ΣΗΜΕΡΟΝ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΗΧΟΣ Δ Δ ΠΑΙΚΟΠΟΥΛΟΣ

Εις τα Εισόδια της Θεοτόκου.

Φαιδρά και παράδοξος η παρούσα πανήγυρις. Αι εορταί και πανηγύρεις των άλλων Αγίων ωφέλιμοι είναι και άγιαι, αλλά η εορτή της Υπερευλογημένης ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, της Οποίας την εν τω Ναώ Είσοδον εορτάζομεν, είναι τιμιωτέρα και θαυμασιωτέρα. Καθόσον οι άλλοι μεν Άγιοι είναι και ονομάζονται δούλοι Χριστού, η δε Υπεραγία Θεοτόκος είναι Μήτηρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και Δέσποινα και Βασίλισσα του κόσμου όλου.

Χαίρε, λοιπόν, Βασίλισσα του κόσμου και των ανθρώπων.  Χαίρε Παναγία Θεοτόκε, η Μήτηρ του μεγάλου Βασιλέως Χριστού.  Χαίρε των Προφητών το κήρυγμα και εκπλήρωσις των λόγων των.

Σεις δε παρθένοι λαμπαδηφόροι, εξάρξατε και προπορεύεσθε έμπροσθεν της αμιάντου Παρθένου και θεόπαιδος. Άσατε Αυτή εν αινέσει. Ψάλατε Αυτή εν κιθάρα, αλαλάξατε Αυτή μετ’ ωδής πνευματικής, μεγαλύνατε εν ψαλτηρίω δεκαχόρδω.

Ιδού δη Δαβίδ Θεοπάτορ, αίνεσον την εκ φυλής σου αναδειχθείσαν Κόρην, υμνολογών μεγαλοφώνως και λέγων « Άκουσον, θύγατερ και ίδε, και κλίνον το ους σου, και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του Πατρός σου και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου»

Άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών, και εισελεύσεται η Βασίλισσα της δόξης. Είσελθε, Κιβωτέ του Αγιάσματος, προς τον εύσπλαγχνον Δεσπότην. Είσελθε, Πύλη της όντως Ζωής. Είσελθε, Παστάς του Λόγου προς τον Ναόν του Κυρίου. Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου, η του κόσμου χαρά και αγαλλίασις. Απόλαυσον Τούτου της ωραιότητος, Όνπερ μετά μικρόν τέξεις ως άνθρωπον.

Και Συ ω μέγιστε ιεράρχα, Προφήτα και πρεσβύτατε Ζαχαρία, ο μέχρι των Αγίων ως Άγιος διοικών και τας τω Θεώ τω υψίστω θυσίας επιτελών, σχόλασον άρτι το φρικτόν της διακονήσεως έργον, υπούργησον τώρα εις μυστήριον παραδοξότερον, την καθαρωτέραν των Χερουβίμ και ασυγκρίτως υπερενδοξοτέραν των Σεραφίμ, την ουράνιον τράπεζαν του Βασιλέως, το έμψυχον κειμήλιον του Υψίστου, την δακτύλω Θεού ζωγραφηθείσαν θείαν εικόνα, την νέαν της απολυτρώσεως κιβωτόν.  Κατάβηθι από τας βαθμίδας του ιερωτάτου αυτού θρόνου, δια να ανεβάσης εντίμως την ηλιοστάλακτον ταύτην Καθέδραν του μονογενούς Υιού του Θεού.  Έφθασεν η αμόλυντος αύτη σκηνή, η πανάχραντος Μαριάμ, η όντως Αγία και παγκαλλής περιστερά, δια να προετοιμασθή υπό του Πνεύματος του Αγίου ως άλλη λελαμπρυσμένη φωλεά. Δέχου, Ζαχαρία, την Σκηνήν την αμίαντον. Δέχου, ιερεύ, την ακηλίδωτον Παστάδα του Λόγου. Δέχου, Προφήτα, το Θυμιατήριον του αϋλου Φωτός. Δέχου, δίκαιε, το πυρίμορφον Άρμα του Υψίστου. Δέχου, άμεμπτε, την ωραίαν Άμπελον, ήτις βλαστήσει τον Αείζωον Βότρυν. Εισάγαγε Αυτήν εις τα ενδότερα του Ναού του Κυρίου. Πρόσφερε Αυτήν εις τόπον αγιάσματος, ον κατειργάσατο ο Υψιστος εις εαυτού κατοίκησιν. Ανάλαβε Ταύτην, Ζαχαρία, την εκ της προμήτορος Εύας κατάρας ημάς απαλλάξασαν. Αγκάλισαι Αυτήν την εξ αγκαλών του όφεως ημάς αφαρπάσασαν.  Ιδού ο καθαρώτατος Ναός του Σωτήρος, ιδού το Απαύγασμα του Αγίου Πνεύματος, ιδού ο Παράδεισος της Ζωής, ιδού η Παρθένος και Νύμφη, η άσπιλος και Παρθένος Μαρία, η Οποία εισάγεται παραδόξως εν τω οίκω Κυρίου!

