Στήριξε το
θάρρος σου στο Θεό, και να μην αρχίσης την εργασία του καλού έργου με διψυχία,
που οδηγεί στη χαυνότητα, για να μη φτάση να γίνη ανώφελος ο κόπος σου και
αφόρητη η εργασία της (πνευματικής) καλλιεργείας σου. Άρχισε το αγαθό με ανδρεία
και αδίστακτη πίστη στο Θεό.
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ :
Μποροῦν ἄριστα ἀκόμη νά ἐμπνέονται οἱ ἐλλογιμώτατοι κ.κ. Καθηγηταί
τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἀπό τήν καταχώρηση
στήν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς Μουσουλμανικῆς ἀδελφότητος στήν Αἴγυπτο τοῦ στενοῦ συνεργάτη
τοῦ ἐκδιωχθέντος Ἰσλαμιστή Προέδρου Μόρσι κ. Ἐσάμ Ἀλ Χαντάντ πού ἔγραψε: «Τό μήνυμα
πού πρέπει νά ἔχει ἀπήχηση σέ ὅλο τόν Μουσουλμανικό κόσμο εἶναι ξεκάθαρο. Ἡ
Δημοκρατία δέν εἶναι γιά τούς Μουσουλμάνους. Γι’ αὐτό ὁ Θεός μέ τήν σοφία του ἔδειξε
σάν μόνο δρόμο τό σπαθί καί τή βία».
ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ : ΤΟΥΣ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΒΓΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΚΕΠΗ ΜΕ ΓΕΡΑΝΟ !!!...
http://www.kivotoshelp.gr
Κάπως έτσι σκέπτονται οί
"ευσεβείς μοναχοί" τής νέας Πατριαρχικής αδελφότητος ώστε να σηκώσουν την σκεπή
από το κονάκι τής Εσφιγμένου στίς Καρυές, καί να πετάξουν έξω τήν παλιά
αδελφότητα... Άς ελπίσουμε ότι δεν θα
φέρουν καί γερανούς μεγαθήρια καί στό ίδιο το Μοναστήρι τής Εσφιγμένου κάνοντας
τα ίδια καί χειρότερα...
Τέτοια απίστευτα χριστιανικά καμώματα, δολοπλοκίες, ίντριγκες,
καί σκέρτσα, είχαμε να δούμε χρόνια τώρα από την εποχή τών διωγμών τού Παλαιού
εορτολογίου τού 1924 καί 1925, τότε πού οί χωροφύλακες κυνήγαγαν τίς νύκτες τούς
παραμένοντας στό Πάτριο Εορτολόγιο μέσα στά χωράφια καί στά
ερημοκλήσια...
Σήμερα, η νέα συνοδεία πού ονομάζεται "Μονή Εσφιγμένου" (
χωρίς ποτέ της να έχει περάσει ούτε στήν αυλή τής ιστορικής Μονής Εσφιγμένου
αλλά πλαστογραφώντας το έμβλημα) έρχεται με Πατριαρχική ανοχή εί μή καί εντολή,
καί θέλοντας να ξεκαθαρίσουν το "απόστημα τής Εσφιγμένου"
σκέφθηκαν
τρόπο πού ούτε ο όφις ο αρχαίος ο καλούμενος διάβολος δεν θα
σκεφτόταν...
H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 3Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ
http://agiooros.org/viewtopic.php?f=13&t=8108
Σήμερα Παρασκευή, 26 Ιουλίου 2013, συγκεντρωθήκαμε και πάλι έξω από τα γραφεία της Ειδικής Υπηρεσίας Δημοσίων Έργων Κτιριακών (ΕΥΔΕΚ), στην οδό Βατάτζη 37 στην Αθήνα όπου για 3η φορά διενεργήθηκε ο διαγωνισμός για την επιλογή αναδόχου εταιρείας για την κατασκευή τεμένους στον Βοτανικό.
Στους δύο προηγούμενους διαγωνισμούς την 9η και την 18η Ιουλίου 2013 η παρουσία μας εκεί απέτρεψε τις εταιρείες από το να προσέλθουν και να καταθέσουν προσφορές, οπότε οι διαγωνισμοί κηρύχθησαν άγονοι. Ο σημερινός διαγωνισμός κηρύχθηκε για άλλη μία φορά άγονος και αυτή η ΝΙΚΗ πιστώνεται σε όλους όσους βρέθηκαν σήμερα εκεί, πιστοί στο χρέος απέναντι στις μελλοντικές γενεές, αλλά και σε όλους όσους συμπαραστέκονται ψυχή τε και πνεύματι έστω και από μακριά.
Σήμερα Παρασκευή, 26 Ιουλίου 2013, συγκεντρωθήκαμε και πάλι έξω από τα γραφεία της Ειδικής Υπηρεσίας Δημοσίων Έργων Κτιριακών (ΕΥΔΕΚ), στην οδό Βατάτζη 37 στην Αθήνα όπου για 3η φορά διενεργήθηκε ο διαγωνισμός για την επιλογή αναδόχου εταιρείας για την κατασκευή τεμένους στον Βοτανικό.
