Πίστη - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Όταν η ψυχή ανατείνει το νου προς το Θεό, δεν μπορεί πλέον να απατηθεί από την εξωτερική όψη των πραγμάτων, αλλά, αφού τα παραβλέψει όλα, φαντάζεται εκείνα που δεν βλέπονται με τα σωματικά μάτια, με μεγαλύτερη ακρίβεια από αυτά που βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας, γιατί εκείνα μένουν αμετάβλητα, είναι μόνιμα και σταθερά και ακίνητα.

Γιατί τέτοια είναι τα μάτια της ψυχής. Προς τη θέα εκείνων προσβλέπουν συνεχώς και καταυγαζόμενα από τις μαρμαρυγές της αντίπερα όχθης, όλα τα αγαθά της παρούσης ζωής τα βλέπουν σαν σκιά και σαν όνειρο, τα περιφρονούν και δεν απατώνται, ούτε είναι δυνατόν να παραλογισθούν και εκτιμήσουν διαφορετικά τα πράγματα, αλλά κι αν δουν πλούτο αμέσως τον περιγελούν, … κι αν αντικρύσουν σωματική ομορφιά πάλι δεν προσκολλώνται σ’ αυτή, γιατί σκέπτονται το πρόσκαιρο και το ευμετάβλητο, … κι αν δουν κάποιον να περιβάλλεται από δόξα ακόμη και από εξουσία, κι αν τον δουν να έχει ανέβει στην κορυφή των αξιωμάτων και να απολαμβάνει κάθε ευτυχία κι αυτόν τον παραβλέπουν, σαν να μην έχει τίποτα σταθερό ούτε μόνιμο.

Χριστός Ανέστη- PASCHA - the Sunday of the Resurrection - Hymns

Η δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου

http://ierosnaosagandreou.blogspot.ca/2013/06/blog-post_6.html

ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ

Δημήτρη Φωτιάδη

     ΟΤΑΝ φέρανε τον Αντρούτσο στην Αθήνα, τον κλείσανε στο φράγκικο πύργο της Ακρόπολης, την Κούλια όπως τη λέγανε ^{[Βρισκόταν στην είσοδο της Ακρόπολης και τη γκρέμισαν το 1878]}, βάζοντάς του βαριά σίδερα στα χέρια και στα πόδια. Για δεσμοφύλακα είχε τον παλιό του οχτρό, τον φοβερό Παπακώστα. Ο Pecchio, που επισκέφτηκε εκείνες τις μέρες την Αθήνα κ' έμαθε πως μέσα στον πύργο βρισκόταν φυλακι­σμένος ο Οδυσσέας, γυρεύει να τον δει, μα δεν του δίνουν την άδεια.

Στ' αναμεταξύ ο Γκούρας, παρ' όλα όσα τούλεγε ο Τριανταφυλλίνας, ο άλλος μεγάλος οχτρός του Ανδρούτσου, δίσταζε να τον σκοτώσει. Τον στέλνει, λοιπόν, στ' Ανάπλι για να πάρει την τελική απόφαση της κυβέρνησης. Γυρίζει έπειτα από λίγο στο στρατόπεδο, που βρισκόταν κά­που όξω από την Αράχωβα, φέρνοντας ένα γράμμα του Κωλέτη προς τον Γκούρα, όπου σ' αυτό ο παλιός γιατρός τού Αλήπασα τούγραφε να κά­νει ό,τι θα τού πει ο Τριανταφυλλίνας.

Αφού κάθησαν κάτω από μια ελιά και τα κουβέντιασαν, ο Γκούρας δεν φωνάζει το γραμματικό του, μα γράφει ο ίδιος, με τα λιγοστά γράμ­ματα που ήξερε, δυο λόγια σ' ένα χαρτί για τον Μαμούρη, που τον είχε αφήσει φρούραρχο στο κάστρο της Αθήνας. Το διπλώνει και γυρεύει να το σφραγίσει με βουλοκέρι, μα όπως φύσαγε δεν τα καταφέρνει και το δίνει στο Γεωργαντά να πάει σε κάποιο απάγγειο μέρος να το βουλώσει.  Αυτός, που υποψιάστηκε, μπαίνει σ' ένα ξωκκλήσι που είταν παρακεί και πριν το σφραγίσει το ξεδιπλώνει και ρίχνει μια γρήγορη ματιά. Ο Γκούρας πρόσταζε, με τόση μυστικότητα τον Μαμούρη, «να πουλήσει το λάδι γιατί η τιμή του θα πέσει». Κι ο Γεωργαντάς μπαίνει με μιας στο συνθηματικό νόημα τούτης της παραγγελίας και γράφει: «. . .Με συντριβήν της καρδίας μου είδα τα τεκταινόμενα και τον χαϊμόν του Οδυσσέως». ^{[Αθηναϊκών Αρχείον «Ανάμνησις Α. Γεωργαντά», σ. 266].}

Παίρνει το σφραγισμένο γράμμα για το «λάδι» ο Τριανταφυλλίνας και φεύγει αμέσως για την Αθήνα. Έπειτα από δυο - τρεις μέρες, τη νύχτα στις 4 με 5 του Ιούνη, ο Μαμούρης, ο Τριανταφυλλίνας κι ο Παπακώστας πνίξανε τον Αντρούτσο μέσα στη φυλακή του. Ο μοναδικός μάρ­τυρας της κολασμένης τούτης πράξης, ο Κωνσταντίνος Καλατζής, ανι­στόρησε, γέρος πια, όλα τα καθέκαστα στο δικηγόρο Σπ. Φόρτη κι αυτός, έπειτα από χρόνια, στις 25 του Δεκέμβρη 1898, δημοσίεψε τούτη δω τη δραματική αφήγηση στους «Καιρούς» :

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΟΧΙ ΣΤΟ GAY PRIDE

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΗΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Σεβαστοί συμπολίτες μας,

Ὁ Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Ἰ. Μπουτάρης, ἐπιμένει μέχρι καί σήμερα στήν πραγματοποίηση τοῦ gay pride festival. 

Ἀγνοεῖ τόν Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης καί τό σεπτό ἱερατεῖο.

Ἀγνοεῖ τούς 20.000 ὀρθόδοξους ἀκομμάτιστους Θεσσαλονικεῖς καί τόν εὐσεβή λαό οἱ ὁποῖοι, σεβόμενοι τόν Πανάγιο Θεό καί τό θέλημά Του, ἀντιτάχθηκαν ἐνυπόγραφα στήν ἀπόφασή του αὐτή. 

Ἀγνοεῖ καί προχωρεῖ στήν διοργάνωση τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς  "ἑορτῆς"- καρναβαλιοῦ μέ ἀποκορύφωμα τήν παρέλαση "Ὑπερηφάνειας"  καί μέ παρελαύνοντες, κατά κύριο λόγο, πολίτες ἄλλων χωρῶν καί ἄλλων πόλεων.

Ἡ προκλητική καταφρόνηση ὅλων τῶν ἀνωτέρω καθώς καί τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν ὀρθοδόξων Θεσσαλονικέων πού ἀντιτίθενται στό φεστιβάλ καί στή διαφημιστική (διά παρελάσεως) προώθηση τῆς διαφθορᾶς, εἶναι μιά πράξη κατ’ ἀρχήν ἀντίθετη στό θέλημα τοῦ Παναγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ· τοῦ Θεοῦ στόν Ὁποῖο ὁ κ. Δήμαρχος διατείνεται ὅτι «πιστεύει βαθειά».

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου.

Μελέτημα  19^ον.

