Γ΄ Χαιρετισμοί 2012 στον Άγιο Νικόλαο Καισαριανής

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

Ὅταν πρίν ἀπό μερικά ἔτη κυκλοφορήσαμε μέ πλῆθος ὑπογραφῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν, την γνωστή «Ὁμολογία πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ἐνοχλήθηκαν πολλοί μεγαλόσχημοι προστάται καί προωθηταί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διότι, μεταξύ ἄλλων, γράφαμε ὅτι μέ ὅσα ἀντικανονικά και ἀντορθόδοξα γράφουν καί πράττουν οἱ Οἰκουμενισταί «θέτουν οὐσιαστικῶς ἑαυτούς ἐκτός Ἐκκλησίας».

(σ. σ. ιδού ένας εξ αυτών που ενοχλήθηκε :

"Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου..…   "

(σ.σ.Tα ανώδυνα εξ άμβωνος κηρύγματα των δειλοκάρδιων Μητροπολιτών και αγιορειτών "πατέρων"...)

Συμφώνως πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην
«ΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΠΡΩΘΙΕΡΑΡΧΗΣ 

ΤΗΣ ΣΕΒΑΣΜΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑΣ ΡΩΜΗΣ»  

Ο ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ ΠΑΠΑΣ

Πολλοί Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖται διαβεβαιώνουν ὅτι δέν πρόκειται νά προδώσουν τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Μέ τάς διαβεβαιώσεις αὐτάς ἀποστέλλουν σαφέστατον μήνυμα εἰς τό Φανάριον, ὅτι παρακολουθοῦν μέν τήν πορείαν τῶν θεολογικῶν Διαλόγων καί τάς φιλοπαπικάς «κινήσεις» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἀλλά εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν θά τόν ἀκολουθήσουν εἰς οἱανδήποτε συμφωνίαν διά ψευδοένωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν. Τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας πολλοί Σεβ. Μητροπολῖται εἴτε μέ γραπτά μηνύματα εἴτε μέ ὁμιλίας ἐξ ἄμβωνος ἀνέλυσαν τήν σημασίαν τῆς ἑορτῆς, ὁμιλοῦν διά τάς αἱρέσεις, ἐπισημαίνουν ὅτι ὁ Παπισμός καί ὁ Προτεσταντισμός εἶναι φοβεραί αἱρέσεις, ἐκφράζουν δημοσίως τάς διαφωνίας των μέ τάς συμπροσευχάς Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων μετά αἱρετικῶν Ἀρχιερέων ὡς καί μέ τήν ἀναγνώρισιν «ἐπισκοπικῶν» θρόνων και «ἀποστολικήν διαδοχήν» εἰς αἱρετικάς «ἐκκλησίας» καί προειδοποιοῦν ὅτι Ἐπίσκοποι τοῦ Φαναρίου καί τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καταφρονοῦν τούς Ἱερούς Κανόνας εἰς τό ὄνομα τῆς παναιρέσεως

τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τήν ἰδίαν ὥραν κατά τήν ὁποίαν οἱ προαναφερθέντες Ἐπίσκοποι σφυρηλατοῦν την ἐνίσχυσιν τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος καί τήν ἐνδυνάμωσιν τοῦ ἀγῶνος ἐναντίον τῶν αἱρέσεων τῶν προερχομένων ἀπό τούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί ἡ συνοδεία του κάμνουν ὅ,τι δύνανται, διά νά σπείρουν τήν σύγχυσιν ἀναγνωρίζοντες τόν αἱρεσιάρχην Πάπαν ὡς κανονικόν μέλος τῆς Ἐκκλησίας καί την αἱρετικήν «Ἐκκλησίαν του» ὡς ἔχουσαν «ἀποστολικήν διαδοχήν» καί κατά συνέπειαν ὡς κανονικήν Ἐκκλησίαν….

"Ο. Τ."

