Χριστός Ανέστη!

Ευχή μυστική του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου...

Πρόσκληση 

Έλα, το φως το αληθινό, 
έλα, η αιώνια ζωή, 
έλα, το απόκρυφο μυστήριο, 
ο ανώνυμος θησαυρός, 
το ανεκφώνητο πράγμα, 
το ακατανόητο πρόσωπο, 
η παντοτινή αγαλλίαση, το ανέσπερο φως, 
έλα, η αληθινή προσδοκία 
αυτών που μέλλουν να σωθούν. 
Έλα, των πεσμένων η έγερση, 
έλα, των νεκρών η ανάσταση. 
Έλα, Δυνατέ, που δημιουργείς, 
μεταπλάθεις κι αλλοιώνεις τα πάντα 
με μόνη τη θέλησή σου! 
Έλα, αόρατε, ανέγγιχτε κι αψηλάφητε. 
Έλα, συ που μένεις πάντα αμετακίνητος, 
μα κάθε στιγμή μετακινείσαι ολόκληρος, 
για να 'ρθεις σε μας, που κειτόμαστε στον άδη, 
ο υπεράνω πάντων των ουρανών. 
Έλα, πολυπόθητο και πολυθρύλητο όνομα, 
που όμως αδυνατούμε να περιγράψουμε 
τι ήσουν ακριβώς, 
ή να γνωρίσουμε την ουσία και τις ιδιότητές σου. 
Έλα, παντοτινή χαρά, 
έλα, αμαράντινο στεφάνι, 
έλα, πορφύρα του μεγάλου Θεού και βασιλιά μας. 
Έλα, κρυστάλλινη ζώνη διαμαντοστόλιστη, 
έλα, απλησίαστο υπόδημα, 
έλα βασιλική αλουργίδα 
κι όντως αυτοκρατορική δεξιά! 
Έλα, συ που πόθησε και ποθεί 
η ταλαίπωρή μου ψυχή, 
έλα, συ ο Μόνος 
προς εμένα τον μόνο 
γιατί, καθώς βλέπεις 
είμαι μόνος!… 
Έλα, συ που με ξεχώρισες απ' όλα 
και μ' έκανες μοναδικό πάνω στη γη. 
Έλα, συ που έγινες ο πόθος της ψυχής μου 
και μ' αξίωσες να σε ποθήσω 
τον απρόσιτο παντελώς! 
Έλα, πνοή μου και ζωή, 
έλα της ταπεινής μου ψυχής παρηγοριά, 
έλα, χαρά και δόξα μου κι' ατέλειωτη τρυφή. 

π. Θεόδωρος Ζήσης - Η Θεομητορική εορτή Ζωοδόχου Πηγής

Simeron Wordpress 

Eλάβαμε το παρόν σχόλιο το οποίο και ανεβάζουμε :

Αγαπητέ ανώνυμε,

Ο Πειραιώς ομιλεί δια την αίρεσιν του οικουμενισμού,

Υπέροχο το τέχνασμά του.

Διότι αίρεσις δεν υπήρχε ποτέεεεε.

Εκ πάλαι υπήρχαν και υπάρχουν, μόνον αιρετικοί.

Άσε την στάχτη στα μάτια και τις υπεκφυγές.

Η αίρεσις γενάται εκ των αιρετικών.

Ο Πειραιώς, καταδικάζει τας αιρέσεις, και συνυπάρχει, συνπροσεύχεται, συλλειτουργεί και μνημονεύει, τους πρωτεργάτας της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, εκ μέρους της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ποιος ο λόγος να μη θέλη να μιμηθή τον Άγ. Μάρκο, τον Ευγενικόν.                                                       
Ποιος ο λόγος που δεν συγκαλεί, Σύνοδον, εις την οποίαν θα πρέπη να καταδικασθή,  Συνοδικώς, και ο Οικουμενισμός, αλλά και οι εμμένοντες εκκλησιαστικοί ταγοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας, εις την προσπάθειαν της εξαπλώσεως της παναιρέσεως του Οικουμενισμού.

Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου το γεγονός, ότι καταδικάζει τον της Ρώμης μοιχεπιβάτην, διότι είναι καταδικασμένος από το 1054 έτος. Καταδικάζει, δηλαδή, τον ήδη καταδικασμένον, και μη όντα χριστιανόν, ότι αβάπτιστος υπάρχει, και προσποιήται τον Πάπαν.

Όμως μας ενδιαφέρει και μας καίει το γεγονός, ότι ο κανονικός βεβαπτισμένος και χειροτονημένος, Βαρθολομαίος μας εκπροσωπεί, όπως νομίζει, ημάς τους Ορθοδόξους, πράττοντας άτοπα τοις Ορθοδόξοις χριστιανοίς και δη τοις αρχιερεύσι, τον Πατριάρχην του Οικουμενικού Θρόνου.

Ο δειλός Σεραφείμ, της Μητροπόλεως Πειραιώς, ομολογεί αδυναμίαν να κατονομάση τους, Βαρθολομαίον, Ιωάννην Ζηζιούλαν, Ιγνάτιον Βόλου, Χρυσόστομον Καλαμάτας, Αυγουστίνον Γερμανίας, αλλά πολύ φοβούμαι και όλην την Ιεραρχίαν της Ελλαδικής Εκκλησίας και αυτής της Εκκλησίας της Κύπρου, Χρυσόστομον.                                                                                                         Επαναλαμβάνω, οι αιρέσεις, δημιουργούνται από πρόσωπα, υπερήφανα, υπερφύαλα  και ανυπότακτα εις το άγιον θέλημα του Χριστού, και εις τας αγίας αποφάσεις των Ιερών Συνόδων. Οικουμενικών τε και τοπικών.

Αν οι αιρετικοί αλλάξουν γνώμην και αποδεχθούν την αλήθειαν, οι αιρέσεις αυτομάτως εξαφανίζονται, και απαρνούμενοι αυτάς οι πρώην αιρετικοί καταδικάζουν οι ίδιοι, ως μετανοημένοι πλέον, και πρώην υπηρέται της πλάνης.

Σεραφείμ Πειραιώς, και κάθε ανώνυμε, ποιοι είναι οι αιρετίζοντες και εμπαίζοντες το πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που δεν θέλης να ανοίξης τα μάτια σου;;;                                       
Μήπως ο ίδιος ο Μητροπολίτης Πειραιώς, Σεραφείμ είναι ένας από τους αριστοτέχνας εμπαίκτας. Μήπως ως πλανόμενος αποπλανά το ποίμνιον του Χριστού, και ουκ αφίει αυτούς εισελθείν εις την Βασιλείαν των Ουρανών, ουδέ αυτός εισέρχεται,…… κατά τα άλλα, όπως ομολογεί, εις το video σε ενδιαφέρει να σώσης την ψυχήν σου!!!!

Θέλουμε Αρχιερέα της πράξεως, διωκόμενον δια την ομολογίαν, και καθηρημένον δια λόγους Πίστεως, ως και ο άγιος Πριζρένης Αρτέμιος.

Μετ΄ ευχών και ευλογιών προς τους ορθοφρονούντας, και ορθοτομούντας λαϊκούς Ορθοδόξους Χριστιανούς, διότι οι Αρχιερείς μας έπαψαν να ορθοτομούν από το έτος 1965, τουλάχιστον.

_________________________________

Οι Οικουμενισταί, και οι πλάνοι Αρχιερείς και ιερείς, δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούν το : Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών. Είναι πολύ παραπλανητικό δια τους αφελείς και απροσέκτους.

Αποτειχισμένος

Ιερεύς  Πρωτοπρεσβύτερος:

Και διωκόμενος δια την των Πατέρων Αγίαν Πίστην

+π. Ά. +ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ +Π.

Χριστός Ανέστη.

Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής 10 Μαϊου 2013.

Από το κείμενο : Διακήρυξη κληρικών και μοναχών (Ιούλιος 2002)

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Καθολικότης της Εκκλησίας.

Η ιδία η φύσις της Εκκλησίας είναι καθολική, διότι ο θεανθρώπινος οργανισμός της Εκκλησίας, ούσης το Σώμα του Χριστού, περιέχει τα πάντα:  ολόκληρον την δημιουργίαν του Θεού, ακριβέστερον την Οικονομίαν του Θεού περί του κόσμου και του ανθρώπου. Ο Θεάνθρωπος Χριστός δι΄ Εαυτού και εν Εαυτώ ήνωσε κατά τελειώτατον και πληρέστατον τρόπον τον Θεόν και τον άνθρωπον, και δια του ανθρώπου όλους τους κόσμους και όλην την κτίσιν, διότι η κτίσις είναι ουσιαστικώς συνδεδεμένη με τον άνθρωπον (πρβλ. Ρωμ. 8, 19-24) και η ένωσις αυτή εν Χριστώ είναι η υπόστασις της καθολικότητος της Εκκλησίας. Ο Θεανθρώπινος οργανισμός της Εκκλησίας του Χριστού περιλαμβάνει και τον Θεόν και τον άνθρωπον και «τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε (εισί) θρόνοι, είτε αρχαί, είτε κυριότητες, είτε εξουσίαι» (Κολ. 1, 16), διότι τα «τα πάντα δι΄ αυτού—του Θεανθρώπου—και εις Αυτόν—τον Θεάνθρωπον—έκτισται… και συνέστηκε, και Αυτός εστιν η κεφαλή του σώματος, της Εκκλησίας» (Κολ. 1, 17-18).                       

Παγιώνεται βαθμιαίως ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ....

Αναφέρουμε συγκεκριμένες πράξεις προβολῆς καὶ ἀποδοχῆς τῆς αἱρέσεως του οικουμενισμού ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους, ὄχι πρὸς στιγμὴν καὶ μεμονωμένα, ἀλλὰ σὲ διάρκεια χρόνου καὶ Συνοδικά, διὰ τῶν ὁποίων παγιώνεται βαθμιαίως ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Οἱ κυριότερες οἰκουμενιστικὲς ἐνέργειες, ἑκάστη τῶν ὁποίων συνιστᾶ αὐτοτελῆ αἵρεση, εἶναι: 

Ι) Ἡ συνοδικὴ ἄρση τὸ 1965, ἐπὶ πατριάρχου Ἀθηναγόρα, τῶν ἀναθεμάτων κατὰ τῶν Παπικῶν. Αὐτὴ ἡ ἄρση ἀντίκειται στὴν ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ δὴ στὸ Συνοδικὸ τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐφ’ ὅσον δὲν ἤρθησαν οἱ αἰτίες ποὺ προκάλεσαν τὰ ἀναθέματα.

ΙΙ) Οἱ Συμφωνίες τοῦ Σαμπεζὺ (1991) καὶ τοῦ Μπάλαμαντ (1993), διὰ τῶν ὁποίων οἱ ἐκπρόσωποί μας ἀναγνώρισαν τὰ μυστήρια τῶν Μονοφυσιτῶν καὶ τῶν Παπικῶν ἀντίστοιχα. Ἀποδέχτηκαν τὸ «κοινὸ βάπτισμα» μὲ τοὺς Παπικούς, ὡσὰν νὰ ἔχουν καὶ οἱ αἱρέσεις ἔγκυρο Βάπτισμα καὶ νὰ παρέχουν σωτηρία, ὅπως ἡ ΜΙΑ Ἐκκλησία. Δηλαδὴ ἔγιναν ἀποδεκτὲς ἔκτοτε φανερὰ καὶ κατὰ κυριολεξία οἱ κοινότητες τῶν αἱρετικῶν ὡς «ἀδελφὲς Ἐκκλησίες»· ἔγιναν ἀποδεκτὲς οἱ «θεωρίες τῶν κλάδων», τῶν «δύο πνευμόνων» καὶ τῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας». 

