Ποιος θα ακυρώσει την μειοδοσία της πίστης μας που γίνεται από την ηγεσία της Εκκλησίας μας;

Σήμερα «οι του Λατινισμού εφιέμενοι», οι απανταχού της γης λατινόφρονες εκ των Ορθοδόξων, κηρύττουν «γυμνή τη κεφαλή» ότι δεν είναι μεγάλες οι διαφορές που μας χωρίζουν από τους Λατίνους, ότι το βλάσφημο, αιρετικό και συνοδικά καταδικασμένο filioque δεν είναι εμπόδιο για την ένωση, είναι ανύπαρκτο ζήτημα , ότι το βάπτισμα και τα μυστήριά τους είναι έγκυρα, ότι ξεπεράσθηκε πλέον η εκκλησιολογία όχι μόνο της αιρέσεως, αλλά και του σχίσματος˙ οι Λατίνοι δεν είναι ούτε αιρετικοί, ούτε σχισματικοί, είναι «αδελφή εκκλησία», όπως αδελφές εκκλησίες είναι οι κατά τόπους αυτοκέφαλες, ορθόδοξες εκκλησίες.


Ποιος θα ακυρώσει την μειοδοσία της πίστης μας που γίνεται από την ηγεσία της Εκκλησίας μας; Μα φυσικά ο Ορθόδοξος λαός, για μια φορά ακόμα θα μπει μπροστάρης όπως τόσους αιώνες!

Άγ. Μάρτυς Μηνάς

Εγώ όμως, ω έπαρχε, δεν επίστευσα εις τον Χριστόν μόνον με τα λόγια των Γραφών, αλλ’ εζήτησα να γνωρίσω και με το έργον την αλήθειαν. Ευρών λοιπόν άνθρωπόν τινα παράλυτον, του οποίου όλα τα μέλη ήσαν μεμαραμμένα και ουδείς ιατρός ήτο ικανός να τον θεραπεύση, εγνώρισα ότι το έργον ηκολούθει τους λόγους, διότι καθώς επεκαλέσθην μόνον το όνομα του Δεσπότου Χριστού, ευθύς εκείνα τα μεμαραμμένα μέλη του ασθενούς, ως να μετεπλάσθησαν, έστρεψαν εις την προτέραν κατάστασιν και έγινεν ο άνθρωπος υγιής, ως να μην είχε ποτέ ασθενήσει. Με το έργον λοιπόν εγνώρισα τον Δημιουργόν των απάντων και μισήσας την δόξαν και την ματαιότητα των ειδωλολατρών, έγινα δούλος του Χριστού δια του θείου Βαπτίσματος. Από τότε δε, ω έπαρχε, ασθενείας φοβεράς, πάθη ανίατα και άλλα κακά, τα οποία μόνος, ο  Θεός, δύναται να ιατρεύση, θεραπεύω  εν ευκολία επικαλούμενος το όνομα μόνον του Χριστού. 

Τρία είναι τα είδη της προσευχής:


Δοξολογία, δι’ ής δοξολογούμεν τον Θεόν δια τα θαυμάσια και εξαίσια Αυτού έργα.
Ευχαριστία, δι’ ής ευχαριστούμεν τον Θεόν δια τας προς ημάς ευεργεσίας Αυτού.
Δέησις, δι’ ής παρακαλούμεν τον Θεόν και ζητούμεν τα προς σωτηρίαν.

Πίστη - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Αν λοιπόν κι εμείς βλέπουμε πάντοτε με τη σκέψη μας το Θεό, αν πάντοτε στρέφουμε τη διάνοιά μας προς Αυτόν και τον ενθυμούμαστε, όλα θα μας φαίνονται εύκολα, όλα υποφερτά, όλα θα τα υπομένουμε με ευκολία, όλα θα τα υπερνικούμε. 

Γιατί, αν κάποιος, βλέποντας ένα αγαπημένο του πρόσωπο, ή και μόνον που το θυμάται διεγείρεται ψυχικά και ο νους του αγρυπνεί και τα υπομένει όλα με ευκολία, γιατί ευφραίνεται μόνο με την ενθύμηση του, εκείνος που έχει μέσα στη σκέψη του και στην ψυχή του, Αυτόν που μας αξίωσε να τον αγαπήσουμε πραγματικά και να τον ενθυμούμαστε, πότε θα αισθανθεί κάτι λυπηρό ή θα φοβηθεί κάτι φοβερό και επικίνδυνο; Και πότε θα ολιγοψυχήσει; Ποτέ. Πραγματικά όλα μας φαίνονται δύσκολα, γιατί δεν ενθυμούμαστε το Θεό όπως πρέπει, γιατί δεν Τον έχουμε διαρκώς στη σκέψη μας.

Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου.

Μελέτημα  20ον.


1. Άγιος είναι εκείνος, που καθάρισε τελείως τον εσωτερικό του άνθρωπο. Κάποιος αδελφός, ενώ προσευχόταν μαζί με άλλους αδελφούς, αιχμαλωτίσθηκε από τη θεία δύναμη, και με αρπαγή του νου του είδε την άνω Ιερουσαλήμ και τα εκεί φωτεινά κατοικητήρια και φως άπειρο και ανέκφραστο, και άκουσε φωνή, ότι αυτός είναι ο τόπος της αναπαύσεως των δικαίων. Μετά απ΄ αυτό υπερηφανεύθηκε και, νομίζοντας τον εαυτό του σπουδαίο, έπεσε σε βάθος αμαρτιών και κυριεύτηκε από πολλά κακά. Αν λοιπόν αυτός έπαθε τέτοια, πως είναι δυνατόν ο καθένας να λέει, «Αφού νηστεύω και ζω σαν ξένος και δίδω ελεημοσύνη και έχω φυλαχθεί από πορνεία, κλοπή και τα όμοια, άραγε είμαι άγιος; Γιατί τελειότητα δεν είναι μόνον η αποχή από τα φανερά κακά, αλλά κυρίως η κάθαρση της διανοίας!                                                                                                                           
2. Αν λοιπόν καθάρισες όλη την ανομία, που έχεις μέσα σου, και απέρριψες την αμαρτία, τότε καυχήσου για την καθαρότητα που σου έδωσε ο Θεός. Αν όμως όχι, τότε ταπεινώσου σαν φτωχός παρακαλώντας το Χριστό να σε καθαρίσει από τις κρυφές αμαρτίες σου. Η καθαρότητα της καρδιάς δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί διαφορετικά, παρά μόνο μέσω του Ιησού.                                                                                   
3. Αν απέκτησες σοφία κοσμική και γήινες γνώσεις, αρνήσου τες. Αν στηρίζεσαι σε προτερήματα της σάρκας, ταπείνωσε τον εαυτόν σου και μίκρυνέ τον. Γιατί μόνον έτσι θα μπορέσεις να γίνεις μαθητής της μωρίας του κηρύγματος. Και σ΄ αυτή θα βρεις την αληθινή σοφία, όχι σε κομψά λόγια, αλλά στη δύναμη του Σταυρού, έχοντας εσωτερικά τα ίδια ενεργήματα μ΄ εκείνους που καταξιώθηκαν να την αποκτήσουν.                                                                                                                                          
4. Κι΄ αν ακόμη έλαβες ουράνια γεύση. Κι΄ αν ακόμη έγινες μέτοχος εκείνης της σοφίας και απέκτησες ανάπαυση στην ψυχή σου, μην υπερηφανεύεσαι, μήτε να ξεθαρρεύεις σαν να κατάκτησες όλη την αλήθεια, για να μην ακούσεις και συ το του Θείου Παύλου: «Τώρα πλέον είσασθε χορτάτοι! Τώρα πλέον γίνατε πλούσιοι! Χωρίς εμάς, κατακτήσατε τη Βασιλεία των Ουρανών!...». Αλλά κι αν γεύθηκες τα ουράνια, να πιστεύεις ότι δεν άγγιξες ακόμη το Χριστό. Αυτό το φρόνημα να κυριαεχεί μέσα στη διάνοιά σου.

Ανακοίνωση για το Gay Pride Θεσσαλονίκης 2013 - Σύλλογος Φίλων Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου «Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς»


Χριστιανικός Ὀρθόδοξος Φιλανθρωπικός
Σύλλογος Φίλων
Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
«Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς» 
8/6/2013
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ GAY-PRIDE ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2013
Ὁ Σύλλογός μας παρακολουθεῖ μὲ πολλὴ θλίψη τὴν ἐκ νέου προετοιμασία στὴν ὄμορφη Πόλη μας Θεσσαλονίκη τῆς παρέλασης Gay-Pride, ποὺ θὰ γίνει σὲ λίγες μέρες. Ἡ θλίψη αὐτὴ ὀφείλεται στὴν αἴσθησή μας, ποὺ ἀποδεικνύεται πραγματικότητα, ὅτι κάποιοι ἀπεργάζονται συστηματικὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστης, τῆς ζωῆς, τοῦ ἤθους καὶ τοῦ φρονήματος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἐν προκειμένω καὶ τοῦ ἰδιαίτερου πολιτιστικοῦ «ἀρώματος» τῆς Θεσσαλονίκης μας. 
Ἤδη στὴν Ἀθήνα πραγματοποιεῖται ἀνάλογη ἐκδήλωση, ὥστε νὰ μὴ μείνει οὔτε καὶ ἡ ἔνδοξη πρωτεύουσα τῆς Ἑλλάδας ἀμέτοχη αὐτῆς τῆς ἠθικῆς καὶ πολιτιστικῆς μόλυνσης. Οἱ διοργανωτὲς τοῦ Athens Pride, ἐπικαλοῦνται τὴν Ἀθηνᾶ σὰν προστάτιδα καὶ σύμβολο τῆς ἐκδήλωσής τους, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα δὲν τὸ δικαιοῦνται. Ποιά σχέση ἔχει ἡ παρθένος Ἀθηνᾶ, σύμβολο τῆς σοφίας, ποὺ τιμήθηκε μὲ τὸν Παρθενῶνα, μὲ τὴν τωρινή δική τους δημόσια καὶ ἀναίσχυντη διαφήμιση τῶν σεξουαλικῶν τους παρεκκλίσεων καὶ τῆς ἀφύσικης ἡδονοθηρίας, δηλαδὴ αὐτοῦ ποὺ πονηρὰ ὀνομάζουν «διαφορετικότητα»; Πράγματι, στὴν ἀξιοθρήνητη παρέλαση τῶν ὁμοφυλόφιλων, λεσβιῶν, τρανσέξουαλ καὶ ἀμφιφυλό-φιλων (GLTB) τῆς Ἀθήνας, τὸ μόνο ταιριαστὸ σύμβολο ἦταν ὁ χῶρος ὅπου πραγματοποιεῖται, καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ πλατεῖα Κλαυθμῶνος. 
Στὴν Πόλη τῆς Θεσσαλονίκης, ὅμως, ποιό σύμβολο θὰ ἐπικαλεστοῦν τώρα οἱ σεξουαλικὰ«διαφοροποιημένοι»; Τὸν Μέγαν Ἀλέξανδρο, τὸν πανεύφημο Βασιλέα τῆς ἡρωϊκῆς Μακεδονίας, ποὺ ἔγινε γνωστὸς μεταξὺ ὅλων τῶν ἄλλων γιὰ τὴν ἀνδρεία ἀλλὰ καὶ τὴ σωφροσύνη του ἔναντι τῶν θυγατέρων τοῦ Πέρση Βασιλιᾶ  Δαρείου; Ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ Χριστιανικὴ Θεσσαλονίκη πολὺ περισσότερο, τὴ συμπρωτεύουσα τῆς ἔνδοξης Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, οὔτε τότε, οὔτε τώρα εἶναι δυνατὸ νὰ ἔχει ποτὲ κάποιο σύνδεσμο ἢ ἀναφορὰ ἡ ἀσχημοσύνη τοῦ Gay Pride, παρὰ μόνο στὴ φαντασία καὶ τὶς ὁποιεσδήποτε ἐμμονὲς συγκεκριμένων ὑποστηρικτῶν τους στὸν πολιτικὸ χῶρο καὶ τὴν τοπικὴ αὐτοδιοίκηση. Ἡ πόλη μας καυχιέται γιὰ τοὺς ἀκριτικούς ἀγῶνες, τὴν παραδοσιακή της εὐσέβεια καὶ τὴ σχέση της μὲ τὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ τὰ ἀναστήματα Μαρτύρων, Ἁγίων Θεολόγων καὶ ἡρώων, ὅπως τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τῶν Ἁγίων Συμεὼν καὶ Εὐσταθίου Μητροπολιτῶν Θεσσαλονίκης, γιὰ τὶς μορφὲς τῶν ἡρωϊκῶν Μακεδονομάχων καὶ ἄλλων ἀγωνιστῶν τοῦ Γένους. Τί θὰ ἔλεγαν ὅλοι αὐτοὶ γιὰ τὴ δημόσια μέσα στοὺς δρόμους ἐπίδειξη τοῦ κατ’ ἐξοχὴν ἐκθηλυσμοῦ καὶ τῶν ἄλλων διαστροφῶν; 
Ἐμεῖς ἔχουμε διδαχθεῖ ὡς Ἕλληνες καὶ Χριστιανοὶ νὰ ἀγαποῦμε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀνεξαιρέτως, νὰ μισοῦμε ὅμως τὸ ψέμμα καὶ τὴν ἁμαρτία, ἀγαπώντας τὴ σοφία καὶ τὴν ὀρθότητα τοῦ βίου. Ὁ κιναιδισμός, ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἀποτελεῖ διαστροφὴ τῆς ἀνθρώπινης φυσιολογίας καὶ ὀφείλεται, καθὼς ἀποδεικνύεται ἰατρικά, μόνο σὲ ψυχολογικοὺς καὶ ὄχι σὲ ἔμφυτους παράγοντες κληρονομικότητας. Γι’ αὐτό καὶ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔλεγαν μὲ τὸ στόμα τοῦ Σωκράτη: «Ὁ βίος τῶν κιναίδων εἶναι κακός καί αἰσχρός καί ἄθλιος». Ἀλλὰ καὶ ὁ πάνσοφος Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἱδρυτὴς τῆς ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Θεσσαλονίκης κατηγορεῖ τὴν ὁμοφυλοφιλία μὲ τὰ χειρότερα λόγια, λέγοντας ὅτι εἶναι «ἀκαθαρσία, πάθος ἀτιμίας, ἀσχημοσύνη, παρὰ φύση ὄρεξη» καὶ ἀποτέλεσμα τῆς περιφρόνησης τοῦ Θεοῦ. 
Ὡς γονεῖς ἀνησυχοῦμε, ὅπως ἐπεσήμανε καὶ ὁ Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, καὶ γιὰ τὰ παιδιά μας, ποὺ θὰ δοῦν νὰ πανηγυρίζεται μέσα στοὺς δρόμους ἡ διαστροφή, ἡ παρὰ φύση πορνεία, ἡ θηλυπρέπεια, ἐνῷ ποτὲ δὲν ἐπαινέθηκε τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁ οἰκογενειακὸς βίος, ἡ σεμνότητα, ἡ καλλιτεκνία καὶ πολυτεκνία, ὁ ἡρωϊσμὸς καὶ ἡ πατριδοφιλία, ἡ ἔμφυτη ἑλληνικὴ θρησκευτικότητα. Εἶναι φανερὸ ὅτι ἡ χώρα μας περιέρχεται σὲ ἕνα τέλμα ἠθικῆς σήψης, παρόμοιο ἐκείνου ποὺ πρὶν 2,300 χρόνια τὴν ὁδήγησε σὲ ξένη ὑποδούλωση.   
Παρακαλοῦμε, τὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τῆς Θεσσαλονίκης, οἱ ὁποῖες πάντοτε πρωτοστάτησαν σὲ ἐκδηλώσεις καὶ διαμαρτυρίες γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα, νὰ λάβουν ὅλα τὰ μέτρα τους, πρὶν γίνει τὸ αἶσχος αὐτὸ μόνιμη «πολιτιστικὴ ἐκδήλωση» καὶ «ἀττραξιὸν τουρισμοῦ» γιὰ τὴ Θεσαλονίκη, καὶ πρὶν τὸ ἑτοιμαζόμενο «ἀντι-ρατσιστικὸ» νομοσχέδιο μᾶς ἀφαιρέσει καὶ τὴν ἴδια τὴ δυνατότητα νὰ ἐκφράζουμε ἄποψη γιὰ ὅσα γίνονται.  
Ἡ ἡμέρα τοῦ Gay Pride πρέπει νὰ εἶναι ἡμέρα ποὺ θὰ χτυποῦν πένθιμα οἱ καμπάνες ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Θεσσαλονίκης, σὲ ἔνδειξη πένθους γιὰ τὴ ζημιὰ καὶ ὅσων διαπράττουν τὸ αἶσχος αὐτό καὶ τῆς ἴδιας τῆς ἰδιοπροσωπίας τῆς Πρωτεύουσας τῶν Μακεδόνων, της πολιτιστικής πρωτεύουσας των Βαλκανίων. 

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Εν τη Εκκλησία δια των μυστηρίων και των αγίων αρετών ο Χριστός ενοικίζεται εις τους πιστούς και ζη εν αυτοίς. Δια του Βαπτίσματος ο άνθρωπος εγκεντρίζεται και ενσωματούται εις τον Χριστόν, κατόπιν δε εις όλην την ζωήν του με κοινωνία των άλλων μυστηρίων και αρετών. Κάθε ιερά αρετή είναι ένα πολύπλευρον έργον, απαιτούν μεγάλον αγώνα και άσκησιν. Επικεφαλής όλων των αρετών ευρίσκεται η πίστις, η οποία είναι η ρίζα και ο πυρήν όλων των αγίων αρετών. Εκ της πίστεως πηγάζουν αι αρεταί της προσευχής, της αγάπης, της μετανοίας, της ταπεινώσεως, της νηστείας, της πραότητος, της ελεημοσύνης και άλλαι. Αυτήν την αλήθειαν κηρύττει ο απόστολος Πέτρος όταν λέγη εις τους Χριστιανούς: «σπουδήν πάσαν παρεισενέγκαντες επιχορηγήσατε εν τη πίστει υμών την αρετήν» (Β’ Πέτρου 1, 5), τουτέστιν την παναρετήν, τον Χριστόν, διότι είσθε υποχρεωμένοι δια της ζωής σας εν τη πίστει να «εξαγγείλητε τας αρετάς» του Χριστού (Α’ Πέτρου 2, 9).                                                                                                                                                                                    

Χάριτι Θεία, δεν μας είναι δυνατόν, μέχρι θανάτου, να απαρνηθούμε το Ορθόδοξον της Εκκλησίας φρόνημά μας

Η έννοια και σημασία του Μνημοσύνου σημαίνει ταυτότητα Πίστεως μνημονεύοντος και μνημονευομένου, πρέπει, εν γενικαίς γραμμαίς, να αποδεχθώμεν την δια του «Πατριαρχικού Διαγγέλματος» του 1920 παγκοσμίως διακηρυσσομένην παναίρεσιν του Οικουμενισμού, η οποία, δια της «Θεωρίας των κλάδων» καταβλασφημεί την Μοναδικότητα της Αγίας ημών Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας! Κατ΄ αναπόφευκτον δε συνέπειαν και βάσει πάντοτε του ως άνω «Πατριαρχικού Διαγγέλματος», θα πρέπη να πιστεύσωμεν ότι αι ετερόδοξοι αιρετικαί «Χριστιανικαί» ομολογίαι δηλαδή ο Πάπας και οι Προτεστάνται γενικώς, είναι «αδελφαί Εκκλησίαι» του Χριστού, «μέτοχοι απολυτρωτικής χάριτος» κ.λ.π., με Ιερωσύνην, Μυστήρια και Αποστολικήν Διαδοχήν, ώστε να δυνάμεθα να συμπροσευχώμεθα και συλλειτουργούμεθα μετ΄ αυτών, πράγμα το οποίον σήμερον διενεργούν και πράττουν, όλως κακοδόξως προς την επισκοπικήν αυτών αποστολήν, από του διαβοήτου Αθηναγόρου μέχρι σήμερον του Βαρθολομαίου, τόσον οι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όσον και διάφοροι άλλοι Οικουμενισταί Αρχιερείς και οι Αγιορείτες Ηγούμενοι! Δια το «σύμφωνον και ομόφωνον» της ταυτότητος Πίστεως προς την εκκλησιαστικήν μας αρχήν πρέπει να πιστεύσωμεν ακριβώς και ανενδοιάστως όλα αυτά τα καταλυτικά της Ορθοδόξου Πίστεως φρονήματα, τα οποία «Δημοσία» διακηρύττει και εμπράκτως αποδεικνύει ότι πιστεύει πράξει τε και θεωρία ο Πατριάρχης, οι άλλοι Ηγούμενοι των τοπικών «Ορθοδόξων» Εκκλησιών ως και το Άγιον Όρος, και αφού κατ΄ αυτόν τον τρόπον θα έχη τελείως διαστραφή η Ορθόδοξος ημών συνείδησις, τότε θα πρέπη να είμεθα εις θέσιν να θεωρήσωμεν επιβεβλημένον καθήκον μας την υπακοή και κοινωνία με τους Πνευματικούς μας Ποιμένας. Χάριτι Θεία, δεν μας είναι δυνατόν, μέχρι θανάτου, να απαρνηθούμε το Ορθόδοξον της Εκκλησίας φρόνημά μας και να συμφωνήσουμε και συμπορευθούμε με τοιούτους «Ποιμένας». 

THE PRAYERS BEFORE COMMUNION

I believe, Lord, and confess, that You are truly the Christ, Son of the Living God, Who came into the world to save sinners, of whom I am the greatest. I also believe that this is truly Your Spotless Body, and that this is truly Your Precious Blood. Wherefore I pray You: Have mercy on me and forgive my offenses, whether or not intended, whether committed in word or deed, knowingly or unwittingly; and count me worthy to share without judgment in Your pure Mysteries, for remission of sins and for everlasting life.
You have beguiled me with yearning, O Christ, and by love divine transformed me. Consume my sins in ethereal flame, and let me be filled with the sheer delight of You, O Gracious Lord, that leaping for joy, I may magnify both Your Advents.
How shall I, so unworthy, come into the splendor of Your Saints? If I dare to enter the bridal feast, my clothing will disgrace me, since it is not a wedding garment. Then I shall be bound and cast out by the Angels. In Your love, Lord, purge my soul and save me.
Loving Master, Lord Jesus Christ my God, let not these Holy Gifts become a judgment against me because of my unworthiness, but for the cleansing and sanctification of both soul and body, and as an earnest of the future life and Kingdom. It is good for me to cling to God, to place in Him the hope of my salvation.
Receive me today, Son of God, as a partaker of Your Mystical Supper; for I will not reveal the Mystery to Your enemies, nor give You a kiss as did Judas. But as the thief I confess You: Lord, remember me in Your Kingdom.