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Και πράγματι το έργον του κάθε μέλους της Εκκλησίας είναι προσωπικο-καθολικόν, προσωπικο-κοινοβιακόν. Και τότε όταν φαίνεται ότι εργάζεται μόνον δια τον εαυτόν του (λ.χ. η άσκησις του ερημίτου), το μέλος της Εκκλησίας εργάζεται πάντοτε δια το σύνολον. Διότι τοιαύτη είναι η οργάνωσις του Θεανθρωπίνου οργανισμού της Εκκλησίας, του πάντοτε οδηγουμένου και χειραγωγουμένου απ΄ αυτόν τον Κύριον Ιησούν. Εις αυτήν την καθολικήν ζωήν της Εκκλησίας αναμιγνύονται η ζωή των αγγέλων και των ανθρώπων, μετανοούντων και αμαρτωλών, δικαίων και αδίκων, κεκοιμημένων και ζώντων, εν ταυτώ οι δικαιότεροι και αγιώτεροι βοηθούν τους ολιγώτερον δικαίους και αγίους να αυξάνουν την αύξησιν του Θεού προς ολοέν και μεγαλυτέραν δικαιοσύνην και αγιότητα. Δι΄ όλων δε των μελών ρέουν αι θεανθρώπιναι και άγιαι δυνάμεις του Χριστού, έστω και εάν πρόκειται περί των πλέον μικρών και ασημάντων μελών, πάντοτε «εν μέτρω» της κατά χάριν ριζώσεώς των εις τον οργανισμόν της Εκκλησίας δια μέσου του έργου και του αγώνος της πίστεως και της αγάπης, της προσευχής και της νηστείας, της μετανοίας και των άλλων αγίων αρετών. Ούτως όλοι εμείς αυξάνομεν από κοινού «εις ναόν άγιον εν Κυρίω» (Εφ. 2, 21), όντες οργανικώς και κατά χάριν συνδεδεμένοι μεταξύ μας δια της αυτής πίστεως, των αυτών ιερών μυστηρίων και αγίων αρετών, δια του αυτού Κυρίου, δια της αυτής Αληθείας και του ενός και αυτού Ευαγγελίου. Και όλοι συμμετέχομεν εις την μίαν και την αυτήν θεανθρωπίνην ζωήν της Εκκλησίας, έκαστος από την ιδικήν του θέσιν εντός του σώματος, την οποίαν ώρισεν εις αυτόν ο Κύριος, η Κεφαλή της Εκκλησίας, «εν ω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αύξει» (Εφ. 2, 21). Την κατάλληλον θέσιν εκάστου ο Κύριος ορίζει συμφώνως προς τα πνευματικά χαρακτηριστικά και τα χριστιανικά γνωρίσματά του, ιδιαιτέρως δε προς την αγίαν και ευαγγελικήν αγάπην του, την οποίαν καθείς καλλιεργεί εκουσίως εν εαυτώ εργαζόμενος δι΄ αυτής. Εις αυτήν την καθολικήν ζωήν της Εκκλησίας καθένας οικοδομεί τον εαυτόν του με την βοήθειαν όλων, και δη εν αγάπη, και όλοι με την βοήθειαν του καθενός, δι΄ αυτό και ο Απόστολος ακόμη έχει ανάγκην από τας προσευχάς των ελαχίστων μελών της Εκκλησίας.

Τότε δεν το πέτυχαν, τώρα το έχουν πετύχει; Απάντηση : εκ γαρ του καρπού το δένδρον γινώσκεται (Ματθ. 12:33).

Μία Συνωμοσία του Βατικανού κατά του Πατριαρχείου.

(Από το αρχείο : Αrchivio di Stato, Τόμος 4—Μiscellanea Codici ).

Ο νεοεκλεγείς τον Αύγουστον του 1671 δια την θέσιν του Βαϋλου εν Κων/πόλει, Τζιάκομος Κουϊρίνι, προτιθέμενος να αναχωρήση εκ Βενετίας δια την έδρα του, εδέχθη την επίσκεψιν του Νουντσίου της Αγίας Έδρας, όστις τω εξέθηκε το κάτωθι διαβολικόν σχέδιον, το οποίον ο ρηθείς Κουϊρίνι υπέβαλε δι΄ εκθέσεώς του εις την Γερουσίαν. Εις το προγενέστερον έγραφον ο ίδιος γράφει, ότι η απάντησίς του προς τον Νούντσιον του Πάπα ήτο ότι η Ενετική Αριστοκρατία δεν ανεμίχθη ποτέ εις τοιούτου είδους ζητήματα. Ιδού η έκθεσις εν πιστή μεταφράσει:

«….εις το Πατριαρχείον της Κων/πόλεως υφίσταται τώρα μέγα σχίσμα, διότι οι υποψήφιοι Πατριάρχαι είνε τέσσαρες: Μεθόδιος, Παρθένιος, Παϊσιος και Διονύσιος. Εξ άλλου, οκτώ Έλληνες μητροπολίται είνε κρυφά καθολικοί και θερμοί θιασώται της ενώσεως των δύο Εκκλησιών. Ούτοι τρέφουν από καιρού τα αισθήματα ταύτα, αλλ΄ εδίσταζον, εκ φόβου μήπως αποκαλυφθούν, να το εκδηλώσουν. Τώρα όμως νομίζουν ότι επήλθεν η κατάλληλος ώρα, ίνα προβούν εις το πραξικόπημα, επιτυγχάνοντες ώστε να καταλάβη τον Πατριαρχικόν θρόνον εις Καθολικός, όστις θα παρεχώρει εις όλους τους «μισσιοναρίους» της Ρωμαϊκής Εκκλησίας να διαδώσουν την Καθολικήν Πίστιν. –Εκ πείρας ούτοι γνωρίζουν ότι τούτο δεν είναι δύσκολον, αρκεί να υπάρχη η υποστήριξις τινος μεγάλης Δυνάμεως εν Κων/πόλει, εφόσον είναι γνωστόν ότι ο Κύριλλος Λούκαρις, καίτοι ήτο μεστός σφαλμάτων και αιρεσιών, όχι μόνον εξελέγη, αλλά και παρέμεινε Πατριάρχης επί 27 σχεδόν έτη, μόνον και μόνον χάρις εις την προστασίαν του Ολλανδού Πρέσβεως και δεν απεχώρησε του Πατριαρχείου, παρά μετά τον θάνατον του εν λόγω πρέσβεως. Και προ αυτού ακόμη, ο Πατριάρχης Νεόφυτος, παρέμεινεν επί 21 περίπου έτη, χάρις εις την προστασίαν του Άγγλου πρέσβεως και θα παρέμενε και περισσότερον χρόνον, αν ο ίδιος, λόγω γήρατος, δεν απεχώρει εις το Μοναστήριον της Αγίας Μονής εν Χίω, όπου και απέθανεν. Οι εν λόγω Μητροπολίται ανέφερον ότι δύναται δια πολύ μεγαλείτερον λόγον να εκλεγή και διατηρηθή εις Καθολικός  Πατριάρχης, αν οι Καθολικοί πρεσβευταί και ιδία ο της Αυλής της Βιέννης, ο της Γαλλίας και ο της Γαληνοτάτης Αυθεντίας της Βενετίας, ήθελον τον προστατεύσει. Οι  εν  λόγω Μητροπολίται  είνε: ο Ιγνάτιος της Χίου, ο Ιάκωβος της Άνδρου, ο Ιωσήφ επίσκοπος της Σάμου, ο Παρθένιος αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης, Παρθένιος μητροπολίτης Μεθύμνης, Ζαχαρίας μητροπολίτης Νάξου και Θεοφάνης. Οι Μητροπολίται ούτοι συνεννοήθησαν να επιτύχουν την εκλογήν ενός εξ αυτών, διότι άλλους Καθολικούς δεν γνωρίζουν, και αν η Αυτού Αγιότης ο Πάπας ή το Ιερόν Σωματείον της προπαγάνδας, έχουν γνώσιν περί υπάρξεως και άλλου τινός Καθολικού, θα ευχαριστηθούν να το μάθουν οι ειρημένοι, οι οποίοι δεν επιζητούν άλλο τι, παρά να περιέλθη το Πατριαρχείον εις χείρας ενός Καθολικού.  Οι εν λόγω Μητροπολίται απέστειλαν ένα εξ αυτών ήτοι τον Μητροπολίτην της Νάξου εις Ρώμην, ίνα ενεργήση παρά τη Αγία Έδρα και τω Ιερώ Σωματείω της Προπαγάνδας και διαβιβασθούν θερμαί συστάσεις προς τον εν Βιέννη Αυτοκράτορα,  προς τον Βασιλέα της Γαλλίας και την Δημοκρατίαν της Βενετίας, όπως υποστηριχθή το ιερόν τούτο σχέδιον και ασφαλώς θα επιτευχθή το ποθούμενον, αν δοθούν εις τους Πρεσβευτάς ωρισμέναι έγγραφοι διαταγαί. Ο κίνδυνος είναι μέγας, διότι, αν γνωσθή σχετικόν τι εις τους σχισματικούς, όχι μόνον θα ματαιωθεί η εκλογή, αλλά διατρέχουν και κίνδυνον δια την ζωήν των οι ρηθέντες ιεράρχαι και δη κατά τρόπον ακατανόμαστον. Προ τοιούτου κινδύνου, είναι απαραίτητος η σιωπή η απόλυτος. Δια τούτο οι εν λόγω Ιεράρχαι δεν ήθέλησαν να διατυπώσουν εγγράφως τας προθέσεις των, ίνα μη τυχόν πέση το έγγραφον εις χείρας των Τούρκων ή των σχισματικών. Διότι εν τοιαύτη περιπτώσει η ζωή των θα διέτρεχεν άμεσον κίνδυνον.