ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ

Από την «Φιλοκαλίαν» (Α τόμος ), τι αναφέρει ο Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος (Λόγος προς Θεόδουλον ) :

Τυφλώνεται ο νους με τα εξής τρία πάθη: την φιλαργυρία, την κενοδοξία και την ηδονή. Η γνώση και η πίστη, που είναι σύντροφοι της ανθρώπινης φύσεως, από τίποτε άλλο δεν αδυνάτισαν παρά από τις τρεις αυτές κακίες. Ο θυμός και η οργή και οι πόλεμοι και οι φόνοι και όλος ο κατάλογος των λοιπών κακών εξ αιτίας των προηγουμένων αυτών παθών ισχυροποιήθηκαν πάρα πολύ μεταξύ των ανθρώπων.

Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον - Psalm 102

Από το κείμενο : Διακήρυξη κληρικών και μοναχών (Ιούλιος 2002)

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Οι οικουμενισταί είναι ψευδοχριστιανοί, «πλανώντες και πλανώμενοι»

Ο δαίμων της υπερηφανείας έχη φθείρει τα νοήματα  των «ορθοδόξων» Οικουμενιστών, και ούτε γνωρίζουν τι λέγουν ή «περί τίνων διαβεβαιούνται», τούτο δεν σημαίνει ότι η Αγία Εκκλησία μας οφείλει να παρακολουθήση την έξαλλον και πεπλανημένην πορείαν των. Aλλοίμονον, αν η δογματική, ηθική και πνευματική διδασκαλία της Εκκλησίας δεν έχει αιώνιον κύρος. Τότε δεν θα είχομεν Εκκλησίαν με τον αιώνιον Χριστόν ως Κεφαλήν, αλλά ομάδας παρανοϊκάς. Οι οικουμενισταί που νομίζουν ότι οι καιροί μας επιβάλλουν αλλαγήν εις την δογματικήν, ηθικήν και πνευματικήν διδασκαλίαν των αγίων Πατέρων, είναι ψευδοχριστιανοί, «πλανώντες και πλανώμενοι», αξιολύπητα όντα, δουλεύοντα εις τον δαίμονα της οιήσεως. Εστερημένοι της αισθήσεως, της «νικησάσης τον κόσμον πίστεως», έχουν θορυβηθή από τα εκπληκτικά έργα των υιών των ανθρώπων και αρχίζουν να εντρέπωνται δια τα «παλαιά», που διδάσκουν οι Πατέρες. Εντεύθεν, εμφανίζονται ελευθερίως σκεπτόμενοι και ζώντες και προσαρμοζόμενοι εις τας αμαρτωλάς ιδιοτροπίας του κόσμου, που ζητεί «αγάπην» και «ένωσιν» των ανθρώπων και κάμνει το ευαγγέλιον του αιωνίου Θεού υπόθεσιν λογοτεχνίας και προσωπικών μωριών.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Παναγία η "Μυρτιδιώτισσα" [ΒΙΝΤΕΟ]

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Ο σύγχρονος αθεοποιημένος κοινωνικός ουμανισμός, ιδεολογικώς και μεθοδολογικώς είναι κατά πάντα επινόησις, γέννημα και θρέμμα της ψευδοχριστιανικής Ευρώπης, στεφανωθέν ασφαλώς με τας αμαρτίας μας. το ερώτημα, πόθεν ούτος εις το έδαφος της Ορθοδοξίας, ομοιάζει με το ερώτημα, πόθεν ο εκλεκτός λαός του Θεού εις την δουλείαν της Βαβυλώνος και της Αιγύπτου, πόθεν η τεσσαρακονταετής περιπλάνησις αυτού εις την έρημον του Σινά; Εδώ ο Θεός δοκιμάζει την υπομονήν των δικαίων, επισκέπτεται τα τέκνα δια τας αμαρτίας των πατέρων των και φανερώνει την δύναμιν της Καθολικής Εκκλησίας του, οδηγών αυτήν δια πυρός και ύδατος. Διότι, κατά τους λόγους του θεοσόφου Μακαρίου της Αιγύπτου και τούτο είναι ο μοναδικός δρόμος του αληθινού Χριστιανισμού: «Όπου γαρ εστί το Πνεύμα το Άγιον εκεί επακολουθεί οίον σκιά, ο διωγμός και η πάλη… Διο ουκ οφείλουσι ξενίζεσθαι, αλλά ανάγκη διώκεσθαι την αλήθειαν» (Μακαρίου της Αιγύπτου ομ. 15, 11-12, P.G. 34, c.  584AB).