψευδούς φιλανθρωπίας, τα Μυστήρια αυτής, δια σατανικών μυστηριακών τελετουργιών, και το Έθνος να παραδώση εις σκοτίας πολυεθνείς ή και εβραϊκάς χείρας.                                                                     

Ο ευσεβής λαός μας έχει λάβει πλήρη γνώσιν περί της κεφαλής ταύτης του καταχθονίου δράκοντος, και ουδείς εστιν ο αγνοών τας επιδιώξεις των Μασόνων. Εκείνο όμως, το οποίον μας κάμνει να αδημονώμεν, δεν είναι οι Μασόνοι, οίτινες ως ανώνυμοι είναι εις ημάς εντελώς αδιάφοροι. Είναι η μέχρι σήμερον παρατεινομένη ισχύς του εν λόγω βασιλικού διατάγματος, από του παρελθόντος ήδη Δεκεμβρίου. Ότι υπάρχουν Μασόνοι εις όλον τον κόσμον και την Ελλάδα, οίτινες δίκην οκτάποδος κατέχουν επισήμους θέσεις, δεν αποτελεί τίποτε το καινόν. Ούτε τι το σκανδαλίζον. Το σκανδαλίζον τας συνειδήσεις των ευσεβών χριστιανών είναι η δικαία υποψία περί των φρονημάτων του ευσεβούς Βασιλέως των και του Κυβερνήτου της Ελλάδος. Αποτελεί μίαν πολύ περίεργον σύμπτωσιν το γεγονός ότι, ο Βασιλεύς ο ίδιος εν διαστήματι πέντε ετών υπογράφει δις βασιλικά διατάγματα υπέρ της ελευθέρας δράσεως των ελευθεροτεκτόνων, ως αυτοαποκαλούνται, και παρά τας γνωστάς διαμαρτυρίας του λαού και την ανάλογον ενημέρωσίν του από τους υπευθύνους Συμβούλους του, περί του κακού τούτου. Εν τω αυτώ κρίματι ευρίσκεται και ο νυν Πρόεδρος της Ελληνικής Κυβερνήσεως, όστις, την μεν πρώτην φοράν εισηγήθη αυτοπροσώπως, ως αρμόδιος Υπουργός της Προνοίας το ευεργετικόν δια τους μασόνους διάταγμα, την δε δευτέραν, κατά δαιμονικήν (;) θα ελέγομεν συγκυρίαν, ότε μόλις εγνώρισε τον Προεδρικόν θώκον.

1956.