Οι δια λόγους
παιδείας παραχωρούμενοι πειρασμοί δεν παρουσιάζουν εξωτερικήν ομοιότητα με τας
αμαρτίας μας. Αλλ’ όπως οι στρατιώται όταν συλληφθούν να πράττουν άτοπα,
τιμωρούνται κατά τρόπον διάφορον ως προς τας κακίας τας οποίας έπραξαν, ούτω
και όλοι μας παιδευόμεθα υπό του Θεού, δια των παραχωρουμένων πειρασμών και
θλίψεων, με τρόπον κατάλληλον και βοηθούντα εις την μετάνοιάν μας. παρά ταύτα,
ούτε με τον ίδιον τρόπον που κακοπραγήσαμεν παιδευόμεθα, ούτε ακριβώς εις τον
ίδιον χρόνον, ούτε με αυτά τα ίδια πράγματα. Και ακριβώς, επειδή ούτε εις τον
ίδιον καιρόν παιδευόμεθα, αλλ’ ούτε και αι εξωτερικαί μορφαί της θείας
παιδαγωγίας ομοιάζουν με τας κακάς πράξεις μας, οδηγούμεθα οι πολλοί εις
απιστίαν της μυστικώς λειτουργούσης θείας δικαιοσύνης.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)
Θα τεθή το εξής ερώτημα: που είναι οι συγκεκριμένοι καρποί αυτής της
θεανθρωπίνης Κοινωνίας; Πως εξηγείται το γεγονός, ότι εντός του πεδίου
ακτινοβολίας της Ορθοδοξίας ανεπτύχθη «η πλέον ριζική εκκοσμίκευσις εις την
ανθρώπινην ιστορίαν;» (Joseph Piper). Δεν υπάρχει ο ανατολικός «ουμανισμός» (λ.χ.
καισαροπαπισμός, ουμανισμός μερικών Βυζαντινών φιλοσόφων κ.τ.λ.); Η επιτυχία
του αθέου κοινωνικού ουμανισμού επί του εδάφους της Ορθοδοξίας δεν αποδεικνύει
«την ανικανότητα της Ορθοδοξίας» να λύση τα πλέον στοιχειώδη κοινωνικά
προβλήματα;
Είναι γεγονός ότι ο κόσμος ούτος κείται εν τω πονηρώ και εν τη αμαρτία.
H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more
Introduction What is Christianity?
Many people see Christianity as one of the numerous philosophies and religions known from antiquity. Certainly Christianity is not a philosophy... The main difference between Christianity and philosophy is that the latter is human thinking, while Christianity is a revelation... by God Himself to man…
Ο γερμανικός «οδηγός» για μετανάστες, Θρησκευτικά
Κωνσταντίνος Χολέβας
Η εκλογική επιτυχία της κυρίας Μέρκελ και ο κομβικός ρόλος που διαδραματίζει η Γερμανία στην Ευρώπη μού φέρνουν στον νου τη συζήτηση για την πολυπολιτισμικότητα. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν οι μετανάστες που ζουν σε μια ευρωπαϊκή χώρα, ιδίως οι ασιατικής προελεύσεως, μπορούν να ζουν σε κόσμους παράλληλους χωρίς να ενσωματώνονται και χωρίς να σέβονται την Ιστορία, τον πολιτισμό και την ταυτότητα του λαού που τους φιλοξενεί. Η πολυπολιτισμική αντίληψη, η οποία ενθουσιάζει ορισμένους συμπατριώτες μας, απαντά ότι θα πρέπει εμείς, οι Ελληνες ορθόδοξοι, να κάνουμε εκπτώσεις και υποχωρήσεις για να μη θίγονται οι μετανάστες. Να αλλάξουμε τα βιβλία Ιστορίας, να κατεβάσουμε τις εικόνες του Χριστού από τα σχολεία και τα δικαστήρια, να μετατρέψουμε το μάθημα των Θρησκευτικών από ορθόδοξο σε θρησκειολογικό, γενικότερα να μην επιμένουμε στην ελληνικότητά μας. Η αντίθετη άποψη προτείνει ως λύση την ενσωμάτωση - ένταξη εκείνων των μεταναστών που θέλουν και μπορούν. Να κάνουν δηλαδή οι φιλοξενούμενοι τις απαραίτητες υποχωρήσεις και όχι οι φιλοξενούντες.
