Δεν συγκινούμεθα πλέον από τις διαμαρτυρίες των
Αγιορειτών. Όταν μετά από τόσα χρόνια προδοσίας συνεχίζουν να «απειλούν» αλλά
και πάλιν να «εξαιτούν τας θειοτάτας ευχάς», του κακοδόξου ποιμένος των, να
εκφράζουν τον πόνον και την ανησυχίαν των δια τα τελούμενα, αλλά και την
επιθυμίαν των «να μη αποκοπούν από την Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν»,
αγνοούντες ότι ο συνεχιζόμενος σύνδεσμός των με αυτήν τους αποκόπτει από την αληθινήν
Εκκλησίαν του Χριστού, από την ομήγυριν των πρωτοτόκων και ομολογητών, πως
είναι δυνατόν να προκαλέσουν με τέτοια γραφόμενα ταραχή στις παρατάξεις των
κακοδόξων; Οι πιστοί εξ άλλου που τους παρακολουθούμε έχουμε χορτάσει πια από
λόγια, πεινούμε για πράξη και συνέπεια.
Δυστυχείς ορθόδοξοι του καιρού μας! Αν η «γρηγορούσα
συνείδησις της Εκκλησίας», ο Μοναχισμός, μας πρόδωσε τόσο εύκολα, από ποίον και
πότε θ΄ αντιληφθούμε την τραγωδίαν μας; Αυτοί είναι η αιτία πάντων των κακών,
ως λέγει ο πολύς Μελέτιος ο Ομολογητής και ο φλογερός ζηλωτής Αββακούμ ο Λαυριώτης. Αν ετηρούσαν
τον όρκον τους δεν θα παρέδιδαν το κάλλος της Ορθοδοξίας στην ασχημοσύνη και
την ταπείνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου