Η λανθασμένη πνευματική καθοδήγηση του «Γέροντα» Επιφάνιου:

Τῷ 1970, ὅτε ἦτο βέβαιον ὅτι ὁ Πατριάρχης Αθηναγόρας θὰ μετέβαινεν εἰς Ρώμην, διὰ νὰ συλλειτουργήση μὲ τὸν Πάπαν, ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος μαζὶ μὲ τοὺς ἡρωϊκοὺς Μητροπολίτας Ἐλευθερουπόλεως κυρὸν Ἀμβρόσιον καὶ Παραμυθίας κυρὸν Παῦλον προέβησαν εἰς τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχου  Ἀθηναγόρου καὶ ἐδήλωσαν ὅτι τότε μόνον θὰ ἐπαναφέρουν τὸ μνημόσυνόν του, ὅταν θὰ παύσουν τὰ ἀπαράδεκτα οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα πρὸς τὸν Πάπαν.

Tω 1969,  ο Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ) γράφει:

Παναγιώτατε, είνε ανάγκη να αφυπνισθήτε!... Το πλήρωμα της Εκκλησίας, το ουσία και ουχί τύποις θρησκεύον, μόλις και μετά βίας ανέχεται Υμών έως σήμερον. Μη αυταπατάσθε, μη καταλαμβάνεσθε υπό παραισθήσεων. Ούτε το πλήρωμα ούτε οι Ποιμένες της Εκκλησίας συμφωνούσιν Υμίν. Δεν γνωρίζω τι γίνεται εις τας άλλας τοπικάς Εκκλησίας, αλλά περί της Εκκλησίας της Ελλάδος προκειμένου του λόγου, δύναμαι να είπω ότι αμφιβάλλω αν εν αυτή υπάρχουσι πλείονες των 6-7 Επισκόπων συνεπόμενοι Υμίν. Οι λοιποί μετά δυσφορίας βλέπουσι τας ενεργείας Υμών, αλλά δεν εκδηλούνται, τουλάχιστον δημοσία, ανεχόμενοι «άχρι καιρού». Οι Επίσκοποι της Ελλαδικής Εκκλησίας, Παναγιώτατε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, σιωπώσι και ανέχονται τας εν τη Ορθοδόξω Πίστει ακροβασίας και μειοδοσίας Υμών, ουχί ένεκα ημβλυμμένης Ορθοδόξου συνειδήσεως, ουδ΄ ένεκα αποδοχής του συνθήματος «Αγάπη άνευ όρων και ορίων», αλλά μόνον διότι κήδονται της ειρήνης της Εκκλησίας και σκέπτονται μετά τρόμου τας εξελίξεις και τας καταλήξεις των σχισμάτων. Αν τελικώς προχωρήσητε ακόμη, αν προβήτε εις «ενώσεις», τότε θα ίδητε ποίαν στάσιν θα τηρήση έναντι Υμών η Εκκλησία της Ελλάδος. Μη συνάγετε συμπεράσματα περί των διαθέσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος εκ τινων εκδηλώσεων αβροφροσύνης, υπερβολικών όντως, προς τον Προκαθήμενον της Ορθοδοξίας. Αν, επαναλαμβάνω, προχωρήσητε περαιτέρω, τότε θα ίδητε ποίοι θα ακολουθήσωσιν Υμίν… Θα μείνωσι μεθ΄ Υμών οι κοσμικοί κύκλοι, οι θεωρούντες την Θρησκείαν ως ένα καλόν και ωφέλιμον κοινωνικόν θεσμόν, αλλ΄ ουδέν συνειδητόν μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

σ. σ. : Δεν προχώρησε περαιτέρω διότι ο Κύριος έθεσε τέρμα στην ζωή του.  Ο διάδοχός του, Δημήτριος συνέχισε την πορεία του Αθηναγόρα, ο δε διάδοχος του Δημητρίου, Βαρθολομαίος, δεν άφησε τίποτε όρθιο στην Εκκλησία!