Το φως της ζωής

«Ενίψατο, και ήλθε βλέπων»

Γεννήθηκε η ταλαιπωρημένη εκείνη ύπαρξη χωρίς να απολαμβάνει το θείο δώρο της όρασης. Άκουε μόνο για τις ομορφιές της φύσεως και η δοκιμασία του ήταν μεγαλύτερη γιατί δεν μπορούσε να έχει και θέαση εικόνων και πραγμάτων. Δεν μπορούσε να κοιτάξει ούτε το διπλανό του και η ζωή του ήταν ανυπόφορη, βυθισμένη στην κυριολεξία στο σκοτάδι.
Ο άνθρωπος αυτός, βέβαια, βίωνε οδυνηρά τη στέρηση της σωματικής όρασης. Πολύ όμως πιο τραγική ήταν σίγουρα η θέση των Φαρισαίων, οι οποίοι ήταν βυθισμένοι στο πνευματικό σκοτάδι, στο εφιαλτικό έρεβος της υποκρισίας τους. Είχαν ερμητικά κλειστά τα μάτια της ψυχής τους. Στην περίπτωσή τους ίσχυε ο λόγος του Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο οποίος διαπιστώνει: «Το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον, και ηγάπησαν μάλλον οι άνθρωποι το σκότος ή το φως».

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ ΚΑΙ ΗΠΕΙΡΟΥ

Καλούμε λαό και κλήρο σε ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας για το αίσχος των <<εκδηλώσεων υπερηφάνειας>> των ομοφυλόφιλων και κατάθεση ψηφίσματος  διαμαρτυριας στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρη για την διήμερη άδεια εκδηλώσεων αλλά και για την οικονομικη ενίσχυση της εκδήλωσης. Συγκέντρωση στο άγαλμα Βενιζέλου (δίπλα στον Ιερό Ναό Παναγίας Χαλκέων) και πορεία στην Εγνατία οδό με κατάληξη στο δημαρχείο την Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013 και ώρα 19:00

Γιατί
1)  Θέλουμε να εκφράσουμε την λύπη, την δυσαρέσκεια και τον πόνο που πηγάζει από την ψυχή μας μαθαίνοντας την συναίνεση του Δημάρχου για την διήμερη παρέλαση των ομοφιλοφίλων με μορφή καρναβαλιού στο κέντρο της πόλης Θεσσαλονίκης.
2) Η αδιαφορία για όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι ζημιά σε εμάς τους ίδιους.
3) Οι προκλητικές και άνευ αιτίας παρελάσεις των ομοφυλοφίλων προσβάλλουν δημόσια τα χρηστά ήθη της ορθόδοξης πατρίδας μας της οποίας το σύνταγμα είναι στο όνομα του Πατρός, του Υιού και της αδιαιρέτου Αγίας Τριάδος.
4) Θέλουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από το απαράδεκτο αυτό θέαμα και να δηλώσουμε ότι αυτό δεν είναι αποδεκτό από τους Χριστιανούς πολίτες της  υπερήφανης και ιστορικής Θεσσαλονίκης μας.
5) Θεωρούμε ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί πάθος προς αποφυγήν. Ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να κάνει τις προσωπικές του επιλογές κατ’ ιδίαν αλλά δεν έχει το δικαίωμα να τις επιβάλλει προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα της τοπικής Χριστιανικής κοινωνίας .
6) Ως Χριστιανοί δεχόμαστε το κάθε ανθρώπινο πάθος και αμάρτημα γιατί όλοι μας είμαστε άνθρωποι και αμαρτωλοί αλλά δεν δεχόμαστε τις προκλητικές  παρελάσεις που εξυμνούν τα πάθη και τα αμαρτήματα με μεγάλη υπερηφάνεια και αλαζονεία γιατί αυτό είναι το άκρον άωτον της αναισχυντίας  .
7)  Είμαστε κατά των ομοφυλοφιλικών γάμων διότι στο Ελληνικό Ορθόδοξο κράτος γάμος νοείται η ευλογημένη συννένωση αντρός και γυναικός  .
8) Θεωρούμε πως η οικογένεια ως θεσμός δημιουργείται από ετερόφιλους και έχει ως φυσική συνέπεια τη δημιουργία τέκνων από πατέρα και μητέρα επομένως είμαστε κατά της υιοθεσίας παιδιών από ομοφιλόφιλους.
9) Ο σιωπών δοκεί συναινείν.
   Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ  
Σύρπης Γεώργιος
Ειδ Ψυχίατρος