Τωβίτ : 12,7

Τότε ο άγγελος εκάλεσε και τους δύο αυτούς ιδιαιτέρως και τους είπε·

“δοξάσατε τον Θεόν, διακηρύξατε την δόξαν του. Δώστε μεγαλείον εις αυτόν και  διακηρύξατε ενώπιον όλων των ανθρώπων όλα όσα έκαμε προς σας. Είναι ωραίον και καλόν, το να ευλογήτε τον Θεόν και να μεγαλύνετε το Ονομά του, τους λόγους και τα έργα του και να υποδεικνύετε με κάθε τιμήν και να διακηρύσσετε την δόξαν του. Μη αμελείτε να δοξάζετε και να ευχαριστήτε τον Θεόν. Τα μυστικά του βασιλέως καλόν είναι να κρύπτονται,τα έργα όμως του Θεού πρέπει να αποκαλύπτονται και να διακηρύττονται με κάθε δόξαν. Να πράττετε πάντοτε εις την ζωήν σας το αγαθόν και ποτέ δεν θα σας συναντήση κανένα κακόν.

Η Ανατολική Εκκλησία δεν προέδιδε την πίστιν των Οικουμενικών Συνόδων

Ο Άγιος Νεκτάριος ο θαυματουργός, ο μέγας αυτός Πατήρ και διδάσκαλος που τόσα υπέφερε και υπέστη από Πατριάρχες , αρχιεπισκόπους και μητροπολίτες της εποχής του, ακριβώς επειδή είχε καταλάβει τον κίνδυνο και ομολογούσε τίνος παιδί είναι ο πάπας, γράφει στο καταπληκτικό του βιβλίο « Μελέτη ιστορική περί των αιτίων του σχίσματος» εκδ. Νεκτ. Παναγόπουλος επί λέξει : « η αστοργία του πάπα κατεδίκασε την Ανατολήν πάσαν να υπομείνη τα δεινά σκληροτάτης τυρανίας , διότι η Ανατολική Εκκλησία δεν προέδιδε την πίστιν των Οικουμενικών Συνόδων , καίτοι τα πάντα παρεχώρει τω πάπα. Ο Θεός θελει κρίνει την δικαίαν κρίσιν κατά την ημέραν της ανταποδόσεως την μεγάλην». 

Κι’ από ότι φαίνεται η ημέρα αυτή πλησιάζει...

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας εν τη ολότητί της είναι η πλέον πιστή παράδοσις της Εκκλησίας, η αεί ζώσα και αθάνατος Ιερά Παράδοσις. Διότι η ορθόδοξος λατρεία είναι η αληθινή και ζώσα ζωή της Εκκλησίας, η υπό εκάστου μέλους και όλων μαζί βίωσις όλης της θεανθρωπίνης, αποστολικοπατερικής Παραδόσεως. Εις την βιωματικήν ζωήν αυτήν όλον το θεανθρώπινον παρελθόν της Εκκλησίας είναι παρόν ως σημερινή πραγματικότης και ως σημερινόν παρόν. Εν τη Εκκλησία όλον το παρελθόν είναι παρόν και όλον το παρόν και το παρελθόν και το μέλλον ενώνονται και αλληλοπεριχωρούνται εις ένα απεριόριστον παρόν. Εις την πραγματικότητα το μόνον υπάρχον εν τη Εκκλησία είναι το άπειρον παρόν.                                                                                        

ΧΑΡΗΣ ΝΤΑΡΑΒΑΝΟΓΛΟΥ - ΣΕ ΥΜΝΟΥΜΕΝ - ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ

Έχουν το θράσος να μας κοροϊδεύουν, ότι η ένωσις δεν έγινε!!!

Greek Orthodox Metropolis of Boston :

Feast of Saints Peter and Paul

Next Friday, June 28, His Eminence Cardinal Seàn and the Catholics of the Archdiocese of Boston will share the Vespers of the Feast of Saints Peter and Paul with Greek Orthodox from the Metropolis of Boston and all New England led by His Eminence Metropolitan Methodios. Vespers will start at 7:00 PM in the Church of St. Joseph, 1360 Highland Ave, Needham.

Every year since the first combined Catholic-Greek Orthodox Pilgrimage in Boston, the Roman Catholic Archdiocese of Boston and the Greek Orthodox Metropolis of Boston have invited representatives to their Patron Saints’ Day Celebrations (St. Andrew on November 29, and Sts. Peter and Paul on June 29).

This is a direct implementation on the local level of what is happening simultaneously in Rome and Constantinople: His Holiness Pope Francis will receive a delegation from His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew of Constantinople on June 28, and His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew will likewise welcome a papal delegation November 29.

Please join us in prayer.  All are Welcome.  Refreshments will follow the Vesper Service.

There is plenty of parking. Feel free to call with any questions: (617) 435-0019.

Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου.

Μελέτημα  26^ον.

