Ο μητροπολίτης Τορόντο Καναδά και οι μικτοί γάμοι
http://kyprianoscy.blogspot.ca/
Ένας
καθαρόαιμος οικουμενιστής, άνθρωπος δηλαδή του σιωνισμού και της νέας τάξης
πραγμάτων, είναι και ο μητροπολίτης Τορόντο (Καναδάς) Σωτήριος. Η εκεί
ελληνορθόδοξη ιεραποστολική αδελφότητα "Μέγας Αθανάσιος" δέχθηκε
"τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού" μητροπολίτη, επειδή του άσκησε -
συστηματικά γίνεται αυτό και καλώς πράττει η αδελφότητα - δριμύτατο έλεγχο.
Ιδού λοιπόν τι απάντηση έδωσε, για τα όσα απαράδεκτα τον κατηγορούν και κατά
την πίστη μας άξια καθαίρεσης και αφορισμού, ο μ. Σωτήριος. Σημειώνω, ότι εμπεριστατωμένη
απάντηση έδωσε η ιεραποστολική αδελφότητα "Μέγας Αθανάσιος" μέσω του
εντύπου της ("Θρησκευτική Εβδομάδα") που κυκλοφορεί εκεί, όσο και δια
του διαδικτύου ( http://orthodox-voice.blogspot.gr/2013/11/blog-post_9859.html ). Σας
συνιστώ να την διαβάσετε. Από τη δική μου πλευρά σταχυολογώ ένα απόσπασμα των
κατηγοριών, τις οποίες ανταπέδωσε ο μ. Σωτήριος στην ιεραποστολική αδελφότητα
του Τορόντο, και γράφω τα ακόλουθα, μετά από αυτό που διάβασα :
Μητροπολίτης Σωτήριος
" (...) . Έχουν σταματήσει στο ζήτημα της συμπροσευχής μερικοί άνθρωποι. Και τους έχω εξηγήσει πάρα πολλές φορές, ότι η συμπροσευχή επιτρέπεται. Οι ίδιοι αυτοί, οι οποίοι ομιλούν εναντίον της συμπροσευχής, συμπροσεύχονται με αιρετικούς πάντοτε. Παλαιότερα μου είχε γράψει ένας – δεν θέλω να αναφέρω το όνομά του, πολύ γνωστός - και με κατηγορούσε για την συμπροσευχή. Και του απήντησα με ένα συστημένο γράμμα και του είπα ότι αυτός καθημερινά συμπροσεύχεται με τον γαμπρό του, ο οποίος δεν είναι Ορθόδοξος, αλλά είναι Καθολικός. Και έχω πει πολλές φορές, ότι εφόσον η Εκκλησία μας επιτρέπει τους μικτούς γάμους, τους γάμους των Ορθοδόξων με τους Ρωμαιοκαθολικούς, τους Προτεστάντες, τους Αγγλικανούς, τότε δέχεται και την συμπροσευχή και όχι μόνο. Διότι αυτός ο Καθολικός ή η Καθολική, ο Προτεστάντης ή η Προτεστάντισσα, η Αγγλικανή ή ο
Αγγλικανός, που παντρεύονται μ’ έναν Ορθόδοξο ή μία Ορθόδοξη όχι απλώς συμπροσεύχονται, αλλά συμμετέχουν στο Μυστήριο του γάμου. Θέλουμε να τα καταλάβουμε αυτά ή δεν θέλουμε να τα καταλάβουμε; Μερικοί δεν θέλουν να τα καταλάβουν και κόλλησε η βελόνα τους εκεί.
κυπριανός χ
Ώστε, λοιπόν, οι μικτοί γάμοι, κατά τον σεβασμιότατο, μας ανοίγουν το δρόμο των διαλόγων της αγάπης και των συμπροσευχών ! Λαμπρά, ας κάνει όμως τον κόπο να δει τι λέγουν οι στατιστικές και πόσοι από αυτούς τους γάμους - και όχι μόνο - οδηγούνται σε πλήρες ναυάγιο, συμπαρασύροντας και τα τέκνα αυτών των γάμων . Η γλώσσα των αριθμών είναι αψευδής και αμείλικτη και την αιτία του θλιβερού αυτού φαινομένου, καλό θα ήταν να την αναζητήσει ο ... αγαπητικός μητροπολίτης.
