HXHPON PAΠIΣMA KATA TOY OIKOYMENIΣMOY

ἡ θαυμαστὴ μεταστροφὴ δύο ἐπωνύμων μονοφυσιτῶν

στὴν Ὀρθοδοξία.

Tοῦ κ. Xρήστου Kων. Λιβανοῦ

     «Πολλὰ τέρατα ἐγέννησεν ἐν τοῖς καιροῖς ἡμῶν ὁ ᾅδης, ἀλλ' ἰσομέγεθες τοῦ οἰκουμενισμοῦ οὐδέν», ἔγραφε πρὸ σαράντα καὶ πλέον ἐτῶν ὁ μακαριστὸς καὶ σοφὸς ἀρχιμανδρίτης π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος καὶ οἱ ἐξελίξεις ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα δικαιώνουν πλήρως τὸν λόγο του. Tέρας πραγματικὸ ὁ οἰκουμενισμός, ἀδηφάγο καὶ ἀχόρταγο, καταβροχθίζει ἀδιακρίτως κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ἀφοῦ προηγουμένως τοὺς αἰχμαλωτίσει στὴν παγίδα τῆς ψευδοαγάπης καὶ ψευδοενότητος μεταξὺ τῶν πιστῶν τῶν διαφόρων ὁμολογιῶν καὶ θρησκειῶν. «Tίς δύναται πολεμῆσαι μετ' αὐτοῦ;», ἐρωτοῦν οἱ προσκυνοῦντες τὸ θηρίο τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς θαλάσσης, δηλαδὴ τὸν Ἀντίχριστο, στὸ ἱερὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως (Ἀποκ. 13, 4). Tὸ ἴδιο ἐρώτημα ἀκούεται καὶ σήμερα γιὰ τὸ τέρας τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ποιός μπορεῖ νὰ τὰ βάλῃ μαζί του; Ποιός μπορεῖ νὰ τὸ νικήσῃ, ὅταν τὰ θανατηφόρα πλοκάμια του ἔχουν σφιχταγκαλιάσει καὶ περισφίγγουν θρόνους παλαιφάτων πατριαρχείων καὶ θεολογικὲς ἕδρες πανεπιστημιακῶν σχολῶν;

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Δ΄ Χαιρετισμοί 2012 στο Μπανάτο Ζακύνθου

Τὸ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὸ σῶ­μα νο­σεῖ ἐ­πι­κίν­δυ­να

Τὸ θέ­μα τῆς κοι­νω­νί­ας μὲ τοὺς αἱ­ρε­τι­κούς, ὡς καὶ τῆς ἐν συ­νε­χεί­ᾳ κοι­νω­νί­ας μὲ τοὺς κοι­νω­νοῦν­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι μὲ τὴν πρά­ξη τους αὐ­τὴ ἀ­πο­βαί­νουν ἀ­κοι­νώ­νη­τοι, εἶ­ναι τὸ μεῖ­ζον καὶ ἐ­πεῖ­γον θέ­μα στὴν ση­με­ρι­νὴ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴ ζω­ή. Τὸ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὸ σῶ­μα νο­σεῖ ἐ­πι­κίν­δυ­να· ὑ­πεύ­θυ­νοι γι­ὰ τὴν νό­σο εἴ­μα­στε ὅ­λοι, ὄ­χι μό­νον οἱ κοι­νω­νοῦν­τες μὲ τοὺς ἑ­τε­ρο­δό­ξους, ἀλ­λὰ καὶ ὅ­σοι κοι­νω­νοῦ­με μὲ τοὺς κοι­νω­νοῦν­τες· ἡ ἐ­κτρο­πὴ καὶ ἡ πα­ρά­βα­ση μοι­ά­ζει μὲ τὰ συγ­κοι­νω­νοῦν­τα δο­χεῖ­α…  

ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

«Όποιος οδεύει στον δρόμον της αρετής», μας λέγει ο Άγιος Ισαάκ 

ο Σύρος (Λόγος ΚΑ/), «πρέπει να ευχαριστή τον Θεόν σε όλες τις 
θλίψεις, που τον βρίσκουν και να μέμφεται και να κατηγορή τον 
εαυτόν του και να γνωρίζη ότι για την αμέλειά του, παρεχωρήθησαν 

οι θλίψεις αυτές από τον προνοητήν του Θεόν, για να ξυπνήση 
τον νουν του ή και διότι υπερηφανεύθη. Και ας μη ταραχθή γι᾽ 
αυτό, που του συμβαίνει, μήτε να εγκαταλείψη τον δρόμον της 
αρετής, αλλά ας μέμφεται τον θάνατόν του, για να μη γίνη σ᾽ 
αυτόν διπλόν το κακόν. Διότι ο Θεός, που είναι πλήρης πάσης 
δικαιοσύνης, δεν είναι άδικος, μη γένοιτο. 
Εις Αυτόν πρέπει η δόξα στους αιώνες. Αμήν». 

