ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

  Ο Πατριάρχης καὶ Πάπας Ἀλεξανδρείας καὶ Πάσης Ἀφρικῆς κ. Θεόδωρος ἀναφερόμενος  εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, ἄφησε νὰ ἐννοηθῆ ὅτι εἰς αὐτοὺς δὲν προδίδεται ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις. Θὰ ἐπιθυμούσαμε πολὺ νὰ συμφωνήσωμεν μαζί του, ἀλλὰ ὅταν  γίνωνται ὑποχωρήσεις εἰς αὐτούς, αἱ ὁποῖαι ἀνατρέπουν ὅσα ἐγνωρίζαμεν διὰ τὴν Πίστιν  μας ἀπὸ τὰς οἰκογενείας μας, τοὺς διδασκάλους μας, τοὺς κατηχητάς μας, τοὺς ἐφημερίους τῶν Ἐνοριῶν μας καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους θεολόγους, πῶς νὰ ἀποδεχθῶμεν τὴν ἄποψίν του; Πῶς νὰ πιστεύσωμεν ὅτι εἰς τοὺς θεολογικοὺς Διαλόγους δὲν προδίδεται ἡ Πίστις μας, ὅταν:

1ον) Ἡ αἱρετικὴ χριστιανικὴ «Ἐκκλησία» ἐξισώνεται μὲ τὴν κανονικὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία ἐκφράζει τὴν Ἀλήθειαν τῆς Πίστεώς μας;

2ον) Τὸ βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν εἶναι ἰσόκυρον μὲ τὸ βάπτισμα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ Ἐκκλησίας, τὸ καθορισθὲν ὑπὸ Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

3ον) Ἡ αἱρετικὴ χριστιανικὴ «Ἐκκλησία» ἀποκαλεῖται καὶ προσφωνεῖται ὡς ἀδελφή, ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἔχουσα ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ χαρίσματα τῆς Ὀρθοδόξου ἤτοι σώζουσα ψυχὰς ὡς καὶ ἡ Ὀρθόδοξος.

4ον) Παραβιάζονται ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ἀναγνωρίζονται αἱρετικαὶ «Ἐκκλησίαι» ὡς τῶν Κοπτῶν ὡς κανονικαὶ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι;

Ὑπενθυμίζομεν πρὸς τὸν Πατριάρχην καὶ Πάπαν Ἀλεξανδρείας καὶ Πάσης Ἀφρικῆς ὅτι καὶ ὁ ἴδιος συμμετεῖχεν εἰς τὴν ἐνθρόνισιν τοῦ νέου Πατριάρχου τῶν Κοπτῶν φωνάζων «ἄξιος, ἄξιος» καὶ προσφέρων ὡς δῶρον μίαν μίτραν. Ἐνῶ Σεβ. Μητροπολίτης τοῦ Πατριαρχείου του συμμετεῖχεν εἰς τὴν θ. Λειτουργίαν καὶ τὸν Ἁγιασμὸν τῶν Ὑδάτων, ὁ ὁποῖος ἐτελέσθη ὑπὸ Κόπτου Ἀρχιερέως εἰς Ἀφρικανικὸν Κράτος. Ἐπειδὴ τὸ Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας ἔχει τὸ μεγάλο βάρος τῆς Ἱεραποστολῆς εἰς τὴν Ἀφρικὴν διερωτώμεθα: Δὲν προκαλεῖ σύγχυσιν εἰς τοὺς πιστοὺς καὶ νέους Ὀρθοδόξους τὸ συλλείτουργον μὲ τοὺς Κόπτας ἢ ἡ ἀναγνώρισις τοῦ νέου Πατριάρχου τῶν Κοπτῶν, ὅταν ἡ «Ἐκκλησία» των εἶναι καταδικασμένη διὰ αἵρεσιν ὑπὸ Οἰκ. Συνόδου;

Γ.Ζ

Κοιμήθηκε ο Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής Κυπριανός

http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/

Σήμερα Πέμπτη 17/30 Μαΐου 2013 και σε ηλικία 78 ετών κοιμήθηκε ειρηνικώς εν Κυρίω ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής και Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου των Ενισταμένων του Πατρίου Ημερολογίου κ. Κυπριανός Κουτσούμπας, πνευματικό τέκνο του Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου και συνεχιστής της γραμμής του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου.