Η "κοινωνικοποίηση" πολιτικού τύπου των ιερών Μυστηρίων σηματοδοτεί, κατά τον γράφοντα τούτα τα ολίγα, και την "απομυστηριοποίηση" (ζητώ συγγνώμη γι΄ αυτές τις -ποιήσεις) των Θεσμών, που έχουν άμεση σχέση με το "άγιο", το "ιερό" και το "όσιο", του βίου των ευσεβών πιστών. Εννοήσατε, την οικογένεια και τις "κατ΄ οίκον εκκλησίες" ενός εκάστου εξ αυτών. Ακατήχητοι καθώς παραμένουν οι πιστοί, επί πλέον δε, υφιστάμενοι αιρετικές διδασκαλίες σαν αυτές του μητροπολίτη Τορόντο, είναι αναμενόμενο οι "εκκλησίες" αυτές να μην αποτελούν μικρογραφία της "Μιας, αγίας, καθολικής και αποστολικής, Εκκλησίας".
Φτιάχνονται σε παραλλαγή, αφού υπάρχουν αρκετές επιλογές . Διότι, μας λέγουν, υπάρχουν και οι άλλες αδελφές - πλην αιρετικές - αυτό δεν το λένε - εκκλησίες . Έτσι, οι "κατ΄ οίκον εκκλησίες" διαλύονται, ξαναφτιάχνονται, ξαναδιαλύονται, και το μόνο που μένει είναι τα "ερείπια" της αγάπης, τα παιδιά . Τέκνα που παραδέρνουν ανάμεσα σε πολύγαμους σκανδαλοποιούς γονείς, για τους οποίους ισχύει ο ανεπανάληπτος Λόγος : "5 καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται· 6 Ὃς δ' ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης. (Μτ. ιη΄)" .
Θα μας απαντήσει ο σεβασμιότατος, ή μήπως πρέπει να κάνουμε υπομονή, μέχρις ότου επιληφθεί αυτού του θέματος και πολλών ακόμη, η αναμενόμενη Μεγάλη (σημ. και προκαταβολικά αγία) Σύνοδος των Ορθόδοξων Πατριαρχείων ; Και για να μην ξεχνιόμαστε, τα θέματα αυτά είναι ήδη λυμένα, οι γνωμοδοτήσαντες όμως επί αυτών "υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου" και τα θεσπίσματα, νυν αποκαλούνται "τείχη αίσχους". Εν αναμονή λοιπόν της νέας, - και νεοταξικής - Μεγάλης Συνόδου των Ορθοδόξων.
Μητροπολίτης Σωτήριος
" (...) . Έχουν σταματήσει στο ζήτημα της συμπροσευχής μερικοί άνθρωποι. Και τους έχω εξηγήσει πάρα πολλές φορές, ότι η συμπροσευχή επιτρέπεται. Οι ίδιοι αυτοί, οι οποίοι ομιλούν εναντίον της συμπροσευχής, συμπροσεύχονται με αιρετικούς πάντοτε. Παλαιότερα μου είχε γράψει ένας – δεν θέλω να αναφέρω το όνομά του, πολύ γνωστός - και με κατηγορούσε για την συμπροσευχή. Και του απήντησα με ένα συστημένο γράμμα και του είπα ότι αυτός καθημερινά συμπροσεύχεται με τον γαμπρό του, ο οποίος δεν είναι Ορθόδοξος, αλλά είναι Καθολικός. Και έχω πει πολλές φορές, ότι εφόσον η Εκκλησία μας επιτρέπει τους μικτούς γάμους, τους γάμους των Ορθοδόξων με τους Ρωμαιοκαθολικούς, τους Προτεστάντες, τους Αγγλικανούς, τότε δέχεται και την συμπροσευχή και όχι μόνο. Διότι αυτός ο Καθολικός ή η Καθολική, ο Προτεστάντης ή η Προτεστάντισσα, η Αγγλικανή ή ο
Αγγλικανός, που παντρεύονται μ’ έναν Ορθόδοξο ή μία Ορθόδοξη όχι απλώς συμπροσεύχονται, αλλά συμμετέχουν στο Μυστήριο του γάμου. Θέλουμε να τα καταλάβουμε αυτά ή δεν θέλουμε να τα καταλάβουμε; Μερικοί δεν θέλουν να τα καταλάβουν και κόλλησε η βελόνα τους εκεί.