Όλες οι διαβεβαιώσεις του Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου περί των εν  τη Ελλαδική Εκκλησία «βράχων Μητροπολιτών», απέτυχαν παταγωδώς!!!

Ταλαίπωρη Ορθοδοξία! Σε σέρνουν και σε άγουν ως αρνίον επί σφαγήν οι «Ποιμένες» σου. Στον πέλεκυ της αιρέσεως! Ζει, όμως, Κύριος….!

Tου Αγίου Ισαάκ του Σύρου :

«Οι πειρασμοί των εχθρών του Θεού, που είναι οι υπερήφανοι» 

Εδώ θα βρείτε τους πειρασμούς, που παραχωρεί ο Θεός στους αδιάντροπους και σε κείνους που υψηλοφρονούν και κρατούν άδικη στάση μπροστά στο Θεό. Αυτοί λοιπόν είναι οι φανεροί πειρασμοί των δαιμόνων, που ξεπερνούν την ψυχική τους αντοχή: η στέρηση της σοφίας που είχαν, η πολύ έντονη αίσθηση των λογισμών της πορνείας, πού παραχωρείται εναντίον τους, για να ταπεινωθεί η έπαρσή τους, ο οξύς θυμός, το να θέλουν να επιβάλλουν το δικό τους θέλημα, το να φιλονικούν ανταλλάσσοντας λόγια, το να ελέγχουν και να επιτιμούν τους άλλους, το να αγνοούν και να καταφρονούν τις κατά Θεόν επιθυμίες της καρδιάς τους, ο τελείως πλανεμένος νους, οι βλασφημίες κατά του ονόματος του Θεού, συλλογισμοί ανόητοι, άξιοι για γέλια – θα έλεγα καλύτερα, για κλάματα -, η καταφρόνηση από τους ανθρώπους και ο αφανισμός της κοινωνικής τους υπόληψης, το να ντροπιάζονται και να ονειδίζονται από τους δαίμονες με πολλούς τρόπους, κρυφά και φανερά, η επιθυμία να αναμειγνύονται και να συναναστρέφονται με τους κοσμικούς, το να μιλούν και να φλυαρούν σαν ανόητοι πάντοτε, το να εφευρίσκουν ανώφελες καινοτομίες και να επικαλούνται ψευδοπροφητείες, το να υπόσχονται πράγματα που ξεπερνούν τις δυνάμεις τους. Αυτά που ανέφερα είναι οι ψυχικοί πειρασμοί. 

Simonopetra Monastery - Glory and now | Doxa, ke nin

Ο νυν πατριάρχης Βαρθολομαίος ειναι σάπιος καρπός του Αθηναγόρα.

Οι οικουμενισταί είναι ψεύτες  και αθεόφοβοι. Ο π. Αυγουστίνος έπαυσε το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα το 1970-72, μαζί με δύο άλλους μητροπολίτας, τον Παραμυθίας Παύλο, και τον Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, και μαζί με όλο σχεδόν το Άγιον Όρος και δεν ανακάλεσε ποτέ την απόφασή του, ούτε ποτέ ζήτησε συγνώμη για την Πατερική γραμμή που ακολουθούσε. Ο πατριάρχης Αθηναγόρας πέθανε αμετανόητος, αφού  προχωρούσε ολοταχώς για την ένωση με τον αμετανόητο πάπα. Και ο νυν πατριάρχης Βαρθολομαίος ειναι σάπιος καρπός εκείνου. Εστάλη, τότε ως διάκονος, για να σπουδάσει στην Ρώμη και έγινε χειρότερος στην αποστασία απ” αυτόν. Ειναι εκπρόσωπος όχι της Ορθοδοξίας αλλά της πανθρησκείας, γι’αυτό ο π. Αυγουστίνος, αν και γέροντας, σκεφτόταν να παύσει και το δικό του μνημόσυνο. Δεν βρήκε όμως μητροπολίτας έτοιμους για θυσίες, γι΄ αυτό δεν προχώρησε στην διακοπή του μνημοσύνου του Βαρθολομαίου.