Ἐφαρμογὴ τῶν παραπάνω συνιστᾶ ἡ –κατόπιν ἐπισήμου Συνοδικῆς ἀποφάσεως τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας– «μυστηριακὴ διακοινωνία μὲ τοὺς Μονοφυσίτες καί, ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας, ἡ «μερικὴ ἀναγνώριση μυστηρίων τῶν Μονοφυσιτῶν» Αἰγύπτου, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀναγνώριση στὴν Κων/πολη τῶν μυστηρίων τῶν Λουθηρανῶν τῆς Γερμανίας (2004). 

ΙΙΙ) Ἡ ἰσότιμη ἔνταξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὸ Π.Σ.Ε., πράξη ἡ ὁποία ἀκυρώνει πλῆθος εὐαγγελικῶν ἐντολῶν καὶ Ἱερῶν Κανόνων, καὶ διὰ τῆς ὁποίας ἀρνούμεθα τὴν μοναδικότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅλη τὴν δισχιλιετῆ ὀρθόδοξη Παράδοση. Αὐτὴ ἡ προδοσία τῆς ὀρθοδοξίας ἀποτυπώνεται στὴν ἀπόφαση τῆς 9ης Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. (Porto Alegre, ΦΕΒ 2006)· ἀπόφαση ποὺ ὑπέγραψαν ἢ ἀποδέχθηκαν ἀδιαμαρτύρητα οἱ ἐκπρόσωποί μας ἐπίσκοποι καὶ τὴν ὁποία, τὸ μὲν Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο διὰ τοῦ κ. Βαρθολομαίου ἀποδέχτηκε μὲ ἐνθουσιασμό, ἡ δὲ ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία τὴν ἔχει ἕως σήμερα ἀποδεχθεῖ σιωπηρῶς. 

Στὸ Porto Alegre(Φεβρουάριος 2006, 9η Συνέλευσις του Π.Σ.Ε.) οἱ ἐκπρόσωποί μας διὰ τῶν Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου καὶ Καλαβρύτων κ. Ἀμβροσίου δέχθηκαν: 
1) Ὅτι τὴν Ἐκκλησία τὴν ἀποτελοῦν ὅλες μαζί, οἱ 350 αἱρετικὲς “ἐκκλησίες” τοῦ Π.Σ.Ε.», ἀνάμεσα στὶς ὁποῖες ἀριθμεῖται ὡς ἰσότιμος καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὡς ἐκ τούτου, ἀρνήθηκαν ἐμπράκτως τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως διὰ τοῦ ὁποίου ὁμολογοῦμε «πίστιν εἰς “Μίαν Ἐκκλησίαν”! 
2) Δέχθηκαν, ὅτι ἤδη «εἴμαστε ἑνωμένοι» (ἀοράτως!) μ’ αὐτὸ τὸ συνονθύλευμα τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων, ἀλλὰ ἀποβλέπουμε στὴν ἐπίτευξη “πλήρους ὁρατῆς ἑνότητας”. 
3) Ὅτι ἡ πληθώρα τῶν κακοδοξιῶν τῶν “ἐκκλησιῶν” τοῦ Π.Σ.Ε., εἶναι “διαφορετικοὶ τρόποι διατυπώσεως τῆς ἰδίας Πίστης καὶ ποικιλία Χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνευματος”! 
4) Ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁριοθετεῖ τὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἡ κοινὴ ὀρθὴ Πίστη, ἡ Παράδοση καὶ ἡ Ἀποστολικὴ διαδοχή, ἀλλὰ τὸ “βάπτισμα”!

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΟΔΟΧΟΝ ΠΗΓΗΝ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΕΣ ΤΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΤΕΛΩΜΕΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΑΙΑΝ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΝ.

(Θεοδώρου Ζωγράφου Ιωαννίτου. Βόλος 1914).

«Ος αν πίη εκ του ύδατος, ου εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήση εις τον αιώνα· αλλά το ύδωρ, ο δώσω αυτώ, γενήσεται εν αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. δ: 14).