1. Μερικοί επαναπαύονται, ότι έχουν τόση Χάρη Θεού μέσα τους, ώστε να μπορούν να συγκρατούν τον εαυτόν τους και να μη τους νικά η αμαρτία που κατοικεί μέσα τους. Κι΄ έτσι συμβαίνει, τώρα να έχουν προσευχή νηφάλια και ανάπαυση, έπειτα να ενεργούνται από ακάθαρτους λογισμούς και να δελεάζονται από την αμαρτία, ενώ έχουν μέσα τους τη Θ. Χάρη. Έτσι οι επιπόλαιοι, όταν έννοιωσαν μέσα τους την ενέργεια της Θείας Χάριτος, νόμισαν ότι ελευθερώθηκαν για πάντα από την αμαρτία, ενώ οι διακριτικοί και νουνεχείς δεν θ΄ αργήθούν ότι, και όταν κατοικεί μέσα τους η Χάρη του Θεού και πάλι ταράζονται από αισχρούς και άτοπους λογισμούς.                                                                                                                                                                   2. Όπως είναι αδύνατο χωρίς μάτια ή γλώσσα, αυτιά και πόδια, να βλέπει κανείς ή να μιλάει, ή ν΄  ακούει ή να περπατάει, έτσι επίσης είναι αδύνατο χωρίς το Θεό και τη Θεϊκή ενέργεια να γίνει κανείς κοινωνός των Θείων μυστηρίων και να γνωρίσει τη σοφία του Θεού ή ν΄ αποκτήσει τον πλούτο του Αγίου Πνεύματος. Έτσι οι δούλοι του Θεού καταρτίζονται συνεχώς με τη Θεϊκή γνώση και με τη Χάρη του Θεού.                                                                                                                                         
3. Καταλήγοντας λέω ότι και αυτοί ακόμη οι Απόστολοι, που ήσαν γεμάτοι από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, δεν ήσαν ολότελα απαλλαγμένοι από φροντίδες. Αλλά μαζί με την αγαλλίαση και την ανέκφραστη χαρά είχαν και κάποιο φόβο. Γιατί ο Κύριος και από τους τελείους ακόμη ζητεί να είναι το θέλημα της ψυχής στην υπηρεσία του Αγίου Πνεύματος, ώστε να συμβαδίζουν και τα δύο. «Μη σβήνετε την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος» (Απ. Παύλος). Το να μιλάει κανείς για την απάθεια και την τελειότητα είναι εύκολο. Δύσκολο όμως είναι το να μάθει με την πείρα και αληθινά πως κατορθώνεται η τελειότητα.                                                                                                                                                                             4. Όσοι λένε πνευματικά λόγια χωρίς να τα γεύονται, τους παρομοιάζω με άνθρωπο που, ενώ δεν έχει φάει ποτέ μέλι, προσπαθεί να δώσει στους άλλους να εννοήσουν τι είδους είναι η γλυκύτητά του. Τέτοιοι είναι πράγματι όσοι δεν δοκίμασαν στην πράξη και μ΄ εσωτερική πληροφορία τα σχετικά με την τελειότητα και τον αγιασμό και την απάθεια και θέλουν να μιλούν γι΄ αυτά στους άλλους. Κινδυνεύει δηλαδή κάπως ο Χριστιανισμός λίγο-λίγο να ξεφύγει από τον γεμάτο χαρά κι΄ ευφροσύνη δρόμο του και να πέσει στην έρημο της αθεϊας. Είναι δηλαδή ο Χριστιανισμός, σαν να δώσει κανείς σ΄ ένα διψασμένο ένα γλυκό ποτό και να τον κάνει,--όχι μόνο από τη δίψα, αλλά και από την ηδονή του ποτού—να το επιθυμεί πιο άπληστα!... Αυτά όμως δεν νοούνται μόνο με λόγια χωρίς πείρα, αλλά επιτελούνται με τη νοερή και μυστική εργασία του Αγίου Πνεύματος και έτσι λέγονται. Έτσι ο Χριστιανισμός είναι σαν φαγητό και ποτό, που, όσο περισσότερο τον γεύεται κανείς, τόσο ανάβει και η επιθυμία του και δεν τον χορταίνει!