κυπριανός χ
Ώστε, λοιπόν, οι μικτοί γάμοι, κατά τον σεβασμιότατο, μας ανοίγουν το δρόμο των διαλόγων της αγάπης και των συμπροσευχών ! Λαμπρά, ας κάνει όμως τον κόπο να δει τι λέγουν οι στατιστικές και πόσοι από αυτούς τους γάμους - και όχι μόνο - οδηγούνται σε πλήρες ναυάγιο, συμπαρασύροντας και τα τέκνα αυτών των γάμων . Η γλώσσα των αριθμών είναι αψευδής και αμείλικτη και την αιτία του θλιβερού αυτού φαινομένου, καλό θα ήταν να την αναζητήσει ο ... αγαπητικός μητροπολίτης.
Η "κοινωνικοποίηση" πολιτικού τύπου των ιερών Μυστηρίων σηματοδοτεί, κατά τον γράφοντα τούτα τα ολίγα, και την "απομυστηριοποίηση" (ζητώ συγγνώμη γι΄ αυτές τις -ποιήσεις) των Θεσμών, που έχουν άμεση σχέση με το "άγιο", το "ιερό" και το "όσιο", του βίου των ευσεβών πιστών. Εννοήσατε, την οικογένεια και τις "κατ΄ οίκον εκκλησίες" ενός εκάστου εξ αυτών. Ακατήχητοι καθώς παραμένουν οι πιστοί, επί πλέον δε, υφιστάμενοι αιρετικές διδασκαλίες σαν αυτές του μητροπολίτη Τορόντο, είναι αναμενόμενο οι "εκκλησίες" αυτές να μην αποτελούν μικρογραφία της "Μιας, αγίας, καθολικής και αποστολικής, Εκκλησίας".
Φτιάχνονται σε παραλλαγή, αφού υπάρχουν αρκετές επιλογές . Διότι, μας λέγουν, υπάρχουν και οι άλλες αδελφές - πλην αιρετικές - αυτό δεν το λένε - εκκλησίες . Έτσι, οι "κατ΄ οίκον εκκλησίες" διαλύονται, ξαναφτιάχνονται, ξαναδιαλύονται, και το μόνο που μένει είναι τα "ερείπια" της αγάπης, τα παιδιά . Τέκνα που παραδέρνουν ανάμεσα σε πολύγαμους σκανδαλοποιούς γονείς, για τους οποίους ισχύει ο ανεπανάληπτος Λόγος : "5 καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται· 6 Ὃς δ' ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης. (Μτ. ιη΄)" .
Θα μας απαντήσει ο σεβασμιότατος, ή μήπως πρέπει να κάνουμε υπομονή, μέχρις ότου επιληφθεί αυτού του θέματος και πολλών ακόμη, η αναμενόμενη Μεγάλη (σημ. και προκαταβολικά αγία) Σύνοδος των Ορθόδοξων Πατριαρχείων ; Και για να μην ξεχνιόμαστε, τα θέματα αυτά είναι ήδη λυμένα, οι γνωμοδοτήσαντες όμως επί αυτών "υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου" και τα θεσπίσματα, νυν αποκαλούνται "τείχη αίσχους". Εν αναμονή λοιπόν της νέας, - και νεοταξικής - Μεγάλης Συνόδου των Ορθοδόξων.
Φοβερά πράγματα των αντίχριστων οικουμενιστών...
Ήτο άραγε απαραίτητον η Ορθόδοξος Εκκλησία, αυτό το
πανάχραντον Θεανθρώπινον σώμα και οργανισμός του Θεανθρώπου Χριστού, να
ταπεινωθή τόσον τερατωδώς, ώστε οι αντιπρόσωποί Της θεολόγοι, ακόμη και
ιεράρχαι να επιζητούν την “οργανικήν” μετοχήν και συμπερίληψιν εις το
Παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών, το οποίον κατ΄ αυτόν τον τρόπον γίνεται εις
νέος εκκλησιαστικός “oργανισμός”,
μία “νέα Εκκλησία” υπεράνω των εκκλησιών, της οποίας αι Ορθόδοξοι και μη
ορθόδοξοι εκκλησίαι αποτελούν μόνον “μέλη”, “οργανικώς”μεταξύ των συνδεδεμένα;
Αλλοίμονον, ανήκουστος προδοσία!
Άγ.
Ιουστίνος (Πόποβιτς) (Γνωμάτευσις 13/11/1974).
Όλα τα λοιπά είναι ενώπιον του Θεού ράκη άχρηστα και θυσία απρόσδεκτος!