Συνήλθομεν σήμερον, αγαπητοί, εν τω ιερώ τούτω Ναώ φαιδροί, ίνα ευχαριστηρίους ύμνους προς τον εκ νεκρών αναστάντα Σωτήρα ημών αναπέμψωμεν και την επέτειον εορτήν της Ζωοδόχου Πηγής επιτελέσωμεν. Εκ της ακενώτου ταύτης Πηγής της Θεοτόκου αντλούντες σήμερον θάρρος και ισχύν τον υπέρ ημών υπομείναντα θάνατον σταυρικόν και αναστάντα εκ νεκρών και ζωήν χαρισάμενον ημίν ως Ύδωρ ζων, σωτήριον και αθάνατον, ας δοξολογήσωμεν, και την Μητέρα Αυτού, την Παρθένον Μαρίαν, ως Πηγήν αέναον του ζώντος τούτου ύδατος ας ανευφημήσωμεν και ευγνώμονες ας αναμνησθώμεν των μεγάλων εκείνων θαυμάτων, άτινα ετελέσθησαν εκ του αγιάσματος αυτής, του οποίου τα ρείθρα ουδέποτε χάνουσι την δύναμιν αυτών την ιαματικήν, αλλά και νυν έτι προχέουσι τους πιστοίς χάριν και θαυμάτων πληθύν. Το περιλάλητον τούτο και εις πάσαν την οικουμένην εξάκουστον αγίασμα της Θεοτόκου πηγάζει εν Κωνσταντινουπόλει και υπ΄ αυτής της Θεοτόκου εφανερώθη εις τον τέως μεν ιδιώτην,

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

πέπεισμαι γαρ ότι...

"τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;

καθώς γέγραπται ότι ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν· ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής.

αλλ΄ εν τούτοις πάσιν υπερνικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς.

πέπεισμαι γαρ ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε

ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών."

Cherubic Hymn-Theodoros Vasilikos-Our Home

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σὲ λόγο του, ποὺ ἐκφωνήθηκε τὸ Μέγα Σάββατο γράφει:

«Ἔπρεπε νὰ κηρυχθεῖ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ σὲ αὐτούς, ποὺ βρίσκονται στὸν ἅδη καὶ νὰ τοὺς φανερωθεῖ τὸ μεγάλο αὐτὸ σχέδιο τῆς σωτηρίας, καὶ νὰ τοὺς δοθεῖ τελειωτικὴ ἐλευθερία ἀπὸ τοὺς δαίμονες, ποὺ τοὺς αἰχμαλώτιζαν, καθὼς καὶ ὁ ἁγιασμὸς καὶ οἱ ὑποσχέσεις γιὰ τὰ μελλοντικὰ ἀγαθά. Λοιπόν, ἔπρεπε ὁ Χριστὸς νὰ κατεβεῖ μέχρι καὶ στὸν ἅδη. Ἀλλὰ καὶ ὅλα αὐτὰ νὰ γίνουν μὲ ἀρετή, χωρὶς τὴν ὁποία δὲν πραγματοποιεῖται τίποτε ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ…  Καὶ εὐδόκησε νὰ κατεβεῖ ἐκεῖ (ὁ Κύριος), ὅπου ριχθήκαμε ἐμεῖς, ὥστε νὰ μᾶς ξαναφέρει πίσω. Ἦταν ὁ μόνος, ποὺ φάνηκε ἐλεύθερος ἀνάμεσα στοὺς νεκρούς, γιατί κατέβηκε ἐκεῖ μὲ ζωντανὸ πνεῦμα, καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ καὶ ἄστραφτε μὲ θεῖο φῶς καὶ κατεῖχε δύναμη, ποὺ δίνει ζωή, γιὰ νὰ φωτίσει αὐτούς, ποὺ κάθονται στὸ σκοτάδι καὶ νὰ  ζωοποιήσει στὸ πνεῦμα αὐτούς, ποὺ ἐκεῖ θὰ πίστευαν σὲ Αὐτόν».