Στους δύο προηγούμενους διαγωνισμούς την 9η και την 18η Ιουλίου 2013 η παρουσία μας εκεί απέτρεψε τις εταιρείες από το να προσέλθουν και να καταθέσουν προσφορές, οπότε οι διαγωνισμοί κηρύχθησαν άγονοι. Ο σημερινός διαγωνισμός κηρύχθηκε για άλλη μία φορά άγονος και αυτή η ΝΙΚΗ πιστώνεται σε όλους όσους βρέθηκαν σήμερα εκεί, πιστοί στο χρέος απέναντι στις μελλοντικές γενεές, αλλά και σε όλους όσους συμπαραστέκονται ψυχή τε και πνεύματι έστω και από μακριά.
H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ερωτά τον Οικ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο :
Μετά ταῦτα, ἐρωτοῦμεν Ὑμᾶς, Παναγιώτατε Δέσποτα:
Πῶς χρησιμοποιεῖτε τόν ὅρο «ἀδελφές ἐκκλησίες», ὅταν αὐτός εἶναι ἁγιοπατερικῶς ἀμάρτυρος
καί μάλιστα πανορθοδόξως ἔχει ἀπορριφθεῖ καί ἀκυρωθεῖ; Διατί κάνετε ἐπιλεκτική χρήση
τῶν πανορθοδόξων ἀποφάσεων;
Πλέον συγκεκριμένως, ἐρωτοῦμεν εὐλόγως:
Κατά τήν Θεοτίμητον Παναγιότητα Ὑμῶν, πόσες Ἐκκλησίες ὑπάρχουν; Μία ἤ πολλές; Ὁ
Χριστός ἵδρυσε Μία ἤ πολλές ἐκκλησίες; Ὁ Χριστός δέν ἵδρυσε μόνο τήν Μία, Ἁγία,
Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ὅπως ὁμολογοῦμε ἅπαντες οἱ Ὀρθόδοξοι στό
Σύμβολο τῆς Πίστεως Νικαίας-Κων/λεως; Ἀφοῦ, λοιπόν, συμφώνως πρός τούς
Ὑμέτερους Λόγους ὑπάρχουν πολλές ἐκκλησίες καί ὅλοι οἱ αἱρετικοί ἀνήκουν στήν
Ἐκκλησία, τότε ὑπάρχουν καί πολλοί Κύριοι, πολλές πίστεις, πολλά βαπτίσματα.
Ὅμως, ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, λέει ὅτι ὑπάρχει«εἷς
Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα». Στόν ὀρθόδοξο χῶρο κάνουμε λόγο γιά
Ὀρθοδοξία (ὀρθή δόξα περί Θεοῦ) καί γιά αἵρεση, πλάνη (πλανεμένη, ἐσφαλμένη,
διαστρεβλωμένη δόξα περί Θεοῦ). Ἀπό πότε, ὅμως, οἱ αἱρέσεις καί οἱ αἱρετικοί
ἀποτελοῦν ἐκκλησίες;
'Αγιος Ιωάννης της Κροστάνδης :
Όσοι είναι
αυστηροί και σχολαστικοί κριταί των σφαλμάτων του άλλου, νικώνται από αυτό το
πάθος επειδή δεν απέκτησαν ακόμη για τα ιδικά τους αμαρτήματα ολοκληρωτική
φροντίδα, (γνώση) και μνήμη. Διότι όποιος αφαιρέσει «το περικάλυμμα της
φιλαυτίας και ιδεί με ακρίβεια τα ιδικά του κακά, για τίποτε άλλο δεν θα
φροντίσει πλέον στην ζωή του , αναλογιζόμενος ότι ο χρόνος της ζωής του δεν του
επαρκεί για να πενθήσει τις ιδικές του αμαρτίες, έστω και αν θα ζούσε εκατό έτη
και αν θα έβλεπε ολόκληρο τον Ιορδάνη ποταμό να βγαίνει από τους οφθαλμούς του
ως δάκρυ.
Παραδίδουν τη Θράκη στα χέρια του Ισλάμ και σε μουλάδες που διδάσκουν τζιχάντ…
Η Ελληνική Θράκη τα τελευταία χρόνια μαστίζεται από την ύπαρξη, την δράση και την καθ’ όλα ύποπτη δραστηριότητα και κινητικότητα των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας. Το πλέον σημαντικό, όμως, είναι η συνεχώς αυξανόμενη εμφάνιση μουλάδων που υπόκεινται στο δόγμα του Φετουλάχ Γκιουλέν, οι οποίοι δραστηριοποιούνται σε μουσουλμανικά χωριά και κηρύσσουν τον λόγο του Αλλάχ σε τζαμιά, σε σπίτια (με «σφραγισμένες» πόρτες και παράθυρα) και σε ισλαμικά «φροντιστήρια» (τα οποία παρουσιάζονται επισήμως και ως φροντιστήρια ξένων γλωσσών).