Η εξόδιος ακολουθία του θα τελεσθεί στην Ι. Μ. Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής Αττικής το Σάββατο 19.5/1.6/2013 και ώρα 10 π. μ.

Ο Κύριός μας να τον αναπαύσει και να τον κατατάξει εν χώρα ζώντων για να πρεσβεύει και για μας τους ευρισκομένους εισέτι στην στρατευομένη Εκκλησία.

Tο γλυκύτατον όνομα του Ιησού Χριστού

Όταν εις την καρδίαν κυκλοφορεί πάντοτε το γλυκύτατον όνομα του Ιησού Χριστού, η καρδία θερμαίνεται με θεία θέρμη, και δια της καρδίας, κάθε κύταρο, κάθε μέλος του σώματος θερμαίνεται, εξαγνίζεται από κάθε ρυπαρό λογισμό, από λογισμούς μίσους, μνησικακίας, εκδικήσεως, φθόνου, ζηλοφθονίας, υπερηφανείας, οιήσεως, αλαζονείας, φιλοδοξίας, φιλοπρωτείας, κοιλιοδουλείας, πολυφαγίας, καλοφαγίας, φιλυπνίας, ραθυμίας, ακηδίας, οκνηρίας, περιεργείας, πολυπραγμοσύνης, θλίψεως, μελογχολίας, ταραχής, νευρικότητος, ανυπομονησίας, και κάθε πάθους μικρού ή μεγάλου.

Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου

Μελέτημα  15^ον.

1. Αν κάποιος δελεάζεται θεληματικά από κάτι που αγαπάει, αποκαλύπτεται ότι δεν παρέδωσε ακόμη όλη την αγάπη του στο Θεό. Λόγου χάρη, αγάπησε ένας κτήματα ή χρήματα ή την κοιλιοδουλεία ή να χαρίζεται στις αμαρτωλές σαρκικές επιθυμίες ή στ΄ αξιώματα και τις τιμές των ανθρώπων ή στην οργή και μνησικακία και λοιπά πάθη… Άλλος αφήνει το νου του να τρέχει εδώ κι εκεί ή κάνει το δάσκαλο γι΄ ανθρώπινη δόξα ή ευχαριστείται να στολίζεται μ΄ ωραία ενδύματα κ.λ.π. Γιατί, όποιο πάθος δεν πολεμάει και δεν του αντιστέκεται, μ΄ αυτό το πάθος οπωσδήποτε ευχαριστείται. Και αυτό το πάθος τον τραβάει προς τα κάτω και δεν τον αφήνει ν΄ ανυψωθεί προς τον Θεό.                                                                                                                                         
2. Ας υποθέσουμε ότι πιάνει φωτιά το σπίτι κάποιου. Εάν θελήσει να σώσει τον εαυτόν του, θα φύγει γυμνός, αφήνοντας όλα να καίγονται… Άλλος όμως προσπαθώντας να περισώσει μερικά σκεύη του σπιτιού, περικυκλώνεται από την φωτιά και καίγεται κι΄ αυτός. Βλέπεις πως από την προσήλωσή του σε κάτι κοσμικό χάνει κανείς και την ψυχή του και το σώμα του;                                                                