++++ Το ίδιον συνέβη και με τον Γαβριήλ μητροπολίτην Γάνου και Χώρας, όστις απηγχονίσθη, διότι τω ευρέθη μία επιστολή σταλείσα εις Μόσχαν. Συκοφαντηθείς αδίκως, απηγχονίσθη δημοσία εις την πύλην του Πατριάρχείου. Ο Πατριάρχης Παρθενάκης απηγχονίσθη δια την αυτήν αιτίαν εκ μιας επιστολής του, εις τρόπον ώστε οι εν λόγω Μητροπολίται έχοντες υπ΄ όψιν τα παραδείγματα ταύτα, έκριναν προτιμότερον και ασφαλέστερον να εμπιστευθούν το σπουδαίον μυστικόν εις την Ρώμην δι΄ απεσταλμένου παρά να διακινδυνεύσουν την έγγραφον διατύπωσίν του.Ο ρηθείς Ιεράρχης της Νάξου είναι ήδη γνωστός εις εκεί Ιησουϊτας και Καπουτσίνους και εις τον Λατίνον Αρχιεπίσκοπον και εις άλλους Καθολικούς ως θιασώτης της Καθολικής πίστεως και έκαμεν εις την δικαιοδοσίαν του πολλάς διευκολύνσεις υπέρ αυτών, ως γίνεται τούτον δήλον από τας πιστοποιήσεις τας δοθείσας εις τον Σεβασμιώτατον Γραμματέα Μπαλδέσκι. Ως προς τας διαθέσεις των άλλων Ιεραρχών δύναται το Σωματείον της Προπαγάνδας να λάβη πληροφορίας από τους εν Κωνσταντινουπόλει πρεσβευτάς μετά πάσης μυστικότητος έως ότου επιτευχθή το ποθούμενον, διότι, μετά ταύτα, δεν υπάρχει ουδείς φόβος. Ούτοι δεν ζητούν να επιτύχουν συμφέρον τι, αλλά μόνον την δόξαν του Θεού και της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας. Ούτοι συνεφώνησαν μεταξύ των να μη γίνη Πατριάρχης ει μη εκείνος που θα ετύγχανε της επιδοκιμασίας της Αγίας Αποστολικής Έδρας και του Σωματίου της Προπαγάνδας, όστις θα τοποθετήση εις τας διαφόρους περιοχάς Επισκόπους και Μητροπολίτας Καθολικούς, εκδιώκων τους σχισματικούς με διάφορα προσχήματα, καθώς θα φροντίση να φέρη ανά τας Μητροπόλεις, Αποστολάς Καθολικών, αι οποίαι θα προπαγανδίσουν τα δόγματα της Αγίας Καθολικής Εκκλησίας, συμφώνως προς τας οδηγίας του Σωματίου της Προπαγάνδας. Τοιούτος Πατριάρχης θα ανελάμβανεν επί πλέον την υποχρέωσιν να μη προβαίνη εις ενέργειάν τινα σπουδαίαν, χωρίς την έγκρισιν και την συμβουλήν του Αντιπροσώπου του Χριστού και νομίμου διαδόχου του Αποστόλου Πέτρου και του Σωματείου Προπαγάνδας. Τούτο, αφού ίδη ότι τα υπισχνούμενα είναι αληθή και αφού συστήση θερμώς εις τους Πρεσβευτάς μετά πάσης μυστικότητος ως και εις τους Πρίγκιπας τους Χριστιανούς την υπόθεσιν ταύτην, θα ηδύνατο κατόπιν να πιστοποιήση αν πράγματι εκπληρωθούν τα υπισχνούμενα και τότε θα επεξέτεινε την προστασίαν εις το Πατριαρχείον. Βεβαίως ουδέποτε παρουσιάσθη ομοία περίστασις προς ένωσιν των Εκκλησιών. Ο Θεός έβαλε το χέρι του αυτήν την φοράν, ίνα τελειώση. Δι΄ αυτό γίνεται έκκλησις προς τον Άγιον Πατέρα και το Ιερόν Σωματείον της Προπαγάνδας, ίνα εγκολπωθή το σοβαρόν τούτο ζήτημα, τόσον ωφέλιμον δια την Αγίαν Ρωμαϊκήν Εκκλησίαν και δια το δυστυχές εκείνο Έθνος, το οποίον εξ αιτίας της κακής διοικήσεως των Πατριαρχών, των Μητροπολιτών και των άλλων Εκκλησιαστικών, αναπαύεται υπό τον βαθύν και δηλητηριώδη ύπνον του σχίσματος και της αιρέσεως. Εν τούτοις τώρα τίθεται υπό την αλάνθαστον κρίσιν της Αυτού Αγιότητος και του Ιερού Σωματείου της Προπαγάνδας.