Πριν από μερικές ημέρες πληροφορηθήκαμε μία (σχετικά παλιά) "δραστηριότητα" ενός μουλά του Φετουλάχ Γκιουλέν, σε ένα πομακοχώρι της Ξάνθης.Συγκεκριμένα, υπέπεσε στην αντίληψη των αρμοδίων υπηρεσιών πως ο συγκεκριμένος μουλάς δεν έκανε απλά μαθήματα κορανίου, αλλά προχώρησε πολύ περισσότερο στην "διδασκαλία" του και επεκτάθηκε στην διδασκαλία του ριζοσπαστικού Ισλάμ και συγκεκριμένα στην διδασκαλία που αφορά την γνώση – εκπαίδευση και δημιουργία τζιχαντιστών (στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί πως παρόμοιες "διδασκαλίες" γίνονταιαπό διάφορους μουλάδες -πακιστανούς και αφγανούς στην καταγωγή- σε τζαμιά διαφόρων πόλεων και χωρών της Ευρώπης, ενώ στην Αγγλία και την Ολλανδία έχουν καταγραφεί περιπτώσεις στρατολόγησης νεαρών τζιχαντιστών που στέλνονται ως μαχητές του ισλάμ στη Συρία).
H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more
π. Γεωρ. Μεταλληνός:
«Ἀντὶ ἡ Ὀρθοδοξία νὰ ἐπηρεάζει
σωτηριολογικὰ τὸν μὴ Ὀρθόδοξο κόσμο, ἐφθάσαμε στὴν ἀποδοχὴ στὴν πράξη τῆς
‘βαπτισματικῆς Θεολογίας’, τῆς ‘Θεολογίας τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν’ (πρβλ.
συμφωνίας Balamand 1993), τῆς ‘κοινῆς διακονίας’ τῆς ‘διευρυμένης Ἐκκλησίας’
καὶ τοῦ ‘πολιτιστικοῦ πλουραλισμοῦ’, ὅπως ὀρθότατα ἔχει ἐπισημανθεῖ…Ὁ
Οἰκουμενισμὸς σ’ ὅλες τὶς διαστάσεις καὶ ἐκδοχὲς του ἔχει ἀποβεῖ ἀληθινὴ
βαβυλώνιος αἰχμαλωσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ὅλων των τοπικῶν
ἡγεσιῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ποὺ δέχονται ὅμως
ἀφόρητη πίεση. Ἡ καύχηση καὶ ὁ αὐτοθαυμασμὸς τῶν οἰκουμενιστῶν μας γιὰ μιὰ
δῆθεν νέα ἐποχή, ποὺ ἄνοιξε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μὲ τὶς πατριαρχικὲς
ἐγκυκλίους τῶν ἐτῶν 1902, 1904, καὶ 1920, δὲν δικαιώνονται, διότι αὐτὸ ποὺ κατορθώθηκε
εἶναι νὰ νομιμοποιήσουμε τὶς αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ
Προτεσταντισμοῦ».
ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ;
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ μὲ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον δὲν ἔχει προηγούμενον. Ἀπὸ παντοῦ ἔρχονται πληροφορίαι ὅτι νοθεύει τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν πρὸς χάριν τῆς ψευδοενώσεως μετὰ τὰς αἱρετικὰς «Ἐκκλησίας». Δὲν ὑπολογίζει τίποτα εἰς τοὺς σχεδιασμούς. Οὔτε ἀπολογεῖται εἰς κάποιαν συνοδικὴν ἢ ἄλλην ἀρχήν. Μητροπολῖται καὶ κληρικοὶ ἀπ᾽ ὁλόκληρον τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπικράτειαν διαπιστώνουν ὅτι πράγματι αἱ δοξασίαι του, εἶναι ἀλλότριοι πρός τήν Ὀρθόδοξον πίστιν. Οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν συμφωνοῦν μὲ τὴν ἐπιστολήν, τὴν ὁποίαν τοῦ ἀπέστειλεν ὁ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ. Κάποιοι ἄλλοι ἐνεθυμήθησαν τὸν σημερινὸν Ἐπίσκοπον Ζιμπάμπουε κ. Σεραφεὶμ Κυκκώτη, ὁ ὁποῖος ἂν καὶ ἔχει τάσεις οἰκουμενιστικάς, διεκήρυξεν ὅτι, ἐὰν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι κομπάρσος εἰς τὰς συνεδριάσεις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (ἢ αἱρέσεων), τότε δὲν ἔχει οὐδεμίαν θέσιν εἰς αὐτό, τὸ ὁποῖον εἶναι τὸ προωθημένον ὄργανον τοῦ Προτεσταντισμοῦ.
