Ο τυφλός και παράλυτος

Κάποτε ο διονυσιάτης μοναχός Άνθιμος επισκέφθηκε στο νοσοκομείο της μονής του ένα νεόκουρο μοναχό που είχε αρρωστήσει. Για να τον παρηγορήσει, του διηγήθηκε μια προσωπική του εμπειρία: 

" Έχε, αδελφέ μου, την ελπίδα σου στην Παναγία μας. Τη μεγάλη ιατρό και προστάτιδα των μοναχών. Άκουσε μια δική μου περιπέτεια, για να θαυμάσεις την κραταιά της προστασία. 

Όταν ήμουν στην ηλικία σου, είκοσι πέντε χρονών και μάλιστα νεόκουρος, αρρώστησα βαριά. Είχα γίνει ένα πτώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν γνωρίζω τι αρρώστια ήταν, ρευματισμοί ή κάτι άλλο, πάντως ένοιωθα μεγάλη αδυναμία σε όλο το σώμα. Για να περπατήσω χρησιμοποιούσα δεκανίκια. Σαν να μην έφθανε αυτό, θάμπωσαν και τα μάτια μου και διέκρινα με δυσκολία μπροστά μου. 

Ήρθαν δυο γιατροί και με εξέτασαν. Δεν μπόρεσαν όμως να με βοηθήσουν σε τίποτε. Επί πλέον, όσο περνούσε ο καιρός, η κατάστασή μου χειροτέρευε. Μέρα-νύχτα έκλαιγα κι έλεγα: «Χριστέ μου, τι είναι αυτό που με βρήκε! Εγώ τάχα είμαι ο πιο αμαρτωλός; Νέο καλογεράκι να βρίσκομαι τυφλός και παράλυτος στο νοσοκομείο και να με υπηρετούν οι γέροι; Καλύτερα να πεθάνω! » 

Πολλοί αδελφοί μου συνιστούσαν να βγω στον κόσμο, να με δουν καλύτερα οι γιατροί. Κάποιος όμως αδελφός, πολύ ευλαβής και σεβάσμιος , που με αγαπούσε ιδιαίτερα, με πλησιάζει και μου λέει: 

- Άκουσε παιδί μου. Καθώς γνωρίζεις, έχουμε εδώ στο μοναστήρι μας, μια παλιά και ιστορική εικόνα, μα προ πάντων θαυματουργή, την « Παναγία του Ακαθίστου». Είναι δώρο του αυτοκράτορα Αλεξίου Γʼ Κομνηνού στον κτίτορα της μονής μας. Στην ασημένια της επένδυση και στο παμπάλαιο ξύλο σώζονται επιγραφές, που μαρτυρούν πως ήταν η εικόνα που περιέφερε ο πατριάρχης Σέργιος στα τείχη της Κων/πόλεως και απομάκρυνε τους Πέρσες και τους Αβάρους το 626. Και μπροστά στην ίδια εικόνα έψαλαν κατόπιν για πρώτη φορά τους " Χαιρετισμούς", ευχαριστώντας τη Θεοτόκο για τη σωτηρία τους. Η παράδοση αναφέρει πως είναι μία από τις εβδομήντα εικόνες του Ευαγγελιστή Λουκά. Πολλές φορές μάλιστα ανέβλυσε ευωδιαστό μύρο. Πήγαινε λοιπόν κι εσύ, γονάτισε μπροστά Tης και παρακάλεσε με πίστη θερμή και δάκρυα, τώρα μάλιστα που πλησιάζει η γιορτή Tης. Κι Eκείνη, σαν πονετική Μητέρα που είναι, θα ελεήσει κι εσένα τον ταλαίπωρο. 

Αυτά τα λόγια μου έδωσαν θάρρος. Τόνωσαν την πίστη μου και στράφηκα με όλη μου την ψυχή στην Παναγία, παρακαλώντας Tη με θερμά δάκρυα. 

Όταν ήρθε η γιορτή Tης, το πέμπτο Σάββατο της μεγάλης Τεσσαρακοστής, πήγα την παραμονή στην εκκλησία και αγρύπνησα. Προσευχήθηκα πολύ μπροστά στην εικόνα Tης. Εκεί ακριβώς, κουρασμένος καθώς ήμουν, με πήρε ο ύπνος. 