(σ.σ. σχισματικούς ονομάζουν οι Παπικοί εμας τους Ορθοδόξους).

Η ημισέληνος στην Αθήνα!

Το Ισλάμ μόλις άρχισε, μετά πάσης επισημότητας, την εδραίωσή του στην ιστορική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Ακολουθούν η επέκταση και η κυριαρχία. Η Αθήνα, η πόλη που αγωνίστηκε, μάτωσε και θυσίασε τα πιο εκλεκτά, γενναία και ενάρετα παιδιά της για να απελευθερωθεί από τον αφόρητο ζυγό του αλλόπιστου δυνάστη, σε σύντομο χρονικό διάστημα θα αποκτήσει τζαμί, το οποίο θα «σφηνωθεί» στην καρδιά της πόλης.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ "GAY-PRIDE" ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ἀγαπητοί μας συμπολίτες καί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

τόν περασμένο Ἰούνιο (22 καί 23 τοῦ 2012), διεξήχθη διήμερο gay-pride festival στή Θεσσαλονίκη. Τό festival διοργάνωσε καί ἐγκαινίασε ὁ Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Γιάννης Μπουτάρης.

Ὁ Δήμαρχος:

•    ἔχοντας ἀπαγορεύσει μόλις λίγο καιρό πρίν τό gay-pride στούς Ποντίους συμπολίτες μας (πού ἀριθμοῦν ἑκατομμύρια στή χώρα μας), νά συγκεντρωθοῦν στό ἴδιο σημεῖο (πλατεία Ἁγίας Σοφίας) εἰς ἱστορικήν μνήμην τῆς γενοκτονίας τους ἀπό τούς Τούρκους,
• 
  
• H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΕΡΙΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΙΕΡΗΔΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

Με αφορμή εργασίες (οι οποίες χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ) που έχουν δρομολογήσει στην σκεπή του κτηρίου Β στις Καρυές, δηλαδή στο αντιπροσωπείο της Μονής Εσφιγμένου που εγκαταβιούν μοναχοί μας, θα προσπαθήσουν οι Κατσουλιέρηδες εντός ημερών να καταφέρουν ότι δεν κατάφεραν με λοστούς και βαριές.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Πρωτ.π. Θεόδωρος Ζήσης : «αἰσχύνης γέμοντα»

ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΔΕΝ ΗΤΟ ΠΑΡΟΥΣΑ Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ἐπίκαιρον μήνυμα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ καί πρωτάκουστα, «αἰσχύνης γέμοντα», ἀπό ὀρθοδόξου πλευρᾶς εἶναι ὅσα ἐτελέσθησαν κατά τήν ἐνθρόνιση τοῦ νέου πάπα Φραγκίσκου Α’, προεξάρχοντος δυστυχῶς τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου Α’, μετά τῆς συνοδείας ἐκπροσώπων τῶν αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Ὄχι, δέν ἦταν ἐκεῖ παροῦσα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία τῶν μεγάλων ὁμολογητῶν τῆς πίστεως ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ: Τοῦ Μ.Φωτίου, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, τῶν ἐπί τοῦ λατινόφρονος πατριάρχου Ἰωάννου Βέκκου μαρτυρησάντων Ἁγιορειτῶν Πατέρων, τῶν ὁσιομαρτύρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Καντάρας τῆς Κύπρου, τῶν ἐν τοῖς χρόνοις ἡμῶν σφαγιασθέντων Σέρβων Ὀρθοδόξων ἀπό τούς «Καθολικούς» Οὐστάσι τῇ ὑποκινήσει τοῦ καρδιναλίου, καί τώρα «ἁγίου» τῶν Παπικῶν, Στέπινατς.

Εἶναι δυνατόν οἱ σφαγιασθέντες «ὥσπερ ἄρνες» ἀπό τούς παπικούς νά ἔστειλαν ἐκπροσώπους, χαίροντες ἐπί τῇ ἐνθρονίσει τοῦ σφαγέως των; Εἶναι δυνατόν ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος πού προειδοποίησε τους Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἐπί τῇ ἀφίξει τῶν παπικῶν και φιλοπαπικῶν ἐπί Βέκκου λέγοντας ὅτι «ἔρχονται οἱ ἐχθροί τοῦ Υἱοῦ μου», νά συμμετεῖχε ἐγκρίνοντας τήν ἐνθρόνιση τῶν ἐχθρῶν τοῦ Υἱοῦ Της, χωρίς μέχρι τώρα ἐπί χίλια ἔτη ἀπό τοῦ σχίσματος νά ὑπάρξη ἴχνος μετανοίας;