Ἀνάλογον θέσιν διατυπώνει καὶ ὁ στενὸς συνεργάτης τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου κ. Γεώργιος Παπαθανασόπουλος διὰ τὸ Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν τῆς Εὐρώπης. Εἰς αὐτὸ διαπιστώνει πὼς ὄχι μόνον εἴμεθα κομπάρσοι ἀλλὰ καὶ προσχωροῦμεν εἰς τὴν Προτεσταντικὴν νοοτροπίαν, ἀφοῦ γίνονται συμπροσευχαὶ κ.λπ. «Σφακιανοὶ» κληρικοὶ σέβονται μὲν τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον (ὅπως ὅλοι μας), διαβλέπουν ὅμως μεθοδικὴν καὶ σταδιακὴν προδοσίαν τῆς Πίστεώς μας. Κατόπιν ὅλων αὐτῶν διερωτώμεθα πῶς οἱ Φαναριῶται Ἀρχιερεῖς καὶ ὁ ἴδιος ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης συνεχίζουν αὐτὴν τὴν ὑπονόμευσιν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν νόθευσιν τῆς Πίστεως; Ἔχομεν φθάσει εἰς τὸ σημεῖον ὥστε πολλοὶ Ἕλληνες καὶ Ἑλληνῖδες, οἱ ὁποῖοι ὑπεστήριζον τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κατὰ τὴν κρίσιν μετὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου, νὰ λέγουν ὅτι ὁ μακαριστὸς τελικῶς εἶχε δίκαιον. (Ἂν καὶ ὁ μακαριστὸς εἶχε τὰ ἴδια βήματα μὲ τὸν Πατριάρχην, ἀφοῦ ἔφερε τὸν Πάπαν διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὴν Ἑλλάδα, μετέβη εἰς τὸ Βατικανόν, ἔφερε διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὴν Ἑλλάδα τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἢ Αἱρέσεων, μεθόδευε τὴν λειτουργικὴν ἀναγέννησιν καὶ τὴν ἐκκοσμίκευσιν τῆς Ἐκκλησίας κ.λπ.). Φοβούμεθα πὼς ἀπὸ ἐδῶ καὶ εἰς τὸ ἑξῆς αἱ ἐπισκέψεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς διαφόρους Ἱερὰς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δὲν θὰ εἶναι καὶ τόσον εἰρηνικαί. Διότι ἡ ἀγανάκτησις διὰ τὴν νόθευσιν τῆς Πίστεως εἶναι μεγάλη. Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἔχει μόνον συναισθηματικὸν ἱστορικὸν σύνδεσμον μὲ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Δὲν θεωρεῖ ὅτι τὸ Φανάρι ὑπερασπίζεται καὶ διαφυλάσσει τὴν Πίστιν.
Γ.Ζ. "O.T"
Ἀνάλογον θέσιν διατυπώνει καὶ ὁ στενὸς συνεργάτης τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου κ. Γεώργιος Παπαθανασόπουλος διὰ τὸ Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν τῆς Εὐρώπης. Εἰς αὐτὸ διαπιστώνει πὼς ὄχι μόνον εἴμεθα κομπάρσοι ἀλλὰ καὶ προσχωροῦμεν εἰς τὴν Προτεσταντικὴν νοοτροπίαν, ἀφοῦ γίνονται συμπροσευχαὶ κ.λπ. «Σφακιανοὶ» κληρικοὶ σέβονται μὲν τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον (ὅπως ὅλοι μας), διαβλέπουν ὅμως μεθοδικὴν καὶ σταδιακὴν προδοσίαν τῆς Πίστεώς μας. Κατόπιν ὅλων αὐτῶν διερωτώμεθα πῶς οἱ Φαναριῶται Ἀρχιερεῖς καὶ ὁ ἴδιος ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης συνεχίζουν αὐτὴν τὴν ὑπονόμευσιν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν νόθευσιν τῆς Πίστεως; Ἔχομεν φθάσει εἰς τὸ σημεῖον ὥστε πολλοὶ Ἕλληνες καὶ Ἑλληνῖδες, οἱ ὁποῖοι ὑπεστήριζον τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κατὰ τὴν κρίσιν μετὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου, νὰ λέγουν ὅτι ὁ μακαριστὸς τελικῶς εἶχε δίκαιον. (Ἂν καὶ ὁ μακαριστὸς εἶχε τὰ ἴδια βήματα μὲ τὸν Πατριάρχην, ἀφοῦ ἔφερε τὸν Πάπαν διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὴν Ἑλλάδα, μετέβη εἰς τὸ Βατικανόν, ἔφερε διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὴν Ἑλλάδα τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἢ Αἱρέσεων, μεθόδευε τὴν λειτουργικὴν ἀναγέννησιν καὶ τὴν ἐκκοσμίκευσιν τῆς Ἐκκλησίας κ.λπ.). Φοβούμεθα πὼς ἀπὸ ἐδῶ καὶ εἰς τὸ ἑξῆς αἱ ἐπισκέψεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς διαφόρους Ἱερὰς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δὲν θὰ εἶναι καὶ τόσον εἰρηνικαί. Διότι ἡ ἀγανάκτησις διὰ τὴν νόθευσιν τῆς Πίστεως εἶναι μεγάλη. Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἔχει μόνον συναισθηματικὸν ἱστορικὸν σύνδεσμον μὲ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Δὲν θεωρεῖ ὅτι τὸ Φανάρι ὑπερασπίζεται καὶ διαφυλάσσει τὴν Πίστιν.
Γ.Ζ. "O.T"
Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης:
Μέ ἁπλᾶ λόγια: Στήν Ἐκκλησία
τοῦ Χριστοῦ ἀνήκουν ὅσοι ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια· ὅσοι δέν ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια,
αὐτοί δέν ἀνήκουν στην Ἐκκλησία. Αὐτό ἰσχύει πολύ περισσότερο γιά ὅσους ἐξαπατοῦν
τους ἑαυτούς των αὐτοαποκαλούμενοι καί ἀλληλοαποκαλούμενοι ποιμένες καί ἱεροί ἀρχιποιμένες.
Γιατί ἔχουμε διδαχθῆ ὅτι ὁ Χριστιανισμός δέν δίνει σημασία στά πρόσωπα, ἀλλά
στήν ἀλήθεια καί στήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως.