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Είναι ακαταμάχητος η ευαγγελική αλήθεια ότι «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται», και μετά το έργον του Θεανθρώπου επί της γης (1 Ιωάνν. 5, 19-21). Και όχι μόνον αυτό αλλά κατά τον άγιον Απόστολον Παύλον, ο διάβολος είναι «ο θεός του αιώνος τούτου» (2 Κορ. 4, 4).                                                               

Μεταξύ ενός τοιούτου κόσμου, ο οποίος εκουσίως «εν τω πονηρώ κείται», και του ανθρώπου που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον Χριστόν δεν υπάρχει συμβιβασμός. Εκείνος που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον δεν δύναται εις βάρος της Ευαγγελικής Αληθείας να κάμνη συμβιβασμούς με τον ουμανιστικόν άνθρωπον, που όλα αυτά τα δικαιολογεί και ανάγει εις δόγμα. Εδώ πάντοτε πρόκειται περί αποφασιστικού και κρισιμωτάτου διλήμματος και εκλογής: ή ο Θεάνθρωπος ή ο άνθρωπος. Διότι ο ουμανιστικός άνθρωπος δι΄ όλων των ενεργειών του εμφανίζεται και φέρεται ως δρων με αυτάρκειαν, ως υπερτάτη αξία και ανώτατον κριτήριον. Εδώ δεν υπάρχει θέσις δια τον Θεάνθρωπον. Δι΄ αυτό εις το ουμανιστικόν βασίλειον την θέσιν του Θεανθρώπου την κατέχει ο Vicarius Christi(ο Αντίχριστος Πάπας), ο δε Θεάνθρωπος έχει εξορισθή εις τον ουρανόν. Τούτο αποτελεί ασφαλώς ιδιόμορφον αποσάρκωσιν του Θεανθρώπου Χριστού. Δεν είναι έτσι;                                                                                              

"Παγκόσμιο Συμβούλιο των Σατανο-εκκλησιών"

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=8559

Από τις 30 Οκτωβρίου έως τις 8 Νοεμβρίου 2013 πραγματοποιήθηκε στο Busan της Κορέας η 10η Συνέλευση του "Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών" με τη συμμετοχή και εκπροσώπων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Κατά τη διάρκεια της συνέλευσης εκτός των συνομιλιών πραγματοποιήθηκαν πολλές συμπροσευχές μεταξύ εκπροσώπων διαφόρων "εκκλησιών". Το ΠΣΕ επιβεβαίωσε με τη φετινή του συνέλευση ότι αποτελεί την αυθεντικότερη έκφραση της παναίρεσης του οικουμενισμού στην πράξη. Τι άραγε εξυπηρετεί η συμμετοχή Ορθοδόξων κληρικών και θεολόγων στο συνονθύλευμα αυτό; Έως πότε θα γίνoνται ανεκτά τα οικουμενιστικά παραστρατήματα κληρικών των Ορθοδόξων Εκκλησιών με πρώτο μάλιστα τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο που (μέσω βιντεοσκοπημένου μηνύματος) χαιρέτισε τις εργασίες της συνέλευσης του ΠΣΕ;

ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗ

Την περασμένη  Κυριακή   17  Νοεμβρίου 2013, στην  αρχή  της  σαρακοστής  της Γέννησης  του Θεανθρώπου-των Χριστουγέννων και ακριβώς  την ημέρα  που η εκκλησία  μας, διαβάζει την παραβολή του  άφρονος  πλουσίου, με  πλούσιο και διδακτικό περιεχόμενο , ώστε  να τονισθεί  η ματαιόπονία  των ανθρώπων  που θησαυρίζουν επί γης, έναντι  αυτών  που  θησαυρίζουν εις τον ουρανόν  με το να  κοσμούν την ψυχή τους  με  αγαθές  πράξεις, αυτήν την ημέρα  διάλεξε  ο μητροπολίτης Αλεξ/πόλεως  Άνθιμος, συνεχίζοντας  τον αγώνα του εξοστρακισμού  του Αρχιμανδρίτη, π. Ιωάννη Καρασακαλίδη, πνευματικού  πατέρα  πολλών  ψυχών της πόλης μας, χτυπώντας  αυτήν την φορά, όχι βέβαια  τον ίδιο, αλλά  εκεί που πονάει περισσότερο κάθε Πατέρα:  τα παιδιά  του.

    Κατά το  πέρας  της Θείας  Λειτουργίας  και ενώ  σε όλους  τους ναούς της μητρόπολης, έμπροσθεν του Ιερού  και ενώπιον του πιστού ποιμνίου της πόλης  μας, διαβαζόταν  η εγκύκλιος  του μητροπολίτη --λιβελλογράφημα  εναντίον  του π. Ιωάννη-- προέβη  με  προφορική  μήνυση του  μητροπολίτη, στις  συλλήψεις 8 γυναικων -κοριτσιών που  μοίραζαν την διευκρινιιστική  απάντηση  του δικηγόρου του  π. Ιωάννη, επί του  περιεχομένου  της εγκυκλίου  της  μητρόπολης. Έξω  δε  από τον μητροπολικό ναό του Αγ.Νικολάου, διαδραματίστηκαν σκηνές  βίας σωματικής  και λεκτικής.

    Ένας  επίτροπος, πάνω  στον ζήλο, του προηγουμένου επαγγέλματός του, παρέσυρε και έριξε  μία  κοπέλα  στο πάτωμα και τραβώντας την από το μπουφάν την σβάρνιζε έξω, Σε  μιά άλλη εγκυμονούσα, χειροδίκησε  στο ανήλικο παιδί  της.

Τελικά  συνελήφθησαν 8 άτομα ( 1  έγγυος, μία με ανήλικο παιδί, μία με πατερίτσες ,....). όλες νέες  κοπέλες  μέχρι 30 ετών και οδηγήθηκαν  στο αυτόφωρο  στις 11 το πρωί  και ακολούθησε  όλη η επίπονη και εξευτελιστική  διαδικασία των καταθέσεων και προσαγωγών  στον Εισαγγελέα μέχρι την επόμενη, ο οποίος  φερόμενος πιό συνετά  δεν συνέχισε την δίωξη τους, οπότε  στις 12 το μεσημέρι αφέθησαν ελεύθερες.

Να  τονιστεί ότι σε όλους τους ναούς  της μητρόπολης  μοιράστηκε το σχετικό έντυπο και μάλιστα στους  περισσότερους ναούς  υπήρχε έντονη  διαμαρτυρία  εκ μέρους των πιστών κατά την ανάγνωση της εγκυκλίου  του μητροπολίτη.

Εν όψει της σαρακοστής των Χριστουγέννων και για να μην οξυνθούν περαιτέρω τα γεγονότα, μπαίνοντας  σε κίνδυνο  8 +1 ψυχές  στα κρατητήρια του  Τ.Α  Αλεξ/πολης, ένας  συναινετικός και σώφρονας ποιμένας, αντί του αυτοφώρου θα συναντούσε

κατ  ιδίαν  στο γραφείο του τα κορίτσια, μιλώντας  τα και νουθετώντας  τα  επί των  πεπραγμένων τους, πείθοντας  πατρικά για το ενδεχόμενο  λάθους  της πράξεώς τους  και όχι φτάνοντας στα άκρα, γεγονός  που  επέφερε  μέγα  σκανδαλισμό  του κόσμου ενόψει της  ψυχοσωτηρίου  περιόδου  που διανύουμε - της  σαρακοστής  των Χριστουγέννων.

ΤΟ  ΑΝΩΤΕΡΩ  ΚΕΙΜΕΝΟ  ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΑΙ  ΑΠΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ  ΑΛΕΞ/ΠΟΛΙΤΕΣ