Δέν περιμένουμε καμμία θεολογική ἀπάντηση καί δικαιολογία τῶν λεχθέντων καί πραχθέντων ἀπό τούς μεγάλους θεολόγους τῆς Οἰκουμενιστικῆς ἀποστασίας, τόν ἕνα ἐκ τῶν ὁποίων, τόν μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη (Ζηζιούλα), εἴδαμε στίς τηλεοπτικές καί διαδικτυακές εἰκόνες, δουλικώτερον ὅλων τῶν «Ὀρθοδόξων», νά ἐγγίζει σχεδόν μέ τά χείλη του τήν χεῖρα τοῦ πάπα. Μᾶς ἀρκεῖ ἡ πρός τους παπικούς διαβεβαίωση τοῦ ὄντως μεγάλου Θεολόγου τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος στόν πρῶτο λόγο του ἐναντίον τῆς παπικῆς κακοδοξίας περί τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ» (Filioque), καί στηριζόμενος στήν θεόσοφη διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, τούς ὁποίους ἀγνοοῦν καί περιφρονοῦν οἱ διάφορες παρασυναγωγές καί φατρίες τῶν μεταπατερικῶν κληρικῶν καί λαϊκῶν θεολόγων, λέγει ὅτι οὐδέποτε θά τούς δεχθοῦμε σέ κοινωνία τούς παπικούς, μέχρις ὅτου ἐξακολουθοῦν νά διατηροῦν τήν αἵρεση τοῦ Filioque· «Ἀλλ᾽ ἡμεῖς διδαχθέντες ὑπό τῆς θεοσοφίας τῶν Πατέρων αὐτοῦ (=τοῦ Διαβόλου) τά νοήματα μή ἀγνοεῖν, ἀφανῆ τήν ἀρχήν ὡς ἐπίπαν τοῖς πολλοῖς τυγχάνοντα, οὐδέποτ᾽ ἄν ὑμᾶς κοινωνούς δεξαίμεθα μέχρις ἄν καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ τό Πνεῦμα λέγητε».

Ποιούς νά πιστεύσουμε και νά ἀκολουθήσουμε; Τούς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι θεολογοῦντας καί ἐν συμφωνίᾳ πρός τό σύνολο τῶν Ἁγίων Πατέρων διαχρονικῶς ὄντας, ἀφοῦ τό Ἅγιο Πνεῦμα δεν εἶναι δυνατόν νά διαφωνεῖ μέ τον ἑαυτόν του, ἤ τούς ἀπό κοιλίας και ἀπό ἀνθρωπίνων λογισμῶν καί ἀπό φιλοσοφικῆς ἀφετηρίας μετά πολλοῦ παπικοῦ τύφου καί οἰήσεως θολολογοῦντας, ὅπως ἔπραττε και ὁ οὑμανιστής ἀντίπαλος τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, δυτικός μοναχός Βαρλαάμ ὁ Καλαβρός;

Ἐδιάβασαν ποτέ οἱ ἀρχιποιμένες μας τά συγγράμματα τῶν Ἁγίων Πατέρων; Ποιούς ἀκολουθοῦν; Τά ὄργανα καί τούς ψιθύρους τοῦ Σατανᾶ, ὁ ὁποῖος παρέσυρε σέ πλῆθος αἱρέσεων τήν πλήρη τύφου καί ἀλαζονείας «ἐκκλησία» τῆς Ρώμης; Ὄχι, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δεν ἦταν ἐκεῖ στήν ἐνθρόνιση τοῦ πάπα, ὁ ὁποῖος διά τῶν αἰώνων εἶναι «πειθήνιο» ὄργανο τοῦ Σατανᾶ, κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ.