Η Ευρώπη είναι ο θάνατος, ο Χριστός είναι η ζωή.
Ορθ. Εκκλησία και Οικουμενισμός σελίς 242 του Άγ. Ιουστίνου (Πόποβιτς) :
Ω, αδελφοί μου! Δεν το βλέπετε όλοι τούτο; Δεν έχετε αισθανθή το σκότος και το έγκλημα της αντιχριστιανικής Ευρώπης επάνω εις το σώμα σας; Προτιμάτε την Ευρώπην ή τον Χριστόν; Τον θάνατον ή την ζωήν; Αυτά τα δύο έθεσε την παλαιά εποχήν ο Μωησής ενώπιον του λαού του. Και ημείς αυτά τα δύο θέτομεν ενώπιόν σας. Να γνωρίζετε: η Ευρώπη είναι ο θάνατος, ο Χριστός είναι η ζωή.
Εκλέξατε την ζωήν, δια να ζήσετε εις τους αιώνας.
Ω, αδελφοί μου! Δεν το βλέπετε όλοι τούτο; Δεν έχετε αισθανθή το σκότος και το έγκλημα της αντιχριστιανικής Ευρώπης επάνω εις το σώμα σας; Προτιμάτε την Ευρώπην ή τον Χριστόν; Τον θάνατον ή την ζωήν; Αυτά τα δύο έθεσε την παλαιά εποχήν ο Μωησής ενώπιον του λαού του. Και ημείς αυτά τα δύο θέτομεν ενώπιόν σας. Να γνωρίζετε: η Ευρώπη είναι ο θάνατος, ο Χριστός είναι η ζωή.
Εκλέξατε την ζωήν, δια να ζήσετε εις τους αιώνας.
Πιο τίμιος ήταν ο Γιαγκούλας
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Είμαστε η μόνη χώρα του κόσμου που επέτρεψε στους ηττημένους να γράψουν την Ιστορία και μεταπολιτευτικά να καταλάβουν σχεδόν όλες τις θέσεις διαμόρφωσης του δημόσιου λόγου. Οποιος δεν είχε μεταλάβει του αχράντου αριστερισμού δεν έκανε καριέρα.
Μια φανερή μασονία που σαν σαράκι έφτασε ως το μεδούλι των εξουσιαστικών μηχανισμών και, κυρίως, όπου υπήρχε χρήμα.
Μπορεί η Αριστερά να μην κυβέρνησε ποτέ μόνη της, πλην της εποχής της βραχύβιας κατσαπλιάδικης εμφυλιακής επικράτειάς της, όμως εργοδοτήθηκε από όλους, στελέχωσε καθετί που είχε φράγκα και δύναμη. Από το κράτος και τα μαγαζιά των νταβατζήδων, ως ΜΚΟ, «ανεξάρτητες» αρχές και, φυσικά, την ταλαίπωρη Παιδεία, την οποία αφελλήνισαν και κυριολεκτικά ξέσκισαν.
Οδήγησαν τους εργαζομένους σε μεγαλοπρεπείς ήττες και καταστροφές, με κυριότερη τη διάλυση της κουλτούρας εργασίας του Ελληνα, αφού έσπειραν σε όλη την κοινωνία το παράσιτο της «ήσσονος προσπαθείας». Ποτέ πριν η τεμπελιά, η αναξιοκρατία και η εξίσωση προς τα κάτω δεν είχαν τόσους ιεροκήρυκες.
Στον ιδιωτικό τομέα ξεχαρβάλωσαν την παραγωγική βάση, έδιωξαν επιχειρήσεις, αγνόησαν τον διεθνή ανταγωνισμό και απαξίωσαν ολόκληρους κλάδους, όπως π.χ. τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία. Κουφάρια μείνανε τα εργοτάξια και οι κόκκινες σημαίες απέξω.
Στο Δημόσιο πέρασαν το «σπεύδε βραδέως», τη λογική ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να ζούμε ρεφενέ με τεράστια ελλείμματα, χάριν «κοινωνικής πολιτικής».
Εκαναν τους αγρότες, τους σκληρότερα εργαζομένους, τη ραχοκοκκαλιά του έθνους, τζάνκια των επιδοτήσεων, να περιφρονούν την ίδια τη δουλειά τους.
Είχαμε υγιή συνδικαλισμό; Είχαμε παραγωγικό, σοβαρό κράτος; Πειθαρχημένη, ελληνοκεντρική Παιδεία; Είχαμε υγιή και ελεύθερη επιχειρηματικότητα; Τέχνη που να εκφράζει την ταυτότητα του λαού μας, να του δίνει δύναμη και ελπίδα; Τίποτε από αυτά. Και όλα δημιούργημα μηχανισμών παρακμής που στελέχωσε η Αριστερά.
Επί ΠΑΣΟΚ χώθηκαν παντού. Ανακυκλώθηκαν στρατιές πρώην «ορθόδοξων» κομμουνιστών, φουλαράτων ανανεωτικών, μαοϊκών καφετζήδων, τροτσκιστών του Ντα Κάπο και της Μυκόνου, ό,τι φυντάνι υπήρχε.