3. Είναι λίγοι πράγματι εκείνοι που απέκτησαν την τέλεια αγάπη προς τον Θεό και έχουν για μηδέν όλες τις ηδονές και τις επιθυμίες του κόσμου και υπομένουν τους πειρασμούς με μακροθυμία. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να πετύχουν τη Βασιλεία των Ουρανών χωρίς κόπους και ιδρώτες. Μακαρίζουν βέβαια τους αγίους, αλλά δεν θέλουν να μετέχουν στους κόπους και τα παθήματά τους. Αλλά για να φανερωθεί ποιοι αγάπησαν αληθινά τον Κύριό τους, τους στέλνει ο Θεός πειρασμούς και δοκιμασίες, ώστε δίκαια να κληρονομήσουν τη Βασιλεία των Ουρανών.                                                                                                                                                                                                  
4. Πρέπει να γνωρίζεις ότι μέσα στις θλίψεις και τα παθήματα, στην υπομονή και την πίστη είναι κρυμμένες αι υποσχέσεις του Θεού, όπως επίσης και η δόξα και η απόκτηση των Ουρανίων αγαθών. Τα ίδια λέγει και ο Απόστολος: «Πρέπει να περάσουμε πολλές θλίψεις, για να μπούμε στη βασιλεία των Ουρανών». Και ο Κύριος: «με την υπομονή σας θα σώσετε τις ψυχές σας», και «στον κόσμο θα έχετε θλίψεις».                                                                                                                                 
5. Όσο αξιωθεί καθένας μας με την πίστη και την επιμέλεια να γίνει μέτοχος του Αγίου Πνεύματος, τόσο εκείνη τη μέρα θα δοξασθεί και το σώμα του. Ό,τι αποθησαυρίσαμε εδώ στην ψυχή μας, αυτό θα εκδηλωθεί και στο σώμα μας. γιατί τότε θα δοξασθούμε με το άρρητο φως, που έχουμε από τώρα μέσα μας, δηλαδή με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, που θα είναι τότε γι΄ αυτούς ένδυμα, τροφή, ποτό, αγαλλίαση, χαρά, ειρήνη, και γενικά ζωή αιώνια.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

ΤΑ  ΜΥΣΤΗΡΙΑ  ΤΗΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ολόκληρος η Εκκλησία του Θεού είναι ένα μυστήριον, το «μυστήριον του Χριστού». Δια τούτο τα πάντα εις την Εκκλησίαν είναι μυστήρια Θεού, ιερά και άγια. Τα πάντα πηγάζουν από το μυστήριον του σαρκωθέντος Θεού Λόγου, δια του Οποίου τα πάντα εκτίσθησαν (Ιω. 1, 3. Κολ. 1, 16.  Εβρ. 2,10), και δια τούτο τα πάντα είναι άγια και «έλλογα», εκτός βεβαίως της αμαρτίας, η οποία αποτελεί μίαν παρά φύσιν κατάστασιν, ως προϊόν της καταχρήσεως της φυσικής ελευθερίας των λογικών όντων. Η κατάχρησις της ελευθερίας γίνεται όταν αυτή χρησιμοποιείται εναντίον του Θεού και της υπ΄ Αυτού δοθείσης τάξεως εις την φύσιν, όπως το έκαναν ο διάβολος και ο άνθρωπος. Ο διάβολος έχει δύο δυνάμεις, την αμαρτίαν και τον θάνατον (εφ΄ όσον η αποτελεσθείσα αμαρτία γεννά θάνατον), και δι΄ αυτών κατακτά και κυριαρχεί των ανθρώπων. Το βασίλειον της αμαρτίας και του θανάτου είναι κόλασις δι΄ ένα θεοειδές ον όπως είναι ο άνθρωπος. Δια τούτο ο Θεός Λόγος γίνεται άνθρωπος, δια να απελευθερώση τους ανθρώπους από την δια της αμαρτίας και του θανάτου κυριαρχίαν του διαβόλου, και ως εκ τούτου από τον Άδην, το βασίλειον τούτο του διαβόλου. Ο Θεός Λόγος το πραγματοποιεί ως Θεάνθρωπος δι΄ όλης της θεανθρωπίνης ενσάρκου Οικονομίας Του, δια της οποίας ίδρυσε εν Εαυτώ και δι΄ Εαυτού την Εκκλησίαν.

Και έτσι ησυχάζει το πνεύμα και ορθώνεται η πίστη....