Σήμερα χρειαζόμαστε, περισσότερο από ποτέ άλλοτε πατερικά αναστήματα

Όταν κάποιος επιχειρεί να κυριεύσει το σπίτι μου και να το κάνει δικό του, δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να με κατηγορεί για τον τρόπο που αμύνομαι. Ξεχνάμε, ότι ο λαός της Κωνσταντινουπόλεως έκαψε τον Ναόν της Αγίας Σοφίας, όταν εξώρισαν τον πνευματικό τους πατέρα ιερόν Χρυσόστομον; Είμαστε σε καιρούς αντιχρίστους. Η συγκρητιστική χοάνη της Νέας Βαβυλώνος – Οικουμενισμού  μας απειλεί με αφανισμό και σαν έθνος και σαν Ορθόδοξη Εκκλησία. Σήμερα χρειαζόμαστε, περισσότερο από ποτέ άλλοτε πατερικά αναστήματα ποιμένων, οι οποίοι εν πνεύματι και δυνάμει Ηλιού, να αντιμετωπίσουν τις αντίχριστες δυνάμεις.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ  ΚΑΙ  ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ  ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Εάν η ήπειρος της Ευρώπης παραμείνη γνωστή με κάτι εις την ιστορίαν του πλανήτου τούτου, θα μείνη, πιθανόν, με το ότι εγνώριζε να επινοή πολυάριθμα προβλήματα και δεν ήτο εις θέσιν να λύση ούτε εν κύριον πρόβλημα, προς όφελος ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. Εδώ ανήκουν πρωτίστως τα λεγόμενα κοινωνικά προβλήματα. Η επιθυμία να τα λύσουν, έχει γίνει μανία σχεδόν όλων των Ευρωπαίων και όλων των πνευματικών απογόνων των. Αλλά επιτρέψατέ μου την ερώτησιν: Ποίος τα λύει χωρίς το πυρ και την μάχαιραν, χωρίς την Ιεράν Εξέτασιν και την εσχάραν της; Ο Ευρωπαίος άνθρωπος ίσταται περιπλεγμένος, συγκεχυμένος και μανιασμένος ενώπιον των κοινωνικών προβλημάτων, όπως και ενώπιον του προβλήματος του ανθρώπου. Διατί; Διότι τα προβλήματα της κοινωνίας, όταν συνοψισθούν εις τα βασικά στοιχεία των, δεν είναι άλλο παρά το πρόβλημα του ανθρώπου, πολλαπλασιασθέν με τον αριθμόν όλων των ατόμων εκ των οποίων αποτελείται όλη η κοινωνία. Ο άνθρωπος, ακριβώς επειδή είναι άνθρωπος, είναι μέλος κοινωνικού οργανισμού, εις τον οποίον εισφέρει το ψυχοφυσικόν περιεχόμενόν του και την προβληματικήν του. Η προβληματική όμως και του ανθρώπου και της ανθρωπότητος είναι κατά βάσιν η αυτή. 

Παράδεισος η Εκκλησία.

Του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Ο βασιλιάς Ιεροβοάμ τελούσε θυσίες στο βωμό των ειδώλων. Επειδή διάταξε να συλλάβουν τον προφήτη, πού τον κατέκρινε για την ειδωλολατρία, το χέρι του έμεινε ξερό. Μόλις δοκίμασε την τιμωρία του Θεού παρακάλεσε τον προφήτη: «Προσευχήσου για μένα». Αποτέλεσμα της μετανοίας ήταν να θεραπευθεί το χέρι. Εάν ο προφήτης θεράπευσε τον Ιεροβοάμ, άραγε ο Χριστός δεν μπορεί να σε σώσει συγχωρώντας τις αμαρτίες σου; 
Υπερβολικά αμαρτωλός υπήρξε και ο Μανασσής. Διάταξε και πριόνισαν τον Ησαία. Μολύνθηκε με την ειδωλολατρία. Πλημμύρισε την Ιερουσαλήμ με αίματα αθώων. Όταν Όμως οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Βαβυλώνα και δοκίμασε την τιμωρία, έσπευσε να θεραπευθεί με την μετάνοια. Λέει ή Αγ. Γραφή: «Ταπεινώθηκε ο Μανασσής ενώπιον του Κυρίου και προσευχήθηκε. Ό Κύριος δέχθηκε την προσευχή του και του ξαναχάρισε τον θρόνο του». Εάν σώθηκε με την μετάνοια αυτός πού πριόνισε τον προφήτη, εσύ, που ασφαλώς δεν αμάρτησες τόσο φρικτά, δεν θα σωθείς; Πρόσεξε, να μην αμφιβάλλεις για την δύναμη της μετανοίας. 