Ακόμη όμως και η Ν.Δ., όποτε κυβέρνησε, έκανε συχνά το ίδιο. Ηταν ένα μιράκολο. Πράσινοι κυβερνούσαν, μπλε κυβερνούσαν, την ανακυκλωμένη αριστεράντζα διόριζαν σε θέσεις-κλειδιά ή της έκαναν τον τροχονόμο στις μπίζνες της. Μια ακατανόητη, καταστροφική ενοχή έκανε τους νικητές, τους αληθινούς υπερασπιστές της Δημοκρατίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας, να ψελλίζουν μεσαιοχωρίτικες μπούρδες απέναντι στους διαφόρων αποχρώσεων «ιεχωβάδες», που απεχθάνονται το έθνος, γουστάρουν τη βία αλλά στην μπουνάτσα κάνουν μπίζνες.
Δεν φτάσαμε τυχαία ως εδώ. Ο αστικός και λαϊκός δημοκρατικός κόσμος και αυτοί που έπρεπε να τον εκφράζουν έκαναν χώρο σε αυτή την αλητεία. Και φυσικά δεν αναφέρομαι ποτέ στη βάση, που ασχέτως διαφορετικών αντιλήψεων στο κοινωνικό καθεστώς είναι πατριώτες, άνθρωποι που ανήκουν, όπως εγώ και εσείς, στον κόσμο της εργασίας και στα πολύ δύσκολα όλοι μαζί θα 'μαστε.
Αναφέρομαι στη νομενκλατούρα με το βρόμικο μάτι, στους ψευτοδιανοούμενους, τους ψευτοεπιχειρηματίες και τα στελέχη τους. Αναφέρομαι στα τσιμπούρια στον σβέρκο της πατρίδας, που υποδύονται τους καθηγητάδες, τους δημοσιογράφους, τα στελέχη των νταβατζήδων και ορισμένους εκ των νταβατζήδων αυτοπροσώπως. Ακόμη και τώρα θέλουν να φάνε τα πάντα, ακόμη και τα κόκαλα, το πετσί της Ελλάδας.
Αυτοί, οι κυρίαρχες αντιλήψεις τους, φέρανε στην ουσία τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Την υπέσκαψαν πρώτα απ’ όλα ηθικά, διαστρέβλωσαν ακόμη και τις έννοιες των ιδεών. Η εγκληματική διαχείριση δεν ήταν παρά η αναπόφευκτη αντανάκλαση, το πολιτικό αποτέλεσμα του αήθους μηδενισμού και της τεμπελχανέικης αντίληψής τους.
Στις δικές τους λογικές, που κυρίως το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε, κοινωνικοποιήθηκαν επιχειρήσεις που οδηγήθηκαν στην απαξίωση, διακινδυνεύοντας σήμερα τις θέσεις εργασίας και αυτών που δεν φταίγανε.
Το πρώτο πράγμα όμως που κοινωνικοποίησαν ήταν η διαφθορά. Μύησαν ακόμη και τον κυρ Μήτσο, την τελευταία τρύπα του ζουρνά, στο δόγμα ότι μάγκας είναι ο επιτήδειος λουφαδόρος και μ@λ@κ@ς ο τίμιος και σκληρά εργαζόμενος. Οι προοδευτικάντζες, π.χ. στα πανεπιστήμια και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, έκαναν τη ρεμούλα «λαϊκή κατάκτηση». Μερικές φορές δεν επρόκειτο για κομπίνες, υπερτιμολογήσεις κ.λπ. αλλά για κανονική αρπαγή. Ο Γιαγκούλας ήταν πιο σοφιστικέ στις ληστείες του από κάτι προοδευτικά γομάρια. Μέσα από τη διάχυση εξουσιών και διαχείρισης από νέες βαθμίδες αυτοδιοίκησης, συμβούλια, επιτροπές κ.λπ., δημιουργήθηκαν πολλά μικρομερίδια στα λάφυρα της αδιαφανούς διαχείρισης. Από την «ανάπλαση» της τάδε μικρής πλατείας ως την προμήθεια όπλων και τα δημόσια έργα, κοντά στους καρχαρίες ρίχνανε μια μικρή δαγκωματιά στα πλευρά της Ελλάδας και οι «προοδευτικές» μαρίδες των μηχανισμών.
Κάποιες φορές αυτά τα αντέγραψαν και δικά μας μπουμπούκια. «Νεοδημοκράτες» που διαχειρίστηκαν τη μικρομεσαία εξουσία τους με μεθόδους ΠΑΣΟΚ. Αλλά συχνά και αυτοί με την αριστεράντζα έκαναν τις κολεγιές τους και προσχωρούσαν στη λογική της. Ηθελαν, βλέπετε, να παίρνουν και κάνα εύσημο «δημοκρατικότητας» από τους αληθινούς εχθρούς της δημοκρατίας, από φασίστες με ροζ ή κόκκινο μανδύα.
Αυτά τέλειωσαν; Σ' έναν βαθμό, ναι. Εχουμε όμως δρόμο…
http://www.dimokratianews.gr/
Είμαστε η μόνη χώρα του κόσμου που επέτρεψε στους ηττημένους να γράψουν την Ιστορία και μεταπολιτευτικά να καταλάβουν σχεδόν όλες τις θέσεις διαμόρφωσης του δημόσιου λόγου. Οποιος δεν είχε μεταλάβει του αχράντου αριστερισμού δεν έκανε καριέρα.