Iερά Μητρόπολις Πειραιώς :

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Μέ πρόσχημα τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως πού δῆθεν παραβιάζεται γιά νομίμους καί παρανόμους κατοικούντας στό λεκανοπέδιο μουσουλμανικῆς θρησκευτικῆς παραδοχῆς συνανθρώπους μας πού ὡστόσο ἀκώλυτα καί ἐλεύθερα διατηροῦν 150 τόπους λατρείας τους, ἡ θεσμοθέτηση καί ἡ μετά πάσης κρατικῆς ἐπισημότητος ἑδραίωση στήν ἱστορική πρωτεύουσα τῆς Εὐρώπης τήν Ἀθήνα, τήν ποτισμένη μέ τό αἷμα τῶν μαρτύρων της γιά τήν ἀποτίναξη τῆς 400ετούς δουλείας τοῦ Ἰσλάμ μέ τήν σέ βάρος τοῦ Κρατικοῦ προϋπολογισμοῦ ἀπό τήν Πολιτεία ἀνέγερση τεμένους στό Βοτανικό, εἶναι ἕνα πολύ καλά ἐνορχηστρωμένο σχέδιο γιά τήν ἀπό πολλῶν χρόνων ἐπιχειρουμένη ἀποδόμηση τῆς Ἑλληνορθοδόξου ἰδιοπροσωπείας καί ταυτότητος τῆς χώρας.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Ο δε αληθινός Κύριος Ιησούς, με όλον το πλήρωμα της ευαγγελικής και Θεανθρωπίνης Του ιστορικότητος και πραγματικότητος, υπάρχει ολόκληρος εις το Θεανθρώπινον σώμα Του την Ορθόδοξον Καθολικήν Εκκλησίαν, όπως εις την εποχήν των Αποστόλων, έτσι και σήμερον, έτσι και εις τους αιώνας. Η Θεανθρωπίνη ζωή Του παρατείνεται δια του Θεανθρωπίνου σώματος της Εκκλησίας εις ολόκληρον την ιστορίαν και την αιωνιότητα. Ζώντες λοιπόν εν τη Εκκλησία, «εν Αυτώ» ζώμεν, ακριβώς όπως διατάσση ο χριστοφόρος Απόστολος. Η δε πληρεστέρα πραγμάτωσις της εντολής Του είναι ο τρόπος της ζωής των Αγίων. Αυτοί φυλάττουν αναλλοίωτον την Θεανθρωπίνην μορφήν του Χριστού, με όλην την θαυμαστήν ζωτικότητα, την αναμφισβήτητον γνησιότητα και το απαράμιλλον κάλλος της. Μαζί με αυτό οι χριστοειδείς Άγιοι του Σωτήρος φυλάττουν και τον θεανθρώπινον σκοπόν του ανθρωπίνου είναι και της ανθρωπίνης ζωής, με όλην την θεανθρωπίνην τελειότητα και το αναλλοίωτον του σκοπού αυτού, του ορισθέντος από αυτόν τον Θεάνθρωπον Κύριον Χριστόν και δυναμένου να πραγματοποιηθή μόνον εις το Θεανθρώπινον σώμα της Εκκλησίας. Αντιθέτως, κάθε αλλαγή, σμίκρυνσις, απλοποίησις, σύντμησις και ανθρωπομορφισμός του χριστιανικού σκοπού, καταστρέφει τον χριστιανισμόν, τον καθιστά ανούσιον, γήϊνον, τον μεταβάλλει εις συνειθισμένην ανθρωπίνην, δηλαδή ουμανιστικήν και φυματικήν θρησκείαν, ουμανιστικήν φυματικήν φιλοσοφίαν, ουμανιστικήν φυματικήν ηθικήν, ουμανιστικήν φυματικήν επιστήμην, ουμανιστικόν φυματικόν δημιούργημα, ουμανιστικήν φυματικήν κοινωνίαν.