Και τότε, τι ήταν αυτό! Βλέπω την Παναγία στα ολόχρυσα ντυμένη, μέσα σε λαμπρότατο φως, να αστράφτει από λάμψη και δόξα. Στεκόταν δυο πήχες ψηλά από το έδαφος και με κοίταζε με ιλαρό βλέμμα. Άνοιξε ύστερα το μελίρρυτο στόμα Tης και μου είπε: 

- Γιατί κλαις, παιδί μου, Άνθιμε; 

- Πώς να μην κλαίω, Παναγία μου; Δεν βλέπεις τα χάλια μου, πως κατάντησα; 

- Mην κλαις, αλλά επιμελήσου τη σωτηρία σου. 

Αυτά μου είπε, με ευλόγησε και ανελήφθη. 

Αμέσως ξύπνησα. Τρίβω τα μάτια μου και βλέπω τα καντήλια αναμμένα. Κάνω κουράγιο να σηκωθώ και βλέπω πως περπατώ με ευκολία. Αμέσως κατάλαβα! Η Παναγία είχε κάνει το θαύμα Tης και με είχε εντελώς θεραπεύσει. Ω, τι χαρά ένοιωσα! Πόσα δάκρυα ευχαριστίας έχυσα! Πόσους ύμνους έψαλα, δεν περιγράφεται! 

Σε λίγο άνοιξε ο εκκλησιαστικός τον ναό . Με είδε να περπατώ και δεν πίστευε στα μάτια του. Ένας- ένας με πλησίασαν όλοι οι πατέρες. Κι όταν με είδαν υγιή , δοξολόγησαν βαθιά από την ψυχή τους τον Κύριο και την πάναγνη Μητέρα Tου για την άπειρή Tης αγάπη". 

Theotoke Parthene - O Theotokos and Virgin - (Ohtaihos) - (All 8 Byzantine Tones)

“Many Years of Life” to the head of the Roman Catholic Church!..... (Υπομονή "άχρι καιρού" δεν έχουμε ενωθεί ακόμη..)

On November 3, the Moscow Synodal Choir conducted a joint rehearsal with the Pontifical Sistine Chapel Choir conducted by Mgr Massimo Palombella. After that the choir met with Pope Francis who expressed joy over the fact that one of the best choirs of the Russian Orthodox Church participated in such a significant cultural event as the annual festival of spiritual music in Rome. As a greeting, the choir on its part performed for the pope several Russian church hymns and sang “Many Years of Life” to the head of the Roman Catholic Church.

mospat.ru

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΣΕΙΡΑ Α Νο 20 ΑΠΟ 23

ΤΟ ΡΑΒΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης γράφει στην «Κλίμακά» του

(Λόγος ΚΗ/ περί προσευχής) τα ακόλουθα:

«Όποιος κρατά στα χέρια του το ραβδί της προσευχής δεν πρόκειται να σκοντάψη. Αλλά και αν ακόμη σκοντάψη, δεν θα πέση εντελώς. Διότι η προσευχή είναι ένας  ευσεβής τύραννος του Θεού. Την ωφέλειαν εκ της προσευχής μπορούμε να την καταλάβουμε από τα εμπόδια, που μας     φέρνουν οι δαίμονες κατά τις ώρες των Ακολουθιών. Τον δε καρπόν της προσευχής, από την ήττα του εχθρού καθώς το λέγει και ο Ψαλμωδός: “Εν τούτω έγνων ότι τεθέληκάς με, ότι ου μη επιχαρή ο εχθρός μου επ᾽ εμέ” (Ψαλμ. Μ/ 12) τον καιρόν του πολέμου. Λέγει δε επίσης:

“Εκέκραξα εν όλη καρδίᾳ μου” (Ψαλμ. ΡΙΗ/ 145), δηλαδή και με το στόμα μου και με την ψυχή μου και το πνεύμα μου, διότι ευρίσκονται συγκεντρωμένοι οι δύο τελευταίοι (ψυχή και πνεύμα), εκεί ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Θεός (Ματθ. ΙΗ/ 20)».