Μια φανερή μασονία που σαν σαράκι έφτασε ως το μεδούλι των εξουσιαστικών μηχανισμών και, κυρίως, όπου υπήρχε χρήμα.
Μπορεί η Αριστερά να μην κυβέρνησε ποτέ μόνη της, πλην της εποχής της βραχύβιας κατσαπλιάδικης εμφυλιακής επικράτειάς της, όμως εργοδοτήθηκε από όλους, στελέχωσε καθετί που είχε φράγκα και δύναμη. Από το κράτος και τα μαγαζιά των νταβατζήδων, ως ΜΚΟ, «ανεξάρτητες» αρχές και, φυσικά, την ταλαίπωρη Παιδεία, την οποία αφελλήνισαν και κυριολεκτικά ξέσκισαν.
Οδήγησαν τους εργαζομένους σε μεγαλοπρεπείς ήττες και καταστροφές, με κυριότερη τη διάλυση της κουλτούρας εργασίας του Ελληνα, αφού έσπειραν σε όλη την κοινωνία το παράσιτο της «ήσσονος προσπαθείας». Ποτέ πριν η τεμπελιά, η αναξιοκρατία και η εξίσωση προς τα κάτω δεν είχαν τόσους ιεροκήρυκες.
Στον ιδιωτικό τομέα ξεχαρβάλωσαν την παραγωγική βάση, έδιωξαν επιχειρήσεις, αγνόησαν τον διεθνή ανταγωνισμό και απαξίωσαν ολόκληρους κλάδους, όπως π.χ. τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία. Κουφάρια μείνανε τα εργοτάξια και οι κόκκινες σημαίες απέξω.
Στο Δημόσιο πέρασαν το «σπεύδε βραδέως», τη λογική ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να ζούμε ρεφενέ με τεράστια ελλείμματα, χάριν «κοινωνικής πολιτικής».
Εκαναν τους αγρότες, τους σκληρότερα εργαζομένους, τη ραχοκοκκαλιά του έθνους, τζάνκια των επιδοτήσεων, να περιφρονούν την ίδια τη δουλειά τους.
Είχαμε υγιή συνδικαλισμό; Είχαμε παραγωγικό, σοβαρό κράτος; Πειθαρχημένη, ελληνοκεντρική Παιδεία; Είχαμε υγιή και ελεύθερη επιχειρηματικότητα; Τέχνη που να εκφράζει την ταυτότητα του λαού μας, να του δίνει δύναμη και ελπίδα; Τίποτε από αυτά. Και όλα δημιούργημα μηχανισμών παρακμής που στελέχωσε η Αριστερά.
Επί ΠΑΣΟΚ χώθηκαν παντού. Ανακυκλώθηκαν στρατιές πρώην «ορθόδοξων» κομμουνιστών, φουλαράτων ανανεωτικών, μαοϊκών καφετζήδων, τροτσκιστών του Ντα Κάπο και της Μυκόνου, ό,τι φυντάνι υπήρχε.
Ακόμη όμως και η Ν.Δ., όποτε κυβέρνησε, έκανε συχνά το ίδιο. Ηταν ένα μιράκολο. Πράσινοι κυβερνούσαν, μπλε κυβερνούσαν, την ανακυκλωμένη αριστεράντζα διόριζαν σε θέσεις-κλειδιά ή της έκαναν τον τροχονόμο στις μπίζνες της. Μια ακατανόητη, καταστροφική ενοχή έκανε τους νικητές, τους αληθινούς υπερασπιστές της Δημοκρατίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας, να ψελλίζουν μεσαιοχωρίτικες μπούρδες απέναντι στους διαφόρων αποχρώσεων «ιεχωβάδες», που απεχθάνονται το έθνος, γουστάρουν τη βία αλλά στην μπουνάτσα κάνουν μπίζνες.
Δεν φτάσαμε τυχαία ως εδώ. Ο αστικός και λαϊκός δημοκρατικός κόσμος και αυτοί που έπρεπε να τον εκφράζουν έκαναν χώρο σε αυτή την αλητεία. Και φυσικά δεν αναφέρομαι ποτέ στη βάση, που ασχέτως διαφορετικών αντιλήψεων στο κοινωνικό καθεστώς είναι πατριώτες, άνθρωποι που ανήκουν, όπως εγώ και εσείς, στον κόσμο της εργασίας και στα πολύ δύσκολα όλοι μαζί θα 'μαστε.
Αναφέρομαι στη νομενκλατούρα με το βρόμικο μάτι, στους ψευτοδιανοούμενους, τους ψευτοεπιχειρηματίες και τα στελέχη τους. Αναφέρομαι στα τσιμπούρια στον σβέρκο της πατρίδας, που υποδύονται τους καθηγητάδες, τους δημοσιογράφους, τα στελέχη των νταβατζήδων και ορισμένους εκ των νταβατζήδων αυτοπροσώπως. Ακόμη και τώρα θέλουν να φάνε τα πάντα, ακόμη και τα κόκαλα, το πετσί της Ελλάδας.