Αὐταπατῶνται ὅσοι ποιμένες καί ἀρχιποιμένες νομίζουν ὅτι ἐκπροσωποῦν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὅταν δέν ἐκπροσωποῦν καί τίς ἀλήθειες τῆς πίστεως. Ἐκκλησία ὑπάρχει ἐκεῖ, πού ὑπάρχει ἀλήθεια. Ὅταν δέν ὑπάρχει ἀλήθεια, ἐκεῖ δεν ἐκπροσωπεῖται ἡ Ἐκκλησία. Αὐτά λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς ἀναιρώντας τίς φιλοβαρλααμικές θέσεις τοῦ πατριάρχου Ἀντιοχείας Ἰγνατίου καί δι᾽ αὐτῶν τίς ταυτόσημες θέσεις καί τοῦ δικοῦ του πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως καί οἰκουμενικοῦ Ἰωάννου Καλέκα, οἱ ὁποῖοι μέ τό κῦρος τοῦ πατριαρχικοῦ ἀξιώματος προσπαθοῦσαν να μειώσουν τήν διδασκαλία καί τις ἀπόψεις ἑνός ἁπλοῦ ἱερομονάχου τότε, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, μέ συκοφαντίες καί διώξεις πού ἔφθασαν μέχρι καί τήν φυλάκισή του ἐπί τέσσερα ἔτη (1343-1347) στίς φυλακές τῶν ἀνακτόρων τῆς Κωνσταντινούπολης. Εἶναι καιρός ἐπί τέλους νά ἀφυπνισθοῦν ὅσο ιἀφιονισμένοι ἀπό ἐπισκοποκεντρικές παποκεντρικές ἐκκλησιολογικές θέσεις διστάζουν νά ὁμιλήσουν και νά ἐλέγξουν τίς καταστροφικές θέσεις τῶν ἐκπροσώπων τῆς μεταπατερικῆς οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως τῶν καιρῶν μας, καί τό χειρότερο ἐγκωμιάζουν καί ἐπαινοῦν ὅσους σέρνουν τήν Ἐκκλησία δουλικά και ἐξευτελιστικά στίς αὐλές τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχου πάπα καί ἄλλων ποικίλων αἱρετικῶν, πού τούς τιμοῦν με μίτρες, ποιμαντορικές ράβδους και δισκοπότηρα, ἀναγνωρίζοντας ἔτσι οὐσιαστικά τήν ἱερωσύνη τους και τό κῦρος τῶν μυστηρίων τους. Μαζί μέ τόν τότε ἱερομόναχο Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ἐκφράζοντες και ἐμεῖς τήν γνώμη πολλῶν ἱερομονάχων, πρεσβυτέρων, διακόνων, μοναχῶν καί λαϊκῶν ἐπαναλαμβάνουμε ὅσα εἶπε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς ἀπευθυνόμενος πρός τόν πατριάρχη Ἀντιοχείας καί δι᾽ αὐτοῦ και πρός τόν οἰκουμενικό πατριάρχη, τόν τότε καί τόν τώρα: «Καί γάρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί· καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες, οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας  εἰσί· καί τοσοῦτο μᾶλλον ὅσον ἄν καί σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποίμενας ἱερούς ἑαυτούς καλοῦντες καί ὑπ᾽ ἀλλήλων καλούμενοι· μηδέ γάρ προσώποις τόν Χριστιανισμόν, ἀλλ᾽ ἀληθείᾳ καί ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα».

Μέ ἁπλᾶ λόγια: Στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀνήκουν ὅσοι ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια· ὅσοι δέν ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια, αὐτοί δέν ἀνήκουν στην Ἐκκλησία. Αὐτό ἰσχύει πολύ περισσότερο γιά ὅσους ἐξαπατοῦν τους ἑαυτούς των αὐτοαποκαλούμενοι καί ἀλληλοαποκαλούμενοι ποιμένες καί ἱεροί ἀρχιποιμένες. Γιατί ἔχουμε διδαχθῆ ὅτι ὁ Χριστιανισμός δέν δίνει σημασία στά πρόσωπα, ἀλλά στήν ἀλήθεια καί στήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως.

Ὅταν πρίν ἀπό μερικά ἔτη κυκλοφορήσαμε μέ πλῆθος ὑπογραφῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν, την γνωστή «Ὁμολογία πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ἐνοχλήθηκαν πολλοί μεγαλόσχημοι προστάται καί προωθηταί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διότι, μεταξύ ἄλλων, γράφαμε ὅτι μέ ὅσα ἀντικανονικά και ἀντορθόδοξα γράφουν καί πράττουν οἱ Οἰκουμενισταί «θέτουν οὐσιαστικῶς ἑαυτούς ἐκτός Ἐκκλησίας».

Μᾶς κατηγόρησαν ὅτι τούς «ἐξωεκκλησιάζουμε» καί ἐζήτησαν νά ἀσκηθοῦν διώξεις ἐναντίον μας. Δέν ἐπρόσεξαν ὅμως την διατύπωση· δέν τούς θέτουμε ἐμεῖς ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας· οἱ ἴδιοι θέτουν τούς ἑαυτούς των ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό δέν λέγει και ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς μέ το «οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσί»; Σίγουρα θά ζητοῦσαν καί τήν τιμωρία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, ἄν ζοῦσε σήμερα, ὅπως τον ἐτιμώρησαν ἄλλωστε μέχρι και φυλακῆς οἱ λατινόφρονες τῆς ἐποχῆς του, χωρίς βέβαια νά κάμψουν τό μαρτυρικό καί ὁμολογητικό του φρόνημα.

Ὁ πρόσφατος ἑορτασμός τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, ἐκτός τῶν ἡσυχαστικῶν και πνευματικῶν μηνυμάτων του, στέλνει καί ἕνα πολύ ἐπίκαιρο και ἀφυπνιστικό μήνυμα. Ἐκεῖνος ἐγκατέλειψε τίς ἡσυχαστικές του ἀναβάσεις καί τό ἀπερίσπαστο τῆς ἀσκήσεως καί τῆς θεωρίας τοῦ Θεοῦ καί ἐνεπλάκη στούς ἀγῶνες ἐναντίον τῶν αἱρέσεων τῆς Δύσεως καί τοῦ Βαρλαάμ, πρός χάριν τῆς σωτηρίας τῶν Ὀρθοδόξων.