Κήρυγμα π. Θεοδώρου Ζήση - Εορτή Αγίου Δημητρίου (2013) - mp3

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

O Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, ερωτά τον κ. Βαρθολομαίο:

Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφερθώ στό Μάρτυρα-Πατριάρχη κ. Ειρηναίο, διότι κατά τήν ομιλία Σας ενώπιον της Διπλής Συνάξεως των Αγιορειτών και με αφορμήν τη στάση των Πατέρων της Μονής Εσφιγμένου, είπατε και τα εξής σημαντικά: "Λέγομεν ταύτα,  προβληματιζόμενοι έτι περισσότερον και εκ του φαινομένου της επιλεκτικής τηρήσεως της νομιμότητος υπό των εντεταλμένων και τεταγμένων εις την διασφάλισιν της τάξεως κρατικών οργάνων.

Εφιστώμεν επί του προκειμένου την προσοχήν πάντων, ίνα μη έχωμεν αναρχικάς εκφάνσεις, ως αι προ δύο περίπου μηνών, «δια ροπάλων και ξύλων» και συγχρόνων τεχνικών «όπλων», προσελθόντων έξωθεν της θείας ταύτης παρεμβολής, ίνα «συλλάβωσι τον Ιησούν», «κακοποιούντες» Αυτόν, δηλαδή, κατ  ἀναλογίαν, το αμώμητον κανονικόν σώμα του Αγίου Όρους".

Αλήθεια, Παναγιώτατε, μόνον στο Άγιον Όρος  εφαρμόζεται η επιλεκτική τήρηση της νομιμότητος «υπό των εντεταλμένων και εντεταγμένων....»;

Η κατάσταση στα Ιεροσόλυμα δεν Σας ενοχλεί; Η χωρίς καταδικαστική Απόφαση καταδίκη σε ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ενός Πατριάρχου στο κελλί του, δεν  διαταράσσει τον ύπνο Σας;

Συγκρίνονται άραγε τα όσα συμβαίνουν στην Μονή Εσφιγμένου με εκείνα που συνέβησαν και  συμβαίνουν στα Ιεροσόλυμα; Μόνον στην πρώτη περίπτωση "κακοποιείται" ο Χριστός; Δεν είναι χειρότερο ό, τι συμβαίνει επί επτά τώρα χρόνια στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων;

Είσθε εκ του Αξιώτατός Σας ως «πρώτος μεταξύ ίσων»  και πρέπει να είσθε, ενίοτε δε και δυναμικώς το διεκδικείτε, είσθε, λοιπόν, ο επιβλέπων και τηρών  την Εκκλησιαστική Τάξη.  Κάποιοι σας αποδίδουν επί το λαϊκώτερον τον τίτλο του «Χωροφύλακα της Ορθοδοξίας»! 

Γιατί, λοιπόν, στην περίπτωση των Ιεροσολύμων λησμονείτε την αποστολή Σας;  Εάν δεν το γνωρίζετε, ευσεβάστως Σας αναφέρω, ότι όχι μόνον τα  Δικαστήρια του Ισραήλ, αλλά και η Παλαιστινιακή Αρχής,  έχουν εκδώσει απαλλακτικές Αποφάσεις και απαλλακτικό Πόρισμα για όσα και για ό,τι είχε κατηγορηθή ο Μακαριώτατος κ. Ειρηναίος! Αυτό και μόνο το γεγονός δεν Σας υποχρεώνει να κάμετε κάτι  για την έξοδό Του από το "κελλί της απομονώσεώς Του";

Άρα γε οι τοιούτοι είναι σχισματικοί, αιρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, αναθεματισμένοι