Πίστη - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Εκείνος που γνωρίζει τη διδασκαλία της Αγ. Γραφής, καθώς πρέπει να τη γνωρίζει, δεν σκανδαλίζεται για κανένα από όσα συμβαίνουν, αλλά υπομένει τα πάντα με γενναιότητα, γιατί άλλα μεν τα εμπιστεύεται στην πίστη και στο ακατάληπτο της θείας οικονομίας, άλλων δε γνωρίζει τις αιτίες και βρίσκει ανάλογα παραδείγματα μέσα στις διηγήσεις της Αγ. Γραφής. Καθόσον και το να μην περιεργάζεται κανείς τα πάντα και το να μην θέλει να μάθει τα πάντα, είναι μεγάλη απόδειξη σοφίας. Και αν θέλετε, θα αναφερθώ σε συγκεκριμένο παράδειγμα• ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένα ποτάμι, μάλλον ότι υπάρχουν πολλά ποτάμια• … δεν έχουν όλα το ίδιο βάθος, αλλά άλλα είναι ρηχά και άλλα βαθιά, όπου μπορεί να πνιγεί εκείνος που αγνοεί το βάθος τους• …εκείνος λοιπόν που θέλει να περάσει από κάθε μέρος του ποταμού ριψοκινδυνεύοντας, αυτός δεν γνωρίζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ποταμών και θα κινδυνέψει πολλές φορές, γιατί τόλμησε ριψοκινδυνεύοντας να περάσει το βαθύ μέρος με την ίδια ευκολία που περνούσε το ρήχο.
Προκειμένου για τον Θεό, εκείνος που θέλει να γνωρίζει όλες τις βουλές Του και ερευνά τα πάντα με θράσος, αυτός ιδιαίτερα είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τι είναι Θεός. Αλλά στους μεν ποταμούς οι περισσότερες διαβάσεις είναι ασφαλείς, λίγα είναι τα μέρη που έχουν βάθος και στα οποία παρατηρείται δίνη. Προκειμένου όμως για το Θεό, το μεγαλύτερο μέρος των ιδιοτήτων Του είναι απόκρυφο και γι’ αυτό δεν είναι δυνατόν να εξιχνιάσουμε τις ενέργειές Του. Γιατί λοιπόν σπεύδεις να καταποντίσεις σώνει και καλά τον εαυτό σου;

Η «αμαρτία» του γερο-Αυγουστίνου

ΕΝΑΣ ευλογημένος αγιορείτης μοναχός, ο γερο Αυγουστίνος ο Ρώσος (1882-1965), ήταν πολύ ενάρετος, πολύ ταπεινός και πολύ αγωνιστής. 
Κάποτε παρουσιάστηκε ο διάβολος μέσα στο κελί του σαν σκύλος φοβερός. 
Πετούσε φωτιές από το στόμα και όρμησε πάνω στο γέροντα για νά τον πνίξει, επειδή, όπως του είπε, καιγόταν από τις προσευχές του. 
Ο γερο-Αυγουστίνος τον άρπαξε και τον πέταξε στον τοίχο φωνάζοντας: 
Κακέ διάβολε, γιατί πολεμάς τα πλάσματα του Θεού; 
Ο διάβολος, κατατρομαγμένος απ' την αναπάντεχη υποδοχή, έγινε άφαντος. 
Ύστερα όμως ο αγαθότατος και απλούστατος γέροντας είχε τύψεις, επειδή... χτύπησε το διάβολο ! 
Περίμενε με αγωνία πότε νά φωτίσει, για νά πάει στον πνευματικό του νά εξομολογηθεί το "αμάρτημα" του. 
Πραγματικά, μόλις φώτισε πήγε στην Προβάτα (μιάμιση ώρα απόσταση από το κελί του), όπου ήταν ο πνευματικός του, και εξομολογήθηκε. 
Ό πνευματικός μου όμως ήταν πολύ "συγκαταβατικός", διηγιόταν αργότερα ο γέροντας, "και δεν μου έβαλε κανένα κανόνα, αλλά μου είπε νά κοινωνήσω. 
Εγώ, από τη χαρά μου, όλη τη νύχτα έκανα κομποσχοίνι, και μετά πήγα στη θεία λειτουργία και κοινώνησα. 
Όταν ο παπάς έβαζε την άγία λαβίδα ατό στόμα μου, είδα την άγία Κοινωνία κομμάτι κρέας και αίμα! 
και τη μασούσα για νά την καταπιώ! Παράλληλα ένιωθα και μία μεγάλη αγαλλίαση, πού δεν μπορούσα νά την αντέξω. 
Από τα μάτια μου έτρεχαν γλυκά δάκρυα, και το κεφάλι μου φώτιζε σαν λάμπα. 
Έφυγα γρήγορα για νά μη με δουν οι πατέρες, και την ευχαριστία για τη θεία μετάληψη τη διάβασα μόνος μου στο κελί μου".