Αυτοί, οι κυρίαρχες αντιλήψεις τους, φέρανε στην ουσία τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Την υπέσκαψαν πρώτα απ’ όλα ηθικά, διαστρέβλωσαν ακόμη και τις έννοιες των ιδεών. Η εγκληματική διαχείριση δεν ήταν παρά η αναπόφευκτη αντανάκλαση, το πολιτικό αποτέλεσμα του αήθους μηδενισμού και της τεμπελχανέικης αντίληψής τους.
Στις δικές τους λογικές, που κυρίως το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε, κοινωνικοποιήθηκαν επιχειρήσεις που οδηγήθηκαν στην απαξίωση, διακινδυνεύοντας σήμερα τις θέσεις εργασίας και αυτών που δεν φταίγανε.
Το πρώτο πράγμα όμως που κοινωνικοποίησαν ήταν η διαφθορά. Μύησαν ακόμη και τον κυρ Μήτσο, την τελευταία τρύπα του ζουρνά, στο δόγμα ότι μάγκας είναι ο επιτήδειος λουφαδόρος και μ@λ@κ@ς ο τίμιος και σκληρά εργαζόμενος. Οι προοδευτικάντζες, π.χ. στα πανεπιστήμια και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, έκαναν τη ρεμούλα «λαϊκή κατάκτηση». Μερικές φορές δεν επρόκειτο για κομπίνες, υπερτιμολογήσεις κ.λπ. αλλά για κανονική αρπαγή. Ο Γιαγκούλας ήταν πιο σοφιστικέ στις ληστείες του από κάτι προοδευτικά γομάρια. Μέσα από τη διάχυση εξουσιών και διαχείρισης από νέες βαθμίδες αυτοδιοίκησης, συμβούλια, επιτροπές κ.λπ., δημιουργήθηκαν πολλά μικρομερίδια στα λάφυρα της αδιαφανούς διαχείρισης. Από την «ανάπλαση» της τάδε μικρής πλατείας ως την προμήθεια όπλων και τα δημόσια έργα, κοντά στους καρχαρίες ρίχνανε μια μικρή δαγκωματιά στα πλευρά της Ελλάδας και οι «προοδευτικές» μαρίδες των μηχανισμών.
Κάποιες φορές αυτά τα αντέγραψαν και δικά μας μπουμπούκια. «Νεοδημοκράτες» που διαχειρίστηκαν τη μικρομεσαία εξουσία τους με μεθόδους ΠΑΣΟΚ. Αλλά συχνά και αυτοί με την αριστεράντζα έκαναν τις κολεγιές τους και προσχωρούσαν στη λογική της. Ηθελαν, βλέπετε, να παίρνουν και κάνα εύσημο «δημοκρατικότητας» από τους αληθινούς εχθρούς της δημοκρατίας, από φασίστες με ροζ ή κόκκινο μανδύα.
Αυτά τέλειωσαν; Σ' έναν βαθμό, ναι. Εχουμε όμως δρόμο…
http://www.dimokratianews.gr/
Ιερά Μονή Εσφιγμένου Άγίου Όρους :
Ο αγώνας μας—βάσει των κανόνων των Αγίων Πατέρων—είναι
αγώνας εναντίον της αιρέσεως του οικουμενισμού και των φορέων του. Δηλώνουμε
προς κάθε κατεύθυνση ότι όχι σχισματικούς να μας ονομάσουν, όχι αιρετικούς, όχι
την ζωήν μας να αφαιρέσουν, αν μπορούν, η πίστη μας θα είναι προσκολλημένη
στους νόμους των Αγίων Πατέρων. Ο αγώνας μας δεν είναι εναντίον του θεσμού του
Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά κατά των προσώπων που απαρτίζουν την Σύνοδόν
του, διότι—κατ’ εμάς—είναι φορείς της
αιρέσεως του οικουμενισμού. Μας χαροποιεί το γεγονός ότι—αν και ανάξιοι—ακολουθούμε το παράδειγμα των Αγίων Πατέρων, των επί
Βέκκου μαρτυρησάντων.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)
Ευθύς ως πιστεύση και μόνον όταν πιστεύση εις τον αναστάντα Θεάνθρωπον
αρχίζει ο άνθρωπος να γίνεται άνθρωπος, διότι ελευθερούται της αμαρτίας και του
θανάτου και αποκτά την αίσθησιν της αθανασίας. Η αμαρτία είναι αρρώστια, η
οποία αμβλύνει, αφήνει υπανάπτυκτον,παραλύει εν τω ανθρώπω την αίσθησιν της
αθανασίας, ώστε ο άνθρωπος να μη φθάνη μέχρι του Θεού του ζώντος και αληθινού
ούτε με την σκέψιν ούτε με την αίσθησιν. Τοιούτος άνθρωπος είναι ανάπηρος,
ημιάνθρωπος, υπάνθρωπος. Ο Θεάνθρωπος ενίκησε την αμαρτίαν και τον θάνατον δια
της αναστάσεως, δια να εγείρη τον άνθρωπον εις την αθανασίαν και την αιώνιον ζωήν,
να ζωοποιήση μέσα του την υπανάπτυκτον και νεκρωθείσαν αίσθησιν της αθανασίας
και να την ανακαινίση, ώστε να αισθανθή ο άνθρωπος τον Θεόν και την αιώνιον
ζωήν ως το νόημα της ανθρωπίνης ζωής και επί της γης και εν ουρανώ.