Η συνελθούσα σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει το 754 αποτελουμένη από Πατριάρχας Μητροπολίτας και Επισκόπους εξέδωκαν όρον ούτως έχοντα: «Ομοφώνως ορίζομεν απόβλητον είναι και αλλοτρίαν και εβδελυγμένην εκ της των χριστιανών Εκκλησίας πάσαν εικόνα εκ πάσης ύλης και χρωματουργικής των ζωγράφων κακοτεχνίας πεποιημένην. Μηκέτι τολμάν άνθρωπον τον οιονδήποτε επιτηδεύειν το τοιούτον ασεβές και ανόσιον επιτήδευμα, ο δε τολμών από του παρόντος κατασκευάσαι εικόνα, ή προσκυνήσαι ή στήσαι εν εκκλησία, ή εν ιδιωτικώ οίκω, ή κρύψαι, ει μεν Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος είεν, καθαιρείσθω, ει δε μονάζων, ή λαϊκός, αναθεματιζέσθω και τοις βασιλικοίς νόμοις υπεύθυνος έστω, ως εναντίος των του Θεού προσταγμάτων, και εχθρός των πατρικών δογμάτων». Ο αριθμός 348 είναι πολύ σεβαστός. Εν τούτοις τον τότε Πατριάρχην Κωνσταντίνον, και τον βασιλέα Κοπρώνυμον και τους 348 Μητροπολίτας, πολλοί μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί δεν τους ήκουσαν, απεσχίσθησαν απ’ αυτών, τους ήλεγχον, τους ύβριζον αποκαλούντες κακοδόξους, εικονομάχους κ.λ.π. και εξηκολούθουν ασπαζόμενοι και σεβόμενοι και τιμώντες τας αγίας εικόνας. Άρα γε οι τοιούτοι είναι σχισματικοί, αιρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, αναθεματισμένοι και μαζί με αυτούς και ημείς που προσκυνούμεν και σεβόμεθα σχετικώς και κατά την Παράδοσιν τας αγίας εικόνας; Ημείς έχομεν την γνώμην και ομολογούμεν ότι είναι άξιοι παντός επαίνου διότι παρήκουσαν και απεσχίσθησαν και ηξιώθησαν ουρανίων στεφάνων δια την παρακοήν των εκείνην, και σήμερον τους προσκυνούμεν και τιμώμεν ως Αγίους και τους ονομάζομεν : ο Άγιος Γερμανός, ο Άγιος Νικηφόρος, ο Άγιος Μεθόδιος, ο Άγιος Ταράσιος, οι Άγιοι Στέφανος και Θεόδωρος και Θεοφάνης οι γραπτοί, Θεόδωρος ο Στουδίτης κ.λ.π. την δε σύνοδον ονομάζομεν παράνομον, μιαράν και Καϊαφικόν συνέδριον.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Αι κύριαι κατευθύνσεις και τα χαρακτηριστικά της θεανθρωπίνης παιδείας θα ηδύναντο να διατυπωθούν ως εξής:

1. Ο άνθρωπος είναι εν ον, το οποίον δύναται να τελειοποιηθή και ολοκληρωθή με τον πλέον ιδεώδη και πραγματικόν τρόπον, δια του Θεανθρώπου και εν τω Θεανθρώπω.

2. Η τελειοποίησις του ανθρώπου δια του Θεανθρώπου γίνεται με την βοήθειαν των ευαγγελικών αρετών.

3. Ο φωτισμένος και εκπαιδευμένος άνθρωπος βλέπει εις κάθε άνθρωπον τον αθάνατον και αιώνιον αδελφόν του.

4. Κάθε ανθρώπινον έργον και πράξις:  η φιλοσοφία, η επιστήμη, η γεωργία, η τέχνη, η παιδεία, η κουλτούρα, η χειρωνακτική εργασία κλπ., αποκτούν την αιώνιον αξίαν των όταν αγιασθούν και λάβουν νόημα δια του Θεανθρώπου.

5. Ο αληθινός διαφωτισμός και η μόρφωσις κατορθώνεται δια της αγίας ζωής, συμφώνως με το Ευαγγέλιον του Χριστού.

6. Οι άγιοι είναι οι πλέον τέλειοι φωτισταί και παιδαγωγοί, όσον αγιώτερον ζη ο άνθρωπος, τόσον γίνεται καλύτερος παιδαγωγός και φωτιστής.

7. Το σχολείον είναι το δεύτερον ήμισυ της καρδίας του Θεανθρώπου, η δε Εκκλησία το πρώτον.

8. Εις το κέντρον όλων των κέντρων και όλων των ιδεών και έργων ίσταται ο Θεάνθρωπος Χριστός και η θεανθρωπίνη Κοινωνία Του, η Εκκλησία.