Θέλουν, οι Οικουμενιστές, να μας "διαπαιδαγωγήσουν" για να μην αντιδράσουμε στον Ουνιτισμό που μας επιβάλλουν :

Οἱ συμπροσευχὲς αὐτές, γιὰ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τοὺς

συνοδοιπόρους του, σημαίνει ὅτι ἔχει ἤδη γίνει ἡ ἕνωση μὲ τὸν

αἱρεσιάρχη Πάπα, καὶ ἂν κρίνουμε ἀπὸ τὰ κατηγορηματικῶς λεγόμενα

τοῦ ὑπεύθυνου τοῦ Γραφείου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρώπη,

Μητροπολίτου Ἀχαΐας κ. Ἀθανασίου, τώρα προσπαθοῦν, μὲ ὑπόγειες

διαδρομές, νὰ ἐπιβάλλουν στοὺς πιστοὺς αὐτὴ «τὴν ἄμικτον μῖξιν», ἀλλὰ

στὴν σατανοκίνητη αὐτὴ προσπάθειά τους συναντοῦν, ὡς εἶναι τοῦτο

ἑπόμενον, σκληρὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸ κέντρον τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ,

τὴν Ἑλλάδα καὶ ἐκεῖθεν, ἀπὸ τὸν ὑπερασπιστὴ δηλαδὴ τῆς πίστεώς

μας πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.

«Παρʼ ἡμῖν οὔτε Πατριὰρχαι οὔτε Σύνοδοι ἠδυνήθησαν ποτέ εἰσαγαγεῖν                            

νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας,                   

ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον                        

καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ»,                                                                                      

(Ἀπόκρισις τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς πρὸς τὸν πάπαν                           

Πίον τὸν Θ´, ἔτος 1848).

Ὁ Ἀχαΐας λοιπὸν κ. Ἀθανάσιος, «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἀπολογούμενος,

ὡς φαίνεται, πρὸς τὸ Βατικανὸ γιὰ τὴν καθυστέρηση τῆς

ὑποταγῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸν αἱρεσιάρχη Πάπα ὁμολογεῖ,

ὅλως ἀνερυθρίαστα: «Στὴν Ἑλλάδα βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ πολὺ

λεπτὴ κατάσταση, γιατί ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ μητροπολίτες ἐπιθυμοῦν                               

νὰ ἔχουν μία σημαντικὴ συνεργασία μὲ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία,

ἀλλὰ οἱ πιστοὶ δὲν εἶναι προετοιμασμένοι στὴν προοπτική τοῦ                                 

διαλόγου… Αὐτὸ γιὰ μᾶς εἶναι ἡ μεγάλη πρόκληση νὰ προετοιμάσουμε τὸν

κόσμο, νὰ τὸν διαπαιδαγωγήσουμε, γιὰ νὰ μὴ ἀντιδράσει ἐπηρεασμένος                           

 ἀπὸ τὶς προκαταλήψεις καὶ πληροφορίες, ποὺ δὲν ἀνταποκρίνονται 
στὰ   γεγονότα. Εἶναι σημαντικὸ νὰ κατανοηθεῖ ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη χρόνου,                                     
ἐλπίζω ὄχι ὑπερβολικοῦ, γιὰ νὰ σχηματίσουμε τὴν συνείδηση τοῦ κόσμου.