H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more
Ένας αδελφός ρώτησε κάποιο Γέροντα:
"Πως συμβαίνει τώρα, ενώ μερικοί αδελφοί
κοπιάζουν κάνοντας πολλή άσκηση, όμως δεν παίρνουν χάρη όπως οι παλαιοί;" "Τότε υπήρχε αγάπη, απαντά ο Γέροντας, και ο καθένας τραβούσε τον πλησίον
προς τα πάνω. Τώρα πάγωσε η αγάπη και ο καθένας σέρνει προς τα κάτω τον
πλησίον. Γι' αυτό δεν παίρνουμε χάρη".
+ Ο μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης, έγραψε για τους Οικουμενιστές:
«Οι «οικουμενισταί» είναι γελοία υποκείμενα, δυστυχείς, οιηματίαι, φαντασιόπληκτοι,, αβαθείς, προκαλούντες πότε τον οίκτον και πότε τον πικρόν γέλωτα εις τους Ορθοδόξους χριστιανούς. Επιδεικνύουν πολυμάθειαν, ενώ είναι επιπόλαιοι και αντιφατικοί....» (Θεοκλήτου Διονυσιάτου, Η ανατομία του «οικουμενισμού» ΤΥΠΟΣ 67 Σεπτ. 1966, σ. 1.)!!
Άγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως:
Ομολογουμένως η έλλειψις συνεχούς
διδασκαλίας εν τοις ιεροίς ναοίς, η έλλειψις ηθικής ανατροφής εν ταις
οικογενείαις, και χριστιανικής και ελληνοπρεπούς διαπαιδαγωγήσεως εν τοις
εκπαιδευτηρίοις, επέφερον μεγίστην ηθικήν κατάπτωσιν εν τη καθ’ ημάς κοινωνία.
Oὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν!
Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διὸ τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμονες. Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν. Ἐπὶ τούτοις τοὺς τῆς εὐσεβείας Κήρυκας ἀδελφικῶς τε καὶ πατροποθήτως εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῆς εὐσεβείας, ὑπὲρ ἧς ἀγωνίσαντο, ἀνευφημοῦμεν καὶ λέγομεν· Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη.Τούτων τοῖς ὑπὲρ εὐσεβείας μέχρι θανάτου ἄθλοις τε καὶ ἀγωνίσμασι καΙ διδασκαλίαις παιδαγωγεῖσθαί τε καὶ κρατύνεσθαι Θεὸν ἐκλιπαροῦντες, καὶ μιμητός τῆς ἐνθέου αὐτῶν πολιτείας μέχρι τέλους ἀναδεικνύσθαι ἐκδυσωποῦντες, ἀξιωθείημεν τῶν ἐξαιτουμένων, οἰκτιρμοῖς καὶ χάριτι τοῦ Μεγάλου καὶ Πρώτου Ἀρχιερέως Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν, πρεσβείαις τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν θεοειδῶν Ἀγγέλων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)
Συμφώνως προς την
θεανθρωπίνην φιλοσοφίαν της ζωής και ο άνθρωπος και η κοινωνία και ο λαός και
το κράτος πρέπει να προσαρμόζωνται προς την Εκκλησίαν ως προς το αιώνιον
πρότυπόν των. Η προσαρμογή της Εκκλησίας προς αυτά είναι εντελώς απαράδεκτος,
πόσον μάλλον η υποδούλωσίς της προς αυτά. Εις λαός μόνον τότε κατέχει τας
πραγματικάς αξίας, όταν ζη και εφαρμόζη τας ευαγγελικάς αρετάς και ενσαρκώνη
εις την ιστορίαν του το θεανθρώπινον ήθος. Ό,τι ισχύει δια τον λαόν, ισχύει και
δια το κάθε κράτος και δια την κάθε κοινωνίαν. Ο σκοπός του λαού ως ολότητος
είναι ο αυτός με τον σκοπόν του ανθρώπου ως μεμονωμένου προσώπου. Και ο σκοπός
αυτός είναι η σάρκωσις εις όλας τας εκφάνσεις της ζωής του της ευαγγελικής
δικαιοσύνης, αγάπης και αγιότητος. Το κάθε έθνος πρέπει να γίνη «λαός Θεού»,
«άγιος λαός» ο οποίος φανερώνει και κηρύττει δια της ιστορίας του την
θεανθρωπίνην αλήθειαν της ζωής και το θεανθρώπινον ήθος της (πρβλ. Α΄ Πέτρου 2,
9-10. 1, 15-16).
Reading the Scriptures and the Holy Fathers
What you read has an impact on the way you think. So does what you watch on TV or at the movies. Think about what you want to let into your mind to influence your thinking. Your reading should be something that will be a positive impact on your spiritual growth, that will shape your mind and orient it towards God.