Ὅπως λέγει τό συναξάρι τῆς Β’ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν, ἐνῶ ἐκ χαρακτῆρος ἦταν ἤπιος καί εἰρηνικός, εἰς τήν ὑπεράσπιση τῶν τῆς πίστεως ἀποδείχθηκε μαχητικός καί ἀγωνιστικός, ὥστε κατόρθωσε νά ἐκδιώξει μακρυά ἀπό την Ἐκκλησία τούς αἱρετικούς:

Ἦταν «μεθ᾽ ὑπερβολῆς πρᾶος καί ταπεινός, ἔνθα μή περί Θεοῦ καί θείων ὁ λόγος· ἐν γάρ τοῖς τοιούτοις και πάνυ ἦν μαχητής... ἀπ᾽ ἀρχῆς μέχρι τέλους κατά παθῶν καί δαιμόνων ἀθλητικῶς ἀγωνισάμενος καί τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μακράν τούς αἱρετικούς ἐλάσας καί την Ὀρθόδοξον πίστιν λόγοις τε και συγγράμμασι διατρανώσας».

Αὐτό τό μαρτυρικό καί ὁμολογητικό φρόνημα πού χαρακτηρίζει την ζωή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων πρέπει νά ἐνισχυθεῖ στις ἡμέρες μας μπροστά στήν θύελλα τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς ἀμετανοησίας τοῦ Παπισμοῦ, ὁ ὁποῖος δαιμονικά ἐπιβάλλει νά τόν προσκυνήσουν ὅλοι, ὅπως δυστυχῶς πολλάκις κατά τό παρελθόν καί ἐμφανέστατα τώρα πράττουν πολλοί δικοί μας ἱεράρχες και πρωθιεράρχες, πού προσπαθοῦν να μᾶς φοβερίσουν, νά μᾶς συκοφαντήσουν, νά μᾶς διώξουν, νά μᾶς φιμώσουν.

Δέν φοβόμαστε ὅμως και ἐπαναλαμβάνουμε τούς λόγους τοῦ μεγάλου ὁμολογητοῦ τῆς Πίστεως Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τοῦ ὁποίου εὐχόμαστε, ἔστω καί κατά μέρος μικρό νά φανοῦμε μιμηταί: «Ἀλλ᾽ ἡμεῖς ὁρῶντες τήν ἔκβασιν τῆς τῶν ἁγίων ἐκείνων ἀναστροφῆς, μιμησόμεθα, σύν Θεῷ δ᾽ ὁ λόγος, τήν ὑπομονήν, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες. Ἴτω τοίνυν πειραστής, ἴτω δήμιος, καιέσθω τό πῦρ, θηγέσθω τό ξίφος, ὀξυνέσθωσαν ὄνυχες· κἄν πᾶσα βάσανος ἐπ᾽ ἐμέ κινῆται, δέξομαι σύν προθυμίᾳ, μενῶ τήν πληροφορίαν ἀκίνητος ἐν αὐτῷ τῷ πνεύματι στηριζόμενος· τοσοῦτο μᾶλλον χαιρήσω, καθ᾽ ὅσον μᾶλλον ὑποίσω.

Και γάρ αὐξήσω μᾶλλον ἐμοί τό θειότατον δῶρον, ὅ σύζυγον ἔχει τήν ἀναφαίρετον εὐφροσύνην, καί χωρητικώτερον ἔσομαι σκεῦος τοῦ πνεύματος καί τήν ὑπόστασιν ἐν ἐμαυτῷ σχήσω τῶν μακαρίων ἐλπίδων, ἀρραβῶνος ἐπιτυχών ἐμφανέστερον. Ἔχω μαρτύρων νέφος, ᾧ συνεπαρθήσομαι πρός τήν ἐπηγγελμένην ὑπάντησιν· ἔχω δικαίων στῖφος, μεθ᾽ ὧν τῆς κρείττονος ἀναστάσεως τεύξομαι· τοῖς ὁμολογηταῖς συνεκκλησιάσω· τῇ πανηγύρει τῶν πρωτοτόκων συναρίθμιος ἔσομαι· γερῶν καί τιμῶν ἀθανάτων μεθέξω. Καί τί μοι πρός ταῦτα λοιδορίαι και συκοφαντίαι καί καταβοήσεις αἱ τούτων, κἄν τι τούτων ἰσχύσωσιν ἐπαχθέστερον ἤ βιαιότερον».

http://www.orthodoxostypos.gr/