(Του Πρεσβυτέρου π. Εὐσταθίου Κολλᾶ,

Θεολόγου –Εκκλησιαστικού Συνηγόρου)

O.T.1905 9/12/2011

Οι "μεγάλοι" Γεροντάδες του Αγίου Όρους μνημονευτές των λατινοφρόνων Αθηναγόρα, Δημητρίου και Βαρθολομαίου, δεν τα γνώριζαν αυτά;

Των  Οσιομαρτύρων Πατέρων  των υπό των Λατίνων αναιρεθέντων δια την αγίαν και Ορθόδοξον Πίστιν εν Άθωνος τω Όρει και αλλαχού.

(ων η Σύναξις επιτελείται την Πέμπτην του Αγίου Πμεύματος)

Το ότι ο παπισμός είναι αίρεσις και ο οικουμενισμός παναίρεσις δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία, συμφώνως με τας θείας διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων και Ομολογητών της Ορθοδόξου αγίας ημών Εκκλησίας. Τα ιστορούμενα μαρτύρια των Οσιομαρτύρων Πατέρων, των υπό των Λατινοφρόνων και Λατίνων αναιρεθέντων, είναι ένα φωτεινόν παράδειγμα και ένα φρένο δι΄ όλους ημάς προς αποφυγήν παντός νεωτερισμού και καινοτομίας εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία. Ο μαρτυρικός των θάνατος εις όλους εμάς διασαλπίζει την μεγίστην διαφοράν της Ορθοδοξίας από τον παπισμό, δεν τυγχάνει παρανυχίς, όπως θέλουν να μας παρουσιάσουν οι οικουμενιστές σήμερον. Από απόψεως θεολογικής και σωτηριολογικής αι διαφοραί είναι τόσο μεγάλαι, όση η απόστασις η χωρίζουσα τον Παράδεισον από την κόλασιν. Δι΄ αυτό οι οσιομάρτυρες Άγιοι Πατέρες ούτοι, προτίμησαν τα φρικτά μαρτύρια και τον θάνατον από τον εκλατινισμόν έστω και εις το ελάχιστον, λέγοντες «ημείς βουλόμεθα αποθανείν ή Λατινίσαι ποτέ». Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας, δια τους λόγους τούτους τιμά και γεραίρει την μνήμην των εντός του έτους, εις διαφόρους ημερομηνίας συμφώνως με το συναξάριόν της, δοξάζουσα τον Τριαδικόν μόνον αληθινόν Θεόν, τον «θαυμαστόν εν τοις αγίοις αυτού».

Την 22αν Σεπτεμβρίου τους οσιομάρτυρας Ζωγραφίτας.                                                               

Την 4^ην Ιανουαρίου τους οσιομάρτυρας Βατοπαιδινούς.                                                                     

Την 13 Μαϊου τους οσιομάρτυρας Ιβηρίτας.                                                                               
Την 19^ην Μαϊου τους οσιομάρτυρας Καντάρας της Κύπρου.                                                                 

Την 5^ην Δεκεμβρίου τους οσιομάρτυρας Καρεώτας.                                                                                                                          

Την Κυριακήν των Αγιορειτών τους 12 οσιομάρτυρας Κουτλουμουσιανούς.                                                       

Την Κυριακήν των Αγιορειτών τους οσιομάρτυρας Ξενοφωντινούς.                                                                                                 

Την Ορθόδοξον πίστιν, ασινή εφυλάξατε, των αιρετιζόντων Λατίνων, τας ποινάς μη πτοούμενοι· εν Κύπρω της Καντάρας Μονασταί, εν Άθω τε Ζωγράφου Καρυών, Ξενοφώντος Κουτλουμούσιον συν αυτοίς, Ιβήρων Βατοπαίδιον. Χαίρετε των πατέρων ο χορός, χαίρετε λύχνοι Άθωνος· χαίρετε αληθείας οι φρουροί, εν έργοις αποδείξεσιν.