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, η θεία Ευχαριστία είναι επίσης Σώμα Χριστού, δια τούτο η Εκκλησία και η θεία Ευχαριστία ταυτίζονται, και αλληλοπεριχωρούνται: Η Εκκλησία εν τη Ευχαριστία και η Ευχαριστία εν τη Εκκλησία. Όπου δεν είναι ο Θεάνθρωπος εκεί δεν υπάρχει η Εκκλησία, όπου δε δεν υπάρχει η Εκκλησία εκεί ούτε υπάρχει και η Ευχαριστία. Έξω από την ταυτότητα αυτή, δηλαδή της Εκκλησίας και της Ευχαριστίας, είναι η αίρεσις, η ψευδοεκκλησία και αντιεκκλησία. Ως Σώμα του Χριστού η Εκκλησία υπάρχει μόνον εν τη θεία Ευχαριστία και η θεία Ευχαριστία ως το σώμα και το αίμα του Χριστού υπάρχει μόνον εν τω σώματι της Εκκλησίας του Χριστού. Η Εκκλησία δια της θείας Ευχαριστίας είναι καθολική ενότης και ένωσις του Χριστού μετά των πιστών, και των πιστών μετά του Χριστού και μετ΄ αλλήλων. Εν τη θεία Ευχαριστία η Εκκλησία φανερώνεται ως το εν Σώμα του Χριστού, διότι όλοι οι πιστοί που κοινωνούν του σώματος και του αίματος του Χριστού αποτελούν εν σώμα, το Σώμα του Χριστού. «Ότι εις άρτος, εν σώμα οι πολλοί εσμέν, οι γαρ πάντες εκ του ενός άρτου μεταλαμβάνομεν (Α΄ Κορ. 10, 16-17). Ο «εις άρτος» ούτος είναι ο Χριστός, και το εκ των πολλών «εν σώμα» είναι το σώμα του Θεανθρώπου Χριστού. Και εις την Ευχαριστίαν και εις την Εκκλησίαν ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι εις, και επίσης είναι «τα πάντα εν πάσι» (Κολ. 3, 11).

Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς--Ανακοίνωσις

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 6^ῃ  Ἰουνίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ κυρία Ἐλέν Μαντρού, σοσιαλίστρια δήμαρχος τοῦ Μονπελιέ τῆς Γαλλίας στίς 29/5/2013 κατά τήν τελετή πολιτικοῦ «γάμου» δύο ὁμοφυλοφίλων γάλλων διεκήρυξε: «... ἡ δική σας ἱστορία συναντιέται σήμερα μέ τήν ἱστορία τῆς χώρας μας... ζοῦμε μιά ἱστορική στιγμή -ἱστορική γιά τή χώρα καί τήν δημοκρατία μας- ...». Ὁ πρόσφατα ψηφισμένος νόμος ἀπό τό σοσιαλιστικό κόμμα τοῦ προέδρου Ὀλάντ γιά τήν κατοχύρωση τοῦ «γάμου» μεταξύ ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου καί τήν παροχή δυνατότητος υἱοθεσίας στή Γαλλική Ἐθνοσυνέλευση πού κατά τίς δημοσκοπήσεις ἐπικροτεῖται ἀπό τό 53% τῶν Γάλλων πολιτῶν, παρουσιάζεται «ὡς ἔκφραση ἀποδοχῆς τῆς διαφορετικότητος, ὡς κατάκτηση τῆς δημοκρατίας καί ὡς σεβασμός τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί ἀσφαλῶς ὡς πρόοδος τῆς συγχρόνου κοινωνίας» πού ἔχει ὡς πρόταγμα «τήν αὐτοδιάθεση καί τόν αὐτοπροσδιορισμό σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τοῦ βίου». Ἐνδεικτικό αὐτῆς τῆς ἀντιλήψεως εἶναι καί τά προτεινόμενα νομοσχέδια τῶν ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ καί τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ πού ἀποπειρῶνται νά θεσμοθετήσουν καί νά ἀποδεχθοῦν νομικά ἕτερο «σεξουαλικό προσανατολισμό» στό ἀνθρώπινο πρόσωπο ἐκτός τοῦ κατά φύσι συγκεκριμένου καί ὀντολογικά προσδιοριζομένου.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more