Σε πλαγιά στα νότια του νησιού, 25 χμ. από το Αργοστόλι, στο χωριό Μαρκόπουλο που αγναντεύει τη Ζάκυνθο και το μάτι ξανοίγει προς την πεδιάδα του Ελειού, στέκει μέσα στα λουλούδια επιβλητικά ένα καμπαναριό και λίγο πιο κάτω η Εκκλησία της Παναγίας της Λαγκουβάρδας ή Φιδούσας. 
Ζωσμένο το νησί μας από μυστήρια και φαινόμενα ανεξήγητα! 
Μα σʼ αυτό το μέρος, το Μαρκόπουλο, το Φαινόμενο να βγαίνουν φίδια τελείως διαφορετικά από τα υπόλοιπα, φίδια με σώμα ζεστό, με μεταξένια υφή, που δέχονται να τα πιάνουν οι πιστοί, χωρίς να είναι δηλητηριώδη, φίδια Ιερά, (κατά την επικρατούσα αντίληψη), με σταυρό στο κεφάλι τους κατά την γιορτή της Παναγίας το Δεκαπενταύγουστο, είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ! 
Το περιοδικό «Ο Φανός της Κεφαλονιάς» του Χρήστου Βουνά γράφει το 1968: 
«Φίδια αθώα κι άκακα αναφαίνονται στη γύρω από την εκκλησούλα της Παναγίας της Λαγκουβάρδας λαχτιά, που την ημέρα της Γιορτής ξεθαρρεύουν και μπαίνουν ακόμα και μέσα εις το ναόν. Κι ανεβαίνουν στο τέμπλο, στους κηροστάτες, στις άγιες εικόνες και στέκονται να τα πιάσει και να τα χαϊδέψει ο κάθε προσκυνητής. Φίδια που λες και συμμετέχουν στη χαρά του πανηγυριού, φίδια που ποτέ δεν δάγκωσαν ούτε ζώο, ούτε άνθρωπο. Φίδια, τα οποία θα' πρεπε να μελετηθούν επιστημονικά. Διότι είναι πραγματικά ανεξήγητη η εμφάνισή τους στις αρχές του Αυγούστου κι η τελεία εξαφάνισή τους στο τέλος του ίδιου μήνα... 
Εξήγηση εύκολη δεν μπορείς να δώσεις, κρατάς το λόγο σου επιφυλακτικά μην κι ο άλλος σε γελάσει ή την πίστη σου αγνοήσει!!! 
Μα πολλοί λένε πως το φυσικό φαινόμενο συνυπάρχει με το θρησκευτικό και πορεύονται και κυκλώνονται μαζί μια φορά το χρόνο στην γιορτή της Παναγίας τις 15 Αυγούστου! 
Κόσμος πολύς, πιστοί και περίεργοι, κάνουν το σταυρό τους και νιώθουν πως τούτο το σημάδι της εμφάνισης των φιδιών στης Παναγίας την γιορτή είναι καλό και θείο και άφοβο. Και έτσι ησυχάζει το πνεύμα και ορθώνεται η πίστη. 
Πάνω σʼ αυτή την πίστη μύριοι έρχονται την ημέρα της Γιορτής να προσκυνήσουν και να δουν από κοντά τα “φίδια της Παναγίας”. 
Οι κάτοικοι του νησιού κάθε χρόνο με αγωνία ρωτούν αν και πάλι τα φίδια βγήκαν! Αυτό θεωρείται σημάδι καλό για του νησιού την πορεία. Μα ο λόγος της Παράδοσης συχνά ακούγεται πως εάν την εμφάνισή τους δεν κάνουν όταν γιορτάζει η Παναγιά, κάτι κακό μεγάλο στο νησί θα συμβεί! 
Το 1940 και το 1953 την παρουσία τους δεν έδωσαν τα φίδια και το νησί βαριά πληγώθηκε από κατακτητές και στη συνέχεια χτυπήθηκε ανελέητα από την καταστροφική μανία του Εγκέλαδου. 
Μα αν σταθείς διαβάτη και προσκυνητή κι έχεις ανοιχτό ορίζοντα στο νου σου και πίστη στο Θεό, τότε μελετάς της άλλης Παράδοσης την εξήγηση. 
Στο μέρος αυτό, λέει η μνήμη του λαού, υπήρχε ένα παλιό μοναστήρι της Παναγιάς, μεγάλο και πλούσιο. Το έζωναν τείχη ψηλά και στην καρδιά του το υπηρετούσαν πολλές καλόγριες. Φθονερό και πεινασμένο το μάτι του πειρατή και κουρσάρου που θέριζε το Ιόνιο, έβαλε σκοπό να γυμνώσει το μοναστήρι. 
Στον αγώνα της λευτεριάς και στο κράτημα της πίστης οι καλόγριες δεν το παρέδωσαν… Μη μπορώντας όμως να κάνουν αλλιώς, αφού ο αγώνας των όπλων και της βολής έλλειπε, όταν κυκλώθηκαν από τις πύρινες γλώσσες της φωτιάς των επιδρομέων, συγκεντρώθηκαν όλες τριγύρω από την Αγία Τράπεζα για μια τελευταία έκκληση προς το Θείο, για την ύστατη προσευχή σωτηρίας! Κύκλος πίστης, κύκλος χρόνου, κύκλος Γιορτής, ζήτησαν από την Παναγιά Προστάτη τους να τις κάνει πουλιά ή φίδια, να φύγουν, να πετάξουν, τα σώματά τους αγνά και αμόλυντα να μείνουν… 
Έτσι σαν φίδια Ιερά πλέον γυρίζουν και δίνουν το παρόν, ελέγχουν την πίστη και παρακολουθούν την ορθή πορεία μας στο δρόμο που αυτές χάραξαν, εκεί στην Παναγία την Φιδούσα στο Μαρκόπουλο. 