Αποροφημένοι οι μεν Ποιμένες από την αίγλην του αξιώματος και την
κοινωνικήν δράσι, το πλήθος των ανυπόπτων προβάτων που τους ακολουθούν και τον
οικοδομικόν οργασμόν των παιδικών κατασκηνώσεων και γηροκομείων, τους κύκλους
Γραφής και τις σελίδες των εκδόσεών τους, οι δε Μοναχοί από την αίγλην της
περικυκλούσης αυτούς φήμης δια την … νηπτικήν θεολογίαν και το … άκτιστον φως
της νοεράς προσευχής τους, αδιαφορούν αν στο ένα και κύριο, την ομολογία της
πίστεως, απέτυχαν, με αποτέλεσμα όλα τα λοιπά να είναι ενώπιον του Θεού ράκη
άχρηστα και θυσία απρόσδεκτος! Η Εκκλησία τους έκανε επισκόπους για να
διδάσκουν και φυλάττουν τον λόγον της Αληθείας Της ακέραιον και ανόθευτον,
κρατώντας συγχρόνως τα πρόβατά Της μακρυά από τα λειβάδια των αιρετικών, και
όχι να τα εγκαταλείπουν απροστάτευτα μέχρι το στόμα του λύκου με την πρόφασι
ότι μόλις θα τα καταπιή, τότε θα δείξουν την ποιμενική τους ικανότητα! Πότε θ΄
αντιληφθούν ότι ένα ΟΧΙ στην αίρεσι του παποοικουμενισμού αξίζει πολύ
περισσότερο από κάθε προσευχή και ιεραποστολική δράσι, και ότι, γι΄ αυτό το ΟΧΙ
έχουν ταχθή από την Εκκλησία «εις τόπον Χριστού» και των Αποστόλων Του;
Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, ἐπαινεῖ ἱερομόναχο ποὺ διέκοψε τὸ μνημόσυνο του Πατριάρχη. Γράφει:
Ὁ Μ. Ἀθανάσιος λέγει, πὼς: Στὴν περίπτωση
ποὺ ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, συμπεριφέρονται
κακῶς καὶ σκανδαλίζουν τὸν λαό, πρέπει νὰ ἐκδιώκονται, ἔστω καὶ ἂν ὑπάρχῃ
κίνδυνος νὰ μείνουν οἱ πιστοὶ χωρὶς ποιμένα. Εἶναι καλύτερα, συμφέρει, χωρὶς
ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς νὰ γίνονται οἱ συνάξεις στοὺς ναούς, παρὰ νὰ ριφθοῦν οἱ
πιστοὶ μαζὶ μὲ τὸν ἐπίσκοπο καὶ τοὺς ἱερεῖς στὴν κόλαση, ὅπου πῆγαν οἱ Ἑβραῖοι
τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ τοὺς ἀρχιερεῖς τους...
Δεν είναι η Ορθοδοξία απλώς μία θρησκευτική τελετουργία ή θρησκευτική γνωσιολογία και θρησκευτικός στοχασμός.
Η Ορθοδοξία είναι η αποκάλυψη του Θεού με την ενανθρώπιση
του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Δεν είναι δηλαδή η Ορθοδοξία απλώς μία
θρησκευτική τελετουργία ή θρησκευτική γνωσιολογία και θρησκευτικός στοχασμός.
Στην Ορθοδοξία συντελείται η προσωπική κοινωνία και συνάντηση του πιστού με τον
Θεό, ο Οποίος στις σχέσεις Του με τον άνθρωπο δεν είναι μόνο Θεός , αλλά
Θεάνθρωπος. Και η συνάντηση και κοινωνία του πιστού με τον Θεάνθρωπο
συντελείται με την βιωματική ένταξή του στο Σώμα του Χριστού, την Αγία Εκκλησία
Του και την μέθεξη της Θείας Χάριτος με τα μυστήρια της Εκκλησίας. Χωρίς την
βιωματική αυτή ένταξη είναι αδύνατη η λύτρωση, η αναγέννηση και τελείωση του
ανθρώπου. Η Ορθοδοξία ως καθαρώς πνευματική βασιλεία του Χριστού έχουσα
αποκλειστικό σκοπό την πνευματική αναγέννηση, απολύτρωση και θέωση του
ανθρώπου, αποτελεί την μοναδική δυνατότητα για την διαμόρφωση ολοκληρωμένων
προσωπικοτήτων και συνεπώς κοινοτήτων με ανθρώπινο πρόσωπο, όπως απέδειξε με
την δισχιλιετή προσφορά Της στην ανθρωπότητα.