1. Οι ψυχές που αγαπούν τον Θεό και την αλήθεια, δεν υποφέρουν ούτε την παραμικρή ελάττωση του έρωτά τους προς τον Κύριο. Αλλά καρφωμένες ολοκληρωτικά στο σταυρό Του αισθάνονται μέσα τους την Πνευματική προκοπή. Πληγωμένες λοιπόν από τον πόθο Του, κι΄ αν ακόμη αξιωθούν Θεία μυστήρια και μετάσχουν ευφροσύνης και Χάριτος, δεν έχουν πεποίθηση στον εαυτό τους, ούτε νομίζουν ότι είναι τίποτε. Αλλά όσο αξιώνονται πνευματικά χαρίσματα τόσο επιζητούν τα ουράνια. Και όσο περισσότερη προκοπή αισθάνονται, τόσο πιο λαίμαργες γίνονται για τα θεία. Και ενώ είναι πνευματικά πλούσιες, κάνουν σαν να είναι φτωχές. «Όσοι με τρώνε θα πεινάσουν κι΄  άλλο, και όσοι με πίνουν θα διψάσουν κι΄ άλλο», λέει η Θεία Γραφή.                                                                                                                                                     

2. Αυτού του είδους οι ψυχές αξιώνονται να λάβουν την τέλεια ελευθερία από τα πάθη και ν΄ αποκομίσουν την έλλαμψη και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος με την πληρότητα της Χάρης. Όσες όμως είναι οκνηρές και αποφεύγουν τους κόπους και δεν επιζητούν τον αγιασμό της καρδιάς από αυτή εδώ τη ζωή, όχι εν μέρει, αλλά ολοκληρωτικά. Αυτές ας μη ελπίζουν να κοινωνήσουν το Άγιο Πνεύμα και ν΄ απαλλαγούν από τα πάθη της κακίας. Αυτές κι΄ αν αξιωθούν τη Θεία Χάρη, επειδή ξεγελιούνται από την κακία, αφήνουν κάθε πνευματική φροντίδα, διότι απολαμβάνουν ολίγη πνευματική γλυκύτητα. Έτσι οι ψυχές αυτές είναι εύκολο να πέσουν σε έπαρση, διότι δεν αγωνίζονται να φτάσουν την τέλεια απάθεια. Και καθώς αρκούνται στη λίγη αυτή ενίσχυση της Χάρης και προκόβουν όχι στην ταπείνωση, αλλά στην έπαρση, απογυμνώνονται κάποτε κι΄ από το χάρισμα που έλαβαν. Γιατί η ψυχή, που αγαπάει αληθινά τον Θεό, κι΄ αν ακόμη μυριάδες αρετές κατορθώσει, έχει τέτοια μετριοφροσύνη, σαν να μην έχει αρχίσει ακόμη να ζει κατά το θέλημα του Θεού και νοιώθει απληστία και έρωτα για τη Θεία αγάπη που εμπνέει ο Δεσπότης Χριστός.                                                                                                               
3. Στα πνευματικά αυτά μέτρα ούτε μονομιάς ούτε εύκολα μπορεί να φτάσει κανείς, αλλά αφού προηγηθούν πολλοί κόποι και αγώνες και περάσουν χρόνια με δοκιμασίες και ποικίλους πειρασμούς, μέχρι το τέλειο μέτρο της απάθειας. Έτσι, αφού δοκιμασθεί με πόνους και κόπους και υποφέρει με γενναιοψυχία όλους τους πειρασμούς που προξενεί η κακία, αξιώνεται να λάβει τις μεγάλες τιμές και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και τον Θεϊκό πλούτο. Έπειτα γίνεται και κληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών.

Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΠΟΥ ΣΩΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΚΟΠΟ EΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΚΑΤΕΚΡΙΝΕ

Κάποτε είχε πάει ένας κοσμικός στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων , για να γίνη Μοναχός. Οι Πατέρες όμως της Σκήτης δεν τον δέχονταν, γιατί, εκτός που ήταν ράθυμος και αμελής, ήταν και πολύ σκανδαλοποιός και δημιουργούσε συνέχεια θέματα. Επειδή εκείνος αναπαυόνταν στην Σκήτη, παρακάλασε τους Πατέρες να τον αφήσουν να μένη ως λαϊκός και να εργάζεται καμιά φορά. 
Έτσι λοιπόν πέρασε την ζωή του με ραθυμία και αμέσως μέχρι την ώρα του θανάτου του που έπεσε πιά στο κρεβάτι και ψυχοραγούσε. Οι Πατέρες όμως του συμπαραστέκονταν και βρίσκονταν συνέχεια κοντά του.
Μια μέρα ο ετοιμοθάνατος είχε έρθει σε έκσταση και έκανε νοήματα. Οι Πατέρες απορούσαν τι να συμβαίνη !  Όταν συνήλθε τους διηγήθηκε το εξής φοβερό:
Είδα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ  μ'  ένα χαρτί στα χέρια του, που είχε όλες τις αμαρτίες μου, και μου είπε:
«Βλέπεις, αυτά εδώ τα έκανες όλα , γι' αυτόν ετοιμάσου να πας στην κόλαση»
Τότε εγώ του λέω:
«Για κοίταξε, ανάμεσα σ' αυτά τα αμαρτήματα, υπάρχει το αμάρτημα της κατακρίσεως»
Ψάχνει ο Αρχάγγελος και μου λέει :
«Όχι , δεν υπάρχει»
«Οπότε, του λέω, δεν πρέπει να πάω στην κόλαση, σύμφωνα με αυτό που είπε ο Κύριος . «Μη κρίνετε και ου μη κριθήτε»
Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έσχισε το χαρτί με τα αμαρτήματά μου. Έτσι, Πατέρες μου, θα πάω στον Παράδεισο . Όταν μου είχατε πει ότι δεν κάνω για Μοναχός στην Σκήτη και εργαζόμουν ως λαϊκός και εκκλησιαζόμουν στον Κυριακό τις εορτές, είχα ακούσει τα λόγια του Ευαγγελίου «Μη κρίνετε , ίνα μη κριθήτε» και είπα : «Ταλαίπωρε , τουλάχιστον αυτό να εφαρμόσης», και αυτό με έσωσε δίχως άλλον κόπο»
Μόλις τελείωσε αυτά τα λόγια, παρέδωσε την ψυχή του στον Αρχάγγελο Μιχαήλ.