Πίστη - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Πραγματικά αυτό είναι πίστη, το να μην δίνουμε δηλαδή προσοχή σ’ αυτά που βλέπουμε, έστω κι αν αυτά που γίνονται είναι αντίθετα από την υπόσχεση του Θεού, αλλά να έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη εκείνου που έδωσε την υπόσχεση. Αυτό είναι πίστη, το να θεωρεί κανείς αυτά που υποσχέθηκε ο Θεός, έστω κι αν δεν είναι ορατά με τα μάτια του σώματος, περισσότερο αξιόπιστα από εκείνα που φαίνονται και βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας.
Αυτό κυρίως είναι το γνώρισμα της πίστεως, το να εγκαταλείπουμε κάθε εγκόσμια λογική και φυσική αντιμετώπιση των πραγμάτων και να επιζητούμε το υπερφυσικό, την ουράνια λογική• να διώχνουμε τις αδύνατες ανθρώπινες σκέψεις και να παραδεχόμαστε, ότι όλα προέρχονται από τη δύναμη του Θεού. Και όμως αν θέλεις να πιστεύεις σε αυτά που φαίνονται, στα αόρατα μάλλον παρά στα ορατά πρέπει να πιστεύεις. Αν και φαίνεται παράξενο αυτό που είπα, όμως είναι αληθινό και αναντίρρητα παραδεκτό από όσους είναι συνετοί.
Γιατί τα μάτια κάνουν πολλά σφάλματα, όχι μόνον στα αόρατα (αυτά ούτε τα αντιλαμβάνονται καν), αλλά και σ’ αυτά που νομίζουν ότι βλέπουν, λόγω απόστασης και μεσολάβησης της ατμόσφαιρας, λόγω στροφής της προσοχής και της σκέψης σε άλλα, λόγω θυμού και φροντίδας και απείρων άλλων, που επηρεάζουν την ακρίβεια των φαινομένων. Ενώ ο λογισμός ( η διαίσθηση) της ψυχής, αν δεχθεί το φως των θείων Γραφών, γίνεται ακριβέστερο κριτήριο των πραγμάτων που δεν πλανάται ποτέ.