«Διερχόμενος δε τότε (σ.σ.μετά την καταδίκην του) όπισθεν της Ακροπόλεως και
ιδών την θέσιν εις ην άλλοτε επληγώθη πολεμών υπέρ της πατρίδος κατά των
τυράννων αυτής, ήρχισε μετά καρδίας γενναίας εν τραγούδιον ηρωϊκόν μέχρι της φυλακής
του, κινήσας εις την περιπαθεστέραν συναίσθησιν τους συνοδεύοντας αυτόν. Εις
την φυλακήν τον περιέμενεν η σύζυγος και τα τέκνα του δια να ασπασθώσιν την
δεξιάν του. Ο Μακρυγιάννης απέπεμψεν αυτά, λέγων ότι πρέπει να ευχαριστώνται
μάλιστα διότι κατεδικάσθη αδίκως και διότι αποθνήσκει, αφήνων μίαν κοινωνίαν,
από την οποίαν προ πολλού απελπίσθην».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου